System psychologicznej oceny kadry oficerskiej Wehrmachtu

[secesjonista]

Tak sobie czytając o egzystencjalnym pesymizmie, o filozofach ze "Stowarzyszenia Macha" czy Koła Wiedeńskiego natrafiłem na pewną informację z dziejów wojskowości, czasu drugiej wojny światowej.

Tak przy okazji tego typu "znaleziska", w kontekście pytania postawionego w temacie: forum.historia.org.pl - "Czy potrzebna nam jest filozofia?", można skonstatować, iż pozwala nam jeśli nie odpowiedzieć twierdząco, to przynajmniej zauważyć, że jej poznawanie bywa niespodziewanie pomocne przy całkiem innych zagadnieniach.

Arnold Gehlen w maju 1933 r. przystąpił ochoczo do NSDAP i pnąc się po szczeblach akademickiej kariery (zresztą nie bez pewnych przeszkód, m.in. za sprawą zarzutów ze strony Ernsta Kriecka), osiąga wreszcie fotel przewodniczącego Niemieckiego Towarzystwa Filozoficznego w 1942 r.

Teraz bardziej ad rem, istotnym jest to, iż był to okres kiedy ten badacz zajmował się szczególnie psychologią. W związku z tym pracował m.in. dla "Psychologicznego Ośrodka Nadzoru Wojska" w Pradze.  Którego to pracownicy mieli:

"oceniać działalność kadry oficerskiej, wspierać duchowo żołnierzy i utrzymywać w narodzie ducha poświęcenia".

/R. Michalski "Homo defectus w kulturze późnej nowoczesności. Geneza i ewolucja antropobiologii i teorii instytucji Arnolda Gehlena", Toruń 2013, s. 89/

 

Cytowany Rafał Michalski, podaje, że wedle relacji Josefa Piepera; który w czasie drugiej wojny światowej, pracował w komórce psychologicznej Wehrmachtu; dzieło Gehlena "Der Mensch" miało mieć status dzieła kanonicznego dla psychologii militarnej w III Rzeszy.

 

Czym konkretnie zajmowały się tego typu ośrodki? Jak wyglądała ta ocena?

Na ile działania tego typu instytucji różniły się od zwykłej propagandy?