O pryncypiach językowych purytańskich kolonistów

[secesjonista]

Mieszkańcy dawnego Albionu wskutek kolejnych najazdów, zmuszeni zostali do stosowania w swym języku licznych zapożyczeń. Ponoć purytanom żeglującym ku Nowemu Światu, jedną z myśli jaka im przyświecała była chęć zachowania języka w jego dawnym kształcie. Stąd starali się w nowym miejscu by do oficjalnego języka nie przedostawały się nowe zapożyczenia. Gdzieś do przełomu XIX i XX wieku, w mniejszym bądź większym stopniu miało się to im udawać. Ich ówczesna angielszczyzna miała formę dalece bardziej konserwatywną niźli ta na macierzystych Wyspach. Malvyn Bragg stwierdza:

"These people were obsessively aware of the power of words. Improper speech was a crime (...)

Language was what they lived by: language was what they lived for, provided it was the right language".

/tegoż, "The adventure of English. The biography of a language", New York 2003, s. 129/

Czy rzeczywiście im się to tak długo udawało?

Jak radzono sobie z tworzeniem nowych wyrażeń, zwrotów czy określeń?