Pierwsi Polacy w Afryce

[secesjonista]

Antoine de la Sale biorący udział w portugalskiej wyprawie na Ceutę (w 1415 r.) spisał z tych wydarzeń relację zawartą w "Du réconfort de Madame du Fresne", gdzie wspomina dwóch polskich rycerzy z pocztami:

"Et sy y estoient le seigneur de Plomellau baron, et messire Henry de Donru, chevalliers de Poullaynne, bien encompaigniez".

/A.F. Grabski "O polskich rycerzach w Maroku w XV wieku uwag parę", "Przegląd Historyczny", T. 58, nr 3, 1967; cyt. za: J. Nève "Antoine de la Sale. Sa vie et ses ouvrages", "Paris — Bruxelles" 1903, s. 143/

Z kolei Hieronim de Mascarenhas tworząc kronikę Ceuty odnotował pod rokiem 1436 r. dzielnego rycerza Mateusza z Polski, który nie chcąc się poddać Maurom dowodzonym przez emira Abu Bekra zginął broniąc tą portugalską enklawę. Rodak nasz miał zaciągnąc się służbę infanta Piotra, księcia Coimbry.

"Murio de nuestra parte un valeroso cauallero natural de Polonia, llamado Matheo, que de Alemania hauia venido a Portugal sirviendo al infante Don Pedro, empeñandosse tanto con los moros, que rodeado dellos despues de obrar acciones mui valerosas murio sin querer rendirse, i del repitieron despues los Moros no pequeñas alabanças".

/A. Dziubiński "Polski rycerz w Maroku w XV wieku", "Przegląd Historyczny", T. 57, nr 3, 1966; cyt. za: J. de Mascarenhas "Historia de la ciudad de Ceuta", wyd. A. de Dornelas, Lisboa 1918, s. 182/

Jakich jeszcze innych naszych rodaków możemy napotkać w tak wczesnych latach w Afryce, nie licząc pielgrzymów i krzyżowców udających się do Ziemi Świętej.