Wykorzystanie drewna przez społeczności ziem polskich z okresu rzymskiego

[Furiusz]

Tym razem Słowacja, T. Kolnik, Pohrebisko z doby stahovania narodov v Abrahame, "Slovenska Archeologia" t.21 z.2 (1973), w grobie 1 komora wyłożona była drewnem z jesionu wyniosłego, w grobie 6 węgle z kasztanu jadalnego a w grobie 15 węgle z wierzby, datowane na koniec IV początek V wieku AD.

[Furiusz]

K. Raddatz, Kaiserzeitliche Korpergraber von heiligenhafen, Kreis Oldenburg, "Offa" t.19 (1962), s.91-128 mamy tu pozostałości wiadra okutego brązowymi blachami i z brązowym kabłąkiem, wykonane było ono z klepek cisowych o grubości ok 3 cm.

[Furiusz]

J. Peske, J. Tejral, Das Germanische Konigsgrab von Musov in Mahren. Część 2, Mainz 2002 - mamy tu drewno w postaci resztek komory grobowej zbudowanej z drewna przede wszystkim dębowego i w małej ilości jodły pospolitej. W kilku tulejach grotów broni drzewcowej zachowało się drewno przede wszystkim cisu ale i jodły oraz klonu. Płyta tarczy (tu odkrytej) też wykonana była z klonu.

[Furiusz]

L. Kraskovska, Hroby z doby rimskej v Zahare, "Slovenska Archeologia" t.7 z.1 (1959), s.100-135 w grobie 5 szkieletowym resztki drewna dębowego, zapewne z konstrukcji komory grobowej.

[Furiusz]

M. Becker, Das Furstengrab aus Gommern, Halle 2010 s.223-237 komora grobowa wyłożona była dębiną, leże na którym spoczywał zmarły wykonane było z buku, drzewce do owych trzech srebrnych grotów włóczni wykonane było z jesionu. Kołczan z drewna jesionu wyniosłego, tarcza z olchowego drewna (najpewniej), koszyk na dzbanek zaś z witek wierzbowych. Szkatułka wykonana była z dwóch rodzajów drewna - klonowego przy zamku i cisu w pozostałej części. Kilka naczyń drewnianych wykonano z dębiny zaś wiadro z cisu pospolitego. Do tego drewniana plansza do gry wykonana z klonu pospolitego lub klonu jaworu.

[Furiusz]

R. Koreny, R. Kocarova , J. Frana, Drevene nadoby z mlodsiho stupne doby stehovani narodu v Cechach, "Archeologie ve strednich Cechach", t.12 z.2 (2008), s.601-618

Wszystkie nasze zabytki datowane sa od V do VII wieku AD. Chodzi o drewniane naczynia o których coś więcej możemy powiedzieć bo zachowały się srebrne lub brązowe okucia krawędzi tych naczyń, które były wykonane z drewna. Mamy więc tego typu zabytki z Mochov grób 10, gdzie zmarłego męzczyznę wyposażono w naczynie ze srebrnymi okuciami ale wykonane z brzozy, Zaluzi grób 39/XXXV kobieta z misą wykonana z drewna śliwy i okutą srebrnymi blaszkami, grób 45/XLI z tego samego stanowiska gdzie mamy naczynie z brązowymi okuciami a wykonane z drewna klonowego i Lochenice IX grób 6 gdzie mamy naczynie wykonane z dębiny.

E. Droberjar, Mediterani (?) drevena nadoba z Zaluzi u Celakovic, "Archeologie ve strednich Cechach" t.11 z.2 (2007), s.457-466 chodzi o w zasadzie ten sam typ zabytku z grobu 45/XLI gdzie było jeszcze naczynko z klonu ale odkryto i naczynie z drewna bukszpanu wieczniezielonego, rosnącego w strefie południowej w czasach ówczesnych. Drewno jego było cenione jako surowiec do produkcji mebli. Grób datowany na fazę E1 (480-530AD).

[Furiusz]

Bardziej od strony techniczno teoretycznej - Drewno archeologiczne. Badania i konserwacja, pod red. L. Babiński, Biskupin 1999

[Furiusz]

Tarcze z Illerup wykonane były z drewna klonu, olszy, buku, ostrokrzewu, sosny, topoli, lipy, cisu, brzozy, leszczyny, jesionu, świerku, drewna różowatego, dębu i wierzby i zależnie od rodzaju drewna miały różne rozmiary. J. Ilkjaer, Illerup adal t.9 Die Schilde, Aarhus 2006

[Furiusz]

J. Zeman, Derevna vederka doby rimske a otazka jejich datsiho vyvoje, "Pamatky Archeologicke" t.47 z.1 (1956), s.86-101 bardziej zbiór tego typu zabytków, poczynając jeszcze od tych znanych z czasów celtyckich. Datowane są nasze wiaderka na fazę C okresu rzymskiego a najmłodsze pochodzą z początku V wieku AD z Marxdorf. Bywają bogato dekorowane wzorami geometrycznymi (celtyckie potrafiły mieć dekorację antropomorficzną i zoomorficzną jak np okaz z Aylesford w Kencie), okucia wykonywane są z żelaza lub brązu. Ich wyraźne skupiska są w rejonie Śląska, Łużyc, południowych Niemiec i w rejonie Wismar i Scherein. Co ciekawe łączyć je należy raczej z nico bogatszymi pochówkami - są popularne m.in. w grobach książęcych.

[Furiusz]

J. Gackowski, Drewno w życiu społeczności wczesnej epoki żelaza w świetle wyników badań kilku osiedli Polski północno-wschodniej [w:] Środowisko przyrodnicze, gospodarka, osadnictwo i kultura symboliczna w V w. p.n.e. - VII w. n.e. w dorzeczach Odry i Wisły, pod red. M. Karczewski, E. Smolska, T. kalicki, Kielce 2014 w Mołtajnach na osadzie nawodnej kultury kurhanów zachodniobałtyjski (sam początek epoki żelaza w tym regionie) przebadano ponad 1500 elementów drewnianych - Oznaczenie botaniczne dokonano dla 1770 belek i pali (tj. niemal 55% z wszystkich elementów zabudowy). W zdecydowanej większości jest to surowiec liściasty z wyraźną dominacją drewna brzozowego, olszowego, lipowego i wierzbowego. zaznacza się jednak udział surowców twardych , pierścieniowo-naczyniowych (tj. dębu, wiązu i jasionu). Budulec iglasty należy do zupełnej rzadkości. - s. 52

s. 53 - Drobne narzędzia drewniane są reprezentowane przez młoteczek dębowy (...) osadzony na jesionowym uchwycie.

W Mirakowie-Grodnie dominuje z kolei budulec liściasty ale najliczniej reprezentowany przez dębinę a dalej topola, olcha, brzoza, leszczyna i wierzba. Ciekawostką sa pływaki wykonane z kory sosnowej czy dębowe styliska i uchwyty różnych narzędzi.