"Komitet Eutanazji"

[secesjonista]

Obok akcji T4, tzw. "akcji Brandta" (który od lipca 1942 r. był pełnomocnikiem do spraw sanitarnych), akcji 14 f 13, obok wreszcie tzw. "dzikiej eutanazji", od sierpnia 1939 roku począł działać Reichsausschuss zur wissenschaftlichen Erfassung von erb und anlagebedintgen schweren Leidem. ów Komitet organizacyjnie umocowany był przy Kancelarii Führera (czyli podlegał Philipowi Bouhlerowi), a dokładniej podlegał: Wydziałowi II w tej Kancelarii, któremu szefował Victor Brack.

W związku z działalnością Komitetu, Leonardo Conti - jako odpowiedzialny za cywilną opiekę zdrowotną w III Rzeszy wysłał okólnik, skierowany do Miejskich i Powiatowych Urzędów Zdrowia. Wedle niego położne miały meldować o wszystkich przyjęciach porodu dzieci z poważnymi wadami wrodzonymi.

Jak przebiegała ta akcja?

Czy udało się organizatorom zachować tajemnicę?

Jak położne traktowały ów obowiązek meldunkowy?

Kto był zaangażowany w akcję w poszczególnych (i jakich) ośrodkach?

[secesjonista]

Komitet Rzeszy stanowili: Werner Catel, który był profesorem pediatrii i pełnił funkcję kierownika Kliniki Pediatrycznej na Uniwersytecie w Lipsku), Hans Heinze profesor Neurologii i Psychiatrii na Uniwersytecie w Berlinie oraz Ernst Wentzler - psychiatra dziecięcy i kierownik kliniki Dziecięcej w Berlinie-Frohnau. To do nich ostatecznie należała decyzja o losach zgłoszonego dziecka.

Położne wypełniające meldunek o porodach dzieci z wadami wrodzonymi, za każdy taki dokument otrzymywały 2 marki. Co do tajemnicy; jaki był cel składania takich meldunków nie objaśniano. W przypadku kiedy wszyscy trzej członkowie Komitetu uznali dziecko za kwalifikujące się do eutanazji powiadamiano o tym Urząd Zdrowia, który przesłał meldunek oraz Zakład Leczniczy (na ogół najbliższy miejscu zamieszkania dziecka), który miał dokonać samej eutanazji. Rodzice zaś jedynie mieli być powiadomieni o możliwości leczenia ich dziecka.

Zastanawia fakt, że o ile w sierpniu 1941 r. akcję T-4 wstrzymano, to eutanazja dzieci trwała mniej więcej do kwietnia 1945 roku.

Zważywszy na dość szeroki krąg osób, które znały ostateczny los dzieci kierowanych na "leczenie", czy możliwym jest, że informacje o tym nie wydostawały się poza krąg pracowników służby zdrowia do szerszych kręgów społeczeństwa?