Postępowanie z ciałem zatrzymanego (denata)

[secesjonista]

Tytułem wyjaśnienia, tego cokolwiek topornie skonstruowanego tematu...

przy masowych egzekucjach ciała bezimiennie trafiały do prowizorycznych mogił, ale co działo się z ciałem osoby zakatowanej np. na Szucha?

Asumptem do tych rozważań jest uwaga zawarta w artykule Tomasza Konopki "Śmierć na ulicach Krakowa w latach 1945-1947 w materiale archiwalnym krakowskiego Zakładu Medycyny Sądowej", gdzie we wstępie napisał:

"Najbardziej wstrząsające są protokoły sekcyjne z lat okupacji. Do zakładu, którym kierował narzucony przez hitlerowską administrację dr Werner Beck, przywożono zwłoki torturowanych więźniów, ofiar ulicznych egzekucji, uciekinierów z obozów pracy i ofiar likwidacji getta. Personel Zakładu, pracując w atmosferze terroru i zagrożenia ze strony psychopatycznego dr. Becka, musiał codziennie wykonać po kilkanaście sekcji ofiar egzekucji".

/"Pamięć i Sprawiedliwość" 2005, nr 2 (8) s. 143/

[secesjonista]

Czy ktoś zna treść artykułu Marii Byrdy "Zakład Medycyny Sądowej w Krakowie i jego kierownik prof. Jan Olbrycht - osobiste wspomnienia z odległych lat 1936-1954", który ukazał się na łamach "Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminalnej" (z 1987 r., nr 4)?

Chodzi mi o oryginał który poszedł do druku, jak i o ten tekst, który został pocięty przez cenzurę.

[secesjonista]

Wyszperane...

"Natomiast w większości zwłok osób nieznanych, przekazywanych do Zakładu jako zwłoki „N N ”, chodziło o zwłoki osób, które zginęły w czasie łapanek ulicznych, obław, różnego rodzaju akcji, w więzieniu politycznym Montelupich, w więzieniu karnym, w karnym obozie pracy, a także w czasie przesłuchania lub przed nim w siedzibie gestapo przy ul. Pomorskiej. w Krakowie. Nie przekazywano do Zakładu zwłok po publicznych egzekucjach (..)
Poza oficjalną dokumentacją sekcyjną nie można było prowadzić żadnych notatek i rejestrować takich szczegółów, które by mogły nasuwać podejrzenie o jakąkolwiek działalność rozpoznawczą, wobec czego pozostawała jedyna metoda, mianowicie zapamiętywanie cech ważnych dla rozpoznania. Obserwacje tego rodzaju, dokonywane w stanie ustawicznego napięcia, wykształciły w nas pamięć niemal fotograficzną, toteż w wiele lat po wojnie mogliśmy jeszcze odtwarzać z pamięci takie szczegóły dotyczące zwłok, których zazwyczaj się nie pamięta.
Szczególne cechy godne zapamiętania nie były jednak zawsze tak wyraziste, ażeby mogły słu­żyć odtwarzaniu rysopisów. Dotyczyło to zwłaszcza
zwłok osób zmarłych po długim pobycie w obozie lub w więzieniu, schorowanych, w y ­ chudzonych, zwłaszcza w okresie, kiedy w przeludnionym
więzieniu politycznym więźniów dziesiątkował dur wysypkowy. Z wyglądu zwłok i stanu odżywienia można też było wnosić, czy denat przebywał w więzieniu długo lub krótko. W sytuacjach wskazujących na niedawne aresztowanie szczegółowy rysopis przekazywa­łam natychmiast po sekcji lub oględzinach drowi J. Z. Roblowi, który oprócz innych czynno­ści spełniał funkcję punktu kontaktowego organizacji podziemnych".
/M. Byrdy "Z działalności identyfikacyjnej ргасоwników Zakładu Medycyny Sądowej w Кrakowie podczas okupacji", "Przegląd Lekarski", nr1, 1971,  s.13-14/