Jak Himmler przegrał walkę o przemysł

[secesjonista]

Himmler pośród różnorakich wizji SS miał i tę by formacja ta miała solidne podstawy ekonomiczne swej działalności, czego próbami były jeszcze w latach 30. takie przedsiębiorstwa powstałe pod auspicjami SS, jak: Deutsche Erd- und Steinwerke (DEST) czy Deutsche Ausrüstungsweke (DAW). Wybuch wojny wedle Himmlera otworzył przed tymi zamiarami znacznie szersze perspektywy, wreszcie dysponował niebagatelnym atutem w postaci nieograniczonej i praktycznie darmowej siły roboczej. Deficyt siły roboczej, który w ostrej formie ujawnił się na przełomie 1941 i 1942 r. sprawił, że Himmler dostał szansę na wkroczenie w życie gospodarcze Niemiec, szansą tą było przekazanie Himmlerowi odpowiedzialności za rozbudową i produkcję odlewni zakładów Volkswagenwerk GmbH Fallersleben. Propozycja takiego rozwiązani wysunął przewodniczący Komisji ds. Rozwoju Broni Pancernej Ferdinand Porsche.

Himmler stanął zatem do rywalizacji z RWHG i Albertem Speerem, który zasadniczo reprezentował interesy dużych niemieckich (prywatnych) przedsiębiorców.

W zamyśle Himmlera przedsiębiorcy chcący wynająć robotników mieli lokalizować swe przedsiębiorstwa w pobliżu obozów, wedle jego nadziei z czasem to SS przejęłoby te przedsiębiorstwa. Ostatecznie cios tym koncepcjom zadał sam Hitler podejmując (nie bez wpływu ze strony Speera) we wrześniu 1942 r. decyzję, że zamiast przenosić zakłady w okolice obozów należy tworzyć obozy przy istniejących czy budowanych zakładach.

Co udało się stworzyć Himmlerowi w ramach tych zamierzeń?

Jakie przedsiębiorstwa poczęły przenosić swa produkcję w pobliże obozów?

Na ile istotne to były zakłady w wysiłku III Rzeszy?