Australia - organizacja kolonii karnej i... Macquarie

[secesjonista]

To, że Brytyjczycy w koloniach upatrywali miejsca gdzie upchnąć można politycznych malkontentów, buntowników społecznych, wreszcie zbrodniarzy a i głównie drobnych przestępców - wiadomym jest. Wystarczy wspomnieć, że kiedy Cook odkrył Nową Południową Walię pierwszą myślą władców Brytanii była próba analizy czy owe miejsce będzie tym idealnym, tak by umieścić tam "kryminalistów".

Do 1717 r. praktykowano wysyłkę penitencjariuszy więzień - choć nie była to jakaś oficjalna akcja, po szczegóły można zajrzeć do... twórcy przygód Robinsona Crusoe.

Czy można było znaleźć lepsze miejsce niż odległa Australia (pierwsi skazańcy musieli przebyć 15 900 mil w osiem miesięcy)?

Wbrew obiegowym opiniom do Australii nie trafiali jedynie zatwardziali sprawcy ciężkich przestępstw - wreszcie we flotylli z maja 1787 r. były osoby co to ukradły ubranie i pistolet, czy winne były krzywoprzysięstwu. 1/4 zesłanych to Irlandczycy, a pośród nich co piąty miał być więźniem politycznym.

W sumie, kolonia karna mogła wyglądać tak jak miejsca gdzie władzę sprawowali Charles O'Hara Booth (Port Athur), Patrick Logan (zatoka Moreton) czy niesławny John Giles Price (wyspa Norfolk), a jednak "oświecony despota" stworzył nową rzeczywistość, reguły i wreszcie... nowe społeczeństwo.

Jak?

Jest swoistym paradoksem, że społeczeństwo stworzone przez tych co to ich "wykopali" z Anglii, stało się społeczeństwem niezwykle lojalnym wobec swej "macochy" - Metropolii.

[secesjonista]

Warunki podróży do Australii, jak i panujące w niej warunki sprawiały, że niektórzy wyrażali dość zaskakujące opinie:

"Kiedy zapytano ośmiu więźniów w Old Bailey (sąd w Londynie), co wolą: śmierć czy wywiezienie do kolonii karnej w Botany Bay, stwierdzili, że kara śmierci będzie dla nich „miłosierdziem” okazanym przez wymiar sprawiedliwości".

/M. Nowak "Rola Australii w polityce kryminalnej metropolii brytyjskiej na przełomie XVIII i XIX wieku", "Acta Universitatis Lodziensis", Folia Historica 100, 2018, s. 74; za: T. Benis "Romantic Diasporas: French Emigres, British Convicts and Jews"/