O sztuce oprawiania książek

[secesjonista]

Był temat o introligatorniach, ale tam Q. pytał się gdzie, co i za ile.

Czytać, czytamy wszyscy - tak mniemam, acz pewności nie mam.

W wielu recenzjach przewija się często narzekanie na jakość wydania, szycie, klejenie itp.

A jak to drzewiej bywało?

W pomrokach swej pamięci tkwi mi wypowiedź Łysiaka, że wiele książek, które kolekcjonował dobierane były pod kątem oprawy, nie pomnę gdzie to powiedział (: me "łysiakalia" - spłonęły).

Jakiś czas temu "Focus" zaprezentował artykuł o księgach oprawionych w ludzką skórę.

Są bibliofile, którzy oglądając oprawę - wiedzą kto wydawał książkę - magia.

Ktoś jeszcze kupuje daną pozycję ze względu na oprawę?

Jakich środków i materiałów używano?

Jak tworzono filigrany czy znaki wodne?

Kiedy zrezygnowano z szywnic?

Dla zainteresowanych, do odwiedzenia:

Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa w Grębocinach ul. Szkolna 31

Ot, taka wolna dyskusja o wyglądzie książki...

[widiowy7]

Ktoś jeszcze kupuje daną pozycję ze względu na oprawę?

Ja nie. Chyba żeby to była książka do częstego użytkowania. Wtedy koniecznie szyta i twarda oprawa.

Jakich środków i materiałów używano?

Ale jak bardzo drzewiej się cofamy? Bo mam wrażenie, że płótno introligatorskie to wynalazek XIX wieku.

Kiedy zrezygnowano z szywnic?

W oprawie twardej, ręczne, do dzisiaj się ich używa. Sam takową posiadam. Dawniej zwane z niemiecka heftlada lub heflada

[secesjonista]

(...)

Ale jak bardzo drzewiej się cofamy? Bo mam wrażenie, że płótno introligatorskie to wynalazek XIX wieku.

(...)

A toć napisałem w rozwinięciu tematu: "od Średniowiecza do początków XVIII wiek".

Oczywiście gdyby ktoś był kolekcjonerem XX-wiecznych opraw i wskazał szczególnych mistrzów tej sztuki - to nie widzę problemu.