Fryderyk II a papiestwo

[szpek_chomik]

Moje pytanie dotyczy sytuacji kiedy działalność Fryderyka II doprowadziła do zajęcia przez niego właściwie całych Włoch i rozciągnięcia swej władzy również na Państwo Kościelne. Cesarz zablokował wybór nowego papieża w 1241 roku i doszło do wakansu na tronie papieskim. Cesarz więc w pełni tryumfował, a T. Manteuffel napisał nawet że był w stanie pokusić się o zlikwidowanie instytucji papiestwa. Moje pytanie brzmi: dlaczego tego nie zrobił, i dlaczego sam w końcu doprowadził do wyboru Innocentego IV (1243) na papieża?

[Anders]

Życzliwy człowiek na stolcu biskupa rzymu pozewala załatwić wiele spraw, w tym również ingerować w sprawy wewnętrzne innych państw. Co więcej wobec zlikwidowania Cesarstwa musiałaby pojawić się opozycja, a z drugiej strony niepomiernie wzrósłby prestiż Bizancjum - siedziby ostatniego chyba wówczas patriarchatu w państwie chrześcijańskim.

[Anonimowy]

Opiekę nad Fryderykiem roztoczył papież Innocenty III. Dzięki jego poparciu Fryderyk został koronowany 9 grudnia 1212 w Moguncji na króla Niemiec, a 22 listopada 1220 na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.

Po prostu miał jakiś dług wobec Kościoła.

[szpek_chomik]

Bizancjum - siedziby ostatniego chyba wówczas patriarchatu w państwie chrześcijańskim.

W rękach Chrześcijan znajdowała się wtedy jeszcze Antiochia i Jerozolima. Oba miasta miały status patriarchatów.

Poza tym kim był wówczas cesarz bizantyjski ( a właściwie nikeijski )?

Życzliwy człowiek na stolcu biskupa rzymu pozewala załatwić wiele spraw, w tym również ingerować w sprawy wewnętrzne innych państw.

To prawda, ale przecież Innocenty IV życzliwy cesarstwu na pewno nie był. Lojalność papieża z definicji wrogo usposobionego do cesarstwa nigdy nie mogła być pewna.

Więc nie jest wcale takie pewne czy likwidacja papiestwa na dłuższą metę nie wyszłaby Cesarstwu na plus.

[Anders]

W rękach Chrześcijan znajdowała się wtedy jeszcze Antiochia i Jerozolima. Oba miasta miały status patriarchatów.

Ale oba znajdowały się od dawna w rękach łacinników, więc nie stanowiły alternatywy dla Rzymu. Co innego Konstantynopol... wprawdzie był stolicą Cesarstwa łacińskiego, ale utrzymywanno (w Cesarstwie Nikejskim choćby) odzielną od łacińskiej hierarchię.

Poza tym kim był wówczas cesarz bizantyjski ( a właściwie nikeijski )?

A kim stał się 20 lat później? Zlikwidowanie Papiestwa mogłoby w dłuższej perspektywie prowadzić do ponownego zjednoczenia kościołów.

[java]

hej, szpek

likwidacja papiestwa w ogóle nie wchodziła w grę, ponieważ chrześcijański zachód musiał mieć zwierzchnika, a od lat kilkuset (w owym czasie) lat był nim biskup Rzymu. Nawet Otto I czy Henryk III nie zlikwidowali tej instytucji, choć mieli ku temu lepsze możliwości od Fryderyka II. Lepiej niż usuwać następcę Św. Piotra, popieranego choćby wielusetletnią tradycją, że o rzeszy duchowieństwa mającego wówczas wielki wpływ na ludność nie wspomnę, było zręczne nim manipulowanie. Przekonał się o tym Henryk IV pod Canossą.

Rzeczowo o tym pisze Ernst E. Wies

[Tofik]

Po pierwsze proszę o przeniesienie tematu do wieku XII i XIII. Po drugie:

likwidacja papiestwa w ogóle nie wchodziła w grę, ponieważ chrześcijański zachód musiał mieć zwierzchnika, a od lat kilkuset (w owym czasie) lat był nim biskup Rzymu.

rywalizowano nie tyle o zwycięstwo militarne, polityczne itp. a o prestiżowe. Cesarz musiał przekonać ludzi do cesarstwa, papież do teokracji, ale trudne byłoby to bez papiestwa lub cesarstwa. Fryderyk, jawiący się niektórym jako Antychryst, nie był na tym polu do końca przegrany. Odzyskał Jerozolimę, a gdy wrócił, zastał swoje włości pozajmowane przez papieskich żołnierzy, co oburzyło Europę (nawet Ludwika Świętego). Do tego papież Grzegorz IX ogłosił wojnę z Fryderykiem, świętą wojną, skompromitował się do reszty, przyczyniając się do upadku idei krucjat (w niemal równym stopniu co złupienie Konstantynopola w 1204 r.). Był jednak nieprzejednany i dążył do swoich celów, obojętnie jakimi środkami.