Wyjście z Mokotowa a aresztowania w Śródmieściu

[Albinos]

Kiedy obrońcy Mokotowa wycofali się do Śródmieścia pod koniec września, czekała na nich (przynajmniej na cześć z nich) przykra niespodzianka:

Obudziłem się leząc na materacu rozłożonym na podłodze w mokrym, cuchnącym mundurze. Wokoło cisza. Przez okna świta dzień. Jestem bardzo głodny. Wstaję i opuszczam pokój, szukając czegoś do jedzenia. Na korytarzu i w sąsiednich pokojach siedzą ludzie z mojego oddziału i od "Bończy", którzy przybyli z Mokotowa tu do Śródmieścia kilka godzin przede mną. Są głodni i mokrzy. Mówią, że nie można opuszczać budynku. Znajduję "Małego", który wyjaśnia mi, że władze Śródmieścia oskarżają nas o dezercje z Mokotowa, grozą sądem wojskowym i trzymają nas w areszcie domowym. Jesteśmy więźniami. W bramie wejściowej naszego budynku stoją warty z karabinami z rozkazem strzelania do tych, co by chcieli wyjść stąd lub przyjść do nas. (Rozkaz ten podobno pochodził od płk. "Montera"). Ogarnia mnie niesamowity gniew, na władze, na głupotę ludzką, na cały świat. Zbieram kilku ludzi i szybko rozbrajamy warty. Jesteśmy wolni. Wychodzimy na miasto szukać pożywienia, krewnych i znajomych.

Za: L. J. Wójcicki, Życie na stos. Pamiętnik z Powstania Warszawskiego 1944 r., Londyn 1985 r, s. 138-139.

Autor opisywał te wydarzenia pod datą 28 września. Jest to błąd oczywiście. W tekście jest informacja o rozmowie z por. Stolarskim, podczas ten zginął dzień wcześniej, od przypadkowego pocisku z moździerza, który eksplodował przy domu nr 22 w Alejach Ujazdowskich. Ale wracając do rzeczy. Czy taka sytuacja dotyczyła jedynie "Czaty"/ogólnie "Radosława", czy też chodziło tutaj o całość sił z Mokotowa? Na ile sprawa była poważna?