Sojusz Polaków z Muzułmanami

[Aizen]

Witam,

Czy byłoby korzystne dla Polski, gdyby ta przed rokiem 1410, zawarła sojusz z Saracenami przeciwko wszystkim krzyżowcom. Chodzi mi o ewentualną pomoc militarną i ekonomiczną. Czy wtedy walka z krzyżakami nie przebiegałaby sprawniej?

Edytowane 14 Lipiec 2010 przez Aizen

[secesjonista]

Witam,

Czy byłoby korzystne dla Polski, gdyby ta przed rokiem 1410, zawarła sojusz z Saracenami przeciwko wszystkim krzyżowcom. Chodzi mi o ewentualną pomoc militarną i ekonomiczną. Czy wtedy walka z krzyżakami nie przebiegałaby sprawniej?

A jakież to szerokie kontakty miało państwo Polskie z Saracenami w tym okresie, bom niewiele o tym słyszał.

Czy wtedy walka z krzyżakami nie przebiegałaby sprawniej?

Oczywiście, że sprawniej... tyle że w innym kierunku.

Wszystkie państwa katolickie rzuciłyby się na nas i nasza państwowość pewnie przestałaby istnieć.

[kalki]

Witam,

Czy byłoby korzystne dla Polski, gdyby ta przed rokiem 1410, zawarła sojusz z Saracenami przeciwko wszystkim krzyżowcom. Chodzi mi o ewentualną pomoc militarną i ekonomiczną. Czy wtedy walka z krzyżakami nie przebiegałaby sprawniej?

Zacznijmy od tego, na jakiej podstawie zakładasz, że taki sojusz było można utworzyć?

[Aizen]

A nie było wiadome Polakom, w jakiej sytuacji są Saraceni? Wszak wróg naszego wroga byłby przyjacielem Polaków.

Z resztą w tym czasie Polska uważana była za pogańskie państwo. Zawarła sojusz z Litwą, która także była pogańska. Dlaczego w takim razie miałaby nie zawierać sojuszu z Muzłumanami? A Polska i tak prowadziła wojny z katolickimi państwami .

W jedności siła. Czy nie lepiej połączyć sił przeciwko wspólnemu wrogowi?

[secesjonista]

A nie było wiadome Polakom, w jakiej sytuacji są Saraceni? Wszak wróg naszego wroga byłby przyjacielem Polaków.

Z resztą w tym czasie Polska uważana była za pogańskie państwo. Zawarła sojusz z Litwą, która także była pogańska. Dlaczego w takim razie miałaby nie zawierać sojuszu z Muzłumanami? A Polska i tak prowadziła wojny z katolickimi państwami .

W jedności siła. Czy nie lepiej połączyć sił przeciwko wspólnemu wrogowi?

A nie jest/było wiadomym wszem i wobec, że większość krajów w Europie to kraje chrześcijańskie?

Czym innym jest prowadzić wojnę z krajem chrześcijańskim, czym innym sprzymierzyć się z poganami przeciw zakonowi.

A tak na marginesie jaką drogą mieli przybyć nam z pomocą militarną?

Co Wy robicie na tych lekcjach?

[Wiesław z Bogdańca]

Czy byłoby korzystne dla Polski, gdyby ta przed rokiem 1410, zawarła sojusz z Saracenami przeciwko wszystkim krzyżowcom

Widzę, że Szanowny kolega lubi S-F - ja zresztą też

Mówiąc poważnie, taka sytuacja byłaby możliwa, jedynie w wypadku wojny bez podtekstu religijnego, przeciw innym Saracenom.

Pozdrawiam

[secesjonista]

A jednak było polskie poselstwo do Etiopii... nieprawdaż?

[Samuel Łaszcz]

A jednak było polskie poselstwo do Etiopii... nieprawdaż?

Było ale nie dotarło.

Edytowane 15 Sierpień 2010 przez Samuel Łaszcz

[Wiesław z Bogdańca]

A jednak było polskie poselstwo do Etiopii... nieprawdaż?

Może dlatego, że Etiopia od IV w. była państwem chrześcijańskim (nie saraceńskim), co prawda obrządku koptyjskiego. Otoczona przez muzułmanów, toczyła z nimi walki, wspierana przez Portugalczyków - więc mogła być sojusznikiem przeciw Turcji.

Podobno Sobieski był miłośnikiem kawy

[Rayo]

Z resztą w tym czasie Polska uważana była za pogańskie państwo. Zawarła sojusz z Litwą, która także była pogańska. Dlaczego w takim razie miałaby nie zawierać sojuszu z Muzłumanami? A Polska i tak prowadziła wojny z katolickimi państwami .

Polska nie była uważana za pogańskie państwo. Pogańska była Litwa. W Koronie chrześcijaństwo było od 500 lat. Jedynym możliwym zarzutem w tym względzie mógłby być neofita na tronie, ale o niczym to nie znaczy.

A to, że Polska prowadziła wojny z katolickimi państwami nie upoważniało jej do otwierania furtki do Europy dla prężnego i ekspansywnego państwa Osmańskiego.

Sojusz taki mógłby być zawarty w ostateczności. Wszak pod Grunwaldem walczyli Tatarzy. Jagiełło nie stronił też od wspierania husytyzmu. Jak widać neoficki zapał w krzewieniu wiary zupełnie nie przyjął się u Władysława.