Kawiarnia "Wiklina"

[Albinos]

Po wyjściu z więzienie w latach 50. Jan Mazurkiewicz początkowo zajął się rzemiosłem, produkował kapturki przeciwdeszczowe. Po pewnym czasie jednak narodził się pomysł otworzenia kawiarni [s. Mazurkiewicz, Jan Mazurkiewicz. "Radosław"-"Sęp"-"Zagłoba", Warszawa 1994, s. 403]:

Kariera rzemieślnicza ojca nie mogła trwać wiecznie, niemniej udało się stosunkowo szybko pospłacać długi i zebrać pewien kapitał wystarczający na otwarcie prywatnej kawiarni. Był to pomysł przyjaciół, którzy chcieli zabezpieczyć "pułkownika" przed przyjęciem innych rozwiązań, skwapliwie podsuwanych przez władze. Potrzebną koncesję przyznano w budującym się gmachu przy Marszałkowskiej, niedaleko ulicy Świętokrzyskiej. Moment oddania do eksploatacji trochę się przeciągnął, ale wreszcie bar kawowy "Wiklina" otwarto w 1958 r. Nie był to już tak dochodowy interes jak poprzedni, jednak takie rozwiązanie zapewniało niezależność. Oczywiście, tzw. prywatna inicjatywa, jak i wszystkie wolne zawody, nie gwarantowały pełnego spokoju. Władzie, jeśli tylko chciały, mogły każdemu sprawić wiele kłopotów, cofając np. koncesję, karząc domiarami itp. W każdym razie dawało to lepszą pozycję w stosunkach z władzami, zwłaszcza we wszelkiego rodzaju pracach społecznych.

Sam "Radosław" kawiarnią kierował do lat 70. (choć zapisana była ona formalnie na "Irmę"). Wówczas to przekazał ją Handlowej Spółdzielni Inwalidów, a konkretnie jej prezesowi Mieczysławowi Kiełbasińskiemu. Zmieniła się nazwa z "Wiklina" (ta pochodziła od jednego z oddziałów konspiracji) na "Urszulka". Kawiarnia stanowiła punkt kontaktowy z "Radosławem". Jeśli ktoś miał jakiś problem, nie mógł czegoś załatwić szedł tam (zawsze stał jeden specjalnie przeznaczony do spraw urzędowych stoliczek) i przedstawiał swoją sprawę. Niektórzy przychodzili tylko po to, aby zobaczyć "Radosława", uścisnąć mu rękę, albo spotkać się z ze znajomymi z konspiracji (wśród odwiedzających byli m.in. Adam Borys "Pług"- d-ca "Parasola"- i Józef Rybicki "Andrzej"- szef KeDywu OW AK). Czemu takich rzeczy nie załatwiano w mieszkaniu byłego szefa KeDywu KG AK? Czesław Zaborowski "Lalka" pracujący w kawiarni, w Powstaniu żołnierz Zgrupowania "Radosław", tłumaczył to tym, iż "Radosław" wolał załatwiać takie rzeczy w lokalu publicznym a do tego była większa szansa, że ktoś dowie się o takiej jego działalności. I teraz pytanie, jak dokładnie podchodziła władza do takiej a nie innej działalności "Radosława"? Spotkał się ktoś kiedyś z raportami odpowiednich służb na ten temat?

[markus gażnikus]

Mama moja ps. z Powstania Kamea zgr. Żaglowiec, pracowała w kawiarni Wiklina w końcu lat 50 tych, a ja mając 10 lat byłem tam

kilka razy, lecz po za "ciachami" które tam jadałem, oczywiście nic nie pamiętam.

Edytowane 18 Październik 2011 przez markus gażnikus