Kwestia wynagrodzeń w Kedywie

[Albinos]

Przeglądając ostatnio dokumenty KeDywu OW AK, natrafiłem na pismo z dnia 1 października '43, pisanie przez "Chuchrę" do "Ćmy". Lista pseudonimów, kryptonimów (część ulegała zmianie) i wysokość uposażeń. Sam mjr Jerzy Lewiński zgodnie z tym wykazem miał dostawać 2100 zł podstawy, plus 600 zł na bezpieczeństwo. Ogółem na 16 osób, podanych w tym piśmie, jeszcze tylko trzy miały dostawać po 2100 podstawy (Józef Rybicki "Andrzej", "Hrabia" (NN) i Józef Paroński "Chevrolet"). Reszta po 1700 (w tym m.in. "Olszyna" i "Lasso"). Ogółem każdy poza podstawą dostawał jeszcze różne dodatki. Na rodzinę (od 600-1200 zł, z czego 1200 miał tylko "Andrzej"), bezpieczeństwo (od 300-600) i przejazdy (50 zł). Ogółem można było dostawać od 1750 do 3200 zł. Generał Ścibor0Rylski, działający poza KeDywem, miał dostawać 2500 zł, jak sam mówił, niewiele. Wracając do KeDywu OW AK. Zgodnie z rozliczeniem za październik '43, wydatki personalne miały wynieść 32400 zł, dodatek rodzinny 5400 a na bezpieczeństwo 1200. Za listopad było to odpowiednio 34100, 5400 i 1200 plus 19000 dodatku świątecznego. Za grudzień identyczne jak za listopad, poza dodatkiem świątecznym. W roku następnym wydatki te kształtowały się następująco:

- styczeń; 37500, 5400, 1200

- luty; 37500, 4200, 1200

- marzec; 40900, 4200, 1200

- kwiecień; 32200, 3600, 1200 (plus dodatek świąteczny 20500)

- maj; 32200, 3600, 1200

- czerwiec; 32200, 3600, 1200

Jednocześnie rozliczenie finansowe za '44 (dokument pisany przed 15 czerwca '44), dostarcza kilku ciekawych informacji nt. uposażeń. I tak zgodnie z tym "Andrzej" miał dostawać 6700 zł (w tym 2100 podstawy, 1200 rodzinne, 900 bezpieczeństwo, 1300 na lokale i 1200 na coś, czego nie mogę odszyfrować "spec. węgl."). Ogółem sumy wahały się od 2900 do właśnie 6700 (co ciekawe tą najniższą stawkę dostawał "Olszyna", będący jakby nie patrzeć, jedną z czołowych postaci Oddziału Dyspozycyjnego "A"). Tyle same liczby. Teraz ciśnie się aż na palce kilka pytań. O co chodziło z tym rodzinnym? Na jakiej podstawie przyznawano je? A bezpieczeństwo? O co tutaj chodziło?

[ak_2107]

Przyziemne pytanie -

Jakie odniesienie maja te liczby do przecietnych dochodow warszawiakow z lat okupacji ?

Na temat Krakowa:

Pensje i ceny produktów w warunkach okupacji były inne od tych z czasów pokoju. Przeciętne zarobki niewykwalifikowanego robotnika wynosiły 150zł na miesiąc w 1939 roku (wykwalifikowani otrzymywali o 100zł więcej). Urzędnicy a także nauczyciele zarabiali od 300 do 1200zł na miesiąc. Jako przykład może posłużyć tu człowiek pracujący na stanowisku konserwatora na Wawelu który zarabiał 1000zł w 1940 roku. W trakcie trwania okupacji pensje wzrosły kilka razy, na przykład 4 lata później robotnik mógł otrzymywać pensje w wysokości od 800 do 1200 złotych. Jednakże wzrostowi wynagrodzeń towarzyszył wzrost cen, w przypadku niektórych artykułów dochodzący nawet do 3000%. W ten sposób wzrost wynagrodzeń był tylko pozorny. Bolesny był zwłaszcza wzrost cen artykułów niezbędnych do życia, na przykład jedzenia. Cena chleba wzrosła w przedziale czasu od stycznia 1944 roku do stycznia 1945 z 6zł do 23zł. Cukier, początkowo kosztujący 90zł, 220zł a masło 500zł (z 194zł). Tak więc w 1945 roku robotnik za swe wynagrodzenie mógł zakupić tylko 2 kilogramy masła lub też 6 kilogramów cukru.

[Albinos]

Może i przyziemne, ale i historia jest dość przyziemna;) Pisałem o tym trochę tutaj: https://forum.historia.org.pl/index.php?sho...15&start=15

Dwa moje posty z tego tematu:

Całkiem możliwe. A teraz w ramach ciekawostki, coś na temat cen w Warszawie. Kupienie ubrania było naprawdę dużym wydatkiem. Wystarczy wspomnieć, że na czarnym rynku ubranie męskie kosztowało w październiku '41 od 2500-3000 zł, aby w maju '43 podskoczyć do... 12-15 tys. (sic!). Ceny w '42 kształtowały się następująco:

- sukienka używana 180-200 zł;

- sukienka elegancka 800 zł;

- pończochy z przędzy 30-32 zł, jedwabne 80-120zł;

W marcu '43 wyglądało to tak:

- koszula męska 800-850 zł;

- metr płótna 310 zł;

W listopadzie '43:

- ciepłe pończochy 170 zł;

- garsonka z trykotu 1200-1500 zł.

To w sumie trudno jednoznacznie powiedzieć. W latach 1942-1943 zarobki te wahały się od mniej więcej 200 złotych do 6 tysięcy w przypadku techników i inżynierów, może były i wyższe pensje. Urzędnicy miejscy zarabiali niedużo. Na przełomie 1939/1940 weszła w życie tzw. "reforma denglowska", która zakładała że pensje do 200 złotych będą pozostawione na dawnym poziomie, zaś te powyżej 200 złotych, zostaną zmniejszone o 50% nadwyżki. Już 20 stycznia 1940 roku ukazała się pierwsza ordynacja taryfowa. Normowała system płac dla pracowników służb publicznych. I tak osoby należące do grupy I (było to ustalane wg. kwalifikacji) dostawały 195 zł, II- 300 zł, III- 402 zł zaś ci z grupy IV- 483 zł. Od tego czasu pensje miały być ustalane wg. odpowiedniej siatki płac. Warszawa i Kraków w porównaniu z innymi miastami GG wyglądały trochę lepiej. Kobiety otrzymywały pensje o 10% niższe od mężczyzn. Według siatki płac ordynacji taryfowej z 28 grudnia 1942 pracownicy w wieku 19-21 lat otrzymywali 140,50 zł (kobiety 126,50 zł). Osoby powyżej 40 roku życia po 800 i 700 zł. Ogólnie przeciętne płace urzędników miejskich w '42, wynosiły około 250-270 zł. W związku, z tym trzeba było szukać innych źródeł dochodów. Całą sytuację dobrze ilustruje następujący dowcip:

Z czego się żyje?

- Co porabiasz?

- Mam posadę.

- No, a żona twoja?

- Również pracuje.

- A córka?

- Także siedzi w urzędzie.

- No to z czego wy żyjecie?

- Chwalić Boga, syn jest bez zajęcia.

Nauczyciele otrzymywali około 300 zł (tymczasem niemieccy nauczyciele co najmniej 1000 zł).

Jak widać więc w podziemiu dostawano więcej niż przeciętny robotnik z fabryki (tutaj warto przytoczyć postać ppor. cz.w. Adama Kaffela "Majewskiego", komendanta grupy wolskiej KeDywu OW AK, który według relacji dra Rybickiego miał mieszkać w fatalnych warunkach, nie dojadał, a nawet nie miał czym nakarmić rodziny, choć teoretycznie oprócz pensji robotnika dostawał jeszcze wynagrodzenie z podziemia, a był przecież jedną z kluczowych postaci KeDywu OW AK, jako jeden z niewielu miał swobodny dostęp do Rybickiego), chociaż poza samym "Andrzejem" nikt nie dostawał jakiś wielkich uposażeń.

[widiowy7]

Pewnie nie na temat.

W maju 1943r Kedyw przy sztabie Obszaru Warszawskiego (12 osób) otrzymał na wynagrodzenia w sumie 29350 zł.

[Albinos]

Dlaczego nie na temat? Na temat jak najbardziej, tylko tę jedną sumę ciężko odnieść w jakimś szerszym kontekście, bez podania kolejnych kwot.

[secesjonista]

Dla poszerzenia kontekstu...

uposażenie pracowników Biura Studiów Wywiadu Przemysłowego Oddz. II KG ZWZ-AK od kwietnia 1942 do 1944 r. w zł polskich

(najwyższe / najniższe / średnie)

kwiecień-maj 1942 r. 600,00 / 100.00 / 350,00

czerwiec-listopad 1942 r. 900,00 / 100,00 / 500,00

grudzień 1942 r. 900,00 / 250,00 / 575,00

styczeń-maj 1943 r. 975,00 / 250,00 / 612,50

czerwiec-lipiec 1943 r. 2100,00 / 500,00 / 1300,00

październik 1943-lipiec 1944 r. 2100,00 / 350,00 / 1225,00

/za: "Wywiad i kontrwywiad Armii Krajowej" red. W. Bułhak, Warszawa 2008, s. 109/

Niedatowane zestawienie wypłat dla pracowników Wydziału VII Komendy Okręgu w Wydziale Wojskowym, gdzie zatrudniano jedenaście osób, jako pracowników etatowych:

"Litwin" - 1350 zł

"Lis", "Marchwica", "Ziuk", "Lustrator" - po 975 zł

"W.1", "W.2", "W.3", "W.4" - po 600 zł

"Lilia" i "Limba" - po 450zł

/tamże, s. 179/

[Albinos]

Po kwotach podanych przez secesjonistę widać, że Kedyw na tle innych oddziałów/komórek wypadał całkiem nieźle. Od jakiegoś czasu wręcz zastanawiam się, czy od strony czysto finansowej dywersja nie była jedną z lepszych form "zatrudnienia" w okupowanej Polsce, rzecz jasna dla tych, dla których starczyło funduszy na etaty.

Tymczasem mam kilka pytań do secesjonisty. Ile osób otrzymywało pensje w tym Biurze Studiów? I czy kwoty te mają wliczone różne dodatki (rodzinny, lokalowy, bezpieczeństwo, przejazdy, węglowy?), czy to sama podstawa tyle wynosiła?

[secesjonista]

Z tekstu wynika, że podobne kwoty otrzymywali również w Biurze Studiów Propagandy i Nastrojów

oraz Biurze Studiów Wojskowych. Niestety brak informacji czy były to pensje z dodatkami typu

rodzinne, czy ekwipunkowe.

W lipcu 1942 r. BSWP zatrudniano 18, a w sierpniu 21 etatowych pracowników, w kwietniu i

czerwcu w BSWP pracowało 36 osób, a w lipcu 34.

Co do oszacowania wysokości, to autor zapewne zgodziłby się z Albinosem:

"Kwoty przeznaczone na uposażenie pracowników etatowych były niewielkie (...)

Pracownicy Pionu Studialnego nie mogli sobie pozwolić na zbytnią rozrzutność. Pensje ludzi

pracujących w biurach studiów Oddziału II KG ZWZ-AK pozwalały jedynie na skromne przeżycie".

/tamże, s. 109-110/