grestar

Historia zebrana - plebiscyt na najlepszą książkę historyczną-II runda głosowania: http://www.historiazebrana.pl/polecamy,c1a1660d77

Historia zebrana - plebiscyt na najlepszą książkę historyczną: http://www.historiazebrana.pl/polecamy,830a632a3f5

A dlaczego wszystkie ciekawostki nie mogą być opublikowane w jednym dniu i o jednej godzinie?

Zgodnie z decyzją jury konkursowego prace nadesłane i dopuszczone do konkursu pt. napisz ciekawostkę i wygraj tablet będą publikowane codziennie od dnia 09.12. o godz. 9.00 każdego następnego dnia tj. publikowana jedna ciekawostka w jednym dniu oraz wygra ciekawostka o największej liczbie wyświetleń. Zawiązując do powyższego należy wskazać, iż wskazana przez jury formuła publikowania ciekawostek startujących w konkursie jedna w ciągu jednego dnia daje nierówne szanse uczestnikom konkurs, gdyż na najwcześniejszej opublikowane ciekawostki będą miały większa szanse uzyskania większej liczby odsłon niż te ostatnie opublikowane, ponieważ będą w dłuższym terminie widoczne dla Odbiorców. Wszystkie ciekawostki dopuszczone do konkursu powinny być opublikowane w jednym dniu i o jednej godzinie, wówczas wszyscy uczestnicy mieliby równe szanse. Należy stwierdzić, iż przyjęta formuła publikowania ciekawostek konkursowych powoduje że uczestnicy nie mają równych szans na wygraną.

1 sierpnia 1944 r. to jedna z najtragiczniejszych dat w najnowszej historii Polski. Na barykadach Warszawy ginęli ludzie, którzy wierzyli w nową i demokratyczną Polskę, ale rzeczywistość była bardziej tragiczna. Podczas powstania Niemcy dokonywali wielu bestialstw na ludności cywilnej, a także na walczących i rannych powstańcach co było przekroczeniem wielu zasad prawa wojennego. Czy cierpienia i ideowość oraz patriotyzm poległych w Powstaniu Warszawskim nie wymaga chwili zadumy i jednego dnia świętowania, by pamięć o nich została na zawsze?

Były prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko ogłosił Stepana Banderę bohaterem Ukrainy, ale czy ten człowiek był bohaterem czy zwykłym przestępcą? Pytanie to jest zasadnicze w tej kwestii, gdyż Bandera walczył przed II wojną z państwem polskim, a później z Niemcami i Sowietami. Jego działalność jest wiązana z działaniami Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA), która w pamięci Polaków z Kresów wschodnich jest synonimem niesamowitych i bestialskich mordów na Wołyniu oraz w Bieszczadach a także na Zachodniej Ukrainie. Działalność UPA polegała na zakrojonej na szeroką skalę czystkach etnicznych, które dotknęły ludność polską, a także żydowską. Czystki objawiały się wręcz diabolicznymi mordami. Ponadto uśmiercano także Ukraińców, którzy przeciwstawiali się zbrodniczej działalności UPA. Członkowie UPA wszystkich mordów dokonywali w imieniu Bandery. Niezaprzeczalnym jest fakt, że dochodziło do strasznych rzeczy na Ukrainie w tamtym okresie, których wykonawcami byli Ukraińcy owładnięci żądzą odwetu w postaci mordowania niewinnej polskiej ludności cywilnej. Mordowanie ludności cywilnej i dokonywanie czystek etnicznych w imieniu wolności i patriotyzmu jest niczym innym jak zwykłym bandytyzmem. Pamiętajmy, że patrioci to nie ludzie owładnięci żądzą krwi, ale walczący z niesprawiedliwością i władzami okupacyjnymi. Dokonywanie odwetu na ludności cywilnej za poczynania władzy to tylko znalezienie sobie kozła ofiarnego, co doprowadza do zniszczenia wartości patriotyzmu. Czy mordowanie ludzi tylko za to, że są z określonej grupy etnicznej jest wyrazem patriotyzmu? Nie to nie jest patriotyzm, lecz bandytyzm w najczarniejszej postaci, który powinien być w należyty sposób karany i likwidowany. Należy pamiętać, że należy żyć tak, by mogli spokojnie inni żyć, wówczas zachowuje się równowagę i spokój ducha. Dziwi fakt, że politycy polscy mający ciągle „patriotyzm na ustach”, tak często zapominają o rodakach z Kresów wschodnich i ich cierpieniach w imię tzw. poprawnej polityczności. A pytanie nadal zostaje czy Bandera nadaje się na bohatera? - pytanie retoryczne.

Stany Zjednoczone od rewolucji irańskiej w 1979 r. są dla władz irańskich "wielkim szatanem", natomiast Iran od czasów prezydenta G.W. Busha jest przez USA umieszczony wśród państw tzw. "osi zła".Ten impas w stosunkach amerykańsko - irańskich wciąż trwa i zagraża wywołaniem nowego konfliktu zbrojnego w tym regionie Azji. Amerykanie straszą cały czas interwencją zbrojną, lecz nie uczą się historii. Sama wojna iracko - irańska w latach 80 - tych XX wieku udowodniła, że fanatyzm religijny ze strony irańskiej może być niebezpieczną mieszanką wybuchową. Ponadto Iran to jeden z silniejszych krajów w regionie, którego zaatakowanie ze strony USA pociągnęłoby za sobą niewyobrażalne negatywne skutki,zależność pomiędzywyznawcami islamu jest duża nie tylko w regionie ale we wszystkich zakątkach świata, pomimo różnic ideologicznych np. pomiędzy szyitami i sunnitami. Ponadto interwencja w Iraku (sąsiada Iranu) udowodniła o bezsilności administracji amerykańskiej i doprowadziła do chaosu w Iraku nad którym nie mogą zapanować Amerykanie do tej pory, a także do destabilizacji w regionie, co udowadniają liczne demonstracje antyamerykańskie w krajach islamskich. Neokonserwatyści w Waszyngtonie, którzy mają wpływ na decyzje administracji amerykańskiej zapominają, że ich uprzedzenia ideologiczne mogą doprowadzić do chaosu. Pamiętajmy, że "zabawa w wojnę" kończy się zawsze tragicznie dla każdej ze stron konfliktu. Iran to szczególny kraj na mapie światowego islamu i polityki, jednakże nie można go bagatelizować, lecz zrozumieć jego "ducha" i kulturę. Straszenie opinii światowej bombą nuklearną wyprodukowaną przez Iran może być takim samym blefem, jak broń masowej zagłady w Iraku. Konkludując należy stwierdzić, że Amerykanie ulegają zadawnionym u nich stereotypom o Iranie - nie taki Iran straszny jak go malują. Przecinanie przez USA węzła gordyjskiego w ich polityce zagranicznej w postaci ataku zbrojnego na Iran może być odwrotne w skutkach niż postępek Aleksandra Wielkiego i świat stoczy się w otchłań nowej nienawiści i tragedii ludzkości.

Islam w Europie Zachodniej zadomowił się na dobre, gdyż polityka powojenna państw "kolonialnych" (Francji, Wlk. Brytanii) temu sprzyjała. Wielu emigrantów we Francji i Wlk. Brytanii przyjeżdżało do swych nowych ojczyzn z krajów wpełni zislamizowanych. Walka chrześcijaństwa z islamem o supremację religijną i kulturową w Europie trwała od samych początków powstania wspólnot muzułmańskich (początki islamu wiązane są z pielgrzymką Mahometa do Mekki ok. roku 622 tzw. hidżra), a szczególnie nasiliła się w Hiszpanii pod koniec I tysiąclecia i początku II tysiąclecia naszej ery. Arabowie po wielu porażkach w Hiszpanii musieli się wycofać z Europy, lecz ich następcy z tzw. kalifatów oraz z okresu supremacji tureckiej ciągle pożądali Europy. Do dziś na Bałkanach widać odciśnięte piętno toczonych walk na przykładzie zlepku narodów byłej Jugosławii, gdzie nastąpiło "przemieszanie" religijne na skutek ciągłych walk na przestrzeni dziejów o ten region chrześcijańskiej Austrii z islamską Turcją. W Polsce na przestrzeni dziejów historycznych mieliśmy ciągły kontakt z islamem a to w związku z wojnami z Turcją i Chanatem Krymskim - Tatarzy. Część osiadłych Tatarów nazywano dawniej w Polsce - Lipkami. Osiedlali się szczególnie w rejonach wschodniej części Polski oraz na kresach. W 20 - leciu międzywojennym mieliśmy na ścianie wschodniej wiele gmin wyznaniowych muzułmańskich i tzw. domów modlitwy tj. meczetów. Wielu Polaków pochodzenia tatarskiego było aktywnymi patriotami walczącymi z wolność i niepodległość Polski. Polska jako "przedmurze Europy przed islamem" na przestrzeni dziejów na kontaktach z islamem dużo zyskała pod względem kulturowy i społecznym, pomimo toczonych wojen z Turcją w okresie XVI i XVII wieku, mocarstwem, które rościło sobie palmę pierwszeństwa w islamie, które posiadało aż do początku XX wieku w swych granicach święte miejsca islamu - Mekkę i Medynę. Dzisiaj w Europie islam nie wchodzi rozbijając drzwi w postaci toczonych wojen między państwami, ale wchodzi tylnymi drzwiami tj. przez imigrantów z krajów islamskich. Ze względu na specyfikę kultury islamskiej i "obcość" dla Europejczyków stała się ona dla nich niebezpieczna. Pamiętajmy, że ludzie czasami reagują na coś obcego i nieznanego agresją. Szwajcarzy już próbują ograniczać budowę meczetów. Natomiast należy wiedzieć, że islam pomimo swej różnorodności (szyityzm i sunniz) ma cechę wspólną tj. bezwzględność przestrzegania szariatu- prawa muzułmańskiego oraz wyższości nad niewiernymi. Należy też pamiętać, że ziemia, na której powstanie meczet jest świętą i on tam musi być już na zawsze. A "chrześcijańska" Europa na czele z Francją zamienia kościoły na przybytki handlowe lub innego typu budowle, czyż nie jest to smutne. Pomimo otwarcia muzułmańskiego na świat to jednak islam dla Europejczyków jest religią radykalistyczną i niebezpieczną.

Polska racja stanu wymaga zaangażowania naszej armii poza granicami kraju" - to często słyszane frazesy z ust polityków pierwszego planu od kilku lat. Czy polska racja stanu tego wymaga, to stwierdzenie dla zwykłego obywatela nie jest zrozumiałe, gdyż "górnolotne" słowa i pełne patosu wypowiadane przez polityków nie odpowiadają, dlaczego angażujemy tak duże siły naszej armii w Afganistanie. Historia jest najlepszą nauczycielką i dotychczas jakiekolwiek zbrojne akcje w Afganistanie kończyły się okrutną klęską dla "interweniujących" z zewnątrz wojsk. Czy przebywanie NATO w Afganistanie w tym polskich żołnierzy jest uzasadnione?

Wszyscy przywódcy władający w Rosji na przestrzeni dziejów odkąd są źródła pisane o Rosji byli przywódcami autorytarnymi wręcz despotycznymi. Do tej pory pokutuje pogląd, że tylko przywódca o osobowości pozwalającej „na trzaśnięcie pięścią w stół i rozstawiający wszystkich po kątach” jest tym najwłaściwszym. Takim przywódcą dla Rosjan jest prezydent Putin. Ciągle media rosyjskie, a poniekąd światowe obiegają obrazki Putina jako osoby, która prezentuje swój wigor i „twardą rękę” przywódcy: Może także na tym polega trik, by pokazać osobę z znikąd takiego carewicza Dymitra (XVII wiek, zaginiony carewicz). Rosjanie może nieświadomie ale intuicyjnie przyjęli Putina, jako swojego zagubionego carewicza, który kraj wyciągnął tak jak protoplaści dynastii Romanowów z wielkiej smuty (anarchii w XVII w.)

Tytuł oryginalny książki Helgi Hirsch jest "Die Rache der Opfer. Deutsche in polnischen Lagern 1944 - 1950" właściwe tłumaczenie na polski: " Zemsta ofiar. Niemcy w polskich obozach 1944 - 1950" a nie jak w polskim wydaniu tytuł jest "Zemsta ofiar. Niemcy w obozach w Polsce 1944-1950". Czyż nie jest ciekawym, że dla polskiego czytelnika tak zmienia się tytuł utworu, a nie wydaje się z właściwym tłumaczeniem. Ciekawe czy w innych wydaniach zagranicznych ww. książki tytuł brzmi tak jak w wydaniu polskim. Czy Pani Hirsch zasłużyła na medal wręczany w imieniu Narodu Polskiego przez Prezydenta Komorowskiego?

Nie rozumiem postawy redakcji PORTALU i podawania kontaktów e-mail, które są nieaktywne. Jak wcześniej wspomniałem na innym portalu potrafią wywiązać się ze zobowiązań. No cóż być może redakcja PORTALU nie chce współpracować i kontaktować się ze swoimi odbiorcami.

Nie odwarcj " redakcjo kot ogonem" Powiedz wprost z kim mam się komunikować?

]a może Pan/Pani jest przedstawicielem PORTALU itylko tak pisze by mnie zdyskrdytować?

Porozmawiajmy poważnie o konkursach. Jestem wskazany na stronie jako zwycięzca i nie rozumiem tego "responsu". A regulamin konkursu wszystko wskazauje kto jest zwycięzcą. Powiedźcie mi wprost że pomimo regulaminu, że jestem tym który jest zwycięzcą który nie otrzyma nagrody. Nie odwrcajcie "kota ogonem". A regulamin konkursów jest dostęony na stronie internetowej danego konkursu.