Zawartość fodele - strona 20 - FORUM.HISTORIA.org.pl

Człowiek na Krecie

fodele odpowiedział fodele → temat → Grecja minojska-mykeńska

Może rzeczywiście przez przypadek… może uciekając przed czymś (kimś)… może w poszukiwaniu lepszych materiałów i warunków życia… Jeden z archeologów zajmujących się wykopaliskami w Plakia - Thomas Strasser (http://www.providence.edu/art/History/Dr.+Thomas+F.+Strasser.htm) uważa, że starożytni „marynarze” musieli przebyć co najmniej 40 mil otwartego morza zanim dotarli do Krety. Do tej pory pierwszy udowodniony przypadek tak odważnego wypłynięcia w morze datowano na 60.000 lat temu i chodziło o dystans pomiędzy Tajlandią i Australią. Tak więc odkrycia na Krecie znacznie wydłużają historię podbojów morskich. Obaliły również stereotyp, według którego ludzie przybyli z Afryki do Europy przez Gibraltar. Nigdzie nie spotkałam się z próbą stwierdzenia jak wielka społeczność mogła w tamtym okresie zamieszkiwać Kretę. Natomiast duża liczba znalezionych narzędzi (do tej pory odkryto około 2 tysięcy małych siekier, noży i skrobaków, z czego około 300 w pobliżu jaskiń i źródeł wody) pokazuje, że nie był to odosobniony przypadek migracji, że podobnych sytuacji było więcej aż doszło do stworzenia całej populacji. Kreta jest wyspą od około 5 mln lat, ale zlodowacenia od czasu do czasu znacznie przybliżały ją do lądu.

Katastrofa w Czarnobylu

fodele odpowiedział mostostal → temat → Gospodarka, kultura i społeczeństwo

Rodzice niemowlaków zobowiązani byli do przyprowadzenia maluchów do ośrodków zdrowia w celu napojenia ich płynem Lugola. Podawano go również dzieciom szkół podstawowych. Dorośli, jak już nadmieniono, nie mieli tego "przywileju". Nie wiem czy płyn rzeczywiscie coś dawał, powszechnie panowało przekonanie, że ma jedynie zapobiec panice. W moim miasteczku (południowo-zachodnia Polska), pracownicy niektórych zakładów w ramach rozrywki mierzyli napromieniowanie licznikami Geigera. Nic nie wykazywały. Jedyną zmianą jaką sobie przypominam, była wzmożona częstotliwość lotów samolotów radzieckich startujących ze swoich baz. Wtedy również znacznie częściej zdarzało im się przekraczać szybkość dźwięku nad pobliskimi wioskami. Nerwowi byli. Dla odreagowania natychmiast pojawiła się cała masa żartów o świecących ogryzkach jabłek etc.

Kontakty minojczyków z światem zewnętrznym

fodele odpowiedział Furiusz → temat → Grecja minojska-mykeńska

Christos Doumas sugeruje, że nie istniało coś takiego jak thalassokracja stricte minojska. Twierdzi on, że była to raczej sprawna współpraca flot handlowych Cyklad i Krety. Przy czym Minojczycy wzięli na siebie dodatkowo ciężar oczyszczenia dróg morskich z piractwa (?). Albo, jak wspomniał Martinus, jest to późniejsze wyobrażenie Greków o sile morskiej Krety.

Człowiek na Krecie

fodele odpowiedział fodele → temat → Grecja minojska-mykeńska

Ponoć drogą morską! Archeolodzy są zdania, że umiejętność przebywania tras morskich przez ludzi z tamtej epoki jest dużo większa niż do tej pory przypuszczano i generalnie starsza. Ale nie pytaj mnie proszę, czy zrobili to w dłubankach, na tratwach czy też na łodziach typu papirella (http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=848) Nie wiem...

Człowiek na Krecie

fodele odpowiedział fodele → temat → Grecja minojska-mykeńska

Tak jest!!! Istnieje nawet przeświadczenie, że Gavdos była wcześniej zasiedlona przez ludzi niż Kreta. Tu link do artykułu z fotką narzędzi używanych przez mieszkańców Gavdos trochę później wprawdzie niż w podanej przez Marthinusa epoce, bo około 11000 lat p.n.e. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=161288 A tu artykuł (również w języku angielskim) o nowych odkryciach archeologicznych dotyczących Gavdos z epoki brązu. http://candia.wordpress.com/2010/12/01/gavdos-epavli/ Byłam na odczycie pani archeolog Kateriny Kopaka, która prowadzi wykopaliska na Gavdos. Zaskoczył mnie fakt, że ta mała zapomniana przez Boga i ludzi wysepka w II tysiącleciu p.n.e. była zdolna stworzyć bogatą kulturę. Gavdos będąca pod ogromnym wpływem Krety minojskiej mimo wszystko wytworzyła swoją własną odmienną od kreteńskiej ceramikę charakteryzującą się zdobieniami w formie krzyżyków lub "X" - motyw na Krecie niemal w ogóle nie stosowany. Ponadto Gavdos eksportowało oliwę (!!!) między innymi na Kretę. Liczba odkrytych na Gavdos kompleksów budowli charakteryzujących cywilizację minojską jeszcze nie jest kompletna. Ale mówimy o wielu wcale bogatych budynkach!!! Wszystko to przeraca do góry nogami dotychczasowe spojrzenie na kulturę minojską. Wykopaliska na Gavdos trwają, archeolodzy spodziewają się, że wysepka jeszcze niejednym ich zaskoczy

Kontakty minojczyków z światem zewnętrznym

fodele odpowiedział Furiusz → temat → Grecja minojska-mykeńska

Coś na poparcie tezy gregskiego W 1991 r., austriacki archeolog Manfred Bietak, odkopując miasto egipskie w delcie Nilu, ujawnił liczne freski minojskie zdobiące jeden z budynków, najprawdopodobniej pałac. Stopniowo doszedł do wniosku, że co najmniej dwa skrzydła pałacu ozdobione zostały przez rzemieślników minojskich, którzy posługiwali się metodą malowania charakterystyczną jedynie dla Krety przenosząc na grunt egipski tematykę knossyjską: skoki przez byka, polujące koty, gryfy etc. Zachodzi pytanie skąd wzięły się freski typowo minojskie w Egipcie? Nie bez znaczenia jest tu tło historyczne. Freski pochodzą z okresu po 1450 p.n.e., gdy faraonem był Totmes III Wielki, który doprowadził Egipt do ponownego rozkwitu i przeprowadzał zwycięskie kampanie wojskowe w Syrii. Planując tak szeroko zakrojone działania faraon musiał zapewnić sobie systematyczne zaopatrzenia dla własnej floty. Jedynym państwem na Morzu Egejskim, które wówczas mogło mu ofiarować pomoc była minojska Kreta. Zauważmy, że mimo wcześniejszego krótkotrwałego upadku, na Krecie nastąpił kolejny boom dotyczący zwłaszcza pałacu w Knossos, który po zniszczeniu błyskawicznie odbudowano. Zaznaczyć trzeba, że inne pałace minojskie nie miały tyle szczęścia, albo odbudowane zostały w uboższej formie i po znacznie dłuższym czasie, albo wręcz nigdy nie podniosły się z upadku. Zdaniem Nano Marinatou (profesor Classics, University of Illinois, córka wielkiego Spyridona Marinatosa – odkrywcy osady Akrotiri na Santorini) ten drugi szczyt Knossos może być efektem egipskiej pomocy materialnej w zamian za oparcie, jakie flota minojska dawała marynarce faraona wspomagając go w jego zamierzeniach. Bardzo prawdopodobny jest więc sojusz morski między Egiptem a Knossos. Tak archeolodzy starają się wyjaśnić pojawienie się fresków minojskich w delcie Egiptu w tym konkretnym okresie. Jak twierdzi sam Bietak, pałac mógł należeć do admirała ludu Keftiu, a może nawet była to siedziba przedstawiciela dyplomatycznego króla Knossos… A potem... być może Egipcjanie zapatrzeni we własny interes zostawili Minojczyków na lodzie w momencie, kiedy osłabioną walkami wewnętrznymi Kretę najeżdżali Achajowie, żeby w przyszłości narzekać, że nie napływają już transporty drewna cyprysowego z Wielkiej Zielonej wyspy. Istnieje też inna wersja przedstawiająca stosunki egipsko-minojskie z XV w.p.n.e. w świetle mniej pokojowym. Ze źródeł egipskich wiadomo, że za panowania XVIII dynastii (wspomniany już Totmes III i jego żona Iset), bogaty Egipt używał statków ludu Keftiu do przewozu budulca z Libanu. Optymistyczne wytłumaczenie tego faktu: Kreteńczycy korzystali za to ze specjalnych przywilejów handlowych. Pesymistyczne: Kreteńczycy byli zmuszeni do służby Egipcjanom! Istnieje bowiem teoria, że przyczyną upadku kultury minojskiej nie był ani wybuch wulkanu na Thira, ani najazd Mykeńczyków, ale dynamiczny rozwój Egiptu pod władzą Totmesa III pragnącego zawładnąć morzem, a co za tym idzie zniszczyć Kretę, której wielkość mu w tym przeszkadzała. Odnaleziono Hymn Zwycięstwa napisany przez nieznanego autora dla Totmesa III, w którym mowa jest o tym, że Kreta i Azja Mniejsza boją się faraona, gdyż zwalczył on mieszkańców wielu wysp i ludy znajdujące się pośrodku morza trzęsą się ze strachu na sam dźwięk jego głosu. Nawet ówczesny władca Cypru zobowiązał się dostarczać mu miedzi! Oczywiście może to być egipska propaganda, ale kto wie czy nie zawiera ziarnka prawdy. W Egipcie znaleziono mnóstwo przedmiotów z okresu 1580-1240 p.n.e. pochodzących z Krety bądź wykonanych przez Kreteńczyków. Jednak stosunkowo niewiele jest zabytków egipskich na Krecie. Z tego też powodu sądzi się, że znaleziska kreteńskie w Egipcie to jedynie prezenty dla poszczególnych władców w celu uzyskania zezwolenia na swobodne poruszanie się po ich państwie lub pracę tam. Ponieważ raczej nie ma mowy o jednostronnym układzie handlowym, niektórzy z naukowców skłaniają się ku stwierdzeniu, że była to typowa zależność, a nie handel. Jeśli jednak to Egipt przyczynił się do upadku cywilizacji minojskiej, to jego panowanie na wyspie musiało być niezwykle krótkie (nie istnieją żadne ślady np. architektury monumentalnej), lub faraonowi zwyczajnie nie zależało na zajęciu wyspy, a jedynie na przejęciu jej kontaktów handlowych. Reszty dokonali Mykeńczycy…

Vangelis i Inni Wielcy

fodele odpowiedział lancaster → temat → Muzyka

To pewnie mało oryginalne, ale Vangelis i... jaki patos!!!

Gdzie, co, za ile?

fodele odpowiedział jachu → temat → Książki

Dzięki za odzew Czyli mogę się spodziewać dobrych książek! Ich strona internetowa wygląda bardzo porządnie i profesjonalnie. Autorzy są zacni. Z mojego pounktu widzenia niezwykle ważne jest udostępnienie spisu treści. Nie ma nic gorszego od czekania na zamówioną pozycję i ... rozczarowania jej zawartością.

Gdzie, co, za ile?

fodele odpowiedział jachu → temat → Książki

Jakie jest Wasze zdanie na temat książek wydawnictwa DIG ? Zamierzam kupić dwie pozycje i chciałabym poznać Wasze opinie. Spis treści obydwu brzmi na tyle ciekawie, że pewnie nie oprę się pokusie, ale chciałabym wiedzieć co mnie czeka...

Ciekawostki ze starożytnej Grecji

fodele odpowiedział lotherlohan → temat → Starożytna Grecja

Powszechnie znane są starożytne pochówki zwierząt, które wiernie służyły człowiekowi za życia, pomagając mu w osiągnięciu wielkości, podnosząc jego status, wzbudzając respekt współtowarzyszy… Mam tu na myśli chociażby konie bojowe grzebane wraz z ich posiadaczami - wojownikami, którzy dosiadali ich za życia. Odkrywane są również groby innych koni bojowych, które ciągnęły rydwany. Natknęłam się niedawno na przepiękne i bardzo obrazowe zdjęcia z wykopalisk w Mikri Doksipara nad rzeką Evros, gdzie ukazane są właśnie tego typu groby. Podsyłam stronkę: http://www.mikridoxiparazoni.gr/findings/WagonsAndHorses/hellenic/index.htm Do tego typu praktyk w starożytności jesteśmy poniekąd przyzwyczajeni. Są one często spotykane od okresu kultury mykeńskiej aż po czasy hellenistyczne, że wspomnimy chociażby konie z kopca maratońskiego czy pogrzeb jaki Aleksander Wielki zgotował Bucefałowi. Już niedługo na Krecie będzie można odwiedzać przepiękny teren archeologiczny w Eleftherna oraz przynależące do niego cmentarzysko w Orthi Petra, które służyło jako miejsce pochówku w czasach geometrycznych i archaicznych. Miejsce to oferuje niesamowity „przekrój” przez zwyczaje grzebalne starożytnych. Ma też kilka historii, które skłaniają do wzruszeń. Jedną z nich jest niewątpliwie ta związana ze znalezionym przez archeologów szkieletem psa, który zakończył życie skulony u stóp pitosa zawierającego szkielet kilkunastoletniego chłopca. Ponieważ szkielet psa nie był w żaden sposób uszkodzony, archeolodzy doszli do wniosku, że zwierzę nie zostało złożone w ofierze swojemu nastoletniemu panu, ani nie zmarło śmiercią tragiczną. Najwyraźniej psie serce nie wytrzymało rozstania z opiekunem i zwierzę postanowiło towarzyszyć mu w innym życiu z własnego wyboru. Wprawdzie wiernego psa nie pochowano, ale też nikt nie zdecydował się sprzątnąć jego szczątków z cmentarza poświęconego przecież ludziom! Nie jest to odosobniony przypadek, z podobną sytuacją spotkali się archeolodzy w miejscowości Kavousi na Krecie, czy na wyspie Kos… Psia wierność opisywana jest w dziełach starożytnych. Najbardziej znanym przypadkiem jest oczywiście pies Odyseusza, który czekał na powrót swojego pana przez 20 lat. Inny przykład psiej miłości przedstawił w „De Natura Animalium” Aelian, opisując czworonoga należącego do niejakiego Eupolesa - po śmierci swojego pana pies nigdy nie opuścił jego grobu. Do dnia dzisiejszego znane jest też Kynos Sima (Psi Znak, Psie Miejsce) na Eginie, gdzie według historii Plutarcha ostatkiem sił wyszedł na brzeg i został pochowany pies Ksantiposa (ojca Peryklesa). Psisko rzucając się wpław do morza starało się nadążyć za łodzią przewożącą jego pana na pobliską Eginę, nie wytrzymało jednak ogromnego wysiłku... Rzecz miała miejsce w roku 480 p.n.e. podczas przymusowej ewakuacji ludności ateńskiej ze stolicy Attyki zarządzonej przez Temistoklesa. http://blogs.sch.gr/tgiakoum/files/2010/08/pet-tombstone.jpg Wprawdzie bez steli nagrobnej, ale równie piękny pochówek jak ten przedstawiony powyżej miał pies, którego imię nie zachowało się do naszych czasów. Jego grób znaleziono w Atenach na pl. Sintagmatos podczas budowania kolejnej linii metra. Szczątki zwierzęcia wyjątkowo starannie ułożono w jamie grobowej, a na szyi psa archeolodzy odkryli resztki skórzanej obroży nabijanej ozdobnymi ćwiekami, dookoła ułożone były nawet niewielkie pojemniczki z olejkami wonnymi, czyli typowe dary grobowe, w jakie zaopatrywano zmarłych ludzi! Zaznaczyć trzeba, że pies pochowany był na zwykłym cmentarzu przeznaczonym dla gatunku ludzkiego. Dzisiejsi Grecy nie są już tak związani ze zwierzętami… Na Krecie liczba koni i osiołków razem wziętych nie przekracza nawet 3 tysięcy. Człowiek uniezależnił się od zwierząt pociągowych, które nie będąc dla niego środkiem transportu, ani oznaką dobrobytu przestały być ważne i jednocześnie szanowane. Małe domowe czworonogi niestety również nie cieszą się w Helladzie takimi honorami jak chociażby ich przedstawiciele w zachodniej Europie. Obecnie w Grecji istnieje tylko jeden publiczny cmentarz dla zwierząt. Poniżej artykuł z fotografiami przedstawiającymi pitos i szczątki psa na starożytnym cmentarzysku w Eleftherna na Krecie (fot. 1-2), oraz wyjątkowo staranny pochówek psa z okresu rzymskiego w Atenach (fot.3). http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=259426

Napoje świata

fodele odpowiedział STK → temat → Turystyka historyczna

Wprawdzie bez mleka, ale na bazie soku z migdałów + cukier = grecka soumada. Jednym słowem syrop migdałowy rozcieńczany wodą. W słowniku tłumaczenie słowa "soumada" brzmi właśnie "orszada", pojęcia nie mam czy słusznie. Jest to tradycyjny napój, z którego słynie miasteczko Neapoli na Krecie. Nie można tego kupić w postaci butelkowanej w sklepie, ale spotyka się to niemal w każdym prywatnym domu. Z racji białego koloru soumada kojarzona jest z ceremonią ślubną i podawana gościom weselnym. Może się zdarzyć, że zostaniecie poczęstowani soumadą przez mnichów, w którymś z ortodoksyjnych monastyrów. Osobiście nie próbowałam soumady w kreteńskim wydaniu, ale dałam się na nią namówić w klasztorze św. Jana Teologa na Patmos. To był pierwszy i ostatni raz. Nie mam pretensji do koloru - rzeczywiście śliczny, bielutki..., tylko że smakowało toto jak rozpuszczone mydło. Tym niemniej dajcie szanse lokalnym wyrobom. Na własne ryzyko

Kontakty minojczyków z światem zewnętrznym

fodele odpowiedział Furiusz → temat → Grecja minojska-mykeńska

Tak zwane "starsze pałace" upadły w podanym przez Ciebie okresie, czyli około 1700 p.n.e. Jednakże przyczyną ich katastrofy była natura, a mianowicie wielkie trzęsienie ziemi, które nawiedziło całą wyspę. W tym wypadku nie ma mowy o ataku wroga. Przed kataklizmami tego typu nawet w XXI wieku niewiele jest nas w stanie uchronić. Zupełnie inaczej rzecz się miała ok. dwa wieki później, kiedy to runęły "młodsze pałace" minojskie...