he-man

Witam ponownie. Z najnowszych wieści o serii Historie Krajów i Narodów Wydawnictwa Ossolineum: W marcu pojawi się wreszcie dodruk "Historii Rosji" Ludwika Bazylowa i Pawła Wieczorkiewicza. Ponadto wznowiona ma być "Historia Australii" Wiesława Olszewskiego. Będzie to wydanie poprawione i uzupełnione m.in o nowe ilustracje. Pojawić się ma również wznowienie długo oczekiwanej "Historii Niemiec" Galosa, Korty i Czaplińskiego. Wreszcie. A oprócz tego wydana zostanie "Historia Słowacji", "Historia Iranu" oraz "Historia Bliskiego Wschodu w XX wieku". www.ossolineum.pl

Witam. Już od najbliższej środy (17.03) w Centrum Kongresowym Politechniki Wrocławskiej będą się odbywać XVI Targi Książki Naukowej. Warto tam zajrzeć i poszperać. Na pewno każdy coś dla siebie znajdzie w atrakcyjnych cenach. Pzdr

Już niedługo pojawią się na rynku ossolińskie biografie: "Królowa Wiktoria" Mariusza Misztala "Witold" Jarosława Nikodema "Bolesław Chrobry" Jerzego Strzelczyka "Kazimierz Sprawiedliwy" Józefa Dobosza "Stefan Batory" Karola Olejnika Czekamy

W najbliższym czasie ma ukazać się książka Tomasza Torbusa "Zamki krzyżackie" (Wydawnictwo Ossolineum). Ma być to album prezentujący 40 zamków krzyżackich z opisem ich losów, legendami z nimi związanymi, ciekawostkami architektonicznymi. No i oczywiście zdjęcia i plany obiektów. We wstępie ma być zaprezentowana krótka historia państwa krzyżackiego oraz spis wszystkich zamków na ziemiach polskich. Może być ciekawie.

Książka świetnie napisana. Zresztą jaka praca prof. Wyrozumskiego nie jest taka. A na dodatek można ją jeszcze dostać. Popytajcie w wydawnictwie i jest na allegro: http://www.allegro.pl/item951574829_kazimi...lka_okazja.html

Wydaje mi się, że jest to lektura obowiązkowa w tym temacie. Można oczywiście mieć nieco uwag krytycznych do zbytnie nacisku na tematy frankofilskie, ale i tak pozycja broni się doskonale. Zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę autorów i polskich tłumaczy oraz grono redakcyjne. Naprawdę warto. www.ossolineum.pl

Wydawnictwo Ossolineum wydało (a właściwie wznowiło, bo jest to wyd. 2 poprawione i uzupełnione) z końcem zeszłego roku książkę prof. Henryka Samsonowicza pt. "Dziedzictwo Średniowiecza. Mity i rzeczywistość". Tytuł: "Dziedzictwo Średniowiecza. Mity i rzeczywistość" Autor: Henryk Samsonowicz Wydawnictwo: Ossolineum Rok wydania: 2009 Ilość stron: 288 ISBN: 978-83-04-04979-6 Autor w swej publikacji stawia wiele ciekawych pytań, zwłaszcza w kontekście dzisiejszego wzrostu zainteresowania historią (nie tylko średniowieczną), pojawiania się wielu grup rekonstrukcyjnych itp. Co w skali europejskiej czy światowej pozostawiło po sobie średniowiecze? Dlaczego, szukając swojego rodowodu, narody europejskie odwołują się do tej epoki? Jaki był stan wiedzy o średniowieczu i jego postrzeganie na przestrzeni lat? Co kryło się pod hasłami i normami głoszonymi przez literaturę piękną tego okresu? Na te i wiele innych pytań prof. Samsonowicz stara się odpowiadać jasno, klarownie i przystępnym językiem. A to ostatnie wcale często się nie zdarza w przypadku książek historycznych. Wydaje mi się, że ta pozycja jest godna polecenia. Biorąc przy tym pod uwagę niedosyt tego rodzaju literatury na rynku, może okazać się bestsellerem w swojej dziedzinie. Co o tym sądzicie? www.ossolineum.pl

"Królowa Wiktoria" Mariusza Misztala poszła już do druku. Tak więc, lada moment powinna być dostępna w sprzedaży. www.ossolineum.pl

Tytuł: Katarzyna II Autor: Władysław A. Serczyk Wydawnictwo: Ossolineum Rok wydania: 2010 Ilość stron: 340 ISBN: 978-83-04-04715-0 Już jest w sprzedaży długooczkiwany dodruk "Katarzyny II". Zapraszam do dyskusji na temat tej niezwykle ciekawie napisanej pozycji. Zresztą już samo nazwisko autora zapewnia lekturę na wysokim poziomie (tak przynajmniej uważam). Biografia jednej z najciekawszych i najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii Rosji, carycy Katarzyny II, która dla Polaków stała się sprawczynią upadku państwowości. „Podnoszono chorobliwą nienawiść do rewolucji francuskiej, wykpiwano jej ciągoty literackie. Sława prawdziwych i rzekomych wyczynów miłosnych przekształcała się w legendę budzącą grozę i wstręt[…] Kim była naprawdę urodzona w Szczecinie Zofia Anhalt–Zerbst, z woli losu Katarzyna II Aleksiejewna, imperatorowa Wszechrosji? Demonem zła, natchnieniem filozofów czy też władczynią, na którą czekała Rosja przez lat kilkadziesiąt?”

Gwoli wyjaśnienia. Tu chodzi o prawa właścicielskie do obrazu znajdującego się w jakichś zbiorach. Tutaj nie mają zastosowania prawa autorskie (wiadomo, że 70 lat dawno minęło). A wykorzystywanie fotografii już raz użytych do innej książki, jest już naruszeniem praw autorskich (pokręcone to trochę, ale dura lex sed lex. Pzdr

W kwietniu, a najpóźniej w maju ma się wreszcie pokazać na rynku dodruk "Władysława II Jagiełły" Jadwigi Krzyżaniakowej i Jerzego Ochmańskiego. www.ossolineum.pl

Niestety tak właśnie jest. Przecież obraz przedstawiony na jakiejś fotografii znajduje się w jakimś muzeum itp. Żeby je rozpowszechniać trzeba mieć pozwolenie od właściciela obrazu. I nie ma tu znaczenia, czy ikonografia jest XIX wieczna czy współczesna. Do tego dochodzą przede wszystkim opłaty za wykorzystanie i rozpowszechnianie zdjęć. A są to kwoty niejednokrotnie niebagatelne. Po prostu wszystko jest obwarowane prawami autorskimi i własnościowymi. Każde poważne wydawnictwo musi się do takich praw stosować i nie każde z kolei stać na takie wydatki. pzdr

Faktycznie, zbyt ogólnikowe potraktowanie działań wojennych jest pewnym minusem "Katarzyny II", jednak brak ilustracji (obrazków - fajne określenie, jak na książkę popularnonaukową) nie jest w/g mnie jakąś szczególną ujmą. Owszem, czasami dobrze jest podczas lektury zerknąć na ciekawą fotkę lub reprodukcję. Niestety nie zawsze udaje się umieszczać ilustracje (prawa autorskie, opłaty licencyjne itp.). http://www.allegro.pl/item937209668_ossoli..._ii_okazja.html

Tytuł: August III Sas Autor: Jacek Staszewski Wydawnictwo: Ossolineum Rok wydania: 2010 (wyd. 2 uzupełnione) Ilość stron: 336 ISBN: 978-83-04-0534-1 August III Sas, król Polski i elektor Saksonii, przez niektórych historyków oceniany był jako władca bezmyślny, leniwy, sybaryta, nie wykazujący zainteresowania losami państw, w których rządził. To za jego panowania powstało słynne powiedzenie „za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa!” Jacek Staszewski, docierając do źródeł w archiwum drezdeńskim, odkrył informacje zmieniające w zasadniczy sposób ten jednostronnie negatywny wizerunek władcy. Zdaniem autora August III „był monarchą cieszącym się autentycznym szacunkiem. Zapracował nań zarówno własnym sposobem życia, jak i wiernością zasadom... był sojusznikiem solidnym, uczciwym, przestrzegającym norm w stosunkach międzynarodowych i w odniesieniu do swych polskich i saskich poddanych...” Z książki wyłania się także prywatny wizerunek Augusta III – jego głębokie przywiązanie do żony i dzieci czy zamiłowanie do polowań. http://www.ossolineum.pl/images/12651136240.02429900!august_m.jpg Przeczytałem tą książkę z dużym zainteresowaniem, tym bardziej że czas rządów Augusta III był (i w dalszym ciągu jest) postrzegany jako pasmo klęsk i niepowodzeń politycznych, rozpasania szlachty i magnaterii. Natomiast po lekturze publikacji prof. Jacka Staszewskiego okazuje się, że nie do końca tak można uważać. Rządy Augusta najczęściej ocenia się poprzez pryzmat tego, co wydarzyło się w czasach późniejszych (niepowodzenia na arenie międzynarodowej, rozbiory itd.) Okazuje się jednak się, że tak naprawdę władca ten robił właściwie co mógł w danym momencie. A to, że nie mógł zbyt wiele, bo i kasa pusta (po szaleństwach jego ojca Augusta II Mocnego), armia słaba, dyplomacja w rozsypce (również do pewnego stopnia spadek po tatusiu) dawało takie efekty, że jego rządy powszechnie postrzegane są jako słabe i nieudolne. Sam August III jawi się więc nam, jako zupełnie inny człowiek niż dotąd uważano. Nie mówiąc już o jego życiu prywatnym (jakże ułożonym i zupełnie innym od tego, jakim mógł się "poszczycić" August II) , o które większość z nas by go w ogóle nie podejrzewała. Warto również podkreślić lekkość pióra i styl pisarski autora, który sprawia, że książkę "August III Sas" czyta się łatwo i przyjemnie (co nie jest częste przy tego typu publikacjach). He-man Zapraszam forumowiczów do dyskusji na temat tej książki oczywiście jeśli już ją czytali. W innym przypadku życzę szybkiego nabycia tej pozycji.

Byłoby fantastycznie gdyby na rynku znowu pojawił się "August II Mocny", także Jacka Staszewskiego. Wówczas lektura czasów saskich byłaby kompletna. Teraz jednak trzeba się zadowolić tylko (!) "Augustem III Sasem". http://www.allegro.pl/item938937909_ossoli...sas_okazja.html

Witam. Jeszcze w kwestii czarownic. Serdecznie polecam wcześniej wspominane "Polowanie na czarownice w Europie wszesnonowożytnej" Briana P. Levacka (Wyd. Ossolineum). Po prostu kapitalna pozycja. Chronologicznie temat rozpoczyna się od ok. 1420 r., czyli schyłku pełnego średniowiecza (biorąc pod uwagę sposób datowania średniowiecza przez niektórych historyków). Co prawda temat szwedzkich, a własciwie skandynawskich polowań jest jednym z wielu tam poruszonych, ale za to całość czyta się bardzo dobrze. Duża zasługa tłumaczenia. Ciekawie prezentuje się tam również aparat naukowy, który daje duże możliwości samodzielnego pogłębiania tematu. Do tego dorzucony został "Katalog magii" mnicha Rudolfa z Rud Raciborskich (w formie aneksu do polskiego przekładu). Wydaje mi się, że warto sięgnąć do tej pozycji.

Witam. Zakładam nowy post dotyczący Waszych opinii na temat pozycji z ossolińskiej serii - Strefa Arche. Liczę jednocześnie na Wasze sugestie co do dalszych tematów, które mogłyby być poruszane w tej serii. Strefa Arche to seria, która korzystając z najnowszych odkryć z dziedziny archeologii, ukazuje dzieje starożytnych cywilizacji, wprowadza w zamierzchły świat legend, podań i mitów, zapoznaje z kulturą, obyczajami i wierzeniami dawnych ludów. Seria przedstawia zarówno narodziny starożytnej Grecji i Rzymu, cywilizację kwitnącą w cieniu piramid, symbolikę „świętych żuków” – skarabeuszy egipskich, tajemnice papirusów, jak również cuda starożytnego świata czy religie i kultury Azji Mniejszej. Seria ma charakter interdyscyplinarny – jej autorzy to znani polscy historycy, archeolodzy, historycy sztuki, etnolodzy, wybitni znawcy przedmiotu. Oddając Strefę Arche do rąk Czytelników, pragniemy dostarczyć im atrakcyjnej i rzetelnej wiedzy, zajmującej lektury oraz rozbudzić w nich pasję poznawczą. Będę wdzięczny za każdą opinię. Jednocześnie zapraszam do wzięcia udziału w ankiecie - sondzie na najlepszą Waszym zdaniem książkę z tej serii.

To, że była to jak mówisz "bitwa klasyczna" nie oznacza wcale, że była typowa. Owszem kodeks rycerski i szczytne ideały walki na średniowiecznym polu walki nakazywały oszczędzanie przeciwnika (o ile był to równy stanem rycerz, lepiej było otrzymać za niego okup, niż go zabijać). Podczas niejednej z bitwie urządzano nawet przerwy w boju, jak np. podczas wspomnianej batalii pod Bouvines, czy też pod Koronowem w 1410 r. (dla zebrania poległych i rannych, wymiany skruszonych kopii, zmęczonych rumaków). Przesyłano sobie wzajemnie nawet beczki wina i na umówiony znak przystępowano do boju. Jednak te szczytne ideały miały się w większości przypadków nijak do tego, co rzeczywiście działo się na polu walki. Rzadko udawało się opanować walczących w ich jakby nie było walce na śmierć i życie. A kiedy do tego dochodził coraz większy udział "nieszlachetnie" urodzonej piechoty, czy w ogóle wojsk najemnych, rycerze przestali mieć jakiekolwiek skrupuły co do eksterminacyjnego celu bitwy. W jeszcze większym stopniu było to widoczne podczas walk krucjatowych, czy naszego Grunwaldu, gdzie absolutnie siebie nie oszczędzano (obecność innowierców dodatkowo motywowało Krzyżaków do krwawej rozprawy z wojskami jagiełłowymi, a i one nie pozostawały dłużne swoim adwersarzom). Warto w tym miejscu zapoznać się z wywodami Michaela Howarda w książce wydanej nakładem Ossolineum pt. "Wojna w dziejach Europy". Naprawdę świetnie napisana, a co chyba nie mniej ważne przetłumaczona, bo z tym na polskim rynku bywa różnie Natomiast co do zasadniczego tematu tego działu, to warto wziąć pod uwagę, jako ostatnią bitwę średniowiecza naszą Orszę z 1514 r. Wspaniałe zwycięstwo wojsk jagiellońskich nad armią moskiewską miało co prawda wszelkie znamiona bitwy epoki nowożytnej (ręczna broń palna, artyleria, taktyka), ale też z racji wykorzystanego w decydującym starciu uderzenia zakutych w stal jeźdźców (rycerzy z urodzenia) może być zaliczone do średniowiecznych batalii. Tym bardziej, że wojska moskiewskie absolutnie zaliczały się w tym czasie do armii typu średniowiecznego. A co do pierwszej bitwy średniowiecznej, to się jeszcze zastanawiam. Pzdr.

Jak najbardziej. Zwłaszcza jeśli się czyta "Jadwigę" razem z "Jagiełłą". Polecam taki układ. Otrzymamy wtedy naprawdę interesujący obraz początków rządów jagiellońskich w Polsce. Z ostatniej chwili. Już w przyszłym tygodniu powinny znaleźć się w sprzedaży: "August III Sas" wyd. 2 poprawione i uzupełnione Jacka Staszewskiego oraz "Katarzyna II" Władysława A. Serczyka (jest to dodruk czwartego wydania z 2004 roku) Odwiedź moją stronę

Witam. Jeśli chodzi o serię ossolińskich biografii to ukazały się jeszcze: "Otto von Bismarck" Lecha Trzeciakowskiego "Gustaw II Adolf" Zbigniewa Anusika "Maria Stuart" Marii Boguckiej "Anna Jagiellonka" jw. No i oczywiście, nawiązując do wymienianego we wcześniejszych postach "Władysława II Jagiełły" należy wymienić śweitnie napisaną i opracowaną redakcyjnie "Jadwigę, króla Polski" Jarosława Nikodema. A dosłownie na dniach ma się ukazać "Królowa Wiktoria" Mariusza Misztala oraz wznowienia: "Katarzyny II" Władysława A. Serczyka oraz "August III Sas" Jacka Staszewskiego. Pzdr.

Witam. Niedawno ukazał się nakładem Wydawnictwa Ossolineum "Otton III" Jerzego Strzelczyka. ISBN 978-83-04-04536-1 wyd. 1 rok wyd. 2009 oprawa twarda stron 260 www.ossolineum.pl Otton III, cesarz niemiecki i rzymski oraz twórca nowatorskiej koncepcji Cesarstwa Rzymskiego, należy do najbardziej fascynujących osobowości średniowiecza. Syn Ottona II i cesarzowej bizantyjskiej Teofano, uwielbiany przez jednych, surowo osądzany przez innych, po upływie tysiąca lat może uchodzić za prekursora idei jedności europejskiej. Jeśli chodzi o samą książkę, to można ją uznać nawet za skróconą historię dynastii saskiej (od Ottona I do Henryka II). Dodając do tego niezwykle barwny i lekki styl pisarski prof. Strzelczyka otrzymujemy wartą polecenia pozycję, jakich jest niewiele na polskim rynku wydawniczym. Muszę również zanzaczyć, że według mojej oceny książka została bardzo dobrze przygotowana edytorsko i redakcyjnie. Zatem naprawdę warto. Jednocześnie zapraszam do wzięcia udziału w sondzie na temat tej książki.