kalki

Aleksandrowicz A., Sejm Czteroletni i Konstytucja 3 maja w kręgu Puław, [w:] Rok monarchii konstytucyjnej, red. T. Koskiewiczowa, Warszawa 1972. Cegielski T., Ł. Kądziela, Rozbiory Polski 1772-1793-1795, Warszawa 1990. Dygdała J., Życie polityczne w Prusach Królewskich u schyłku ich związku z Rzecząpospolitą w XVIII wieku. Tendencje unifikacyjne a partykularyzm, Warszawa 1984. Góralski Z., Austria a trzeci rozbiór Polski, Warszawa 1979. Grześkowiak-Krwawicz A., O formę rządu czy rząd dusz? Publicystyka polityczna Sejmu Czteroletniego, Warszawa 2000. Konopczyński W., Geneza i ustanowienie Rady Nieustającej, Kraków 1917. Konopczyński W., Konfederacja Barska, t. 1-2, Warszawa 1991. Leśnodorski B., Dzieło Sejmu Czteroletniego 1788-1792. Studia historyczno-prawne, Wrocław 1973. Leśnodorski B., Polscy jakobini. Karta z dziejów insurekcji 1794r., Warszawa 1960. Lord R.H., Drugi rozbiór Polski, Warszawa 1973. Łojek J., Geneza i obalenie Konstytucji 3 Maja. Polityka zagraniczna Rzeczypospolitej 1787-1792, Lublin 1986. Łojek J., Ku naprawie Rzeczypospolitej. Konstytucja 3 maja, Warszawa 1988. Michalski J., Zagadnienie unii polsko-litewskiej w czasach Stanisława Augusta, "Zapiski Historyczne" 1986, z.1. Michalski J., Dyplomacja polska w latach 1764-1795, [w:] Historia dyplomacji polskiej, t.2, 1572-1795, red. Z. Wójcik, Warszawa 1982. Michalski J., Sarmacki republikanizm w oczach Francuza: Mably i konfederaci barscy, Wrocław 1995. Michalski J., Schyłek konfederacji barskiej, Wrocław 1970. Michalski J., Stanisław August Poniatowski, h. Ciołek, PSB, t. 41/4, z. 171. Michalski J., Stanisław August- próba portretu, "Wiek Oświecenia" 1978, r. 2. Pokora J., Obraz Najjaśniejszego Pana Stanisława Augusta, Warszawa 1984. Rostworowski E., Ostatni król Rzeczypospolitej. Geneza i upadek Konstytucji 3 maja, Warszawa 1966. Sejm Czteroletni i jego tradycje, red. J. Kowecki, Warszawa 1991. Serejski M.H., Europa a rozbiory Polski. Studium historiograficzne, Warszawa 1970. Stanek W., Konfederacje generalne koronne w XVIII wieku, Toruń 1991. Szczygielski W., Referendum trzeciomajowe. Sejmiki lutowe 1792 roku, Łódź 1994. Szyndler B., Powstanie kościuszkowskie, Warszawa 1993. Zachorski A., Spór o Stanisława Augusta, Warszawa 1988. Zernack K., Stanisława august poniatowski- osobowość i epoka (uwagi o stanie badań), "Wiek Oświecenia" 2000, r. 16. Zienkowska K., Stanisława August Poniatowski, Wrocław-Warszawa-Kraków 1998. Zielińska Z., "O sukcesyi tronu w Polszcze", Warszawa 1991. Zielińska Z., Republikanizm spod znaku buławy. Publicystyka Seweryna Rzewuskiego, Wraszawa 1988. Jeśli interesuję Cię, jakiś problem bardziej szczegółowo to proszę to wyartykułować, a będziemy szukać dalej.

Należy przy tym pamiętać, że przyjęcie chrześcijaństwa to jedno, a rozszerzenie go na zwykłego Piasta i Rzepichę (jak to parafrazuję prof. J. Nikodem ) nie nastąpiło natychmiastowo. Nawet u Galla można wyczytać, że Bolesław stosował kary cielesne aby wyegzekwować pewne nowinki. Po przeczytaniu kilku książek na ten temat, można wywnioskować wspólną dla wszystkich badaczy konkluzję. Mieszko przyjął chrześcijaństwo (powodów mogło być wiele ale nie upatrywałbym ich w korzyścią jakie miało to przynieść w dłuższej perspektywie) aby uzyskać pomoc zbrojną, a także rękę Dobrawki (było to działanie na krótką metę, aby zyskać coś w krótszym czasie). Uważa się, że chrześcijaństwo przyjął książę i jego najbliższe otoczenie, czyli drużyna książęca. To oni mieli w tym żywotny interes. Sądzę, że to stwierdzenie zbyt odważne. Należy zauważyć, że w czasie działania zasady primogenitury w państwie piastowskim nie daje się zauważyć żadnych oznak oporu społeczeństwa. Dobrobyt i korzyści jaki zapewniał książę, sprawiły, że sytuacja była stabilna. Dopiero zawirowania wewnątrz dynastii, a także nieudane spory z sąsiadami odwróciły sytuacje. Dlatego też reakcja pogaństwa z lat 30-stych była raczej wynikiem braku władzy książęcej i jej instrumentów nacisku na lud, niż oporem przed religią. Co prawda kościoły grabiony, ale sądzę że to było wynikiem nagromadzonego w nim bogactwa.

Żeby być dokładnym to osiadł w Księstwie Dwóch Mostów, dzięki uprzejmości swojego protektora Karola XII. Dopiero po tragicznej śmierci szwedzkiego monarchy musiał opuścić Rzeszę i udał się do Francji. A osiadł w Lotaryngii dopiero po przegranej Wojnie Sukcesyjnej 1734 roku.

Książka jest dostępna w IH UAM, więc mógłbym dla Pani zamówić i skserować tę książkę, jeśli Pani bardzo zależy.

Akta Metryki koronnej co ważniejsze z czasów Stefana Batorego, wyd. A. Pawiński, Źródła Dziejowe, Warszawa 1882. Archiwum Jana Zamoyskiego, kanclerza i hetmana wielkiego koronnego, wyd. W. Sobieskie, t. 1-2, Warszawa 1904-1909. Piotrowski Jan, Dziennik wyprawy Stefana Batorego pod Psków, wyd. A. Czuczyński, Kraków 1894. Poselstwo do Moskiewskiego przez Haraburdę sprawowane, [w:] W. Plater, Zbiór pamiętników do dziejów Polski, t. 3, Warszawa 1858. (nie jestem pewien, czy to relacja z wcześniejszych jego poselstw, np. w trakcie bezkrólewia, czy też to, w celu zaprzysiężenia pokoju przez Iwana IV Groźnego). Relacje nuncjuszów apostolskich o Polsce od roku 1548 d0 1690, wyd. E. Rykaczewski, t. 1-2, Berlin-Poznań 1864. Sprawy wojenne króla Stefana Batorego, wyd. I. Polkowski, Kraków 1887.

Jako, że piszę prace semestralną na temat procesów sądowych polsko-krzyżackich w XV wieku, chciałbym prosić o pomoc w selekcji literatury. Co prawda, sam tytuł pracy jest troszkę mylący- zdaję sobie z tego sprawę, lecz chodzi mi głównie o pierwszą połowę XV wieku. Ułożyłem sobie plan pracy (pominę plan wstępu i zakończenia): - Charakter ideologiczny sporów w XIV wieku, a tych z XV wieku. Podobieństwa i różnice, próba interpretacji zmian. - Proces polubowny w Budzie (1412-1414); Benedykt Makrai i jego udział w procesie. Wojna głodowa (1414) i Sobór w Konstancji (1415); m.in. paszkwil Jana Falkenberga Satyry; działalność Pawła Włodkowica a także Andrzeja Łaskarzyca z Gosławic. Wyrok wrocławski Zygmunta Luksemburskiego z 6.01.1420r. Proces przed legatem papieskim Antonim Zenonem w latach 1422-1423 (zwany, procesem poznańsko-krakowskim) Arbitraż Zygmunta Luksemburskiego we Wrocławiu (1422) - Opinia Jana Długosza o procesach sądowych z sąsiadem. - Wielkiego mistrz Henryk von Plauen i jego następca Michał Küchmeister von Sternberg- postawa wobec Polski (skrajna/ugodowa). - Propaganda krzyżacka na zachodzie (np. Wyspy Brytyjskie) Pisałem podobną pracę w poprzednim semestrze, ale przyznam, że XV wiek, nie jest moją najmocniejszą stroną... Do tej pory zebrałem sobie: Główne aspekty walki ideologicznej Polski i Litwy z zakonem krzyżackim na forum europejskim w I połowie XV wieku, [w:] Ekspansja niemieckich zakonów rycerskich w strefie Bałtyku od XIII do połowy XV wieku, pod red. M. Biskupa, Toruń 1990, s. 187-200. M. Radoch, Badanie sporów granicznych mazowiecko-krzyża­ckich przez Benedykta z Makry w 1413 roku, [w:] Społeczeństwo i polityka do XVII wieku, Księga pamiątkowa ku czci Profesora doktora Wacława Odyńca w 70-lecie urodzin, Olsztyn 1994, s. 84-99, S. Zajączkowski, Studia nad procesami Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim w latach 1420–1423, Ateneum Wileńskie, t. 12, Wilno 1937. K. Górski, Ustrój państwa i Zakonu Krzyżackiego, Gdynia 1938. H. Chłopocka, O protokołach procesów polsko-krzyżackich w XIV i XV wieku, [w:] Venerabiles, nobiles et honesti. Studia z dziejów społeczeństwa Polski średniowiecznej. Prace ofiarowane Profesorowi Januszowi Bieniakowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin i czterdziestolecie pracy naukowej, Toruń 1997, s. 421-431. J. Krzyżaniakowa, Erudycja historyczna Zbigniewa Oleśnickiego w świetle jego zeznań w procesie w 1422 r., [w:] Ars historica. Prace z dziejów powszechnych i Polski, Poznań 1976, s. 475-484. Z.H. Nowak, Protokół z rokowań polsko-krzyżackich w Grabiu i na kępie wiślanej pod Raciążkiem w roku 1414, [w:] Prace z dziejów państwa i zakonu krzyżackiego, pod red. A. Czacharowskiego, Toruń 1984, s. 147-175. Z. Nowak, Ze studiów nad procesem polsko-krzyżackim w roku 1420. Justyfikacja Zygmunta Luksemburskiego, Sprawozdania TNT, nr 28, Toruń 1976. Z. Nowak, Polityka północna Zygmunta Luksemburskiego do roku 1411, Roczniki TNT, t. 64, Toruń 1964. A. Wojtkowski, O nowo odkrytym tekście „Justyfikacji” wyroku wrocławskiego w procesie polsko-krzyżackim w r. 1419/1420, KMW. Nr 3(77), Olsztyn 1962. Z. Nowak, Materiały źródłowe do sprawy wyroku wrocławskiego Zygmunta Luksemburskiego, w procesie polsko-krzyżackim z 1420r., Zap. Hist., t.41 (1976), z. 3. J. Wiesiołowski, Prace i projekty Pawła Włodkowica- Konstancja zimą 1415 i 1416 roku, Rocz. Hist., t.35 (1969), nr 2. W. Sieradz, Misja Benedykta Makraia w latach 1412-1413, Malbork 2009. J. Krzyżaniakowa, Kancelaria królewska Władysława Jagiełły. Studium z dziejów kultury politycznej Polski w XV wieku, cz. 1, Poznań 1972. Z. H. Nowak, Międzynarodowe procesy polubowne jako narzędzie polityki Zygmunta Luksemburskiego w północnej i Środkowowschodniej Europie (1412-1424), Toruń 1981. H. Zins, Polska w oczach Anglików: XIV-XVI wiek, Lublin 2002. W. Sieradz, Świadomość historyczna świadków w procesach polsko-krzyżackich w XIV-XV wieku, Toruń 1993. Dzięki za uwagę i za ewentualną pomoc.

Angielski i niemiecki.

Gustaw Herling-Grudziński, Inny świat, Londyn 1953.

http://books.google.pl/books?id=amlWAAAAMAAJ&q=%E2%80%9ENasze+pokolenie+wr%C3%B3ci,+odda+bro%C5%84+i+dzwoni%C4%85c+orderami+opowiada%C4%87+b%C4%99dzie+z+dum%C4%85+o+swoich+bitewnych+przewagach&dq=%E2%80%9ENasze+pokolenie+wr%C3%B3ci,+odda+bro%C5%84+i+dzwoni%C4%85c+orderami+opowiada%C4%87+b%C4%99dzie+z+dum%C4%85+o+swoich+bitewnych+przewagach&hl=pl&sa=X&ei=GpBkT6OsJoXzsgbH-v24BQ&ved=0CDYQ6AEwAA "Boże mój, więc pokpiliśmy całą sprawę? Podczas gdy taplaliśmy się w glinie przyczółków, kuliliśmy się w lejach bombowych, wysuwaliśmy artyleryjskie lornety zza krzaków – tutaj zdążyła wyróść i ruszyć przed siebie nowa młodzież! Czy nie w TĘ WŁAŚNIE STRONĘ ruszyła, nie tam, gdzie nie ośmielaliśmy się nawet spojrzeć? – cóż, dano nam inne wychowanie. Nasze pokolenie wróci, odda broń i dzwoniąc orderami opowiadać będzie z dumą o swoich bitewnych przewagach – a młodsi bracia tylko się skrzywią: ech, wy niedołęgi!..." za: http://www.bttautomatyka.pl/~lmservice/SSDdrives/books/So%B3%BFenicyn%20Aleksander%20-%20Archipelag%20gulag%20tom%201.pdf strona 404.

http://historia.amu.edu.pl/pobierz/Powtorka_przed_%204.pdf

Baldwin IV.

Najprościej zrobić to tak: szukasz w sieci, mapy dotyczącej danego terytorium i okresu. Ułatwię, bo to trudne zadanie: 1.1 http://en.wikipedia.org/wiki/File:Frankish_Empire_481_to_814-en.svg Mapa przedstawia kierunki działań/ruchów od Merowingów do Karolingów. 1.2. Mapa przedstawiająca podział państwa Franków po traktacie w Verdun (843 r.): http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:843-870_Europe.jpg&filetimestamp=20050313023602 2.1. Kolejna mapa, to mapa państwa Ottonów: (można sobie przybliżyć, aby lepiej zobaczyć zarys terytorium) http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/4d/HRR_10Jh.jpg Teraz, gdy masz te mapy, wystarczy porównać i wyciągnąć wnioski... Wnioski typu, kierunek ekspansji, sąsiedztwo (np. problem Arabów za Karola). A także możesz wyciągnąć wnioski natury etnicznej. Jeśli będzie z tym problem, to napisz jakie wnioski przychodzą Ci do głowy, a skorygujemy je lub podpowiemy coś. Dalej: wiem, że teraz wszyscy chcą mieć na gotowe, ale wystarczy przeczytać te artykuły (nie najwyższych lotów, zresztą): wojny za Karola Wielkiego: http://www.historia.net.pl/praca,26.html reforma, podziału administracyjnego: http://www.historia.azv.pl/panstwo-karola-wielkiego-polityka.html (żeby nie utrudniać wspomnę, że chodzi o hrabstwa).

Jako, że nie podano o jakim kraju mowa, to wrzucam razem historię historiografii polski i powszechną. Historia Historiografii: Historycy o historii, red. M. H. Serejski, t. I i II, Warszawa 1960. H. Barycz, Szlakami dziejopisarstwa staropolskiego. Studia nad historiografią w. XVI -XVIII, Warszawa 1970. A. F. Grabski, Dzieje historiografii, Poznań 2003. A. F. Grabski, Myśl historyczna polskiego oświecenia, Warszawa 1976. D. R. Kelley, Losy historii. Badanie przeszłości od Herdera do Huizingi, Warszawa 2010. J. Maternicki, Historiografia polska XX wieku, cz. I (1900-1918), Wrocław 1982. K. Pomian, Przeszłość jako przedmiot wiedzy, Warszawa 1992. M. H. Serejski, Naród a państwo w polskiej myśli historycznej, Warszawa 1977. A. Wierzbicki, Wschód - Zachód w koncepcjach dziejów Polski, Warszawa 1984 H. Schmitt, Polska w rzeczywistości dziejowej a Polska przedstawiona w dziejach Józefa Szujskiego i W. Koronowicza, w: Pismo zbiorowe, Benedlikon 1865. J. Adamus, Monarchizm i republikanizm w syntezie dziejów Polski, Łódź 1961. K. Bartkiewicz, Obraz dziejów ojczystych w świadomości historycznej w Polsce doby Oświecenia, Poznań 1979. C. Bobińska, J. Wyrozumski (red.), Spór o historyczną szkołę krakowską, Kraków 1972. Ch. O. Carbonell, Historia pozytywna i historia pozytywistyczna. Dwa sposoby pisania historii, w: Historyka, t. XI, 1981. A. F. Grabski, Perspektywy przeszłości. Studia i szkice historiograficzne, Lublin 1983. A. F. Grabski, Kształty historii, Łódź 1985. Historia nauki polskiej, t. II Barok, Dzieje nauk humanistycznych. Historiografia, Wrocław 1981. M. Horkheimer, Początki mieszczańskiej filozofii dziejów, Warszawa 1995. A. Krawczyk, Historiografia krytyczna. Formowanie się nowożytnej postawy naukowej w polskim piśmiennictwie historycznym XVII w., Lublin 1994. W. Łazuga, Michał Bobrzyński. Myśl historyczna a działalność polityczna. Warszawa 1982. J. Maternicki, Historiografia i kultura historyczna. Studia i szkice, t. I i II, Warszawa 1990. Polska myśl filozoficzna i społeczna, t. I. red. B. Skarga, t. II, red. A. Walicki, Warszawa 1975. H. Olszewski, Nauka historii w upadku. Studium o historiografii i ideologii historycznej w imperialistycznych Niemczech. Poznań 1982. Pisarze staropolscy: sylwetki (pod red. S. Grzeszczuka), t. I, Warszawa 1991, t. II, Warszawa 1997. K. Pomian, Przeszłość jako przedmiot wiary, Warszawa 1968. J. Serczyk, 25 wieków historii. Historycy i ich dzieła, Toruń 1994. M. H. Serejski, Koncepcja historii powszechnej Joachima Lelewela, Warszawa 1958 J. Szacki, Użytki historii w doktrynie politycznej Machiavellego, w: Niccolo Machiavelli. Paradoksy losów doktryny, Warszawa 1973. K. Tymieniecki, Zarys dziejów historiografii polskiej, Kraków 1948 M. Wichrowski, Spór o naturę procesu historycznego (Od hebrajczyków do śmierci Fryderyka Nietzschego), Warszawa 1995. A. Wierzbicki, Historiografia polska doby romantyzmu, Wrocław 1999 „O nas bez nas”. Historia Polski w historiografiach obcojęzycznych,red. W. Moli, H. Żaliński, Poznań 2007. Iggers G. G., Historiografia XX wieku, Warszawa 2010. Polecam zapoznać się z lekturami, podanymi na stronach Katedry Historii Historiografii UŁ: http://www.nph.uni.lodz.pl/podstrony/lektury.html Następnie: http://www.ihuw.pl/administracja/Zajecia/siatki/view/sylabusy.php?sylabus=262 I: http://www.ihuw.pl/administracja/Zajecia/siatki/view/sylabusy.php?sylabus=1213

Naprawdę słabe. Czasem warto się pohamować, bo to nawet śmieszne nie jest...

Wychodzę z założenia, że osobą, która pyta na forum historycznym o literaturę dotyczącą matury rozszerzonej, szuka obszernych i wyczerpujących publikacji. Ale jeśli idziemy na skróty to można się zadowolić Chmajem. W Poznaniu stanowczo odradzany przez prowadzących. Dlaczego? Grecja i Rzym czasem się trafi na maturze, chociaż jest to bardzo rzadko, a Ziółkowski to obecnie najlepsze opracowanie, a do tego jedna księga traktująca całą Starożytność. Edit: Słusznie, chodzi o Mieroopa. ;( W takim razie jestem skłonny przystać na tę krytykę. Nie jest tajemnicą, a wręcz przeciwnie, jest to informacja potwierdzona źródłowo, żeś człek inteligentny i oczytany. Więc problemów mieć nie mogłeś!

Synteza ta, obecnie ma małą wartość, jako podręcznik. Lepszy pod względem faktografii, jak i jasności wykładu, jest Marc Van De Mieroop,Historia starożytnego Bliskiego Wschodu, ok. 3000-323 p.n.e, a także synteza całej starożytności Adama Ziółkowskiego. Manteuffel obecnie również jest nieaktualny. Jeśli chodzi o faktografię to Benedykt Zientara, a jasność wykładu i procesy przyczynowo-skutkowe to Roman Michałowski. Podręcznik ten, jest zbyt skrótowy, pomija pewne kwestię, a także zbyt uogólnia. Faktografii w gruncie rzeczy to bardzo mało, lecz myślę, że na początek Wyrozumski wystarczy, chociaż polecam podręcznik Stanisława Szczura. Oczywiście kolega Jarno sam wybierze literaturę, ja tylko dodałem od siebie kilka uwag, a raczej możliwe wybory. Warto zapoznać się ze wszystkimi tematami o literaturę, która dostępna jest w tym rozdziale. Jeśli swoją przyszłość, czy też zainteresowania upatrujesz w historii to oczywiście, czytanie monografii jest słuszną drogą. Lecz, jeśli historią to zło konieczne, przez któe musisz przejść, to zdecydowanie lepszym pomysłem są syntezy i jakieś vademecum (np. Marka Chmaja)

Dzisiaj wyjątkowo ubogo, ponieważ tylko jedna propozycja z mojej strony.

K. Tymieniecki jak mniemam.

Myślę, że taką podstawą może być ten wykaz: http://olimpiadahistoryczna.pl/wykazlektur Dodatkowo, możesz próbować czytać książki, które zostały ocenione przez recenzentów Portalu: http://www.historia.org.pl/index.php/recenzje/recenzje/lista-recenzji.html

Wszystkie testy faktograficzne zaliczone więc, mogę przeczytać coś dla przyjemności, bez zbędnej presji ze strony prowadzących. Dlatego też, teraz biorę się za: Michael McCormick, Narodziny Europy. Korzenie gospodarki europejskiej 300-900,Warszawa 2007.

Ja obecnie czytam: H. Samsonowicz, Życie miasta średniowiecznego, Poznań 2006. [bodajże wydanie II] W najbliższym czasie zabieram się za ruch krucjatowy - tematyka zajęć. Dlatego pewnie, trafi na Dzieje Wypraw Krzyżowych.

Mieczysław Rakowski?

Henryk Łowmiański, Religia Słowian i jej upadek (w. VI-XII). H. Łowmiański, Podstawy gospodarcze formowania się państw słowiańskich H. Łowmiański, Zagadnienia roli Normanów w genezie państw słowiańskich. A. Gieysztor, Mitologia Słowian. - ostatnio wyszło nowe wydanie. Sacrum pogańskie- sacrum chrześcijańskie, Wwa 2010. D. Sikorski, Świątynie pogańskich Słowian - czyli o tym jak je stworzono, [w:] Cor hominis, red. S. Rosk, P. Wiszewski, Wrocław 2007, s. 377-406. Bogowie i ich ludy : religie pogańskie a procesy tworzenia się tożsamości kulturowej, etnicznej, plemiennej i narodowej w średniowieczu: II Kongres Mediewistów Polskich, Lublin, 19-21 września 2005 roku, red. L. P. Słupecki, Wrocław 2008. L. P. Słupecki, Problem słowiańskich świątyń, Slavia Antiqua, 35(1994), s. 47-67. Lech A. Tyszkiewicz., Słowianie i Awarowie : organizacja plemienna Słowian, Wrocław 2009. Słowianie, Słowiańszczyzna - pojęcia i rzeczywistość dawniej i dziś : zbiór studiów. pod red. Kwiryny Handke, Warszawa 2002. Słowiańszczyzna w Europie średniowiecznej, red. Zofia Kurnatowska, Wrocław 1996. Jerzy Kłoczowski, Europa słowiańska w XIV-XV wieku, Warszawa 1984.

Obecnie czytam: Marek Wilczyński, Królestwo Swebów - regnum in extremitate mundi., Kraków 2011. Od jutra zabieram się za: Zdzisław Pentek, Geoffroy de Villehardouin. Rycerz i kronikarz IV wyprawy krzyżowej, Poznań 1996.