Samuel Łaszcz

No, ja znam przypadki kiedy "żołnierze" przeklęci, pardon, wyklęci mordowali kilkuletnie dzieci (aczkolwiek nie KWP).

A może lepiej przed Wielką Socjalistyczną Rewolucją Październikową? Bo że Zachód był zawsze (no, prawie zawsze) lepiej rozwinięty gospodarczo, to wiadomo. A co logika ma do rzeczy? Jako człek tępy zapytam: Można jaśniej?

Czytałem Armię koronną za czasów Augusta III i Równi do równych i muszę przyznać, że obie były znakomite. Pod względem graficznym również.

A jakie mogą być kłamstwa w książce, która składa się w większości z fragmentów innych opracowań (przegląd piśmiennictwa o deportacjach)?

Nie. Nie mi to oceniać. Co się tak kolega Róży Luksemburg uczepił? Że wybitna, to nikt nie zaprzeczy. A że błędy... Nie popełnia błędów tylko ten, kto nic nie robi.

Kolego Ciekawy! Proszę porównać ile zrobiono w ciągu 21 lat II Rzeczypospolitej (1918-1939), a ile zrobiono w ciągu pierwszych 20 lat Polski Ludowej (1944-1964). Należy przy tym zauważyć, że Polska Ludowa miała dużo gorsze niż II RP warunki startu. Zniszczenia były niewyobrażalnie większe, straty ludzkie były większe, a w dodatku po kraju pałętało się zbrojne podziemie polskie, niemieckie i ukraińskie, grabiąc, paląc i mordując. Wtedy zobaczysz różnicę.

Bolesław Boruta "Hanicz", urodzony w Radomsku, działacz KZMP, partyzant ZWZ-AK i AL, uczestnik walk z bandami UPA, więzień polityczny II RP i okresu stalinowskiego. Feliks Fabiani (zm. 1904), wybitny pedagog. Mieczysław Wencel, robotnik huty szkła, żołnierz AL. Wacław Górecki, komunista, dąbrowszczak, zginął w kwietniu 1937 r. nad Ebro. Tadeusz Różewicz, poeta, dramaturg, scenarzysta. Stanisław Różewicz, reżyser.

Wg opinii Róży Luksemburg.

Która?

A czy ja twierdzę, że to robiła? Nie robiła. Uważała, iż ziemie polskie związały się organicznie z Rosją i z nią powinny związać swą przyszłość. Sprawę robotniczą stawiała ponad kwestię narodową (czego nie mogę jej wybaczyć). *** Co do postaci lewicy polskiej, dodam jeszcze: ksiądz Piotr Ściegienny, bojownik o prawa ludu, sybirak; Jarosław Dąbrowski i Walery Wróblewski, polscy uczestnicy Komuny Paryskiej; Stefan Okrzeja, działacz PPS i OB PPS, zginął w walce z caratem; Ryszard Nazarewicz, żołnierz AL, historyk; Marian Buczek, komunista, zginął w kampanii wrześniowej;

Nie ma to jak niedzielny wypad na bazar: Deportacje i przemieszczenia ludności polskiej w głąb ZSRR 1939-1945. Przegląd piśmiennictwa, pod red. Tadeusza Walichnowskiego, Warszawa 1989 (3 zł). Karol Marks, Fryderyk Engels, Włodzimierz Lenin,O materializmie historycznym, Warszawa 1985 (1 zł).

Broniła prawa do rozwoju kulturalnego społeczeństwa polskiego pod zaborami. W opublikowanej przez siebie broszurze "W obronie narodowości" wskazywała, że Polacy mają prawo do zachowania swojej tożsamości i języka, a prawdziwym przeciwnikiem tego nie jest społeczeństwo niemieckie, a jego kapitalistyczne elity, dla których nacjonalizm był sposobem tworzenia sztucznej identyfikacji społecznej.

Pozwolę się wypowiedzieć jako jeden ze sztandarowych "lewaków" na forum. Moje ulubione ikony lewicy to: Ludwik Waryński, socjalista, więzień Szlisselburga; Bolesław Limanowski, założyciel Gminy Narodowo-Socjalistycznej (nie mylić z nazizmem), potem działacz PPS; Róża Luksemburg, wielka działaczka polskiego, niemieckiego i rosyjskiego ruchu robotniczego; Ignacy Daszyński, działacz PPS, PPSD, Centrolewu; Mieczysław Niedziałkowski, wybitny teoretyk socjalizmu, działacz PPS, zginął w czasie okupacji hitlerowskiej; Władysław Broniewski, wybitny poeta, sympatyk KPP; Edward Gierek, górnik, działacz PZPR, przywódca Polski w latach 1970-80; Zygmunt Berling, dowódca wojsk polskich w ZSRR; Franciszek Zubrzycki, legendarny partyzant AL; Edwin Rozłubirski, partyzant AL, uczestnik walk z bandami UPA; Teodor Duracz, działacz komunistyczny, zginął z rąk gestapo; Marceli Nowotko, działacz PPR; Paweł Finder, działacz komunistyczny, zginął z rąk Niemców; Kazimierz Rusinek, dowódca Kosynierów, działacz PPS i PZPR; Edward Osóbka-Morawski, przewodniczący PKWN, działacz PPS; Bolesław Hanicz-Boruta, żołnierz AL, więzień polityczny II RP i okresu stalinowskiego; Jacek Kuroń, jeden z działaczy lewicowego nurtu opozycji PRL; Z działaczy dzisiejszych lubię Ziętka i Ikonowicza.

Brawo! Zadajesz.

Czym było ogonowe?

Liczba uczniów w średnich szkołach zawodowych ZSRR (w tys.): rok 1950/51 - 1298 rok 1960/61 - 2060 Liczba studentów szkół wyższych ZSRR na 10 000 mieszkańców: rok 1950/51 - 69 rok 1960/61 - 111 Liczba radioodbiorników na tysiąc mieszkańców ZSRR: rok 1950 - 20 rok 1960 - 129 Zatrudnienie w gospodarce uspołecznionej ZSRR ( w tys.): rok 1950 - 40 420 rok 1960 - 62 032 (Międzynarodowy ruch robotniczy, Warszawa 1976, t.II) Tak więc, w ZSRR dokonywał się wielki postęp w wielu dziedzinach życia.

W wyniku realizacji uregulowań prawnych rozdzielono wśród chłopów ponad 6 mln ha ziemi. Z reformy skorzystało ponad milion gospodarstw chłopskich, w tym ok. 254 tys. zostało upełnorolnionych, a ponad 800 tys. bezrolnych stworzyło nowe gospodarstwa.

A ja polecam Koledze wypociny Żebrowskiego, Gontarczyka, Chodakiewicza czy "dzieła" IPN z diabelnie merytoryczną książeczką "Historia Polski 1918-1989" na czele. Ubaw po pachy .

Niedawno w "Wydarzeniach" na Polsacie mówili o Grossie. Wzięli Gontarczyka z IPN, a ten krytykował Grossa za "słaby warsztat". Prawdziwy specjalista od warsztatu historyka się znalazł... Myślałem, że padnę ze śmiechu :thumbup:. FSO: o tych artykułach mówiono dość obszernie w TVN 24, więc jednak tak cicho nie było.

W takim razie, czy istniała sensowna alternatywa dla kolektywizacji mogąca zapobiec takim sytuacjom w przyszłości?

Ta pozycja wydaje mi się całkiem sympatyczna .

Klęski głodu dotykały Rosję Radziecką 1920-1921 (ale to był skutek wyniszczających walk trwających od 1914 r.), 1924, 1927-1928. Po tragicznej w przebiegu kolektywizacji głód panował w Rosji tylko w latach 40. (ale to było wynikiem wojny z Niemcami hitlerowskimi).

Nie zapomniałem. Przecież jest napisane "jak byk": Wywiad przeprowadzony przez Jakuba Dżugaszwili, wnuka Józefa Stalina

Ale należy zauważyć, że przed kolektywizacją były cykliczne klęski głodu, a po niej już ich nie było (pomijając okres 1941-45).

Niedawno wróciłem z antykwariatu z dwoma upolowanymi zdobyczami: Władysław Serczyk, Hajdamacy, 8 zł Tadeusz Walichnowski, U źródeł walk z podziemiem reakcyjnym w Polsce, 5 zł