Samuel Łaszcz

Spotkałem się z tezą, że zabójstwo zostało dokonane na polecenie miejscowych władz w związku ze zbliżaniem się białego frontu i pytam także dlatego.

Prawdaż .

Mam zamiar przeczytać tę książkę w najbliższym czasie, ale wcześniej zapytam, jeśli można: Jakie poglądy ma autor na kwestię udziału Lenina w zabójstwie cara? Pytam, bo wiem że ten sam historyk pisał w PRL wiele o Leninie i Rewolucji Październikowej.

Trockiego i Raskolnikowa już wymieniłem. Niewątpliwie ideowcem był też Lenin, a z Polaków działających w Rosji Marchlewski czy Dzierżyński.

Nie czytałeś Marksa, Engelsa i Lenina ?

Ludzi, którzy naprawdę wierzyli w komunizm i dlatego działali w partii i innych instytucjach, a nie dlatego, że chcieli władzy i przywilejów. Koniec z tym OT.

Np.: Lew Trocki, Fiodor Raskolnikow - sprzeciwiali się dyktaturze Stalina.

Mam podać przykłady?

Nie wystarczy być członkiem partii komunistycznej, aby być komunistą. Ja za komunistów uznaję ludzi, którzy naprawdę wyznawali tę ideę, a nie tych, którzy mianowali się komunistami dla własnych korzyści.

Jeśli chodzi o Stalina, to jego ideologią nie był komunizm, jego ideologią była władza.

Od kiedy Stalin, Beria i siepacze z NKWD to ideowi komuniści?

Bolesław Bierut-11 grudnia 1933 został aresztowany i w lutym 1935 skazany na 7 lat więzienia, następnie był więziony przez władze sanacyjne w Rawiczu (dzięki czemu udało mu się "przeczekać" stalinowskie czystki). Objęty amnestią w 1938 roku. Edward Ochab-skazywany przez władze sanacyjne w latach 1933 i 1938. Władysław Gomułka-w 1934 został skazany na 5 lat więzienia za "działalność na szkodę państwa polskiego, a w interesie Rosji". Po prawie dwuletnim pobycie w więzieniach w Łodzi, Łęczycy i Białymstoku otrzymał krótki urlop zdrowotny, podczas którego pod fałszywym nazwiskiem wyjechał do ZSRR. Aleksander Zawadzki W dniu 9 lipca 1925 Aleksander Zawadzki został aresztowany w Wilnie pod zarzutem udziału w zabójstwie konfidenta i prowokatora policji odpowiedzialnego za aresztowania członków Zarządu Okręgowego KPP w Dąbrowie Górniczej. W grudniu 1925, pomimo braku dowodów na jego udział w tym zabójstwie, został skazany na sześć lat ciężkiego więzienia. Karę odbywał w więzieniach w Kielcach, Łomży i Drohobyczu. Z więzienia wyszedł 2 marca 1932, a ponieważ był chory, został skierowany na leczenie do ZSRR, leczył się tam i uczył w szkole partyjnej pod Moskwą. Do Polski powrócił w maju 1934, lecz już 27 maja 1934 został aresztowany jako członek Komitetu Centralnego KPP. W areszcie przebywał bez wyroku do lutego 1935, gdy został zwolniony za kaucją. Po wyjściu z więzienia został kierownikiem Centralnego Wydziału Wojskowego Komunistycznej Partii Polski. Występował wtedy pod pseudonimem Wacek. Wydział ten zajmował się działalnością w Wojsku Polskim. W dniu 13 stycznia 1936 roku został ponownie aresztowany w czasie akcji policji przeciwko Centralnemu Wydziałowi Wojskowemu KPP. Zarzucono mu wtedy działalność na szkodę państwa polskiego. Proces odbywał się w dniach 4–21 kwietnia 1938 i wraz z Aleksandrem Zawadzkim, który był głównym oskarżonym, sądzono jeszcze 55 osób. Zawadzki został skazany na 15 lat więzienia. Po utrzymaniu w mocy wyroku w dniu 23 listopada 1938 roku przez Sąd Apelacyjny, osadzono go w więzieniu w Brześciu nad Bugiem. (Wikipedia) Jak widać nie tylko dziś bycie dawniej więźniem politycznym służy jako "przepustka na salony".

Nie jestem przeciwny ukazywaniu tej tematyki w kinematografii, jednak jeżeli już ukazujemy to porządnie, w miarę obiektywnie, bez nachalnej ideologii i propagandy antykomunistycznej, bez zbędnej propagandy. Pokazujmy, że zarówno w szeregach polskich, jak i radzieckich byli bohaterowie i nikczemnicy, dobrzy żołnierze i zbrodniarze (autorzy filmu starali się troszkę, ale coś im nie wyszło). Oglądając serial, zwróciłem uwagę na ukazywanie chłopów, którzy stanęli po stronie rewolucji, w sposób niesłychanie negatywny. Można było odnieść wrażenie, że to tylko banda prymitywów, którzy chcą się dochapać "do koryta". Motywacje, jakie kierowały takimi ludźmi w roku 1920 roku, zostały ukazane bardzo oszczędnie.

Ależ proszę bardzo. Pytałeś, w jaki sposób burżuazja miała zejść ze sceny dziejowej. A w jakiż to sposób zeszło z polskiej sceny dziejowej ziemiaństwo po wyzwoleniu? Ich ziemia została rozdzielona między chłopów, a oni sami żyli dalej, najczęściej przenosząc się do miast. W ten sposób więc straciło ziemiaństwo swą pozycję. I podobną sytuację miałem na myśli, pisząc o burżuazji.

Stanowczo protestuję przeciwko nazywaniu Polaków, którzy stanęli wówczas po stronie radzieckiej, zdrajcami. W ich ujęciu wojna 1920 roku nie miała charakteru narodowego (polsko-rosyjskiego), lecz klasowy. Ludzie ci uważali, że w ten sposób spełniają swój patriotyczny obowiązek. Wierzyli, że zwycięstwo Armii Czerwonej umożliwi zbudowanie socjalistycznej Polski, prawdziwie wolnej i demokratycznej. Nie oceniajmy ich poprzez pryzmat naszych poglądów, lecz tego co czuli, myśleli, jaki mieli światopogląd. Intencje Marchlewskiego, Kona, Świerczewskiego, Zaksa czy innych były intencjami szlachetnymi.

Chociaż w ostatnim odcinku było trochę obiektywniej. Szkoda, że tylko w ostatnim...

Pod wpływem pewnych nowych faktów muszę zrewidować swe stanowisko na temat Wandy Wasilewskiej. -po 17 września 1939 roku jej protest zadecydował o rezygnacji z planów ukrainizacji uniwersytetu we Lwowie; -tuż po zaprzysiężeniu kościuszkowców Wasilewska wręczyła gen. Berlingowi (mimo, że była w nim konflikcie) listę osób z Kominternu nieprzychylnie ustosunkowanych do sprawy polskiej; -charakterystyczna była scena w Teatrze Polskim, kiedy skarciła młodego Polaka, który wstał w czasie kantaty ku czci Stalina: „Jak wam nie wstyd!”; -po aresztowaniu przez NKWD grupy intelektualistów, wśród których byli Aleksander Wat i Władysław Broniewski, Wasilewska zabiegała u władz o uwolnienie tych kilkudziesięciu osób, których zdecydowanego potępienia w formie pisemnego oświadczenia domagał się Putrament. Ona jedna, poza żonami aresztowanych, wyraziła sprzeciw; -Kolejna scena: Wasilewska wraz z Janiną Broniewską piją szampana. Broniewska wznosi toast za jak najszybsze przekształcenie Polski w 17 republikę ZSRR – na co Wasilewska ze smutkiem: „Janka, czy ty wiesz, za co pijesz?” (to opowiadał prof. Wieczorkiewicz, przedtem niechętny tej postaci); -Wanda Wasilewska wyrwała z łagrów stalinowskich wiele osób, słała też paczki, itp. Pomogła także Marii Dąbrowskiej, za co doczekała się od niej obraźliwego określenia (liżydupa Stalina); (http://antykapitalista19171959.salon24.pl/84929,dawid-jakubowski-kontrowersje-wokol-wandy-wasilewskiej-smiech-b)

Julian Marchlewski to niewątpliwie jedna z najwybitniejszych postaci polskiego ruchu robotniczego. Działacz Związku Robotników Polskich oraz Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. By poznać dolę robotniczą zatrudnił się w warszawskiej fabryce. Potem przebywał na emigracji w Szwajcarii, gdzie studiował, oraz w Niemczech, gdzie aktywnie wspierał lewicową część Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W swej twórczości publicystycznej aktywnie bronił Polaków przed germanizacją i rusyfikacją. Jako wybitny marksistowski ekonomista pisał dla niemieckich czasopismach socjaldemokratycznych (głównie Leipziger Volkszeitung) o kwestiach gospodarczych. Działacz Związku Spartakusa, więzień Havelbergu, przewodniczący Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, współtwórca Międzynarodówki Komunistycznej. Ogólnie rzecz biorąc oceniam pozytywnie tego wielkiego Polaka i patriotę.

Oczywiście była to (i jest) ziemia polska, jednak KPP mogła inaczej się na ten problem zapatrywać.

Pan K dodatkowo zajmowali się terroryzmem Sprawy Engela, Hibnera, Kniewskiego, Rutkowskiego nie dowodzą jeszcze rzekomo terrorystycznego charakteru Komunistycznej Partii Polski. Podczas wojny Polsko Bolszewickiej stworzyli rząd Gwoli ścisłości to nie rząd tylko tymczasowy komitet rewolucyjny. i pozwolili by żołnierze Armii Czerwonej swobodnie mordowali i gwałcili Polscy komuniści nie mieli wpływu na postępowanie Armii Czerwonej. Starali się jednak zapobiegać gwałtom. Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski pisał w odezwie Towarzyszom Czerwonoarmistom z 1 sierpnia 1920 roku: ...wierzymy głęboko, że za grzechy jaśniepanów i kapitalistów nie ucierpi nieszczęsny lud roboczy, że ustosunkujecie się do niego jak do brata, którego przemocą zmuszono prowadzić wojnę przeciw wam, i że w ścisłej więzi z nim poniesiecie dalej sztandar rewolucji... (cyt. za: Dawid Jakubowski, Niektóre aspekty działalności Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, "Pod Czerwonym Sztandarem", lewica.pl) Okradali też ludzi. Kto? Co? Gdzie? Kiedy? Większość Komunistów w Polsce to Żydzi Nawet jeśli, to co z tego? i margines społeczny który zajmował się bandytyzmem Udowodnij. Zresztą z tego, jeśli dobrze pamiętam najliczniejszą grupę w KPRP-KPP stanowili inteligenci. Ich celem było zniszczenie Polski. Bzdura. Dlatego nie uznawali prawa Polski do prastarego Polskiego Śląska i chcieli zabrać Kresy Wschodnie. Konkretnie to domagali się komuniści polscy zastosowania leninowskiej metody samookreślenia narodów. *** A oto relacje więzienne, które Julian Marchlewski umieścił w swym artykule z Trybuny Komunistycznej (nr 15(29) z 19 grudnia 1920) pt. W więzieniach polskich katują niewiasty: Byłam tego dnia niezdrowa: gdy usłyszałam krzyk i hałas, zrobiło mi się słabo i położyłam się na łóżko. Nagle otworzyła drzwi naczelniczka więzienia. Weszło dwu uzbrojonych żołnierzy czy też dozorców. Zaczęli mnie bić po głowie pięściami. Jeden uderzył mnie w piersi, potem wyjął bagnet i bił mnie nim po twarzy i głowie. Krew mi się rzuciła z ust i nosa. Wtedy jeden z nich powiedział: »dać by jej wody«, lecz ona odparła: »nie trzeba, cholera ich nie weźmie«. Jest to jedna z autentycznych relacji o tym, co wydarzyło się w więzieniu we Wronkach. Naczelniczka oddziału kobiecego przyzwała 18 sierpnia drabów z więzienia męskiego, dozorców i żołnierzy, którzy wchodzili do cel i katowali bezbronne niewiasty – działaczki, wśród których była Maria Koszutska, która przekazała następującą relację: Usłyszałam wreszcie pod naszymi drzwiami wołanie klucznicy Majerowskiej: »Tu, tu Koszutska, bić ją, a dobrze!« Uchylono drzwi, kilku mężczyzn zajrzało, przymknęli drzwi z powrotem: »Et tu chora, nie stukała« - usłyszałam. »Nie chora – wrzeszczała Majerowska – udaje, dobrze ją, a po mordzie!« Usiadłam na łóżku ze szczotką w ręku. »Tak, stukałam razem z innymi«. Pięciu drabów wpadło, zawahali się jednak. »Dalej, dalej – wołała wciąż Majerowska – po mordzie ją«. »Rzucić szczotkę« - wołały draby - »Nie rzucę«. Jeden podbiegł i uderzył mię rzemieniem ze sprzączką po ramieniu: »Odpokutujecie za to, co robicie, tak że się sami nie spodziewacie«, powiedziałam im bardzo głośno. Uciekli. Po minucie wszystko ucichło. Przez okna rzucano pytania: »Czy żyje Grosserowa i Koszutska?«, potem znów cisza grobowa. Dopiero w kilka godzin później straszne jakieś jęki, płacz, obłąkane narzekania rozlegały się w całym więzieniu: »Mamo, mamo, ja nie mogę, ja nie chcę, mnie tak boli«. Trwało to długo. Nigdy nie słyszałam czegoś podobnego. To jedna z bitych kobiet dostała obłędu chwilowego. Wyjaśniam: kiedy zaczęto bić, więźniarki protestacyjnie stukały stołkami do drzwi. Wtedy Koszutska, chora, nie mogąc wstać z łóżka, solidarnie stukała szczotką w stół. Julian Marchlewski napisał: A sprawcami są nie megery dozorczynie, nie draby rozzwierzęcone – sprawcami są ci, którzy wytworzyli te stosunki haniebne ... co z Polski katownię gorszą od carskiej uczynili(Pisma wybrane, t.II, s.738-741). (za: Dawid Jakubowski, Niektóre aspekty działalności Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, "Pod Czerwonym Sztandarem", lewica.pl)

Po prostu burżuazja miała po rewolucji socjalistycznej zejść ze sceny dziejowej, miała zostać wywłaszczona, przez co utraciłaby swą dotychczasową pozycję klasową.

Tomasz Dąbal(1890-1938)-legionista, działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego, Chłopskiego Stronnictwa Radykalnego i Komunistycznej Partii Robotniczej Polski; poseł na Sejm Ustawodawczy, wraz ze Stanisławem Łańcuckim założył Frakcję Sejmową Posłów Komunistycznych; W listopadzie 1921 pozbawiony immunitetu poselskiego, postawiony przed sądem pod zarzutem usiłowań obalenia ustroju państwa i skazany na ciężkie więzienie. W 1923 w ramach wymiany więźniów politycznych wyjechał do ZSRR, gdzie działał w KC KP(b) Białorusi. Współorganizator Międzynarodówki Chłopskiej, działacz w Polskim Rejonie Narodowym im. Juliana Marchlewskiego, ofiara represji stalinowskich.

Tadeusz Czekalski, Historia państw świata w XX wieku. Albania, Warszawa 2003. Tadeusz Czekalski, Jerzy Hauziński, Jan Leśny, Historia Albanii, Wrocław 2009.

Ależ nie licytujmy się .

Ale o strojach więcej, a to założyciel tematu też prosił.