prusak311

Spory były bardzo żywiołowe, np na soborze w Efezie w 449 roku, gdzie był spór między monofizytami reprezentowanymi przez Diskura i Eutychesa kontra przeciwstawne pogląy Flawiana. W toku obrad doszło do bójki, w wyniku której Flawian został poturbowany śmiertelnie. W ogóle wszelkie dysputy religijne owocowały śmiertelną zawziętością, powiązane były z nacjonalizmem na różnych terenów ( często niektóre regiony za pomocą religii manifestowały swoją dezaprobatę dla zależności Konstantynopola). Co do poziomu sporów w łonie chrześcijaństwa to po przyjęcia chrześcijaństwu przez Greków spory dogmatyczne zyskały na znaczeniu,w ogóle w pierwszych wiekach średniowiecza poziom teologiczny był niezwykle wysoki, jednak z czasem była tendencja zniżkowa ( np spór ikonodulów z ikonoklastami). To nie teolodzy doprowadzili do podziału kościoła, były to bardziej wydarzenia polityczne objawiające się w chęci dominacji zarówno przez papieża jak i przez patriarchę Konstantynopola sterowanego przez cesarza. A wydarzenia z 1204 roku już kompletnie zaprzepaścił szansę utrzymania jedności ( o ile takowa była), pomimo późniejszych prób unifikacyjnych. I nie ma co się dziwić nienawiści do innych wyznań, jeśli na łonie tego samego kościoła potrafiono okrutnie rozprawiać się z kontestatorami.

Ja bym polemizował z tym twierdzeniem. Przecież np. Jagiełło zupełnie odpuścił sprawy Śląska, a podczas powstania husyckiego była szansa jego przejęcia i raczej Jagiellonowie bardziej skupiali się na polityce wschodniej niż na zachodzie.

Ale ja stwierdziłem, że "chciał" takowe wyprawy zorganizować. A wyszło, jak wyszło .

Zgadzam się z przedmówcą, chociaż już Leszek Biały chciał w praktyce nawracać pogan pokojowo.

nie, chodziło mi o to, że podajesz, iż RON była silniejsza od Rosji, a przytaczasz niezbyt korzystny rozejm

Jeszcze dodałbym poezje Franciszka Villona.

Dla mnie również Sokrates. Szczególnie powaliła mnie jego opinia o śmierci, gdzie stwierdza, iż ( o ile można zaufać Platonowi) "Bo obawiać się śmierci, obywatele, to nic innego nie jest, jak tylko mieć się za mądrego, choć się nim nie jest". Jakby ktoś mógł mi przypomnieć też fragment o śnie z "Obrony Sokratesa" byłbym wdzięczny.

Benedykt Zientara "(...) angielski termin knight, oznaczający rycerza, był pierwotnie nazwą niewolnego sługi (niemiecki Knecht)." Zaczęli się tak nazywać, żeby podkreślić swoja uprzywilejowaną pozycję w społeczeństwie. Przekształcenie wojów w rycerstwo wiązało się z doskonaleniem sztuki rycerskiej, co wiązało się z wzrostem cen broni.

Tu masz racje, ale to nie zmienia faktu, że ten rozejm był bardzo niekorzystny dla Polski

Kazimierz widocznie dostrzegł problem wynikający ze słabości mieszczaństwa i trochę na "siłe" urbanizował kraj.

hmm... Jeśli by tak było, to czy Jagiełło chciałby Witolda uczynić królem Litwy ?

Przecież w wyniku rozejmu w Andruszowie Polacy stracili pół Ukrainy.

Nie rozumiem ? Zaprzeczasz sam sobie.

Co do chłopów, to podobno podczas skargi jednego z chłopów na swego pana, Kazimierz doradził kmieciowi, żeby ten podpalił jego zabudowania. Ja bym jeszcze dodał, że Polska miała nieuregulowaną sprawę z Zakonem Krzyżackim i dlatego takowa polityka.

Kazimierz Wielki nie miał legalnego potomstwa bo wplątał się w małżeństwo z Adelajdą Heską. Jak myślicie, czy te małżeństwo nie było celową akcją Andegawenów, mająca im przynieść objęcie tronu polskiego ?

Owszem Olgierd zajęty był podbojem Rusi, jednak zapominasz o roli Kiejstuta, który miał walczyć z Krzyżakami.

Ależ nie można jednoznacznie stwierdzać, że w czasie przyjęcia chrztu Mieszka był podporządkowany cesarzowi. Otóż o najeździe Gerona w 963 roku wspomina kronika Thietmara, jednak współczesny wydarzeniom Widukind o żadnym takowym wydarzeniu nie informuje, wspomina on pod tą datą o najeździe Wichmana i jego kumów- Wieletów. A Thietmar w pisaniu swojej kroniki korzystał z dzieła Widukida, wątpliwe też jest, że uzyskał relacje od naocznych świadków. Ja bym się skłaniał raczej za chrztem w Polsce, przez kogoś z kompanii Dobrawy. Co do Pragi to w owym czasie nie była nawet biskupstwem, więc cała sprawa jest wątpliwa. Co do Ratyzbony to zgadzam się z przedmówcami, że któryś z roczników zanotował by to dosyć ważne wydarzenie.

Po pierwsze Bolesław chciał zarówno w Czechach, jak też i na Rusi osadzić przyjaznych sobie władców, w Czechach jednak to jego obwołano księciem, jednak trzeba zaznaczyć, że okrutnie postąpił z Bolesławem Rudym- oślepił go i uwięził ( potem w drodze rewanżu książę czeski Udalryk wykastrował Mieszka II). Co do Rusi kijowskiej to była pomoc dla zięcia Świętopełka, jednak długo na książęcym stolcu się nie utrzymał. A propos Mieszka II to odziedziczył po ojcu wrogów na granicach, kraj zrujnowany ekspansjonistyczną polityką ojca, gdzie ludność była wyciskana do cna. Co do zjazdu gnieźnieńskiego, to jednak był to wynik polityki Ottona III i Sylwestra II, którzy chcieli stworzyć swego rodzaju uniwersalne państwo, więc owa potęga Bolesława nie była chyba czynnikiem decydującym w sojuszu. Co do najazdu Henryka z 1005 roku, to około 1000 roku gród w Poznaniu został przebudowany, w tamtym czasie Poznań odgrywał przynajmniej równorzędną rolę co Gniezno. Na koniec taka ciekawostka, że kary wprowadzone przez Bolesława były okrutne, np. karą za złamanie postów było wybicie zębów, a za cudzołożnictwo było obcięcie .... za pomocą gwoździ. Jednak do tych kar należy oczywiście podchodzić relatywnie.

Był na pewno wybitną osobistością średniowiecza, jego działalność wywarła przemożny wpływ m.in. na Husa. Oczywiście, że jego działalność nie mogła być popularna, gdyż hasła które głosił były w antagonizmie do ówczesnej sytuacji w kościele. Przemożny wpływ na Wiklifa wywarły dzieła św. Augustyna oraz Joachima z Fiore. Co do haseł to Wiklif chciał powrotu kościoła do struktur z pierwotnego chrześcijaństwa, jedynym źródłem wiary był Biblia oraz rozpoczął tłumaczyć Biblie na język angielski. Podważał zasadność istnienia duchowieństwa, a przed wszystkim krytykował majętność kościoła dzięki czemu uzyskał sympatie Edwarda III ( ten miał konflikt z papieżem). Jednak radykalni lollardowie, którzy czerpali z dzieł Wiklifa doprowadziła do jego relegowania z uniwersytetu i zraziła szlachtę angielska do reform.

Chociaż tak naprawdę to zagrożenie ze strony moskiewskiej na dobre rozpoczęło się w II połowie XVII wieku, początkowo książę litewski Witold miał duże wpływy w Moskwie ( jakby ktoś mógł przypomnieć dokładnie to zagadnienie, albo wskazać źródła, gdzie mógłbym uzyskać więcej informacji).

Przede wszystkim Litwini, o ile Polska w wyniku zagrożenia krzyżackiego miała szansę całkiem niezłego prosperowania to Litwini byli prawie u kresu funkcjonowania. Wyniszczające rejzy były coraz częstsze, a odpowiedzi Litwinów coraz rzadsze. Do tego należy dodać ciągłe zawirowania wewnętrzne u naszych wschodnich sąsiadów. Po wyborze na króla Jagiełły, Litwa miała niezwykle silnego sojusznika, odtąd wszyscy musieli się z nią liczyć. A po ustaniu zagrożenia krzyżackiego, Litwa narażona była na ekspansjonistyczne aspiracje Księstwa Moskiewskiego. Bardzo rzadko wspominany jest fakt, jak wielkie zyski wynosił z owej unii bojarzy litewscy. Patrząc z perspektywy Litwy na wschód i zachód, to sytuacja była diametralnie różna. Polska szlachta zyskiwała coraz to nowe wpływy i pozbawiała władcę licznych prerogatyw, z kolei w Moskwie bojarstwo miało nikłe wpływy . A więc większe profity uzyskała Litwa. Co ciekawe jednak, Jagiełło na Litwie uważany jest za zdrajcę narodowego, a to wszystko poprzez jedne słowo "apllicare", które nie odzwierciedlało faktycznego stanu rzeczy, gdyż Litwa nie została w tamtym czasie wcielona do Litwy. Początkowo unia była tylko i wyłącznie unią personalną.

Tylko, ze krzyzowcy i tak ubierali swoje czyny w piekne slowa o wierze i jej szerzeniu zatem takze stawali sie bohaterami chrzescijanskiego swiata na Zachodzie. Wschod na wlasniej skorze odczul ich "poboznosc". Owszem macie rację, krzyżowcy obchodzili sie brutalnie. Ja nie mam tu zamiaru nikogo usprawiedliwiać, ale staram się zrozumieć. A więc, czytając teksty źródłowe dotyczące krucjat, czy dzieło S. Runcimana ciekawe jest jak ciężko krzyżowcom było zdobyć Jerozolimę, jakie przeszkody po drodze natrafiali. A poza tym, skoro zabijanie niewiernych było wręcz dobrym uczynkiem, więc czemu uczestnicy krucjat mieli okazywać miłosierdzie ? Wiem, że to co piszę jest kontrowersyjne, ale razi mnie tak jednostronne ujęcie tematu.

Unia polsko- litewska jest swego rodzaju fenomen. W przeciwieństwie do innych tego typu tworów, np. unia kalmarska, wzajemna zależność państwa polskiego i litewskiego przetrwała aż do rozbiorów. Jaka była przyczyna następującego stanu rzeczy ?

Nie przesadzał bym z rolą fanatyzmu u Arabów, otóż pierwotny islam był religią niezwykle tolerancyjną i żydów oraz chrześcijan uważał za ludzi obytych w księgach, którym jednak nie została objawiona prawda ostateczna. Otóż dżihad w pierwotnym znaczeniu nie oznaczał "świętej wojny", oznaczał "gorliwe mozolenia się" a więc była to walka, tylko, że z samym sobą, ze swoimi słabościami. Dopiero po paru wiekach ( nie jestem pewien dokładnie kiedy) teologowie muzułmańscy wymyślili teorię wojny świętej. A tak na marginesie to także chrześcijanie ( przede wszystkim Bernard z Clairvaux) próbowali taką doktrynę stworzyć. Mało uwagi poprzednicy zwracali na świetną organizację wewnętrzną, która pozwalała skupiać więcej sił na granicach, gdyż ludność podbita nie buntowała się.

Co do Katarów, to należy zwrócić uwagę przede wszystkim na przyczyny krucjaty wysłanej przeciwko nim przez Innocentego III. Otóż chodziło o działalność Katarów, która podważała sens istnienia Kościoła i podważała jego działalność ( to bardzo eufemistyczne podejście). Oczywiście zaangażowanie francuskich krzyżowców wynikało również z chęci złupienia bogatego południa. A co do fanatyzmu to wydaje mi się, że jest to naturalny stan rzeczy w wyniku nikłej wiedzy i silnej propagandy różnych instytucji lub jednostek.