4313_1481369817

Witam! Na forum jest odpowiedni dział zwany historia sztuki wojennej... każdy więc może tam śmiało założyć temat. Gdybym miał założyć tu taki temat z pewnością, wcześniej czy później wyszedł, by on po za swoje ramy chronologiczne. Dlatego uważam, że tamten dział będzie najodpowiedniejszy. Jeżeli zaś chodzi o wojnę burską to Brytyjczycy zwyciężyli dzięki liczebności i posiadanym zasobom. Pod koniec wojny mieli w Afryce Południowej 300 tys. żołnierzy. Z tego co pamiętam lord Kitchener był w czasie tego konfliktu szefem sztabu. Kiedy przypuścił frontalny atak podczas absencji właściwego dowódcy na obóz burski pod Paarderbeg stracił 320 zabitych i około tysiąca rannych. Myślę, że warto zastanowić się czy ta wojna nie była również czynnikiem skupiającym całe Imperium Brytyjskie, które nie mogło znieść tych wszystkich porażek i postanowiło odnieść zwycięstwo za wszelką cenę? Pozdrawiam!

Spotkałem się z opinią, że przysłowiowym gwoździem do trumny Burów był brak dyscypliny wśród nich. Kiedy uznali, że Brytyjczycy zostali pokonani dowódcy nie byli w stanie utrzymać swoich oddziałów, co dało Brytyjczykom czas na odwrócenie ról. Pozdrawiam!

Teraz przypomniałem sobie, że nawet, gdy zwyciężyła unia i zniosła niewolnictwo to wyzwoleni afroamerykanie i tak najczęściej powracali do swoich dawnych panów, po prostu nie mieli, co ze sobą zrobić i jak zarobić na życie.

Konsolidacja zdobyczy wymagała od Bismarcka kolejnej wojny. Zachodni sąsiedzi wychodzili mu na przeciw. Francuzi nie chcieli zaprzestać ingerencji w sprawy Niemiec południowych. Z kolei ta sama Francja była targana wewnętrznie przez głosy, które domagały się liberalizacji konstytucji. Napoleon III miał być skłonny do rozwiązania swoich kłopotów po przez zwycięstwa wojenne. Prusacy posiadali nad Francuzami na pewno przewagę z punktu militarnego. Doświadczenia wojny 1866 sprawiły, iż pruski sztab generalny osiągnął nowe standardy. Pozwoliło im to z kolei na wykorzystanie potencjału sieci kolejowej jakim dysponowali, a dobry system zarządzania sprawił, iż wszystkie zarządzenia przechodziły szybko z centrali do centrali. Przewaga technologiczna stała natomiast po stronie Francuzów. Ich chassepot był lepszą bronią od igłowej strzelby pruskiej. W posiadaniu Francuzów znalazły się także mitrailleuse- ponoć pierwsze karabiny maszynowe. Miały być one taką tajemnicą, że niewielu dowódców francuskich wiedziało o jej istnieniu.

Warto zaznaczyć, że Burowie nie posiadali sił zbrojnych w tradycyjnym znaczeniu były to raczej luźnie formacje policyjne. Ich dowódcy nie mieli jakieś wyszkolenia strategicznego czy taktycznego. Jednakże znali doskonale swoje ziemie i wyposażenie byli w nowoczesne strzelby, no i oczywiście byli doskonałymi strzelcami. Armia Brytyjska nie do końca zdawała sobie sprawę z warunków życia w Południowej Afryce. Wojna rozpoczęta w 1899 roku miała już na stałe zmienić oblicze armii brytyjskiej, o czym wcześniej wspominali szanowni koledzy. Odziały burskie odcięły szybko Mafeking oraz Kimberley. Pod koniec listopada 10 tysięczna kolumna pod dowództwem generała przedarła się do rzeki Modder w drodze do Kimberley, jednak przeprawa ta kosztowała Brytyjczyków 500 rannych i zabitych. Znamienny jest fakt, że Burowie używali już bezdymnego prochu i broni zamkowej, co umożliwiało im prowadzenie morderczego ognia z ukrycia... Tak przedstawiał się początek tego konfliktu.

Warto się zastanowić dlaczego stało się tak, a nie inaczej. Słusznie zauważyłeś, że ta wojna nie rozwiązała problemów USA. A jedynie je "zapudrowała". Ten kraj jej mozaiką narodowościową, nie raz podczas wojny secesyjnej walczyły przeciw sobie oddziały złożone z różnych narodowości. Była wojną na wskroś nowoczesną, która przejawiała się wielkim okrucieństwem. Wojna kosztowała życie 625 tys. żyć ludzkich i do czasów współczesnych postawiła pewne bariery między południem, a północą. Na południu stanów można nadal dostrzec jak mieszkańcy hołdują generałowi Lee, a w wielu miejscach wiszą flagi konfederacji.Pozdrawiam!

Witam! Dziś chciałbym przedstawić Wam skład Połączonej Floty admirała Togo w bitwie pod Cuszimą. Od razu na wstępie chciałem zakomunikować, iż skupiłem się na siłach głównych oraz lekkich. Pominięte zostały siły złożone z kontrtorpedowców, torpedowców oraz krążowników pomocniczych. Być może z czasem także uda mi się ustalić ich skład dowódczy, ale jest to bardzo pracochłonne zajęcie. Jednakże najważniejsze okręty dla przebiegu bitwy zostały tu uwzględnione. Zapraszam do lektury. SIŁY GŁÓWNE I zespół bojowy- admirał Heihachiro Togo „Mikasa”- pancernik, flagowy, komandor Ijichi Hikojiro „Shikishima”-pancernik, komandor Izo Teragaki „Fuji”-pancernik, komandor Kazu Matsumoto „Asahi”-pancernik, komandor Nomoto Tsunaakira „Kasuga”-krążownik pancerny komandor Sadakichi Kato, „Nisshin”-krążownik pancerny, flagowy , komandor Heitaro Takeuchi „Tatsuta”-awizo*, komandor porucznik Yamagata(?) II zespół bojowy- wiceadmirał Hikonojo Kamimura „Izumo”- krążownik pancerny, flagowy, komandor Ijichi Suetaka „Azuma”- krążownik pancerny, kapitan Yashiro Rokuro „Tokiwa”- krążownik pancerny, komandor Es(h)imastu (?) „Yakumo”- krążownik pancerny, komandor Arinobu Matsumoto „Asama”- krążownik pancerny, komandor Ayatsuhiro (?) „Iwate”- krążownik pancerny, komandor Reijiro Kawashima „Chihaya”- awizo*, komandor Rinroku Eguchi SIŁY LEKKIE III zespół bojowy-wiceadmirał Shigoto Dewa „Kasagi”- krążownik pancernopokładowy, flagowy, komandor Tanin Yamaya „Chitose”-krążownik pancernopokładowy, Sukekazu Takagi (?) „Otowa”-krążownik pancernopokładowy, komandor Ryokitsu Arima „Niitaka”- krążownik pancernopokładowy (??) IV zespół bojowy- wiceadmirał Sotokichi Uriu „Naniwa”-krążownik pancernopokładowy, flagowy, komandor Kensuke Wada „Takachiho”- krążownik pancernopokładowy, komandor Ichibei Mori „Akashi”- krążownik pancernopokładowy, (??) „Tsushima”- krążownik pancernopokładowy komandor Taketeru Sendo, V zespół bojowy-kontradmirał Taketoshi Taketomi „Itsukushima”-krążownik pancernopokładowy, komandor Tamotsu Tsuchiya „Chin En”- pancernik, komandor Kanemasa Imai „Matsushima”- krążownik pancernopokładowy, komandor, Mamoru Okumiya „Hashidate” krążownik pancernopokładowy, komandor Masayoshi Fukui „Yaeyama”-awizo*, komandor porucznik, Sanechika Nishiyama VI zespół bojowy-admirał Masamichi Togo (Masaji) (zwany również Togo młodszym) „Suma”-krążownik pancernopokładowy, flagowy,( ??) „Chiyoda”- krążownik pancernopokładowy, Yorihito książe Higashifushimi „Akitsushima” -krążownik pancernopokładowy, komandor Katsuhiko Hirose „Izumi” - krążownik pancernopokładowy (dołącza 15:40), komandor Ichiro Ishida (?)- nie udało mi się ustalić imienia. (??)-nie udało mi się ustalić nazwiska dówódcy ()-w nawiasach znajdują się dodatkowe informacje bądź uwagi *Według Pana Dyskanta klasyfikowane czasem także jako kanonierki torpedowe. Stopnie wojskowe zostały zapisane tak jak we flotach europejskich. Imiona i nazwiska zostały zapisane w naszym szyku europejskim imię-nazwisko. (W języku japońskim używany jest szyk nazwisko-imię). Mała uwaga odnośnie właściwego czytania. Większość spółgłosek i samogłoski a, i, u, e, o wymawiane są tak jak w języku polskim. Część samogłosek może występować w postaci wydłużonej: o (oo), u (uu). Spółgłoski ch, j, sh, ts, z, w, y wymawia się odpowiednio jak polskie ć (ci), dź( dzi), ś (si), ts (ts,cs), dz, ł, j. Przykłady: Fuji-Fudzi Otowa- Otoła Izumi- Idzumi Shigoto Dewa- Sigoto Deła Źródła i opracowania: Czetwieruchin Borys Michajłowicz, Ostatni z Cuszimy, Gdańsk 2005. Dyskant Józef W. Michałek Andrzej, Port Artur-Cuszima 1904-1905, Warszawa 2005. Kowner Rotem, Historical Dictionary of the Russo-Japanese War, Lanham-Toronto-Oxford 2006. Nowikow-Priboj Aleksiej, Cusima, t. II Warszawa 1956. Olender Piort, Wojna japońsko-chińska na morzu, 1894-1895, Warszawa 1997. Linki: http://homepage2.nifty.com/nishidah/e/p_index.htm spis oficerów japońskich wraz z przebiegiem służby. http://en.wikipedia.org/wiki/Tsushima_Strait_order_of_battle http://militera.lib.ru/h/bykov_pd/05.html- spis okrętów i oficerów marynarki rosyjskich oraz japońskich %D0%A6%D1%83%D1%81%D0%B8%D0%BC%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5_%D1%81%D1%80%D0%B0%D0%B6%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5

Wojna secesyjna jest jednym z najbardziej znanych konfliktów w historii wojen. Być może wynika to nie tylko z ogromu tej wojny, ale także po części z umiejętności promowania amerykanów własnej historii. Jak to kiedyś rzekł doktor, który uczył mnie historii w szkole średniej-"o wojnie secesyjnej wiedzą nawet w Mongolii". Ale to tak na boku. Williamson Murray w książce "Historia sztuki wojennej" podrozdział poświęcony wojnie secesyjnej rozpoczyna słowami: "amerykańską wojnę domową uznaję się za najważniejszy konflikt XIX stulecia, ponieważ po raz pierwszy w historii zjednoczył się w niej obywatelski entuzjazm rodem z rewolucji francuskiej z ogarniającą świat zachodni rewolucją technologiczną." (Ocenę tej wypowiedzi pozostawiam Wam). Oczywistym było w tej wojnie, że żadna ze stron nie cofnie się przed niczym. Pod tym względem wojna domowa jest najokrutniejszym ze wszystkich znanych na starć. Oczywiście nie ma najmniejszej wątpliwości po czyjej stronie leżała przewaga. Północ to 25 milionów mieszkańców, przeciw 9 milionom Południowców z czego 3 miliony miała stanowić ludność niewolnicza. Cały przemysł czy też jego większąść skupiona na terenach północnych. (Często spotykałem się ze zdaniem, że była to wojna przemysłu z dawnym system niewolniczym, opierającym się na systemie uprawy ziemi, wojna nowego systemu ze starym). Należy pamiętać także, o tym ,że obszar, na którym toczyła się wojna był naprawdę ogromny. Odległość ze środkowej Georgii do Północnej Wirginii równa się mniej więcej odległości z Prus Wschodnich do Moskwy. Wymagało to naprawdę silnego zaplecza logistycznego w postaci kolei i statków. Kolejny ważny element tej wojny przed, którym stanęły obydwie strony to stworzenie ogromnych armii z niczego. Północ posiadała regularne oddziały bodajże w "zastraszającej liczbie" 15 tysięcy, ale pełniły one głównie funkcję policyjne. Południe z kolei swoje siły początkowo skupiało na milicji. Rzeczywiście jest to konflikt przełomowy, bynajmniej pod względem prowadzenia wojen czy też rozwoju myśli technicznej. Uważam, że wojna nie mogła zakończyć się po jednej bitwie. Historia pokazuje, że bitwa pod Red Bull była jedynie początkiem tego okrutnego konfliktu... Zapraszam wo wyrażania swojego zdania!

Ostatnio udało mi się nabyć przetłumaczoną na język polski książkę autorstwa A.Łurie poświęconą życiu tej osobie. Książka pochodzi z 1952 roku, szkoda, że nie wznawia się starszych wydań. Większa szkoda, że nikt nie bierze się do napisania biografii na współczesne czasy.

Ku woli odświeżenia tematu i dodania czegoś ciekawego na temat tej osoby. Pierre-Joseph Proudhon człowiek uważany za twórcę anarchizmu. Postulował zmiany za pomocą reform, a nie rewolucji. (Faktem jest, że w 1848 roku podczas rewolucji lutowej stanął po stronie rewolucjonistów, gdzie udzielał się wznosząc barykady i pisząc odezwy). Gdy napisał "Przestrogę dla właścicieli" został oskarżony o próbę zbuntowania ludności przeciw ustalonemu porządkowi, w toku śledztwa został uniewinniony. Dostał nawet propozycję współpracy z Marksem, którą odrzucił, na co ten odpowiedział krytyką jego kolejnej pracy. Co myślę o samym Proudhondzie? Postać ciekawa, acz kolwiek chyba mało eksponowana. Nawet w szkole na temat anarchizmu można w podręczniku znaleźć zaledwie jedno, dwa zdania o jego koncepcji. Wydaje mi się, że stanowi jedynie tło dla Marksa i spółki. Jego doktryna wydaje się wewnętrznie niespójna. Poglądy jego znalazły podatny grunt w osobie rosyjskiego uczonego Piotra Kropotkina. Pozdrawiam!

Twoje pytanie Leuthen.

Historia Japonii J.Tubielewicz, 55zł Cuszima-epopeja wojny morskiej F.Thiess, 32zł Szczęście mnie ogarnęło! Zdobyłem A. ŁURIE - ADMIRAŁ S. MAKAROW za 28zł.

Dobrze, a kiedy zostały użyte? Nie będę utrudniać wystarczy podanie samego roku.

Do kogo należą te słowa i kiedy zostały użyte: on les aura-będziemy ich mieli!

Feldmarszałek Svetozar Boroević de Bojna

"Samotny bastion" Franciszek Bernaś Czyta się przyjemnie.

Fart, fart- coś mnie dzisiaj czknęło, by udać się na pchli targ. I dobrze uczyniłem, znalazłem dwa tomy "Burzy nad Pacyfikiem" Zbigniewa Flisowskiego za tom po 30 zł. Szczęście w dniu dzisiejszym na mnie spłynęło

Witam! Spotkałem się dziś z bardzo ciekawą moim zdaniem opinią, który pokrywa się z poruszonym tu tematem. Pozwolę sobie przytoczyć fragment rozmowy między głównymi bohaterami "Niebiańskich dzieciaków" w reżyserii Mamoru Oshii. Jeden z bohaterów wypowiada się mianowicie tak: "Biorąc pod uwagę historię, wojna istnieje od zawsze. Dla ludzi rzeczywistość i sposób w jaki jest przedstawiana zawsze była bardzo istotną sprawą. Wiedza o tym, że teraz, w tym właśnie momencie, ktoś gdzieś walczy jest kluczowym elementem ludzkiej społeczności. Nie można jej niczym zastąpić. Trzeba pokazać jaka naprawdę jest wojna. Książki historyczne i opowieści w nich zawarte, nie wystarczą. Potrzebne są prawdziwe ofiary. Ktoś musi o nich mówić, a świat widzieć ich cierpienie."

Nie dam sobie głowy uciąć, ale by rządy mogła objąć kobieta wymagałoby to obecnie zmiany zapisu w konstytucji.

Jeden z moich ulubionych tekstów, pochodzących z openingu do anime, którego tytuł po polsku brzmi "Strażnik wiatru" ("Kaze no Yojimbo") Żegnaj przyjacielu, który robi zawsze głupie rzeczy. Do widzenia osobo, którą kochałem i która mnie kochała. Ja, który nic nie wiem o tym świecie i o niczym w ogóle. Z na wpół zjedzonym lodem. Ściskam. Opuszczam to miejsce. I śnię wielki sen. Przybyłem do Tokio zostawiając za sobą kasownik do biletów. Przybyłem do Tokio, do którego tęskniłem i które zabrało mi wszystko. Któregoś dnia nadejdę. Z rozważnymi opowieściami jako pamiątkami. I pełen smutku chcę powiedzieć "Dziękuję". Zmierzamy do łoża, które rozgrzeje nas do kości. A to tekst do piosenki o tytule "Velonica" zespołu Aqua Timez z openigu do anime pt. "Bleach" Na zewnątrz uśmiechasz się, a w środku serce płacze. Podaj mi swą dłoń, bym mógł się wesprzeć. Kiedyś krocząc drogą pełną samotności i cierpienia zwiódł mnie smak wolności i zapomnienia. Aż w końcu... Upadłem i stoczyłem się na samo dno. Moje ciało nie chciało brnąc w to zło. Całe życie stanęło mi przed oczami, ,gdyż nie mogłem już żyć wspomnieniami. Bo cóż to za życie, w którym nie ma nic dobrego? Tak beztroskie... Nic nie znaczące... Doświadczając tyle niepotrzebnego cierpienia, wylewając łzy do znudzenia, odczuwamy ból życia w samotności. Więc nie pozwól uciec radości...

Tak, tak Japończycy to niezwykły naród, zresztą jak i Polacy. Między nami jest trochę wspólnego języka. Jak czytam te wszystkie wspomnienia Polaków, którzy przebywali w Japonii, zawsze pojawiają, gdy pojawia się pytanie skąd pochodzą i pada odpowiedź Porando! Porando! (Polska! Polska!) Japończycy się cieszą i chwalą sobie nasz kraj. Ciekaw jestem za co nas tak lubią? Spotkałem się kiedyś z określeniem, że to bogaty kraj skromnie żyjących ludzi. Chciałbym porozmawiać z jakimś Japończykiem, na ten temat. Ciekawe jestem jak na to oni wszystko patrzą. My przypatrujemy się temu wszystkiemu z boku, a dla nich to jest normalną częścią życia. Cesarz zawsze będzie integralną częścią kraju i jak to dobrze ująłeś ojcem , chociaż ciekawi mnie jak rozwiążą obecnie kwestię braku męskiego potomka?

Witam! Z tym zjednoczeniem wiąże się nawet ciekawa historia. Pewnej grudniowej nocy w domu w Si-an, w którym przebywał Czang Kaj-szek zawitali żołnierze oddziałów komunistycznych. Zdziwiony takim obrotem spraw, uciekł z domu w samym szlafroku i nocnej koszuli. Na nocnym stoliku miał zostawić nawet sztuczną szczękę. Jakiś czas błąkał się poza miastem, a następnie znalazł schronienie w jakiejś jaskini. Jednakże nad ranem został odnaleziony przez żołnierzy z KPCh. Spodziewał się szybkiej śmierci, jednak wypadki potoczyły się zupełnie inaczej. Żołnierze zdali sobie sprawę z kim mają do czynienia. Dowódca oddziału, który schwytał Czang Kaj-szeka miał przyklęknąć i powiedzieć coś w rodzaju: "Jesteśmy tu, by Pana chronić. Prosimy jedynie, żeby poprowadził nas Pan przeciwko Japończykom." Ot i cała historia...

Wydaje mi się, że cesarz nadal jest tyglem, który spaja naród japoński. Może już nie odgrywa tak wielkiej jak kiedyś roli, ale nadal jest dla Japończyków jak sądzę swego rodzaju symbolem. Spotkałem się z opinią jednej autorki, która pisała pół żartem, pół serio, że tylko wśród Japończyków można było osiągnąć taki wspaniały cud gospodarczy po wojnie, a miało to być wynikiem ich... genów. Jedno jest pewne, kraj ten ceni sobie wyżej dobro ogółu niż indywidualizm jednostki.

Odnośnie do postów kolegów, którzy obstają, że inwazja japońska była decydująca zamieszczam ten fragment wypowiedzi pochodzący z ust autora "Czerwonej książeczki". Mao Zedong miał powiedzieć w latach 60-tych podczas spotkania z japońskimi dyplomatami: "Dopiero kiedy japońska armia cesarska zajęła większość Chin, dopiero kiedy Chińczycy zostali przyparci do muru, ocknęli się i chwycili za broń (...) To przyczyniło się do naszego zwycięstwa w wojnie wyzwoleńczej (...) Gdybym miał komuś dziękować, to tylko japońskim militarystom" Pozdrawiam!