marioxb

Według ostatnich ustaleń Jerzy Teodorczyka i Witold Rawskiego do decydującego uderzenia w bitwie doszło w centrum. W tym miejscu stały po szwedzkiej stronie zaciężne oddziały, wśród nich dwie polskie kompanie piechoty. Julius Mankell przedstawiając armię Karola IX podał straty szwedzkich jednostek biorących udział w bitwie. Wielce interesujący jest brak danych dotyczących strat prawie wszystkich oddziałów zaciężnej piechoty (w szwedzko-fińskiej braki występują tylko w 5 przypadkach). Henryk Wisner zastanawia się, w jaki sposób nieliczne litewskie centrum zaangażowało, a następnie pobiło liczniejszego w tym miejscu przeciwnika. Po głowie chodzi mi kilka mniej lub bardziej prawdopodobnych rozwiązań. Ciekaw jestem jednak waszych propozycji.

Rzeczywiście książę Wilhelm wydał wszystkie swoje oszczędności i dodatkowo jeszcze się zadłużył. Jego brat Fryderyk, a później syn Jakub będą musieli dosyć długo martwić się wierzycielami Wilhelma. Co do tych 1200 żołnierzy to żołd wypłaci im Rzeczpospolita.

Zgadza się, kompanie Påvfela (Pawła) Stilikena i Tidemana Schro (lub Skrowe). Łącznie 178, 192 lub 275 ludzi. Wchodzi w skład regimentu Andersa Lennartssona. Mam pytanie, informacje czerpałeś z Mankella, czy może z innego źródła?

Tak to już jest, jak autor nie zna podstawowych opracowań strony przeciwnej. W bibliografii znalazłem pierwszy (dodatkowy) tom Sveriges krig, ale ten dotyczący działań na morzu? Przydało by się dokładniej przeanalizować tom drugi w całości poświęcony wojnie z RP. O wykorzystaniu źródeł, chociażby monumentalnego wydawnictwa Rikskansleren Axel Oxenstiernas skrifter och brefvaxling, szkoda gadać. Autor wspomina o nim w wstępie odsyłając do niego czytelników pozycji popularnonaukowej!

Nie wiem, ale wiem, gdzie można by znaleźć jakieś informacje na ten temat. Czasy księcia Jakuba posiadają całkiem sporą literaturę. Na wymienienie zasługują prace takich ludzi jak Karl Wilhelm Cruse, Leonid Arbusow, bracia August i Ernst Seraphim, Otto Mattiesen oraz Walter Eckert. Są to starsze pozycje, które charakteryzują się dużą szczegółowością. Z nowszych opracowań wspomnieć można takie nazwisko, jak Alexander Berkis (po angielsku).

Słyszał ktoś coś na temat udziału Polaków w armii Karola IX pod Kircholmem?

Paradoksalnie więcej wojska niż 100 czy 300 konnych książęta wystawili na wojnę z Rzeczpospolitą w latach 1615-1617. Sam książę Wilhelm zaciągnął w 1615 r. 1000 pieszych i 200 konnych szykując się do obrony przed Zygmuntem III. Wojsko to później pod rozkazami Wolmara Farensbacha, broniącego oficjalnie praw księcia Wilhelma, rzeczywiście walczyło wraz z oddziałami szwedzkimi przeciw Rzeczpospolitej.