Karo

No i nasze (nie)chlubne rekordy w spożyciu napojów wyskokowych...czyli 14,8 promila we krwi (jakiś kierowca w '95 r.), podczas , gdy śmiertelna dawka dla przeciętnego człowieka to 4

He he , jasne, przecież Polak (podobno) potrafi...

Nie wiem czy ktoś już o tym wspomniał, ale warto też dodać, że Mickiewicz rzeczywiście korzystał z każdej okazji zwrócenia uwagi na problemy polskie. Stworzył "Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego", pisał w "Trybunie Ludów". A tym co najbardziej go drażniło w Polskim społeczeństwie był brak jedności i zgody. Myślę, że gdyby nie umarł tak wcześnie , mógłby zrobić dla kraju dużo więcej, pamiętajmy też, ze przez nadzór policyjny i zesłanie w głąb Rosji, w 1824r., jego działalność polityczna rzeczywiście była bardzo utrudniona.

Może i niezbyt długo, ale za to jak... przecież to, że Hellenowie dotarli aż tak daleko, zmieniło zupełnie kulturę tamtych rejonów. Dzięki podbojom Aleksandra wytworzyła się nowa, hellenistyczna kultura . Myślę, że mimo, że jego imperium się rozpadło, to i tak osiągnął więcej niż mógłby osiągnąć Filip, który zadowoliłby się z pewnością greckimi koloniami w Azji Mniejszej i być może pobliskimi perskimi satrapiami.

Dla mnie oczywiście była bohaterką... niewyobrażalnie odważną i pewną tego w co wierzyła i co robiła. Niestety, została zwyczajnie w świecie wykorzystana i w typowy sposób zniszczona. Możliwe, że Joanna była nieco hmmm... fanatyczna, ale mimo wszystko to, co zrobiła czyni z niej bohaterkę.

Dokładnie, tak samo było przecież z "Dziadami". Konrad to odzwierciedlenie człowieka, którym Mickiewicz chciał być. Wierzył cały czas, ze poezją jest w stanie wyzwolić naród, jak bardzo się mylił zrozumiał dopiero pod koniec życia, o czym świadczą choćby liryki lozańskie. Mimo wszystko uważam, że był dobrym patriotą , aktywnie brał udział w tworzeniu polskich legionów we Włoszech i Konstantynopolu, poza tym wykorzystywał swoją pracę uniwersytecką do głoszenia idei polskiego mesjanizmu... rzeczywiście , w powstaniu zawiódł, podobno po prostu bał się wziąć w nim udział, dobrowolnie pozostając na granicy , a później chcąc wynagrodzić Polakom ten błąd, napisał epopeję, która miała jego zdaniem przywrócić rodakom nadzieję na wolność. Myślę, że rzeczywiście był wielkim patriotą, wspaniałym poetą , ale jako romantyk niezbyt skutecznym działaczem , zwłaszcza w początkowym okresie życia, choć z pewnością jego zasługi dla ojczyzny należy docenić.

Nie chodziło mi o to czy osiągnięcia Aleksandra były trwałe , tylko czy były spektakularne. Jeśli sądzisz, że nie był wielkim strategiem to ok, ale ja mimo wszystko nie zmienię zdania, że był wybitnym wodzem, mimo wszelkich wad jak np. pijaństwo i nieopanowanie.

Jak dla mnie też Dariusz III Kodoman, z podobnych przyczyn jak przedmówca. Może zbyt surowo oceniany, ale jednak mógł zrobić więcej , aby stawić opór Aleksandrowi.

Chyba Hermes, taki sprytny i przebiegły...no i odważny, bo kto inny by się nie bał ukraść piorun Zeusowi:)

O tym jak wielkim wodzem był Aleksander świadczy to,że podbił tak ogromne i silne imperium jak Persja, które przecież było najsilniejszym państwem ówczesnego świata... swoją drogą zadziwiające jest, że takie imperium ugięło się pod najazdem władcy z, mimo wszystko, o wiele mniejszego, biedniejszego i słabszego państwa, jakim była Macedonia. Możemy sobie tylko przypuszczać, co by było, gdyby Filip nie został zabity w 336 r p.n.e i gdyby to on poprowadził kampanię przeciw Persom, ale sądzę, że nie udałoby mu się osiągnąć tak wiele jak Aleksandrowi, choć z pewnością to on stworzył podwaliny jego silnej armii...

Według mnie Grecja... bo mimo, że nie była przecież pierwszą tak wybitną cywilizacją, to jednak dokonała najwięcej. Mnóstwo osiągnięć Greków jak wszyscy wiemy wykorzystujemy do dziś. Poza tym kultura helleńska wpływała na rozwój świata , czerpali z niej Rzymianie, Aleksander rozpowszechnił ją na Wschodzie... poza tym jak dla mnie zdecydowanie najciekawsza i najbardziej fascynująca:) O demokracji chyba wspominać nie trzeba:)

być może to było w Indiach, przed wyruszeniem na kraniec świata, jak wtedy sądzono...ale nie jestem pewna w 100 %...

Troche trudne pytanie, bo rzeczywiście to już kwestia poglądów. Według mnie nie mamy prawa nikogo oskarżać za to, że nie pomógł czy pomógł Żydom. To była już kwestia sumienia itd. Jednak nie można zapominać o tym, jak tragiczne konsekwencje mogły spotkać tych, którzy Żydom pomagali, co z pewnością zniechęcało Polaków. Poza tym nie ukrywajmy, że antysemityzm był i nadal jest wśród Polaków bardzo powszechny...wielu uważało Żydów za główny powód problemów i represji jakie spotkały Polskę... przykre;/ Niemniej uważam, że ci, którzy się odważyli na pomoc Żydom naprawdę zasługują na uznanie.

Świeccy władcy popierali reformacje głownie dlatego, że dzięki niej mogli zwiększyć swoje wpływy, no i oczywiście "wyswobodzić się" spod ogromnego wpływy duchownych katolickich , papiestwa. Luter oparł organizacje swojego Kościoła na podporządkowaniu władzy świeckiej. Poza tym władcy świeccy popierali reformatorów z powodów finansowych, bo jak wiemy, Kościół katolicki nie szczędził swoim wiernym licznych opłat...w wyznaniach takich jak luteranizm odstąpiono od konieczności "utrzymywania " duchownych przez wyznawców.