Nabuchodonozor

No dobrze ale dla mnie i tak to wydaje się dziwne że człowiek po miesiącu tak się uwstecznia. Pod Olszynką jest przytomny, orientuje się w sytuacji a (np) pod Iganiami nie rozumie co się dzieje i w jakim jest położeniu. Człowiek zdecydowany i energiczny nie może w trakcie miesiąca zrobić się ślimakiem Rozumiem że tu były inne proporcje wojka ale i tak postęp uwstecznienia przeraża.

Uuuu ciekawa dsyskusja się wywiązała na temat Chłopickiego, jednak pozwólcie że nie zgodze się z Wami co do talentu dowódczego. Oczywiście zdrajcą nie można go nazywać, chyba że przyjmując wersje Łojka, ale: A skąd ta pewność że bitwa była już wygrana?-ok sam odpowiem-kilka lat później gen Chłopicki mówił że był pewien wygranej bitwy. Został ranny gdy chciał na czele zreformowanej dywizji gen. Żymirskiego i jazdy gen. Łubieńskiego poprowadzić nowy atak, do którego użyłby i nadciągajacą z Białołęki brygadę gen. Giełguda. Złamałby armię rosyjską i popędził aż do Tarnopola. Hmm kilka lat po wydarzeniach to on mógł pędzić ich aż do Moskwy, ale w 1831 to on nikogo nie popędził dlatego nie wiem skąd bierze sie ten zachwyt. Spośród naczelnych wodzów polskich najwyższy punktowy wykładnik doświadczeń i umiejętności uzyskał gen. Krukowiecki. Przeszedł on prawie wszystkie szczeble dowódcze i sztabowe do dywizji włącznie i miał stosunkowo wysoki współczynnik doświadczenia bojowego i praktyki pokojowej. Był generałem bardziej wszechstronnym pod względem doświadczeń niż Chłopicki.

Co do autora drugiego obrazu Karola Malankiewicza warto dodać że brał udział w powstaniu listopadowym jako podporucznik 2 Brygady 3 Dywizji Piechoty. Prawdopodobnie na obrazie wsród piechoty jest sportretowany sam twórca obrazu. Tak samo w w obrazie Olszynki Grochowskiej jeden z "Czwartaków" ma rysy samego Wojciecha Kossaka. Warto też chyba wspomnieć że majorem 4 Pułku Piechoty liniowej był Walerian Łukasiński. W więzieniu spędził 44 lata i tam zmarł.

Oczywiście że tak Gdyby Chłopicki wybił armię Dybicza co do nogi prawdopodobnie byłoby po powstaniu. A tak na poważnie to do pełnego zwycięstwa potrzeba było bitwy nie pod Warszawą a pod Moskwą. Amilkar podał ciekawostke o rakietnikach to ja podam o Skrzyneckim. W bitwie pod Grochowem nie było późniejszego wodza naczelnego tylko jego sobowtór! Skrzynecki pod Olszynką był energiczny, zdecydowany, w pełni przytomny - coś niesamowitego, on musiał mieć brata bliźniaka.

Rosjanie mięli zapasy broni i żywności zlokalizowane w rejonie Siedlec, ich sytuacja nie wyglądała za ciekawie ponieważ transport zapasów z Rosji był długi i narazony na ataki oddziałów partyzanckich. Gdyby Dybicz stracił Siedlce jego sytuacja pogorszyłaby się jeszcze mocniej. To zależy od wielu czynników. Dybicz nie uchodził za tchórza,a człowieka rozsądnego. Wątpie że po dotychczasowych porażkach chciał stoczyć decydującą bitwe z przeważającymi siłami wroga. Skrzynecki-słowo klucz. Przybywając spóźniony pod Iganie wódz naczelny jedyne co miał do powiedzenia do Prądzyńskiego to "Gorączka z ciebie, dosyć na dzisiaj".Była godzina 19, do miasta 3 km-ostatnia dogodna chwila do rozbicia osamotnionego Rosena. A 11 do sztabu dotarły już wiadomości o marszu Dybicza Majstersztyk, , czasem porównywany do manewrów samego Napoleona. Świetna ocena sytuacji i szybka reakcja,żadnego zawachania się. Mi ponadto podobała sie postawa innych dowódców polskich w tej bitwie. Bema, Kickiego, nawet oferma Ramorino pod rozkazami Prądzyńskiego chodził jak sprężynka. Warto dodać też o potyczce pod Domanicami poprzedzającymi samą bitwe i szarży Kickiego - coś pięknego

Dzięki wielkie. Poradziłem już sobie z dotarciem do żródeł. Opis bitwy odnalazłem w rozkazie dziennym w "Źródła do wojny polsko – rosyjskiej 1830 – 31," B. Pawłowski, Warszawa 1935, s. 380. ale do wspomnień generała Kruszewskiego też zajrzę. Ciekawi mne jeszcze ta potyczka pod Różanem - namalował ją Kossak a tak naprawde nigdzie nie można na ten obraz natrafić

Władysław Czapliński zauważył również że dla Zygmunta III ta przyjaźń też się nie podoba. Król uważał że Kazanowski wywiera zły wpływ na jego synka. Gdy Władysław IV oddał przyjacielowi dworek na Królewskim Przedmieściu który dostał od Zygmunta III król nakazał wszcząć dochodzenie W mieszkaniu Kazanowskiego znaleziono pewne sprzęty należące do Władysława IV. Jednak gdy o wszystkim dowiedział się królewicz narobił takiej boruty że Zygmunt III musiał się wycofać. Hmmm ale to jeszcze o niczym nie świadczy

A faktycznie pod Ostrołęką też się wsławili i też mają swój obraz Znowu Kossak ale tym razem Jerzy-syn Wojciech namalował Czwartacy pod Ostrołęką. Przedstawia walczących Czwartaków na tle klasztoru ojców Bernardynów w Ostrołęce, dzisiejszego kościoła parafialnego pw. św. Antoniego. Tak w ramach nawiązania do malarstwa

4 pułku piechoty liniowej był często przedstawiany na obrazach. Marcin Zaleski namalował Wzięcie Arsenału w noc 29 listopada 1830 roku, przedstawia na nim zwarte szeregi żołnierzy 4 pułku piechoty liniowej osłaniające tłum, który wynosi broń z Arsenału. Następnym malarzem jest Wojciech Kossak i jego Olszynka Grochowska, dalej oczywiście Marsz czwartaków na kolumny Dybicza, szkic do panoramy i Grupa czwartaków w bitwie o Olszynkę Kossaka. Na obrazach świetnie widać umundurowanie i uzbrojenie piechoty. Ich obrazy to świetne źródło uzupełniajace

Bitwa była powielanym tematem wielu malarzy.Bitwę pod Stoczkiem namalował np. Jan Henryk Rossen. Przedstawił na swoim obrazie atak oddziału kawalerii chłopskiej krakusów i zdobycie baterii nieprzyjacielskiej przez oddział ułanów . Oddział krakusów poprowadził Dwernicki osobiście. W bitwie ukazał się talent dowódczy Dwernickiego, który był jednym z generałów wierzących w zwycięstwo z Rosją. Obraz pochodzi z 1890 roku i obecnie znajduje się w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Epizod z tej bitwy namalował również Wojciech Kossak. Obraz jest zatytułowany Atak ułanów polskich na baterie rosyjska pod Stoczkiem. Rosjanie operowali ok. 10 tysiącami ludzi i 12 działami, zaś Polacy tylko ok. 5 tysiącami ludzi i 6 działami. Dwernickiemu mimo, iż miał do dyspozycji dwukrotnie mniej żołnierzy, udało mu się pokonać Rosjan. Bitwa pod Stoczkiem nie miała jednak znaczenia ani strategicznego ani taktycznego. Malarze podejmowali jednak ten temat ponieważ wygrane starcie poprawiło nastroje w całym Królestwie i dodawało wiary w ostateczne zwycięstwo

Ciekawie skomentował to Stanisław Płaza: "Lubomirski pod koniec życia stał się gorącym zwolennikiem zapewnienia tronu polskiego księciu Filipowi Wilhelmowi z Dusseldorfu elektorowi neuburskiemu, którego ppierał w tym czasie Ludwik XIV. To poparcie sprzedał Lubomirski dyplomatom francuskim za pewne zyski i zaszczyty oraz pod warunkiem, że król Jan Kazimierz złoży uprzednio korone. Tak więc pod koniec życia Lubomirski znalazł się po stronie tych, których tak zdecydowanie zwalczał, co może oznaczać, że przelewał bratnią krew przede wszystkim dla zaspokojenia własnej pychy, a nie w imię wyższej ideii obrony złotej wolności szlacheckiej." Amen, nic dodać nic ująć

Bo zabrakło mu konsekwencji, bo miał słaby charakter, bo zadarł z człowiekiem bardziej utalentowanym od siebie, a może dlatego że był bardzo miłościwy Warto cofnąć się o kilka lat kiedy to Lubomirski skłócony z królem o prerogatywy swego urzędu marszałka wielkiego koronnego oraz szyb solny "Kunegunda" pod Wieliczką dał się wciągnąć do spiskumagnatów i szlachty którego celem było zdetronizowanie przy urzyciu 20 tys. żołnierzy węgierskich i 7 tysięcy zacięrznych niemieckich Jana Kazimierza i wprowadzenie na tron Zygmunta Rakoczego. Spisek został jednak wykryty a Lubomirski poprosił króla o przebaczenie, które otrzymał 7.V.1651. szlachetny i łaskawy władca. W 1664 roku odpowiadał przed sadem za popełnienie zbrodni obrazy majestatu i zbrodni zdrady kraju oraz nienalżyte wypełnianie obowiązków służbowych i wielokrotne nadłużywanie władzy tj. - oskarżony planował detronizacje króla, a sam chciał objąć stanowisko wicekróla lub protektora, zażucał królowi, iż dąży do przejęcia władzy absolutnej, budził wsród szlachty i wojska niechęć do króla podburzając ich do rokoszu, popierał konfederacje wojskowe, objął protekcje nad zbuntowanym wojskiem, sabotował akcje króla zamierzające do likwidacji związków wojskowych, utrzymywał podejrzane kontakty z zagranicznymi dworami. Wyrok brzmiał - utrata czci i życia, konfiskata majątku ruchomego i nieruchomego oraz pozbawienie wszelkich godności i urzędów jakie piastował dotąd skazany. Ale nasz miłościwy władca obiecał Lubomirskiemu amnestie do trzech razy sztuka.

Wracając jeszcze do sprawy z Sicińskim Fakt, to prawda z jednej strony to było Radziwiłłowi nie na rękę, ale chodzą przecież jeszcze inne opinie i tezy. Gdzieś kiedyś czytałem że Janusz Radziwiłł poprzez liberum veto Sicińskiego chciał pokazać królowi, żeby nie ważył się oddawać buławy wielkiej litewskiej i województwa wileńskiego w inne ręce niż jego. Było jeszcze cos takiego że chciał uniknąć sprawy o tumult w Warszawie. 6 marca przejeżdżając ulicą Piwną w Warszawie ludzie Radziwiłła wdali się w krwawą bijatykę z Działyńskim. W encyklopedii PWN przy nazwisku Radziwiłła również przeczytamy że w 1652 roku za jego sprawą poseł W. Siciński zerwał sejm-oczywiście pwn nie mówi że tak było napewno i tego trzeba koniecznie się trzymać jednak pokazuje że ten pogląd dosyć szeroko został przyjęty. Ciekawie całą sprawe wyjaśnia PSB, przy nazwisku Sicińskiego przeczytamy: "Formalnie powodem czynu Sicińskiego był wyrok sądu sejmowego (27, II) w sprawie konfliktu szlachty upickiej z A. L. Radziwiłłem jako ekonomem szawelskim. Uprzednio po sejmie 1650, komisja skarbowa uchwaliła zamiast niekorzystnych dla szlachty 16 stawek podymnego - podatek 48 poborów. Tym samym główny ciężar opodatkowania spoczął na ekonomii szawelskiej, czego Radziwiłł nie chciał uznać i zapłacił podymne. Wyrok sadu sejmowego bezprawnie ową decyzję komisji zmienił, sankcjonując tym samym postępowanie Radziwiłła." Hmmm jakaś to teza jest ale mało przekonywująca.Przeczytamy tam jednak dalej: "Dość powszechnie przyjmuje sie jednak, że sprawa podatkowa była dla Sicinskiego tylko pretekstem, w rzeczywistości był on narzędziem w ręku hetmana polnego litewskiego Janusza Radziwiłła (czemu ten zresztą zdecydowanie przeczył). W trakcie sejmu dotarła do Warszawynieprawdziwa wiadomośc o śmierci Janusza Kiszki i król zaproponował buławe wielką litewską po nim Kazimierzowi Leonowi Sapieże, pomijając Janusza Radziwiłła. Jest rzecza prawdopodobną, że dlatego właśnie spowodował on zerwanie sejmu przez Sicińskiego, choć brak dowodów na klientelne związki Sicińskiego z Januszem Radziwiłłem. T. Wasilewski przypuszcza, że trzymany przez Sicińskiego jeszcze w roku 1668 radziwiłłowski folwark Ginejciszki mógł być zapłatą za owo zerwanie sejmu." Ta teza bardziej już mnie przekonuje chociaż w innym miejscu przeczytać możemy że: "Siciński nie był zbyt aktywny politycznie i nie wydaje się by śladem ojca należał do klientów Radziwiłłów birżańskich." Ciężko teraz będzie dociec prawdy czym kierował się Siciński

Warto też powiedzieć cos o postawie Krzysztofa II Radziwiłła w stosunku do Władysława IV. Jeszcze w czasie gdy Władysław był królewiczem utrzymywali bardzo dobre stosunki. Po śmierci Zygmunta III obrano go marszałkiem na konwokacji. Ale w chwili gdy tron był pusty a Władysław przygotowywał sie do elekcji ten bliski przyjaciel za jego plecami zacheca króla szwedzkiego by zgłosił swoją kandydature. Oczywiście o nic go nie winie ponieważ dbał w tym o interesy innowierców oraz kraju (proponuje Szwedowi oddać Inflanty i Prusy oraz przyłączyć Śląsk po Odre) ale czy to nie jest przejaw dwulicowości? To że był świetnym dowódcą tego nie można mu odbierać ale również był magnatem pełną gębą (z wszystkimi wadami z tym idącymi). Po śmierci Lwa Sapiehy Władysław nadał godność wojewody wileńskiego Januszowi Tyszkiewiczowi, co wywołało furie u Radziwiłła, że ten narobił tyle szumu że król musiał odwołać tą poprzednią nominacje i oddać ją Krzysztofowi. Co więcej po wojnie z Moskwą zjawił się w izbie poselskiej na sejmie 1634 roku i zaczął się domagać nadania mu jako lenna zamków na pograniczu rosyjsko-polskim oraz potwierdzenia tego specjalną konstytucja. Skromność to chyba nie odpowiednie słowo opisując Krzysztofa II Radziwiłła, jednak karierowicz, prywaciarz jak najbardziej

Dobrze może tak naprawde to zwycięstwo Bernarda Sasko-Weimarskiego i Knyphausena, jaki się przeczyta jakąś relacje z bitwy oczywiście stwierdzimy, że wkład króla był zerowy. Jadnak wystarczy sięgnąć po np. encyklopedie pwn (przykładowo) i pod hasłem Lützen znajdziemy tylko nazwisko Gustaw II Adolf

Niewiele jednak osób wie że historia dresiarzy zaczyna się po Rewolucji Francuskiej, a pierwszym dresiarzem był Robespierre tutatj jest wszystko wyjaśnione - http://nonsensopedia.wikia.com/wiki/Dresiarz

Nie chodziło mi o zdanie Wójcika ani Rachuby tylko Twoje Oj to przepraszam jeśli cię obraziłem albo coś w tym stylu, nie miałem tego na celu. Może to dlatego że nie lubie jak ktoś mnie przekonuje na siłe, ale to nic osobistego. A jesli chodzi o Sicińskiego to najpierw pisałes że miał zwiazek z tym Radziwilł a potem że nie miał z tym nic wspólnego i mnie to zdziwiło. Nic więcej

Warunkiem utworzenia wsi na prawie niemieckim było posiadanie przez feudała immunitetu. Wówczas mógł on wydać przywilej lokacyjny, upowarzniający przedsiębiorce-zasadźce do reorganizacji wsi istniejącej lub też do założenia nowej. Każdy chłop otrzymywał działkę gruntu w dziedziczne użytkowanie i miał obowiązek oddawania renty. Zasadźca zostawał zazwyczaj sołtysem, reprezentował interesy wobec feudała. Na rzecz własciciela wsi sciągał powinności, z których szóstą część miał prawo zatrzymać dla siebie, otrzymywał trzecią część opłat i kar sądowych. Miał prawo posiadać we wsi karczme i młyn.

Przykro mi że dalej nie rozumiesz ale prościej to już naprawde się chyba nie da. Capricornus wyłożył to już tak jasno że skoro on Cię nie przekonał to na nic zda się moje przekonywanie. Nie mam zamiaru więcej gdybać bo większość tych 11 stron to gdybanie.Skoro uważasz że Janusz Radziwiłł jest bohaterem i Polacy powinni go szanować to jest Twoje zdanie i nic mi do tego. Pod Szkłowem mógł nie wydawać bitwy skoro rozumiał że może to go sparaliżować. Fakt Radziwiłł nie mógł nic wiecej zrobić i to nie jego wina że się kłucił z Gosiewskim. Nie skupiałem sie na okreslonych bitwach specjalnie - bitwy przegrane przewazaja w jego życiorysie więc więcej ich wymieniłem -logiczne. Przyjaźnie nastawieni to nie znaczy przyjaciele. Nie mam zamiaru bronić tutaj kogokolwiek a najbardziej króla polskiego. Może i Chodkiewicz wolał odrębność litewską (kazdy ma prawo do swojego zdania) ale nie starał się rozbić RON -to znaczy że nie był zdrajcą. Sprawe kozacką może juz nie będę tu poruszał bo to nie miejsce.To że ktoś łamał prawo wcześniej to nie znaczy że i Ty możesz - to chyba rozumiesz czy naprawde mam tłumaczyć? Chciałbym zapytać Cię Tofiku jeszcze o tego Sicińskiego i liberum veto?To jak wkońcu miał coś wspólnego z nim Radziwiłł czy nie? No bo najpierw piszesz jedno potem zmieniasz zdanie - zdecydowałes się wkońcu jak to było czy to zależy od kontekstu odpowiedzi która Ci obecnie pasuje?

Dobry pomysł, radze lepiej zapoznać się bo opisywanie Radziwiłła przez pryzmat bitwy pod Szkłowem (pyrrusowe zwycięstwo gdzie Radziwiłł mocno wykrwawił małe swoje siły) i Łojowem nie jest obiektywne. Dlaczego nie dodałeś bitwy pod Ciecierzynem (Rosjanie rozbijają armie Radziwiłła), pod Wilnem, oblężenia Mohylewa? Król obwiniał go za stan Smoleńska i innych miast na Litwie które pozostały bezbronne. Wodzem on był- ale przeciętnym. Juz ci kiedyś wspominałem Tofiku że obiektywna ocena jest gdy patrzy się na całokształt dokonań To po co piszesz że był wodzem niezłym, politykiem jeszcze lepszym?Powszechnie jest przeceniana rola jaką odgrywał Janusz Radziwiłł na scenie politycznej. Nie miał przyjaciół politycznych wsród magnatów w Koronie i na Litwie. Porażką konczyły się posiedzenia sejmowe pod rządami Władysława IV tj. sprawa rakowska 1638 i wileńska 1640 r., bezkrólewia - sprawa dowództwa, liczby wojska, przeniesienie zboru do Wilna itp.,a za Jana Kazimierza - sprzeczne się z interesami hetmana rozejscie się bez uchwał sejmu z 1652 i 1654. Ale on nie był Bogiem! Co mnie obchodzi czego chciał a czego nie? Ja bardzo wiele rzeczy chce ale to nie znaczy że moge je zdobyć za wszelką cene. Tam tą ceną była zdrada Rzeczypospolitej. Wcale nie mieli racji. Sprawe kozacką nie można było ciągle zamiatać pod dywan. Potrzebne był reformy, jakas zmiana, nadanie pewnych praw na Ukrainie a nie podporządokowywanie się magnatom kresowym. Z Chmielnickim się nie dogadano co spowodowało dogadanie się ich z Rosją. Dalsze skutki poszły już lawinowo. "Ugodowej postawy"?Raczej słabości państwa, wojska i króla. Jak nie wiesz to radze doczytać. Szwecja chciała opanować jak największy teren Litwy ale nie na drodze wojny, lecz poddania się jej pod protekcje Karola X Gustawa. naprawde dobry tekst. Nasz bohater ratował Litwe kosztem Korony za co Polacy powinni go szanować. Ale w 1649 otrzymał rozkaz od króla udania się pod Zborów, nie wypełnił go a potem wiele razy wypominał królowi że pod Zborowem monarcha się nie popisał. Hetmani litewscy nie mieli prawa zawierania układów rozejmowych to dlaczego Radziwiłł zabawił się w polityke?-kolejna niesubordynacja? Ojj przepraszam najmocniej oczywiście chodziło mi o Cesarstwo Rosyjskie Nie zrozumiałeś mnie - tam było napisane że wejdą albo tu albo tu. Janusz nie wykluczał możliwości że Korona z pozostałą częścią Litwy to przetrwa.

Miałem swoje zdanie wyrazić tutaj więc to robie. Po przeczytaniu tych 11 stron i dodatkowej literatury nadal sądzę że Janusz Radziwiłł był zdrajcą. "Wódz niezły, polityk jeszcze lepszy. Marzył o samodzielnej Litwie. Nie chcąc niszczyć swej ojczyzny poddał Litwę Szwedom, a w efekcie swoich działań doprowadził do wojny szwedzko - rosyjskiej i wyratowania sytuacji. Także i Polacy powinni darzyć go szacunkiem." Wcale nie był niezłym wodzem, jego dokonania w walce z Rosjanami nic szczególnego nie pokazały. Politykiem był jeszcze gorszym, przez całe swoje życie nie dokonał niczego na skale panstwa (tzn. jego reformy na sejmach były kolejno odrzucane). Marzył o samodzielnej Litwie - pierwszy dowód na zdrade. Polacy nie mają powodów darzyc go szacunkiem? Nie mówcie że nie było szans na zwycięstwo skoro RON wkońcu wygrała tą wojne. Wojsko Szwedzkie przeznaczone do działań na Litwie liczyło 2650 jazdy, 4100 piechoty i 500 dragoów, poza tym Szwecje nie interesowało WKL tylko Inflanty. Szwedzi wiedzieli że ich siły zbrojne przeceniane przez Litwinów nie zapanują nad terytorium litewskim jeśli szlachta zwróci sie przeciwko nim. Ok dobrze byli jeszcze Rosjanie - ale oni zatrzymali się w chwili wkroczenia wojsk skandynawskich. Radziwiłłowie chcieli oddzielnych księstw lennych sobie - te ziemie zaś znajdowały się na terenie WKL i Korony (Podlasie) więc prosze nie mówcie że Janusz nie był zdrajcą skoro "ratował" pewną część Litwy kosztem Korony! Rozumiem że tłumaczycie że wydawało mu się że skoro Korona nie udzieliła pomocy to może...ale o czym my wogle rozmawiamy?Kim on był w tym państwie że mógł interpretować co jest dobre a co jest złe - królem?carem? Był poddanym króla Polskiego, dowodził wojskiem i miał zwierzchników nad sobą. W chwili gdy odmawia wykonania rozkazów pojawia się niesubordynacja. Skoro udowadniacie że ratował Litwe to dlaczego w skład przyszłych Radziwiłłowskich ziem nie wchodziło Wilno?! To znaczy że ratowali tylko część Litwy? Tą część gdzie rządzili? To tak jakby ratować Korone bez Warszawy albo Krakowa, co to za ratowanie? Janusz zadowolił się częścią ziem i pogodził się że Wilno zostanie pod panowaniem Moskwy. W razie wymarcia rodu dobra Radziwiłłów (ich księstewka lenne) miały powrócić do korony Szwedzkiej bądź, co także należy podkreślić - do Polski i WKL. To znaczyło że Radziwiłł postanowiłł stworzyć swoje księstewko niezależnie od wyniku końcowego wojny? WKL nie miało przy Szwedach cienia suwerenności!!! Janusz Radziwił może i jest bohaterem litewskim i bardzo możliwe że zasłużył na to miano, równie mocno jednak zasłużył na miano zdrajcy w oczach Polski tak jak i RON-u. Wy nazywacie to patriotyzmem - ja samowolą. Możecie sie nie zgodzić z moim zdaniem, rozumiem że miał pewne powody którymi się kierował jednak nie potrafie zrozumieć jak możecie mówić mi że jako Polak powinienem jeszcze go szanować?!

Zamoyski był człowiekiem miernych zdolności, posiadał jednak wielkie doświadczenie prawnicze i polityczne. Był stronnikiem Famili i reform. Na sejmie konwokacyjnym w 1764 roku wystąpił z wnioskiem o ustanowienie w Polsce najwyższego trybunału duchownego, aby osłabić dalsze stosunki kleru polskiego z Watykanem i wyzwolić Polske ze zbyt daleko idącej władzy papieża. Miał również ogromną popularność wsród mas szlacheckich. Kodeks powstawał w towarzystwie ludzi zebranych na obiadach czwartkowych. Nie można również zapomnieć o jego współpracownikach min o Józefie Wybickim i jego Listach Patriotycznych. Wybicki poruszał w nich sprawe chłopską, chciał uwolnienia chłopów z poddaństwa, miasta miały sprowadzać kupców i rzemieśliników z zagranicy, postulował o nałożenie na zakony obowiązku wychowywania sierot do 10 roku życia. Zakładał otwarcie domów poprawczych, oraz reformę sądowniczą. Atakował niezależność zakonów od biskupów, oraz uniezależnienie duchowieństwa pod względem sądowniczym od papiestwa. Kodeks Zamoyskiego podzielony był na 3 części. Stworzony w przeciągu 2 lat został zaprezentowany na sejmie w 1778 roku. Katolicy otrzymywali szereg przywilejów religii panującej, ograniczał jednak majątkową i organizacyjną niezależność od Rzymu. Rekwirował cześć dóbr "nielegalnych" kościelnych i oddawał je na rzecz Komisji Edukacji Narodowej. Był również przeciwny wysokiej ilości zakonów i klasztorów. Zmienaił ponadto sądownictwo świeckie. Duchowni mieli być sądzeni wedłuk nowym norm prawnych. Prosze o skasowanie jednego postu. Na stronie wystąpił jakiś błąd i odpowiedz pojawiła sie dwa razy.

Zamoyski był człowiekiem miernych zdolności, posiadał jednak wielkie doświadczenie prawnicze i polityczne. Był stronnikiem Famili i reform. Na sejmie konwokacyjnym w 1764 roku wystąpił z wnioskiem o ustanowienie w Polsce najwyższego trybunału duchownego, aby osłabić dalsze stosunki kleru polskiego z Watykanem i wyzwolić Polske ze zbyt daleko idącej władzy papieża. Miał również ogromną popularność wsród mas szlacheckich. Kodeks powstawał w towarzystwie ludzi zebranych na obiadach czwartkowych. Nie można również zapomnieć o jego współpracownikach min o Józefie Wybickim i jego Listach Patriotycznych. Wybicki poruszał w nich sprawe chłopską, chciał uwolnienia chłopów z poddaństwa, miasta miały sprowadzać kupców i rzemieśliników z zagranicy, postulował o nałożenie na zakony obowiązku wychowywania sierot do 10 roku życia. Zakładał otwarcie domów poprawczych, oraz reformę sądowniczą. Atakował niezależność zakonów od biskupów, oraz uniezależnienie duchowieństwa pod względem sądowniczym od papiestwa. Kodeks Zamoyskiego podzielony był na 3 części. Stworzony w przeciągu 2 lat został zaprezentowany na sejmie w 1778 roku. Katolicy otrzymywali szereg przywilejów religii panującej, ograniczał jednak majątkową i organizacyjną niezależność od Rzymu. Rekwirował cześć dóbr "nielegalnych" kościelnych i oddawał je na rzecz Komisji Edukacji Narodowej. Był również przeciwny wysokiej ilości zakonów i klasztorów. Zmienaił ponadto sądownictwo świeckie. Duchowni mieli być sądzeni wedłuk nowym norm prawnych.

Jan Heweliusz był bardzo bogaty. Majatek rodzinny wyrósł na browarnictwie. Był równiez dobrym malarzem i rzeźbiarzem, tworzył jednak głównie miedzioryty i ryciny. Budował zegary, a jeden z nich podarawał Władysławowi IV w 1647 roku. Miał dwie żony, pierwsza umarła z drugą miał syna (również zmarł) i trzy córki. Jego dziełem był min. peryskop. Heweliusz nie wykluczał życia na Księżycu, budował coraz większe lunety starając dopatrzeć się jakichś form życia. Interesował się również kometami, sam odkrył 4 z nich jako pierwszy astronom. Jego zdaniem komety były to wyziewy planet odrywające się od nich i powracające. Z kolorystyki wnioskował która z jakiej planety pochodzi. Tarcza Sobieskiego była to konstelacja złożna z 7 gwiazd przybrana w kształt tarczy z krzyżem, herbu króla, Janiny.

Czasem dobrze jest oderwać się od książek naukowych i przeczytać coś o leciutkim zabarwieniu historycznym.Polecam trylogie husycką Sapkowskiego którą skończyłem czytać.Ta książka naprawde potrafi poprawić humor