Dhagar

Raczej nie jest prosto odpowiedzieć na to pytanie. Na Pacyfiku świetnie moim zdaniem sprawdzały się przeciwlotnicze przy wsparciu grup szybkich lotniskowców, dodatkowa ochrona przed hordami japońskich kamikadze; oraz ciężkie do wspierania lądujących oddziałów. Na Atlantyku bardziej przyjazne były ciężkie. Zarówno w eskorcie konwojów jak i wsparciu przeciw ew raiderom, krążownikom pomocniczym - choć tu też różnie to bywało: Sydney zatopiony przez niemiecki krążownik pomocniczy, czy Belfast i Jamaica przeganiające Lutzowa. Co do japońskich CK, to były to moje ulubione jednostki. Szybkie, dobrze uzbrojone i opancerzone i do tego wyposażone w coś pięknego - długie lance.

Trochę pozwolę sobie odświeżyć temat, bowiem jest on chyba słabo opisany a tak być nie powinno. U-booty podczas IWW były można by rzec kamieniem milowym w działaniach morskich, jeśli dotyczy okrętów podwodnych of course i ich użycia bojowego. Przykład U-9 i jego słynnego pogromu 3 brytyjskich krążowników pancernych był tylko kontynuacją tego dzieła zapoczątkowanego zatopieniem krążownika Pathfinder przez tego samego dowódcę. Zatopienie 3 dreadnotów w czasie walk o Dardanele przez u-booty, rozwinięcie się taktyk wilczych stad w chwili gdy zaczęły funkcjonować konwoje. Asowie podwodnych działań: U-35 osiągnął rekordową liczbę zatopionego tonażu nie pobitego w czasie IIWW. I na koniec słynna poczwórna salwa torped odpalona w kierunku u-boota z bliskiej odległości i wszystkie chybiają: 1 przechodzi pod nim, druga za, trzecia przed a czwarta przelatuje nad pokładem ("ofiara była wynurzona"). Tu też polecam książkę "Rycerze głębin" opisującą niemieckich podwodniaków IWW.

Witam towarzystwo (w końcu postanowiłem zacząć się udzielać na forum a nie tylko czytać ). Zatem nim wyjdę do pracy: Raczej na 100% jest pewne, że wystąpiła literówka w nazewnictwie włoskiego typu i był to właśnie Vittorio Veneto, choć nie mam pod ręką dokładnego info. O ile mnie też pamięć nie myli, podobnie jak większość wielkich okrętów uległ lotnictwu w Tarencie.