Aleksandra

Wielka Brytania musiała się włączyć do wojny. Wszakże pośrednią przyczyną jej wybuchu były bloki militarne, a UK należało do Trójporozumienia, więc zobowiązaniem sojuszniczym byłoby walczyć u boku Francuzów i Rosjan. Wiem, że Włosi mimo wcześniejszego sojuszu z Niemcami i Austro-Węgrami zachowali neutralność, ale to trochę inna sprawa. Wielka Brytania nie mogła sobie pozwolić na to, żeby rosnące w siłę Niemcy były tak blisko niej- a tak by było, gdyby zajęły Francję i Belgię. UK musiała pomóc aliantom.

Prawda- Włosi nie byli zbyt silni. Świadczą o tym liczne bitwy z Austriakami w dolinie Isonzo. Początkowo włoscy generałowie lekceważyli sobie wroga, dlatego Austriacy o mało nie weszli do Italii. Gdyby nie pomoc innych aliantów, wątpię, żeby Włosi obronili własnych granic.

Myślę, że niemiecki wywiad już wiedział o czołgach przed bitwą. Ale samo działanie było na pewno zaskoczeniem dla niemieckich żołnierzy. Tam, gdzie alianci nie mogli się dostać nogami, wjeżdżali czołgami. Choć nie były one jeszcze doskonałe, to test bojowy zdały.

Nie zawsze był pomocny, ale tak już w historii bywa. Jednak w dobie chrystianizacji Europy, państwo bez Kościoła było bez szans.

Masz rację, ale generalnie Kościół dawał siłę europejskim władcom. Papież był dla niektórych największym gwarantem nietykalności państwa.

Wątpię, ażeby dało się uniknąć tej rewolucji. Car popełnił błąd, ignorując własny naród- mam na myśli ograniczenie praw z 1905r. Także fakt, iż rosyjska armia nie sprawdziła się podczas I wojny światowej dolewał oliwy do ognia. Ale nawet, jeśli car by wprowadził konstytucję i rozszerzył kompetencje Dumy, rozwijające się ideały socjalistycznego państwa, prędzej czy później zaświeciłyby w rosyjskich umysłach.

Tofik, zbyt pięknie by było, gdyby gwałty podczas pokoju były karane. I w tejże kwestii znaczenie miało urodzenie: jeśli napadnięto jakąś chłopkę czy biedniejszą mieszczankę, to gwałcicielowi przeważnie uszło na sucho. Ale chociażby zbrodniarzem okazał się rycerz, a poszkodowaną jakaś dama, czy ktoś bliski jej rangą, to gwałciciel byłby ukarany. W średniowieczu gwałty były dość powszechne, więc najprawdopodobniej państwo zajmowało się tylko tymi poważniejszymi.

Oczywiste jest, że nie wszyscy ludzie musieli być ascetami i żyć w cieniu śmierci. Prawda- w szkołach uczą hasła "memento mori" jako idei średniowiecza, jednakże nie bez powodu. Po prostu średniowiecze ze wszystkich epok było najbardziej "religijne", albo raczej "żyło wiarą", choć z pewnością nie u wszystkich była ona prawidłowo pojmowana.

Co do miodu...W jakichś leśnych zagrodach, gdzie nie przywędrowało jeszcze wino, miód pitny, woda i kwas chlebowy były najpowszechniejszymi napojami.

Jednakże kronika wielkopolska wspomina o Bolesławie Zapomnianym. Dlatego mimo wszystko trzeba wziąć istnienie tego władcy przynajmniej za prawdopodobne; mniej lub bardziej. Ja uważam, że on raczej istniał, choć opieram się głównie na fakcie, iż Kazimierz Odnowiciel był początkowo przeznaczony do stanu duchownego. Mieszko II po prostu MUSIAŁ mieć drugiego syna. Żaden władca w tamtych czasach nie oddałby jedynego dziedzica do zakonu! Prawda, to wciąż za mały dowód. Potrzeba więcej pisemnych, ale obawiam się, że takowe nie istnieją (prócz wspomnianej kroniki wielkopolskiej). To, że Kadłubek nic nie napisał o Bolesławie Zapomnianym może mieć związek, z tym, iż opierał się na kronice Galla, w której również brak dowodów. A mistrz Wincenty mógł nie sięgać wiedzą o tak dawnych czasach, gdy wcześniejszy kronikarz milczy.

Waham się pomiędzy armią angielską, a mongolską. Ale chyba jednak ta druga...

To całkiem skomplikowana sprawa. Ludzie żyli w cieniu motta "memento mori", służyli swym panom, godzili się ze swym urodzeniem (choć nie wszyscy). Naukowcy określają chłopów średniowiecza mianem "ciemnoty". Mają w tym po części rację, choć zdarzały się w tym okresie bunty uciskanej biedoty. Problem w tym, iż jeden chłop niewiele znaczył. Jednakże w mózgach ludzi średniowiecza nie było tylko "ciemnoty". Przede wszystkim poświęcali czas na rozmyślanie o życiu wiecznym, na co my z kolei w XXI wieku nie mamy czasu. Ogółem- tym, którym żyło się naprawdę źle, jakoś się do tego przyzwyczaili i w głowach mieli poukładane, że lepiej już nie będzie. Tym, co żyło się dostatniej rozważali o drugim życiu, więc skąd mieli mieć czas na zajmowanie się teraźniejszością? Oczywiście od każdej, także i od tej reguły są wyjątki, ale myśl o śmierci i pewnego rodzaju poddawanie się losowi było charakterystyczne dla przeciętnego mieszczanina, czy chłopa.

Raczej by nie miał. A nawet gdyby jakimś cudem przetrwał, to jego ewentualny dziedzic byłby chyba ostatnim władcą Polski.

Jest całkowicie uzasadniony. Bolko koronę otrzymał dopiero w 1025r. najprawdopodobniej dzięki mściwej Odzie. Wiem, że nie ocenia się władców za to, "co by było, gdyby", ale to przedwczesna śmierć Ottona III zatrzymała wielką karierę polityczną Chrobrego. Zresztą trzeba patrzeć na to, jakim Polska jest krajem w stosunku np. do państw zachodnich i Konstantynopola. Jak na swoje możliwości, stała się naprawdę silna w czasach Bolesława I.

Nie! Przez moment Ty i Vissegerd wspominaliście o kobietach cnotliwych. Wandę zaliczam właśnie do tych.

Prawda, dosyć skomplikowane. Niby cesarz przewodzi wszystkim, ale nie raz się okazało, że miał z tym kłopoty. A wszystko przez to, iż pod jego nieobecność pałeczkę władzy przejmowali biskupi i margrafowie. Jednakże nazwa "cesarstwo" pozostała. Zauważ, że na zjazdach np. w Kwedlinburgu przewodził zawsze cesarz. Stawiam więc jednak na cesarstwo, mimo wszystko.

Laskonogi nie dość, że słynął z rozpusty, to jeszcze niczym się strasznie nie może pochwalić. Cenię go choć trochę tylko za jego sojusz z Leszkiem Białym i Henrykiem I Brodatym.

Głosowałam na Kaligulę- przykład całkowitego zepsucia moralnego oraz nieodpowiedzialnego władcy.

Polska prawie na bank skończyłaby marnie. Opór Niemcom pewnie byśmy stawiali, ale nie mielibyśmy szans zwyciężyć jako poganie.

Może byłaby zjednoczona Europa i królestwo pokoju? Jednakże cesarstwo kiedyś musiało upaść; jak nie wtedy, to kiedy indziej. Nie wierzę w wieczne imperium...

Karol Wielki, Bolesław I Chrobry, Wilhelm Zdobywca, Justynian I Wielki. Genialni władcy, zwłaszcza tych pierwszych dwóch.

To może jeszcze do grona cnotliwych zaliczyć Wandę, córkę Kraka? Wszak nie dała się Niemcowi...

Stawiam na Zawiszę Czarnego. Ale Ryszard Lwie Serce też był znakomitym rycerzem. Peregryn okazał się w Gąsawie bardzo szlachetny umierając za swego pana, ale tak, jak powiedział Tofik- nie może się równać z Zawiszą.

Głosowałam za cesarstwem, ponieważ wg. mnie władza powinna skupiać się w ręku jednej, konkretnej osoby. Mamy w historii przykłady cesarzy-tyranów, ale byli też prawdziwi mistrzowie strategi oraz władcy naprawdę mądrzy. Zaś w senacie to tak, jak w dzisiejszym sejmie: kłótnie, spory itd.

Wybór dość trudny, a i pytanie wg. mnie nieodpowiednie. Każdy z tych wielkich filozofów wniósł coś nowego do nauki i tym samym zasłużył się światu. Prawda: też byli ludźmi i się czasami mylili, aczkolwiek wszystkich cenię równo.