bavarsky

Ale pozwolę się ciebie spytać: a co to ma do rzeczy, że ŻYD popełnił ten film??? Poza tym, zacna koleżanka Estera, wyraziła tylko swoją opinię po obejrzeniu tegoż filmu, jej się spodobał i tak też niech pozostanie. Ja filmu nie widziałem, ale z chęcią go obejrzę. Kolega szafuje dziwnym systemem oceny, który jak dla mnie jest dość mętny. A Berek Joselewicz był Żydem, do tego oficerem Wojska Polskiego w dobie wojen napoleońskich, który poległ chwalebnie w walce z austriackimi Huzarami, jako prawy Polak! Cześć Jego Pamięci!

Bardzo dziękuję za ten link do owej strony. Pozdrawiam

Jest to specyfikacja Wielkiej Armii za lata 1811-1812 A dokładniej I Korpusu Davouta [podobnie też występowało to w III Korpusie Neya], gdzie praktycznie każdy z pułków jego pięciu dywizji miał po 5 baonów! [sic!] W teorii po 1808 roku, każdy pułk liniowy miał mieć następujący skład: jeden baon zakładowy + cztery baony polowe [bataillons de guerre]. Jeden pułk składał się zwyczajowo, ze 100 oficerów jak i ok. 3800 żołnierzy i podoficerów. Potem Napoleon wydał dekret o formowaniu piątych baonów polowych. W istocie jeden pułk to była mocna brygada piechoty, dlatego też chcąc zapanować w polu nad tyloma żołnierzami podzielonymi na tyle baonów potrzeba było wyrafinowanej struktury dowodzenia. Poza tym redbaronie, podczas bitwy, tworzono często „brygadę” z dwóch takich pułków pod wspólnym dowództwem najstarszego pod względem stażu generała brygady z danej dywizji. Pozdr.

Na wstępie pragnę zaznaczyć, że poniżej przedstawione OdB Wielkiej Armii obejmuje tylko i wyłącznie działania wojsk za 5 września [czyli analogicznie do OdB Rosjan], dlatego też nie ma w nim zawartego choćby IV Korpusu Eugeniusza, który to dzień wcześniej również uczestniczył w zmaganiach z ariergardą Rosyjską. Podobnie będzie przedstawiał się opis działań, który w najbliższych dniach fragmentami będę zapodawać, tzn. pomijam działania poprzedzające 5 września, jako że te czytelnik może znaleźć wybornie opracowane, w: M.Kukiel, Wojna 1812 roku, Tom 2, s. 139-172 [lub też polecam założyć temat o działaniach Wielkiej Armii i Rosjan po zdobyciu Smoleńska]. Cytaty z materiałów źródłowych jak i wszelkich opracowań tyczących się opisu bitwy będę zamieszczał w nawiasach kwadratowych tzn. [1],[2],[3]...[10] itp., przy cytowanym zdaniu, a następnie opis cytatu umieszczał na końcu danego postu tudzież strony, dodatkowo jeżeli będą cytowane wspomnienia podkreślę je pogrubioną kursywą. Wojska Wielkiej Armii uczestniczące w boju 5 września 1812 roku: I Korpus: Marszałek Davout 1. Dywizja Piechoty : gen. dyw. Charles Morand 1. Brygada: gen. bryg. d'Alton 13. Pułk Piechoty Lekkiej 2. Brygada: gen. bryg. Pierre Gartien 17. Pułk Piechoty Liniowej 30. Pułk Piechoty Liniowej 2. (badeński) Pułk Piechoty Liniowej Artyleria: kap. Beroville 1. kompania 7 Pułku Artylerii Pieszej (8 dział) 7. kompania 1 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 2. Dywizja Piechoty: gen. dyw. Louis Friant 1. Brygada: gen. bryg. Francois Dufour 15. Pułk Piechoty Lekkiej 2. Brygada: gen. bryg Antoine van Dedem de Gelder 33. Pułk Piechoty Liniowej 3. Brygada: płk Joseph Groisne 48. Pułk Piechoty Liniowej Hiszpański Pułk Piechoty Liniowej Joseph Napoleon (2 i 3 bataliony) Artyleria: Chef de Bataillon Cabrie 2. kompania 7 Pułku Artylerii Pieszej (8 dział) 5. kompania 3 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 5. Dywizja Piechoty : gen. dyw. Jean Dominique Compans 1. Brygada: gen. bryg. Jean Duppelin 25. Pułk Piechoty Liniowej 2. Brygada: gen. bryg. Francois Antoine Teste 57. Pułk Piechoty Liniowej 3. Brygada: gen. bryg. Pierre Jules Guyardet 61. Pułk Piechoty Liniowej 4. Brygada: gen. bryg. Louis Lonchamp 111. Pułk Piechoty Liniowej Artyleria: Chef de Bataillon Klie 2. kompania 6 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 16. kompania 7 Pułku Artylerii Pieszej (8 dział) Adnotacja: 5. Dywizję Piechoty generała brygady Compansa, Napoleon wyznaczył na początku starcia, bez poczekania na pozostałe dywizje z I Korpus marszałka Davouta, do ataku reduty Szewardińskiej od północnego-zachodu, nacierając na Doronino i Szewardino. Podczas dalszych działań 5. DP atakowała frontalnie redutę Szewardino, podczas gdy kolejno do działań włączały się od północy dywizje 1., i 2., chcąc oskrzydlić Rosyjską prawą flankę. Generalny chrzest bojowy przeszedł regiment Hiszpański Joseph Napoleon którego to 2. i 3. Baon przybył wraz z 2. DP Frianta. Dowodzący "Hiszpanami" pułkownik de Tschudy otrzymał rozkaz od gen. Frianta, by nacierał swoim pułkiem w stronę reduty Szewardińskiej, tak by jednocześnie chronił skrzydło 2.DP jak i by dopomógł walczącemu 111. Liniowemu, którego to rdzeń w chwili wprowadzenia do walki "Hiszpan" został rozbity w wyniku szarży rosyjskiej konnicy. V Korpus: ks. Józef Poniatowski 16. Dywizja Piechoty : gen. dyw. Izydor Krasiński 1. Brygada: gen. bryg. Mielżyński 3. Pułk Piechoty 15. Pułk Piechoty 2. Brygada: gen. bryg. Paszkowski 16. Pułk Piechoty Artyleria: Chef de Bataillon Sowiński 3. kompania Artylerii Pieszej (6 dział) 12. kompania Artylerii Pieszej (6 dział) 18 Dywizja Piechoty: gen. dyw. Karol Kniaziewicz 1. Brygada: gen. bryg. Biegański 2. Pułk Piechoty 8. Pułk Piechoty 2. Brygada: gen. bryg. Potocki 12. Pułk Piechoty Artyleria: ppłk Uszyński 4. kompania Artylerii Pieszej (6 dział) 5. kompania Artylerii Pieszej (6 dział) Kawaleria V Korpusu: gen. dyw. Ignacy Kamieński 18. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Józef Niemojewski 4. Pułk Strzelców Konnych 19. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Tadeusz Tyszkiewicz 1. Pułk Strzelców Konnych 12. Pułk Ułanów 20. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. ks. Antoni Sułkowski 5. Pułk Strzelców Konnych 13. Pułk Huzarów Rezerwa artylerii V Korpusu: płk Antoni Górski 2. kompania Artylerii Konnej (6 dział) 14. kompania Artylerii Pieszej (6 dział) Adnotacja: V Korpus ks. Poniatowskiego nacierał od strony Jelni, starą drogą smoleńską, miał za zadanie obejść lewą flankę Rosjan, odciążając tym samym główne natarcie prowadzone przez 5. DP gen. Compansa, Kawaleria V Korpus pod wodzą jenerała Kamieńskiego została oddana podczas bitwy dowództwu Sebastianiego. Rezerwa: 1 Korpus Kawalerii Rezerwowej: gen. dyw. Etienne-Marie-Antoine-Champion Nansouty 1. Dywizja Lekkiej Kawalerii ? gen. dyw. Pierre Joseph Bruyeres 3. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Claude-Charles Jacquinot 7. Pułk Huzarów 9. Pułk Szwoleżerów-Lansjerów 4. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Hippolyte-Marie-Guillaume Pire 8. Pułk Huzarów 16. Pułk Strzelców Konnych 15. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Józef Niemojewski 6. Pułk Ułanów (polski) 8. Pułk Ułanów (polski) 2. Pułk Huzarów (pruski) Artyleria: 7. kompania 6 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 1. Dywizja Kirasjerów: gen. dyw. Antoine Louis St Germaine 1. Brygada: gen. bryg. Adrien-Francois Bruno 2. Pułk Kirasjerów 2. Brygada: gen. bryg. Bertrand Bessieres 3. Pułk Kirasjerów 3. Brygada: gen. bryg. Mathieu Quenot 9. Pułk Kirasjerów 1. szwadron 1. Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Artyleria: 1. kompania 5 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 3. kompania 5 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 5. Dywizja Kirasjerów: gen. dyw. Valence de Timbrune de Thiembronne 1. Brygada: gen. bryg. Nicolas Reynaud 6. Pułk Kirasjerów 2. Brygada: gen. bryg. Pierre-Francois-Marie-Auguste Dejean 11. Pułk Kirasjerów 3. Brygada: gen. bryg. Armand-Charles-Louis de Lagrange le Livre 12. Pułk Kirasjerów 1. szwadron 5. Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Artyleria: 4. kompania 5 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 5. kompania 5 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 2 Korpus Kawalerii Rezerwowej: gen. dyw. Louis-Pierre Montbrun 2. Dywizja Lekkiej Kawalerii: gen. dyw. Claude Pierre Pajol 7. Brygada Lekkiej Kawalerii: płk Desirat 11. Pułk Strzelców Konnych 12. Pułk Strzelców Konnych 8. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Andre Burthe 5. Pułk Huzarów 9. Pułk Huzarów 16. Brygada Lekkiej Kawalerii: gen. bryg. Jacques-Gervais Subervie 1. Pułk Ułanów (pruski) 3. Pułk Strzelców Konnych (wirtemberski) 10. Pułk Huzarów (polski) Artyleria: 1. kompania 4 Pułku Artylerii Konnej 2. Dywizja Kirasjerów: gen. dyw. Pierre Wathier de Saint Alphonse 1. Brygada: gen. bryg. Louis-Chretien Beaumont 5. Pułk Kirasjerów 2. Brygada: gen. bryg. Jean Louis Richter 8. Pułk Kirasjerów 3. Brygada: gen. bryg. Joseph-Philippe Dornes 10. Pułk Kirasjerów 1. szwadron 2. Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Artyleria: 1. kompania 2 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 4. kompania 2 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 4. Dywizja Ciężkiej Kawalerii: gen. dyw. Jean-Marie Antoine Defrance 1. Brygada: gen. bryg. Louis-Claude Chouard 1. Pułk Karabinierów 2. Brygada: gen. bryg. Pierre-Louis-Francois Paultre de Lamotte 2. Pułk Karabinierów 3. Brygada: gen. bryg. Joseph Bouvier des Eclaz 1. Pułk Kirasjerów 4. szwadron 4 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Artyleria: 3. kompania 1 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) 4. kompania 1 Pułku Artylerii Konnej (6 dział) Adnotacja: zarówno 1 jak i 2 Korpus Kawalerii, towarzyszyły głównie w zmaganiach 5. DP Compansa, asekurowały flanki owej dywizji, jak i miały za zadanie parowania wszelkich wystąpień wrogiej konnicy, bądź prowadzenia lokalnych szarż celem rozbicia wojsk wroga. Jeżeli chodzi o OdB obu stron do bitwy, to zostało ono przedstawione w tym jak i powyższym poście. Przy jego opracowaniu korzystałem z następujących opracowań i źródeł: 1) Buturlin D. P., Histoire militaire de la campaigne de Russie en 1812, Paris 1824, t. 1. 2) Buturlin D. P., Atlas. Les planes, légendes et tableaux d`organisation et de l`histoire militaire de la campaigne de Russie en 1812, Paris 1824. 3) Gembarzewski B., Wojsko Polskie 1807-1814, Warszawa 1912, rep. Kurpisz, Poznań 2003. 4) Kukiel M., Wojna 1812 roku, t. 1 i 2, Kraków 1937, rep. Kurpisz, Poznań 1999. 5) Mikaberidze A., The Battle of Borodino, Pen & Sword, 2007. 6) Mihajlovskij-Danilevskij A. I., Opisanie otechestvennoj vojny v 1812 godu, t.1 i 2, St. Petersburg 1839. 7) Nafziger G. F., Napoleon's Invasion of Russia, Ballantine Books, 1997. 8) Valkovich A., Kapitonov A., Borodino: dokumentalnaya khronika, Moskwa 2004. Następne posty mam nadzieję że już będą tyczyć samej bitwy. Pozdr.

Począłem do dyskusji kartkować pozycję Pana Szlanty i Schowaltera, na temat owej bitwy i po stronie rosyjskiej zaciekawiło mnie działanie właśnie 2. Armii, a zwłaszcza jej lewego skrzydła w dniach pomiędzy 20-26 sierpnia. Czyli były to kolejno XIII, VI Korpusy jak i 4. Dywizja Kawalerii. XIII Korpus nacierał na Olsztyn, VI Korpus w okolicach Barczewy skręcał wraz z 4. Dywizją Kawalerii w stronę linii Jeziorany-Biskupice by przyszpilić od tyłu Prusaków tzn. XVII Korpus jak i I Korpus rez., mam teraz pytanie, jak sądzicie, jak spisywała się w owych zmaganiach kawaleria Rosyjska, a Niemiecka, jaka była jej efektywność? Podobnie pytanie tyczy piechoty, jak wyglądało to po stronie rosyjskiej a jak niemieckiej? Pozdr.

Dzisiaj w drodze z Wrocławia do Częstochowy przesłuchałem w samochodzie z Kasią i moim czteroletnim kuzynem Maćkiem płytę Death Magnetic, zespołu Metallica :> Maciek i ja ku przerażeniu płci pięknej upodobaliśmy sobie utwór All Nightmare Long, który to z pewnymi przerwami na „wejścia” The End of the Line czy The Unforgiven III dominował w kabinie naszego wehikułu :> Pozdr.

W poniższym temacie pragnąłbym przedyskutować z Wami przedostatnią, moim zdaniem najpiękniejszą jak i najtragiczniejszą z kampanii Napoleona. Mianowicie tą z roku 1814. Pragnąłbym by dyskusja tyczyła głównie zagadnień natury operacyjnych/strategicznych niż taktycznych. Zapraszam wszystkich pasjonatów Sztuki Wojennej, na najwyższym poziomie. Dyskusja może również dotyczyć porównań do późniejszych konfliktów z XIX wieku, jak i nawet do czasów Wielkiej Wojny. Poniżej przedstawiam kilka map TDW we Francji za kampanię 1814 roku, podejrzewam że do przyszłej dyskusji jaka się wywiąże mogą się one okazać wielce pomocne. Mapa za 20 Grudnia 1813 roku [w: Michael V. Leggiere, The Fall of Napoleon The Allied Invasion of France 1813-1814 vol. 1, Cambridge University Press, 2007, s. 120] Mapa za 9 stycznia 1814 roku [w: Michael V. Leggiere, The Fall of Napoleon The Allied Invasion of France 1813-1814 vol. 1, Cambridge University Press, 2007, s. 314] Mapa za 12 stycznia 1814 roku [w: Michael V. Leggiere, The Fall of Napoleon The Allied Invasion of France 1813-1814 vol. 1, Cambridge University Press, 2007, s. 353] Mapa za 25 stycznia 1814 roku [w: Michael V. Leggiere, The Fall of Napoleon The Allied Invasion of France 1813-1814 vol. 1, Cambridge University Press, 2007, s. 535]

Ostatnio udałem się na wędrówkę z Kasią szlakiem leśnym między innymi zahaczając o Wrocław :wink: Natomiast wracając do meritum poniżej przedstawiam dwie fotki, pozostałości po dawnym obozie tubylczej ludności, która szukała schronienia podczas zawieruchy wojennej... http://img30.picoodle.com/img/img30/2/4/26...02m_84e44ed.jpg http://img30.picoodle.com/img/img30/2/4/26...03m_1aeb595.jpg „Z miejscem tym wiąże się niezwykła legenda. W XVII wieku w czasie wojny szwedzkiej, kiedy najeźdźca grabił dobytek i mordował mieszkańców okolicznych wsi, w tym również Tarnowa Opolskiego, proboszcz Schaff zebrał swych wiernych parafian i uciekł z nimi do pobliskich lasów. Ukryli się oni w tym właśnie miejscu. Zbudowali lepianki, wykopali studnię, z której czerpali wodę do picia i żywili się zapasami żywności, które ze sobą zabrali. Niestety w miarę upływu czasu zapasy kurczyły się, a zbliżająca się zima nie pozwoliła wyżywić się tym co znaleźli w lesie. Ludzie umierali z głodu, zimna i wycieńczenia. Przy życiu została tylko garstka, która w desperacji zaczęła przemierzać las w poszukiwaniu wyjścia. Zaledwie kilkorgu z nich udało się dotrzeć do wioski. Na pamiątkę tego wydarzenia w 1993 roku przy ,,Księżym dole” postawiono krzyż i kamień z tablicą pamiątkową. Rzecz zastanawiająca - jak twierdzą miejscowi mieszkańcy, od lat nie wyrosło tu żadne drzewo...” Za: http://www.opencaching.pl/viewcache.php?cacheid=4094 Pozdr.

Rosyjskie siły walczące pod Szewardinem (początek bitwy) Dowódcą całego lewego skrzydła Rosyjskiego został z rozkazu Kutuzowa generał-lejtnant Andrzej Gorczakow, bratanek Marszałka Aleksandra Suworowa. Łącznie komenderował 8000 piechoty, około 4000 kawalerii oraz 36 działami. Były to: I. Piechota: 27. Dywizja Piechoty, gen. mjr Dymitr Niewierowski [z VIII Korpusu, 2. Armii Zachodniej] 1. Brygada: płk Maksym Stawicki II odeski pułk piechoty, tarnopolski pułk piechoty 2. Brygada: płk Aleksander Kniażin I wileński pułk piechoty, symbirski pułk piechoty, 3. Brygada: płk Aleksy Wojekow, odkomenderowany z preobrażeńskiego pułku lejbgwardii 49. pułk jegrów 50. pułk jegrów 27. DP była rozstawiona w kolumny batalionowe z redutą Szewardińską, z pułkami Odeskim i Symbirskim w przedniej linii, a pułkami Wileńskim i Tarnopolskim w drugiej. Regimenty Jegrów, z różnych dywizji podporządkowane taktycznie do grupy o sile wzmocnionej brygady jegrów: 1. Grupa Jegrów: płk Glebow I 49. pułk jegrów [z 27.DP, VIII Korpusu, 2.Armii] 41. pułk jegrów [z 12.DP, VII Korpusu, 2.Armii] 6. pułk jegrów [z 12.DP, VII Korpusu, 2.Armii] 2. Grupa Jegrów: płk Gogel I 42. pułk jegrów [z 26.DP, VII Korpusu, 2.Armii] 50. pułk jegrów [z 27.DP, VIII Korpusu, 2.Armii] 5. pułk jegrów [z 26 DP, VII Korpusu, 2. Armii] 49., 41., i 6. pułki jegrów, pod dowodzącym pułkownikiem Glebowem I, były rozmieszczone w tyralierach tworząc swego rodzaju łańcuch wokoło wsi Doronino, podczas gdy: 42., 5., i 50., pułki jegrów pod dowództwem pułkownika Gogela I, rozmieszczono w tyraliery na południe od wsi Doronino aż do Starej Drogi Smolenskiej. II. Kawaleria: 2. Dywizja Kirasjerska: gen. mjr Ilja Duka II 1. Brygada: gen. mjr Mikołaj Kretow jekatierinosławski pułk kirasjerów pułk kirasjerów orderu wojennego 2. Brygada: gen. mjr Michaił Tolbuzin I głuchowski pułk kirasjerów małorosyjski pułk kirasjerów nowogrodzki pułk kirasjerów 2.DKir, gen. mjr Ilja Duka II rozmieszczona była pomiędzy fortyfikacjami Szewardińskimi a lasami Uticy. IV Korpus Kawalerii: gen. mjr Włodzimierz hr. Siewers I 1. Brygada: gen. mjr Iwan Panczulidzew I charkowski pułk dragonów czernichowski pułk dragonów 2. Brygada: płk Emanuel kijowski pułk dragonów noworosyjski pułk dragonów 3. Brygada: płk Wasilczikow achtyrski pułk huzarów litewski pułk huzarów Kozacy: 7 pułków kozackich, korpusu Karpowa II Na północny zachód od reduty, znajdowały się dwa pułki dragonów: charkowski i czernnihowski, tworzące 1. Brygadę pod gen. mjr Iwanem Panczulidzewem I z IV Korpusu Kawalerii gen. mjr Włodzimierza hr. Siewersa I, dalej na południowy wschód, zaraz za wsią Doronino, z tegoż samego korpusu miały swoje miejsce noworosyjski i kijewski pułki dragonów, natomiast dwa szwadrony z achtyrskiego pułku huzarów, osłaniały osiem armat 9. kompanii artylerii konnej, która organizacyjnie była przydzielona do Rezerwy Operacyjnej 1. Armii Zachodniej. Ponadto 7 pułków wydzielonych z Korpusu Karpowa II [i pod jego dowództwem] obsadziło dojazdy na Starej Drodze Smoleńskiej. III. Organizacja Obrony w reducie Szewardińskiej Większość historyków uważa że w samej reducie Szewardińskiej znajdowała się cała 12. Kompania Artylerii, a dwadzieścia-cztery pozostałe działa z Kompanii Art. 23. i 47. były rozmieszczone jako wsparcie ogniowe wokoło reduty.Jednakże, sama reduta była relatywnie mała, i mogła nie pomieścić dwunasto działowej baterii... Tak też prawi we swoich wspomnieniach porucznik Bogdanow, który nadzorował tworzenie reduty, i opisał że w samej reducie znalazło miejsce tylko 3 z 12 armat, natomiast reszta została rozmieszczona na samym wzgórzu na północ od owej fortyfikacji. Podobnie wspomina podporucznik Raspopow, który służył w 12. Baterii, jednakże został rozmieszczony na zewnątrz reduty. To może wyjaśniać dlaczego raporty Rosyjskie [patrz w: Valkovich A., Kapitonov A., Borodino: dokumentalnaya khronika, Moskwa 2004] podały utratę w samej reducie 3 dział... a nie 12... IV. Rosyjskie Rezerwy 2. Dywizja Grenadierów: gen. mjr Karol ks. Meklemburski [z VIII Korpusu, 2.Armii Zachodniej] 1. Brygada: płk Iwan Szatiłow kijowski pułk grenadierów moskiewski pułk grenadierów 2. Brygada: płk Iwan Buxhwden astrachański pułk grenadierów fanagoryjski pułk grenadierów 3. Brygada: płk Dimitri Lewin syberyjski pułk grenadierów małorosyjski pułk grenadierów Artyleria: 2. Brygada Artylerii: płk Aleksander Bogusławski 11. kompania artylerii pozycyjnej (12 dział) dywizjon z 21. kompanii artylerii lekkiej (4 działa) 2. Zbiorcza Dywizja Grenadierów, gen. mjr Michał hr. Woroncow [z VIII Korpusu, 2. Armii Zachodniej] 1. Brygada: 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 7.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 7.DP 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 24.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 24 DP 1. Brygada: 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 2.DGren. 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 2.DGren. 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 12.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 12 DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 26.DP 1. zbiorczy grenadierski batalion, z 27.DP 2. zbiorczy grenadierski batalion, z 27 DP Artyleria: 1. Dońska Kompania Artylerii Konnej (12 dział) Rezerwy Rosjan, obejmowały zarówno 2. Dywizję Grenadierów (skrót: DGren) jak i 2. Zbiorczą Dywizję Grenadierów (skrót: ZDGren.) z VIII Korpusu gen. lejtn. Michała Borozdina. I tak 2. DGren rozmieszczona była zaraz za 27. DP Niewierowskiego, natomiast 2. ZDGren., początkowo rozmieszczona była obok wsi Semenowskoje, czyli daleko w tyle, jednak późnej w czasie bitwy jej cztery baony zostały podprowadzone do walki pod redutę Szewardyńską. Na razie to by było wszystko. Szykuję OdB Francuzów. Pozdr.

O widzę Michale że fajną książkę czytasz jak i zmieniłeś awatar Ja dalej dziarsko się przedzieram przez Dmitrii'a Buturlin'a, Histoire militaire de la campagne de Russie en 1812. Powiem szczerze, że jest to najlepsze źródło danych jeżeli chodzi o ich szczegółowość. W wielu miejscach wyłuszcza sprawę dokładniej jak sam Wielki Kukiel. No ale to ze względu na fakt że opracowanie swoje skupił w znacznej mierze na stronie Rosyjskiej, a i miejscami jest bardzo stronniczy Pozdr.

Jako że każdą merytoryczną dyskusję omawiającą jakąkolwiek bitwę winno się zacząć od umieszczenia mapy poglądowej TDW, bowiem inaczej będzie jak z HB’kami :> trzeba się posiłkować co rusz atlasem, wikipedią i innymi źródłami. Przedstawiam bardzo dobrą mapę pola bitwy pod Szewardinem jak i Możajskiem Za [ A. Mikaberidze, The Battle of Borodino Napoleon Against Kutuzow, Pen & Sword 2007] Pozdr.

Benno von Tiedemann, The siege operations in the campaign against France 1870-71, London 1877 Jak dla mnie świetna książka opisująca oblężenia podczas wojny Francusko-Pruskiej, do ściągnięcia w PDF, 66 MB ---> http://www.archive.org/details/siegeoperationsi00tied Pozdr.

Witam, W tym miejscu warto też zwrócić uwagę na rok wydania owej publikacji. Raptem sześć lat po zakończeniu działań wojennych. Pozdr.

Ta publikacja również jest ciekawa tyczy się oblężenia słynnej twierdzy Metz położonej nad Moselle: G.T.Robinson, The Fall of Metz An account of the 70 days' siege and of the battles which preceded it, rok wydania 1871 14 MB w PDF ---> http://www.archive.org/details/fallmetzanaccou00robigoog Pozdr.

Odnośnie kampanii 1813/1814 roku: 1) Fane, J., Memoir of the Operations of the Allied Armies under Prince Schwarzenberg and Marshal Blucher, during the Later and 1813, and the year 1814. London, 1822, reprint ed., London, 1996. 2) Leggiere, M. V., The Fall of Napoleon The Allied Invasion of France 1813-1814 vol. 1, Cambridge University Press, 2007. 3) Leggiere, M.V., Napoleon and Berlin: The Franco-Prussian War in North Germany, 1813, University of Oklahoma Press, 2002. 4) Rothenberg, G.E., Napoleon's Great Adversary: Archduke Charles and the Austrian Army 1792-1814, The History Press, 2008. 5) Girard, S., Campagne de 1813-1814: Journal de marche d’au Garde d’Houneur, Paris, 2002. 6) Mikhailovsky-Danilevsky, A., History of the Campaign of 1813 and 1814, London, 1840, reprint ed., Cambridge, 1992. 7) Floriet, L., Marmont, marechal d’empire: 1772-1852, Marcilly-sur-Tille, 1996. 8) Coustumier, J., Le Marechal Victor: Claude Victor Perrin, 1764-1841, Paris, 2004. 9) Petre, F. L., Napoleon at Bay, London, 1914, reprint ed., London, 1992. 10) Lachouque, H., The Anatomy of Glory Napoleon and his Guard, Greenhill Books, London, 1997. 11) Philippart, J., Campaign in Germany and France: From the Expiration of the Armistice, Signed and Ratified June 4, 1813, to the Period of the Abdication of the Throne of France by Napoleon Buonaparte, C. J. Barrington, 1814. 12) Beamish, N. L., History of the King's German legion, Boone, 1837. Pozdr.

Jak dla mnie mały rarytas do ściągnięcia w PDF---> http://www.archive.org/details/germanaustrianta00germiala German and Austrian tactical studies : translations of captured German and Austrian documents and information obtained from German and Austrian prisoners, from the British, French, and Italian staffs z 1918 roku... Pozdr.

Właśnie poczytuję sobie literaturę tyczącą się kampanii 1812 roku, mianowicie: Dmitrii Buturlin, Histoire militaire de la campagne de Russie en 1812, 1824 r., 2 Tomy, Eugene Labaume, Relation complete de la campagne de Russie, en 1812, Janet et Cotelle, 1820 Pozdr.

Dziękuję, Krzysztofie. Poszperam trochę w internecie i sobie na pewno coś zamówię na wakacje. Pozdr.

Tak też słyszałem wcześniej o owej książce, dlatego ją zamówiłem. Interesuje mnie proces myślowy u dowódców wysokiego szczebla. Pozdr.

Kilka słów o organizacji Armii Koalicji: Wedle ustaleń poczynionych we Frankfurcie, Bawarzy Wrede’a jak i Austriacy z Korpusu Gen. Johann’a von Frimont’a połączyli się, tworząc 43,400 I Korpus Niemiecki, który podlegał Armii Schwarzenberga, a przed rozpoczęciem inwazji i przekroczeniu Renu, stał się on V Korpusem Armii Czech. II Korpus Niemiecki został stworzony z oddziałów: Hanoweru, Brunszwiku, Oldenburga, Mecklenburg-Schwerin oraz Hanzeatyckich miast. Liczył on przeszło 32,900 ludzi. Został przyporządkowany do Armii Północnych Niemiec. III Korpus Niemiecki, również przyporządkowany do Armii Północnych Niemiec, składał się z kontyngentów: Saksonii, Weimaru i Gothy, liczył 14,000 ludzi, pod wodzą Księcia Carla Augusta. IV Korpus Niemiecki pod wodzą Księcia Ludwika, liczył 12,000 ludzi i w całości złożony był z Hesskich żołnierzy, korpus ten przyporządkowany został Blucherowi. V Korpus Niemiecki, który składał się z kontyngentów: Waldeck, Lippe, Nassau, Koburg, Meiningen, Hildburghausen oraz Macklenburg-Sterlitz, liczył sobie 9,230 ludzi, również przydzielony był do Armii Śląskiej Bluchera. Książę Filip dowodził VI Korpusem Niemieckim, liczącym 9,250 żołnierzy, składał się z kontyngentów: Wurzburg, Darmstadt, Isenburg, Frankfurt i Reuss, przyporządkowany Armii Czeskiej. Wirtemberczycy stworzyli VII Korpus Niemiecki pod wodzą Księcia Wiliama 14,000 ludzi. Ostatni mianowicie VIII Korpus Niemiecki, liczył sobie 10,330 ludzi, a złożony był z żołnierzy: Badenii, Hohenzollern i Lichtensteinu, dołączony został do Armii Czeskiej. Armia Czeska Szwarzenberga: Na początku kampanii jesiennej 1813 roku, Armia Czeska [bohemii] zorganizowana była z naturalnym podziałem na korpusy/dywizje. Po osiągnięciu swoimi działaniami Saksonii, Schwarzenberg widząc duże zużycie jego sił postanowił wymieszać oddziały zawieszając tym samym podział na konkretne korpusy , tworząc pewien rodzaj miszmaszu, bowiem niezależnie od struktur organizacyjnych swojej armii, stworzył Awangardę, lewe jak i prawe skrzydło oraz rezerwę pod postacią tzw. „korpusu”, przeznaczonego do osłony flank. Z tego nienaturalnego wymieszania wynikły jednak poważne problemy natury dowodzenia, co przedkładało się dobitnie na problemy z kontrolą tak znacznych sił. Taki stan rzeczy utrzymywał się do 5 września, kiedy to na nowo przywrócono podział na konkretne korpusy. Reorganizacja Armii Czech trwała w sumie przez dwa ostatnie miesiące 1813 roku, zaczynając na początku Listopada i kończąc pod koniec Grudnia. 1. Dywizja Lekka, Bubana zawierała 6,388 ludzi i 24 dział, składała się z dwóch brygad i trzech baterii artylerii konnej, 2. Dywizja Lekka, Lichtensteina, zawierała 4,852 ludzi i 16 dział; dwie brygady, dwie baterie artylerii konnej, I Korpus, Colloredo, liczył 15,708 ludzi i 64 działa, składał się z trzech dywizji II Korpus, A. von Lichtenstein, 12,708 ludzi i 64 działa, składał się z dwóch dywizji III Korpus, Gyulay, 14,732 ludzi i 56 dział, trzy dywizje IV Korpus, Książę Wiliam, 14,000 ludzi i 24 działa. Adnotacja: W tym miejscu trzeba wiedzieć że Książę Wiliam wszedł do struktur organizacyjnych Armii Czeskiej, zmieniając jednocześnie numer porządkowy VII Korpusu na nr IV Korpusu. Dawny IV Korpus Klenau, podejmował się oblężenia Drezna. V Korpus, Wrede, 34,200 ludzi i 124 działa, składał się z trzech dywizji, VI Korpus, Wittgenstein, 21,066 ludzi i 56 dział. Adnotacja: VI Korpus to nic innego jak Rosyjski Korpus Armijny pod wodzą znanego skądinąd starego wygi Wittgensteina, bohatera kampanii 1812 roku. VI Korpus dzielił się jeszcze na dwa Korpusy, I i II, każdy składający się z dwóch dywizji piechoty, jednej dywizji kawalerii i jednej dywizji Kozaków. Korpus Rezerwowy, Książę Fryderyk, 18,500 ludzi i 100 dział, składał się z dwóch dywizji grenadierów i dwóch dywizji kirasjerów Niedługo dokończenie wywodu. Pozdr.

Witajcie! http://img02.picoodle.com/img/img02/3/3/19..._5m_ab12a33.jpg Główne drogi prowadzące do Paryża, z których korpusy Koalicji musiały skorzystać podczas inwazji na Francję, przedstawiono w załączonym powyżej linku. Jest to pięć głównych dróg, mających relację Ren - Paryż [poza piątą]: 1)Koblenz-Trier-Luxembourg-Reims-Paris, długość drogi około 418 km, na jej trasie osłaniają ją twierdze: Luxembourg, Meuse, 2)Mainz-Kreuznach-Saarlouis-Metz-Verdun-Chalons en Champagne-Paris, około 483 km, główna twierdza Mainz, najsilniejsza ze wszystkich, zajmowana w owym czasie przez większość Francuskich żołnierzy, w następnych etapach owej drogi znajdują się kolejno: wielka twierdza w Metz na rzece Moselle, małe fortyfikacje w Verdun na rzece Meuse, oraz obwarowane miasto Chalons en Champagne 3)Mannheim-Kaiserslautern-Saarbrucken-Nancy-Toul-Vitry le Francois-Sezanne-Paris, około 475 km 4)Basel-Belfort-Vesoul-Langres-Bar sur Aube-Troyes-Nogent sur Seine-Paris, około 459 km, służyła Armii Czeskiej Schwarzenberg'a jako główna linia operacji, główne fortyfikacje na owej drodze znajdowały się w Belefort i Vesoul, reszta miejscowości praktycznie do Nogent sur Seine [czyli nad rzeką Seine] była obwarowana. 5)Neuchatel-Pontarlier-Dole-Dijon-Joigny-Sens-Melun, około 386 km. Koalicjanci po zajęciu Szwajcarii, mogli użyć piątej drogi prowadzącej do bram południowo-wschodnich Paryża. Potężne fortece jak Saarlouis, Thionville, Luxembourg, Longwy czy Montymedy oskrzydlały podejścia do wnętrza Francji od strony Mainz [czyli Francuskie lewe skrzydło], Na drodze Mannheim-Paris, koalicji zagrażać będą fortece w Landau, Strasbourg, Phalsbourg, Bitche, Lichtenberg, Lutzelbourg i Ft. Vauban. Pomiędzy drogą Mannheim-Paris a Basel-Paris, znajdowały się fortece w Neuf Brisach, Huningue czy Besancon. Owe umocnienia broniły wielu skrzyżowań jak i mostów, które znajdowały się na owych trasach. Główne linie operacji jakie obrali Blucher i Schwarzenberg, miały za zadanie dokonania wyłomu w fortyfikacjach, naruszeniu pewnych punktów w Francuskim umocnionym kordonie, a następnie spieszonego marszu ku stolicy Francji. Od Północy były to: 1)Mainz do Meaux 2)Mannheim do Sezanne 3)Basel-Vesoul-Langres-Troyes. Straty koalicji w bitwie Narodów pod Lipskiem oceniono na 54,000 oficerów i żołnierzy, w tym 15,000 Austriaków; 16,000 Prusaków; 22,500 Rosjan. Kolejne bitwy, potyczki, jak i choroby w pochodzie nad Ren poczyniły kolejne szkody uszczuplając jeszcze bardziej potencjał operacyjny wojsk Koalicji. Przerwa w operacjach jaka miała nastać przyczyniła się do znacznych uzupełnień w korpusach Austriackich, Pruskich, Rosyjskich, czy wielu innych mniejszych Państw Niemieckich. Kolejny post tyczyć będzie organizacji wojsk Koalicji. Pozdrawiam

Witam wszystkich! Na kanwie postów Krzysztofa jak i Jarka tyczących się pierwszej wojny światowej, zwłaszcza frontu zachodniego, postanowiłem poszerzyć wiedzę w temacie i zamówiłem sobie książkę: Robert T. Foley, German Strategy and the Path to Verdun, Cambridge University Press 2007 Macie ją tutaj: http://www.cambridge.org/catalogue/catalog...n=9780521841931 Pozdr.

Ja tam zawsze lubiłem Pana Tadeusza :>

Michale czytałeś Brandysa? :> Kozietulski... czy Koniec Świata Szwoleżerów? Pozdr.

Bardzo dobry film. Byłem wczoraj na nim w kinie. Polecam każdemu! Pozdr.