bavarsky

http://pokazywarka.pl/4snqnj/

W Opolu jest ulica Obrońców Stalingradu.

[1] [2] [3] [4]

Niewątpliwie wielkim osiągnięciem inżynieryjnym lat 70.tych XX stulecia, było stworzenie układów kontroli tj. zautomatyzowanego systemu komputerowego statków kosmicznych, a zwłaszcza sond Voyager 1 i 2. Generalnie pisząc, w systemie pokładowym Voyagera zainstalowano trzy różne typy komputerów, każdy zdublowany, co daje łącznie sześć układów. [1] Computer Command System (CCS) - 18 bitowy procesor [x2], definiowane poprzez przerywania, każdy procesor posiadał 4096 słów maszynowych pamięci, wykonanej każdy z powlekanego drutu, który to drut proszę państwa był wzorowany na indiańskim Kipu, tj. supełkowym zapisie, generalnie chodziło o to że określone odległości między "supełkami" na drucie tak wykonanej nieulotnej pamięci [dzisiaj byśmy powiedzieli EEPROM], oznaczały w kodzie maszynowym 1 lub 0. Ergo CCS, dysponował pamięcią, na której od początku ułożony był system komputerowy, nie wymagający dodatkowego zasilania zewnętrznego + praktycznie bezawaryjny. Wykonanie tej pamięci trwało kilka miesięcy... [2] Flight Data System (FDS) - 16 bitowy procesor [x2], z modułową pamięcią, każda licząca łącznie 8198 słów. [3] Attitude and Articulation Control System (AACS) - 18 bitowy komputer, z pamięcią modułową, każda licząca 4096 słów. Łącznie daje to ok. 68KB pamięci! tzn. nieznacznie więcej niż było zainstalowane w takim Commodore C64. Do głównych zadań komputera CCS zaliczyć można w pierwszej kolejności utrzymywanie łączności z Ziemią, monitoring Wszystkich systemów pokładowych i co ważniejsze informowanie operatora o jakichkolwiek problemach. FDS zajmował się zbieraniem informacji z zainstalowanych na pokładzie sondy Voyager instrumentów naukowych, oraz przesyłaniem w czasie rzeczywistym tych danych na Ziemię wykorzystując do tego celu zlecenia na głównej szynie danych z komputerem AACS, do tego FDS utrzymuje, do dnia dzisiejszego czas sondy.

1. Dell Precision 450 Pod tymi dwoma radiatorami znajduje się para Xeon'ów 2,4 ghz, obok czarnego radiatora [CPU Nr 1], jest płytka VRM tj. Voltage Regulator 04K666, która musi zostać doinstalowana w przypadku rozbudowy tej płyty głównej o kolejny procesor [Dell Precision 450 najczęściej był sprzedawany w układzie jedno procesorowym]. Co ciekawe ta linia starych Xeonów, obsługuje technologię HT tj. Hyper-threading, inaczej na jednym rdzeniu procesor implementuje dwa wątki tzn. na jednym logicznym układzie tworzą się dwa wirtualne procesory, ergo system operacyjny widzi zamiast dwóch CPU, cztery. Intel na początku XXI stulecia zaczął prace nad rozwojem tej technologii, znanej wcześniej jako HEP tj. Heterogeneous Element Processor, zapoczątkowanej na początku lat 80. XX w., przez Denelcor Inc. Chodziło o to by procesor mógł efektywniej wykorzystywać swój potencjał obliczeniowy, poprzez podzielenie zadań na tzw. dwa "wirtualnie procesory". W zasadzie całość zbiera się do tego iż to system operacyjny "kreuje" owe "dwa" cpu, przy wsparciu ze strony fizycznego procesora [odpowiednio wydzielona struktura adresowania]. Dzisiaj mamy natomiast procesory wielordzeniowe [a te często działają również z technologią HT, ergo jak komputer posiada zainstalowany jeden procesor Core i7 w układzie 4 rdzeni, z włączoną technologią HT [na poziomie BIOS'a], system operacyjny będzie widział 8 rdzeni. I taka ciekawostka... po 4 godzinnym teście Linpacka [można sobie skopiować listing tego programu ze strony TOP500, skompilować i uruchomić - tylko systemy GNU/Linux, xBSD, SunOS, AIX etc. Unix-like], wyszło mi że ta maszyna z roku 2004 przy włączonym HT, z 2 GB RAM ma moc obliczeniową 16 GFLOPS, dla porównania Deep Blue IBM'a, który sprawił psikusa Kasparowowi w 1997 r., osiągał moc w tymże teście 11.38 GFLOPS -> pracując na 30 procesorach Power2 IBM'a [P2SC] RISC. Tym niemniej w owym to czasie tylko nieliczna część programów użytkowych z bazy "ogólnego" przeznaczenia typu: edytory tekstu, przeglądarki internetowe wspierała rozwiązania wielopotokowe, nie wspominając o systemach operacyjnych, które dopiero "uczyły" się takowego wsparcia dla użytkowników domowych/ wszak nie stanowiło to problemu dla maszyn z systemami opartymi na System V, AIX, Solaris, OpenVMS, SunOS i innymi klonami Systemu V + cała rodzina wersji systemów z "rodu" BSD. Wracając do Intela... ów przeszło 8 lat temu wypuścił linię Pentium D, tj. 64 bitowe chipy, w układzie dwóch rdzeni. Problem był w tym iż adresowanie tych dwóch rdzeni było niekoniecznie szczęśliwe, ot bowiem "dowodzeniem" nad tymi dwoma rdzeniami przejmował od początku startu komputera chipset płyty głównej a nie... sam CPU. Skutkiem było to, że Pentium D był w zasadzie zminiaturyzowanym układem dwuprocesorowym "starego" typu tj. przedstawiającego się tym iż na płycie instalowano dwa osobno pracujące procesory [jak to ma miejsce na załączonym wyżej zdjęciu Nr.1] Dopiero po tym czasie Intel wprowadził ulepszone Core 2 Duo, których oba rdzenie współpracują ze sobą, niezależnie czy uruchamiamy program który został przemyślany na architekturę jedno czy wieloprocesorową. System operacyjny który działa na tym komputerze to OpenBSD, który wprowadził obsługę SMP tj. Symmetric MultiProcessor w roku 2004. Przy czym dzięki SIMH emuluję BSD w wersji 2.11 na procesorze PDP-11, udostępniam też ok. 20 GB dokumentów źródłowych tyczących mikrokomputerów wyprodukowanych przez DIGITALA, a robię to przy współudziale z Australijskim Towarzystwem Miłośników Unixa. ---.-

Takoż jak zostało wyżej powiedziane w 1817.

I pomyśleć że xx lat później Szanowny napisze tego posta na maszynie która ma moc przerobową [wg metodologii linpacka] liczoną w gigaflopsach i za pomocą protokołu TCP/IP połączy się za pośrednictwem ISP [neostrady] z serwerem którego kernel bazuje w sumie na idei zaczerpniętej z Systemu V; umieszczając za pośrednictwem edytora tekstu, nad którym Joe Ossanna się dekady temu głowił; by oto taki bavarsky, mógł Przedmówcy odpowiedzieć, stosując tą samą ciągłość. Doprawdy niebywałe.

Sam byłem nie lada w szoku widząc te cyfry, ale tak zostało to przedstawione przez Orżechowskija w jego artykule; Rierorganizacyja żandarmskogo uprawlenija w swiazi s prawitielstwiennoj rieakcyjej 60-ch - 70-ch godow XIX wieka, [w:] Woprosy istorii obszczestwienno-politiczeskoj mysli i wnutrienniej politiki Rossii w XIX wiekie, Gorki 1971, s. 47 Już w 1864 r., koszty utrzymania żandarmerii w KP przekroczyły pół miliona rubli. Tym niemniej biorąc pod rozwagę dociekania Pani Profesor Franciszki Ramotowskiej, wydatki na konkurującej z żandarmerią takiej policji warszawskiej, a która liczyła nieco więcej funkcjonariuszy, wzrosły w okresie powstania styczniowego do kwoty 600 tys. rubli! a według ocen ministra spraw wewnętrznych Imperium Lwa Makowa do... 750 tys rubli! Co ciekawe, według Stanisława Wiecha, ten gwałtowny wzrost wydatków w latach 1863-1866, był do powetowania przez Władze, poprzez nakładanie na mieszkańców KP kontrybucji i grzywien, które to w większości bezpośrednio przeznaczano na potrzeby organów aparatu represji. Dopiero z początkiem 1866 zaczęto stopniowo zmniejszać wydatki. Budżet 3 Okręgu na ten rok zakładał redukcję do 482934, a następnie do 456622 rb., z czego 414898 rb. miał pokrywać skarb KP.

A propos, prostego ludu. Tyle że już może zejdźmy na rodzime strony. Dopadłem rozprawę Macieja Mycielskiego, pt. Rząd Królestwa Polskiego wobec sejmików i zgromadzeń gminnych 1815-1830, Warszawa 2010. I jestem pod ogromnym wrażeniem, kwerendy archiwalnej którą ów Autor wykonał. Takoż może coś na temat napiszę niebawem, ale nie w tym temacie.

Jestem w trakcie lektury wspomnień Mieczysława Jałowieckiego [1876-1962], który wywodził się z rodu kniazów Pieriejasławskich-Jałowieckich. I tak mnie naszło iż dobrze byłoby zacytować prolog napisany przez Michała Jałowieckiego, wnuka Mieczysława, który owe wspomnienia zebrał i wydał, pod nazwą Na skraju imperium, Warszawa 2013. Ten fragment odnosi się do współczesności i jest tak jasny jak Noctilux 50mm f/0.95. "Kiedy w końcu zabrałem się do czytania pamiętników dziadka, Związek Radziecki już nie istniał. Wspólnota Niepodległych Państw nie stała się Commonwealthem. Rosja pogrążyła się w chaosie, a Leningrad na nowo zaczął nazywać się Petersburgiem. Zacząłem czytać uważnie. Czy w młodości nie byłem zbyt pewny siebie? O tym, że to dziadek miał rację, przekonałem się osobiście, pracując przez pół roku na Ukrainie. TAM ZDAŁEM SOBIE SPRAWĘ, JAK ROSJANIE SĄ GENETYCZNIE ZNISZCZENI PRZEZ BOLSZEWIKÓW, niezdolni już do wydania z siebie przywódców mogących uratować to państwo od bankructwa. Była nomenklatura, uwolniona z ucisku leninowskich zasad współżycia partyjnego, w sposób bezwstydny i bez umiaru zaczęła się bogacić, kradnąc w ciągu paru lat zasoby całego narodu, a jednocześnie gardząc tym narodem. Z niechęci do tych "noworuskich" postanowiłem wydać pamiętniki, by podkreślić, że oni nigdy nie zastąpią klas wyższych, które ich dziadkowie albo oni sami zniszczyli." [w:] Jałowiecki M., Na skraju imperium i inne wspomnienia, Warszawa 2013, s. 9-10. Tak się pokątnie zastanawiam. Co mają idee państwa komunistycznego wspólnego z Królestwem Kongresowym? Powiem więcej z Rosją Imperatorów?

Gregski, trzeba dyrektora zapytać.

Chociaż wtedy to się nazywało jakoś inaczej, bodaj Grupa Specjalna Płetwonurków. Współcześnie zaś Formoza.

Wujek, obecnie już komandor w stanie spoczynku, opowiedział mi historię jak to na początku lat 90'tych dwójka żołnierzy, zaczepiła wstawionego mata z okrętu rakietowego, bodaj to był marynarz z ORP Górnik lub Rolnik. W każdym razie ów mat sprał im tyłki ostro. Jak się okazało po zajściu żołnierzami którzy szukali szukali zaczepki, byli chłopaki z formozy

Złą opinię to ma, ale user którego nazwa zaczyna się na b z interwałem v i końcówką y.

Swoją drogą miałem kiedyś kolegę co to na biurku miał PC'ta IBM z procesorem Intela 80286 }:] 7 Mhz + 20 megowy HDD [gdzieś na wystawce w Austrii go nabył] I on to miał proszę ja ciebie w EEPROM'ie, wgranego DOS'a :> Tj. po formacie dysku, wchodziło się do BIOS'a i wybierało instalację DOS. No formata to chyba robiliśmy ze 20x, by się nacieszyć tą opcją...

Widzisz, po tej lekturze, zrobię tak, że jak pomyśle ban dla tego i tego, to nie będę musiał słać PW do Secesjonisty, by prośbie mej stało się zadość.

Tanenbaum A., Wetherall D., Computer Networks, 5th edition, 2010.

Skoro na portalu się nie udzielam, to ergo może być tylko Forum.

Donosy składam Największemu Deszczowcowi Karramba!

Ale kto ma niby odwracać kota ogonem? Administrator forum może to zabrzmi dziwnie, nijak nie jest powiązany z redakcją portalu. Forum, działa praktycznie jako osobny byt. Ja np. na portal nie wchodzę od lat, więc nic nie wiem o jakichkolwiek konkursach prowadzonych tam. Jeżeli natomiast Szanowny grestar, czuje się pokrzywdzony, cóż mogę Mu wyrzec. Chłopie tak bywa. Masz nauczkę, by nie brać udziału w konkursach organizowanych przez ten portal.

Może inaczej. W okresie 1832-1871 r., KP posiadało pewne cechy odrębności w stosunku do reszty Cesarstwa. Niektóre z nich były dość znaczące. To czynię w oddaleniu od głównego wątku tego tematu. Zapodam otóż koszty utrzymania samego tylko 3 Okręgu Żandarmerii stacjonującego na ziemiach KP, a którego głównym przełożonym był namiestnik, a nie jak w przypadku reszty okręgów w Imperium, 'trybunał' w Petersburgu. Otóż w 1865 r. wydatki wynosiły 577 tys. rubli, z czego 536 tys. rubli pokrył skarb KP, a pozostałą kwotę 41 tys. uzupełniono z budżetu miasta Warszawy. Dla porównania, roczne utrzymanie w Rosji wszystkich funkcjonariuszy Korpusu Żandarmów kosztowało skarb państwa 1,5 miliona rubli... aha majątek żandarmerii KP szacowano natomiast na kwotę 1 755 000 r. Takoż, można pokątnie przyznać, że jednak byliśmy rodzynkiem.

Ergo chciałem sobie edycję posta powyższego rozpocząć. Bom ze składnią poleciał na bok. Takoż Administracyjo nie bójcie się. Nie będę ciął swoich wywodów. Pion cenzury wewnętrznej mi tego zabronił. Ukaz z końca listopada tego roku.

Tak skromnie się zastanawiam, jak porównywać byty które różni bez mała kilka dekad, a raczej kilka pokoleń. Co więcej te 'byty' różnią się wewnętrznie. Inaczej wyglądały lata w KP między 1815 a 1830 inaczej to się kształtowało w 1832-1864, inaczej 1865-1905, inaczej 1906-1915. Rozkład w PRL'u, też jest różny. Lata 1945-1954 różnią się jednak od późniejszych. PRL, przy wszystkich swoich wadach, był jednak państwem ustrojowo odrębnym od ZSRR. Nawet jeżeli byliśmy zależni w pewnych aspektach, jak polityka międzynarodowa, to w przypadku KP, choć dano nam na początku istnienia Królestwa Konstytucję, to wraz z wystąpieniem kolejnych zrywów narodowych, te prawa były nam sukcesywnie odbierane. PRL jednak zakończył się jednak wolnymi wyborami.