bavarsky

Mogłem się pomylić.

O Lancaster. Wypowiada się na tym pogardzanym forum?

Kupiłem sobie na Amazonie dla rozrywki rozprawę Josepha Yiu, pt. The Definitive Guide to ARM Cortex-M3 and Cortex-M4 Processors, Londyn 2014, ss. 801 + ok. 200 stron załączników do pobrania ze strony producenta. Seria M stanowi genialne rozwinięcie legendarnego mikrokontrolera ARM7TDMI, opartego na rdzeniu ARMv6M z dodaniem nowoczesnych zastosowań zaprezentowanych w linii ARMv7-M. Co ciekawe ARM, którego chipy funkcjonują w prawie każdym smartphone, telefonie, pilocie od telewizora, odkurzaczu, kuchence mikrofalowej, a obrót roczny osiąga miliardów... takich układów, nie wyprodukował ani jednego swojego procesora... Podłóg tzw. "Licensing of Intellectual Property", ARM projektuje procesory a następnie udostępnia licencje do ich produkcji zainteresowanym firmom jak Broadcom, Samsung, Apple itp.

https://www.youtube.com/watch?v=nzY2Qcu5i2A

Log #3 20.05.2014 ------------- [1] Rozpocząłem dzisiaj sesję nagraniową na youtube, w języku angielskim, dotyczącą historii rozwoju systemów operacyjnych. Zacznę od prologu tj. systemu CTSS. [2] Na Internetach pojawił się trzynastoodcinkowy dokument poświęcony rozwojowi komputerów w latach 40/50/60/70, pt. The Computer Pioneers, całość została nagrana w izraelskim Instytucie Weizmanna. Od góry do dołu odpowiednio części 1 - 13 - - - - - - - - - - - http://www.youtube.com/watch?v=WQzvp0xlhVE - http://www.youtube.com/watch?v=LtfGB85of54 - http://www.youtube.com/watch?v=d_Hyp9cS5lc Polecam zgrać sobie ten materiał [nie wiadomo jak długo będzie udostępniany], np. programem youtube-dl. W OpenBSD występuje on w oficjalnym repozytorium, takoż jest ten malutki programik dostępny na systemy Microsoftu. Działa on wprawdzie z wiersza poleceń, ale zgrywa filmy idealnie tj. z pełną dostępną dla nich jakością tak w dźwięku jak i obrazie.

Kupiłem sobie ostatnio na Amazonie e-booka, Exploding the Phone. The Untold Story of The Teenagers and Outlaws who hacked ma Bell. Autor Phil Lapsley - który zresztą na swojej stronie podaje sporo interesujących dokumentów... W sumie wspomnianą książkę polecił mi czas temu na ircnecie @grima, niemniej ostatecznie przekonał mnie materiał z konferencji, który zjutubował ktoś życzliwy: Książka skupia się na okresie lat 60. i 70. XX wieku i tyczy rozpracowywania połączeń telefonicznych obsługiwanych przez ówczesną potęgę telekomunikacyjną AT&T. Jak kogoś interesuje coś więcej proszę pytać.

A to ciekawe Dwno temu dowiedziałem się iż Lem miał dostęp do Communications of the ACM; jedynego słusznego, naukowego pisma poświęconego zagadnieniom cyfrowego przerabiania danych.

Zasnatawiam się czasem; jakim to ja jestem szczęściażem, że jeden z największych umysłów literatury science fiction był moim rodakiem i przez to mogę czytać jego dzieła w oryginale. Otóż doczłapałem się do domu z książką Stanisaława Lema, pt. Niezwyciężony.

//

Ostatnio forumowy kolega ozjasz, zafrapował mnie sentencją: "Tak ostatnio modna 'wirtualizacja' istniała już w założeniach kiedy powstawały pierwsze systemy operacyjne (wtedy już zakładano całkowitą wirtualizację sprzętu i uruchamianie kilku instancji samego OS) ale szybko okazało się że koszty, w przypadku bardziej 'cywilnych' komputerów, zmusiły do ukrócenia tych rozważań aż do jednego zadania na raz." Wprawdzie na chwilę obecną nie przypominam sobie słowa które by definiowało w ten sposób założenia systemów lat 50., 60., 70. . Niemniej jest to ciekawe stwierdzenie, muszę je bliżej zbadać. Pierwsze systemy operacyjne jak CTSS [ojciec idei współczesnych systemów operacyjnych], były tworzone z myślą o sformułowaniu przyjaznego logicznego środowiska do programowania dla programistów. Podstawową bolączką była w tym względzie "wirtualizacja" procesu wielokrotnych połączeń w jednym przedziale czasu do jednostki centralnej tzw. Time-Sharing. W dużym uproszczeniu; określę to tak. Przed pojawieniem się systemu CTSS; olbrzymie maszyny cyfrowe warte setki milionów dolarów [+ koszty eksploatacyjne], były obsługiwane w panelu centralnym tj. w jednym miejscu. Skutkiem powyższego było to iż tylko nieliczne grono osób miało dostęp do mocy przerobowych komputera [tj. czasu pracy procesora, za który to czas płaciło się duże $]. W połowie lat 50. XX wieku; Fernando José "Corby" Corbató począł pracę nad zmianą powyższej "ergonomii" pracy. Ukuto nawet taki slogan: Before Corby: No Timesharing. After Corby: Timesharing. Można powiedzieć że to On wraz ze zmarłym nie tak dawno Victorem A. Vyssotskym jest ojcem "konstytucji" systemu operacyjnego; która wyraża się w punktach: [1] Interactive computing [2] Timesharing instead of batch [3] Remote access to the computer [4] Systems written in high-level languages [5] Users protected from each others' errors [6] Sharing and privacy [7] The computer utility Twórcy Unixa, Ken Thompson, Dennis Ritchie, Joe Ossanna, Brian Kernighan; wprowadzili w zasadzie jedną nowość do powyższego. Napisali jądro w języku wysokiego poziomu jakim był/jest C. Ok 4% kodu zawierało zwroty z assemblera; pośrednikiem między komputerem a człowiekiem i tak napisanym jądrem był kompilator; który w czasie rzeczywistym przerabiał ciągi logiczne programu na zrozumiały przez siebie ciąg binarny. Ta zmiana okazała się być zwrotem. Projekt Multics który był w linii prostej kontynuatorem systemu CTSS; miał jądro stworzone w 100% w assemblerze. Zaletą tego była efektywność pracy [tj. szybkość] bowiem nie było pośrednika [kompilatora]. Minusem i to poważnym; była słaba zdolność do implementacji nowych rozwiązań oraz np. zmiana architektur jednostek centralnych tzw. portability. Unix od początku nie miał tego problemu. Ponieważ jądro było napisane w języku C, a że język ten jet N razy prostszy w zrozumieniu niż Assembler [czy maszynowy], to i pojawiło się całkiem spore grono osób począwszy od entuzjastów, przez studentów a na naukowcach skończywszy, którzy nie tylko zaczęli przenosić ten system na różne architektury 16/32/64 bitowe, ale i zaczęli tworzyć całe stosy programów użytkowych, czy protokołów sieciowych TCP/IP [bSD]. Początkowym minusem; powyższego rozwiązania była powolność maszyn z systemami Unix [PDP-7, PDP-11], niemniej szybkość technologii i pojawienie się w końcu lat 70. VAX'ów ukrócił tę bolączkę raz na zawsze. Natomiast Multics, chociaż ostał się do 2003? roku i był bardzo dobrym systemem; to niestety jego zdolności adaptacyjne w związku z przyjętą logiką u podstawy systemu tj. jądra, oraz userlandu, nie zyskały mu dużej popularności u odbiorców z niższego rzędu zamożności. Unix można już było uruchamiać od lat 80'tych na stacjach roboczych, które mieściły się w jednym małym pomieszczeniu. Multics do końca swoich dni był systemem typu Mineframe. Douglas Comer napisał niegdyś: "An operating system is designed to hide low-level hardware details and to create an abstract machine that provides applications with high-level services."[1] ----------------------------------------- [1]D. Comer, Operating System Design - The Xinu Approach, Linksys Version, CRC Press 2011, p. 2

Splendid

Zdjęcie które podałem, zostało wykonane w 1973 r.; przedstawia jeden z pierwszych terminali domowych. Niegdyś w "Tajemnicach magicznego ogrodu" tj. repozytorium Systemu V Rewizja 4; doczytałem że w latach 80'tych były testy systemu Xinu, który działał niejako w "bańce" tj. powłoce wyżej systemu niższego. Swoją drogą bootowałem go swego czasu z pozycji qemu; tj. implementowałem go do NetBSD [ten system robił za host], po czym uruchamiałem tunel z połączeniem szeregowym i miałem dostęp do Xinu. Dennis Ritchie w ostatnim swoim okresie życia działał na systemach Inferno i Plan 9; tj. zmienił całkowicie metodykę podstawy systemu z monolitycznej na modułową i mikrokernele [Minix]. Dzisiaj np. karty płatnicze oparte o 32 bitowe procesory ARM'a, są kontrolowane przez dwupoziomowy system tzw. JavaCard. Natomiast dzięki rozprawie Cramera wiem iż Xinu ma duży wkład w to

A dlaczego nie? Chcesz się dzielić - dzielisz, nie chcesz się dzielić - nie dzielisz. Proste.

Swoją drogą Adamek wczoraj był z górnikami. To ciekawe. Tzn. nawet gdy przegrywał walki jego serce już było w jakiejś formie z węglem związane? Czy to tylko jednorazowy wybryk? Tak do Europarlamentu?

Na swoim domowym serwerze zamieściłem biuletyny misji Voyager; które podesłał mi jeden z pracowników CDC. Klik Motd

Miejski szalet. Wpada zdyszany facet, łapie za klamkę do klopa i słyszy: - Zajęte, ku*wa! - Och, pardon. - Silwuple, ch*ju.

Ja dzisiaj nastrojowo: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=GvZuAFlnKn8

Nasz rodzimy arcymistrz szachowy Dawid Przepiórka hołdował pewnym "żelaznym" zasadom. Między innymi uważał, że w otwarciu dążyć należy przede wszystkim do roszady. Ustawiono mu więc raz, dla żaru, pewną pozycję szachową (działo się to w Towarzystwie Zwolenników Gry Szachowej w Warszawie). Gdy Przepiórka przyszedł do klubu, pokazano mu pozycję prosząc o radę, co zagrać należy. Przepiórka spojrzał i oświadczył: "przede wszystkim roszada!" i zaroszował nie widząc, że mógł dać mata w dwóch posunięciach.. Czytam sobie bardzo dobre opracowanie tyczące sowieckiej szkoły szachów.

Bardzo ciekawe jest powyższe zapodanie. Jednakże trochę zaczyna mnie irytować podobne akcentowanie politycznej poprawności. To trochę tak jak za czasów represji Stalina, starano się tworzyć kanon postępowania np. w naukach humanistycznych celem "poprawności" względem tyrana. Wtenczas jednak pragmatyzm nakazywał takie postępowanie. Takoż, wczoraj u koleżanki miałem sposobność obaczenia wywiadu w TVN24, niejakiego Pieroga z Werner. Na kanwie owego; Bardzo poważnie zastanawiam się czy nie przeszukać swojego drzewa genealogicznego celem znalezienia jakiegoś przodka co to był Żydem. Wówczas mógłbym oficjalnie czuć się represjonowanym. Bądź stać ciągle w "Alercie" celem wyszukiwania osobników o potencjalnie antysemickich zapędach. Ergo; zmierzam do tego że być represjonowanym jest u Żydów najwidoczniej w modzie, tzn. nie jest to passé od dobrych paru dekad.

Dostałem ostatnio broszurę zamówioną czas temu na amazonie, Fischer vs Spassky, The World Chess Championship Match 1972, które to mistrzostwa odbyły się w Reykjawicku. Adnotacje serbskiego arcymistrza Svetozara Gligoricia. Relacja obejmuje 21 meczy. ----- Dialog miedzy Bobbym Fischerem a arcymistrzem Vlastimilem Hortem podczas turnieju w Siegen w roku 1970. Hort po 44 posunieciu proponuje : " Nie wiem kto ma lepszą pozycję, Bobby, ale proponuję remis " " Ja też nie wiem kto ma lepszą pozycję , ale mam przewagę pionka " odpowiedział Fischer, odmawiając . Bobby wygrał tę partię po 92 posunięciach. ( za Andrew Soltis " Bobby Fischer Warszawa 2004 Wydawnictwo RM s. 14)

Ja wiem? Po: 1. e2-e4 c7-c5 Masz rozpoczęte otwarcie sycylijskie. Zresztą posunięcie czarnych uchodzi za jedną z najlepszych odpowiedzi na e2-e4 białych. Z pola c5 pion atakuje punkt centralny d4 utrudniając białym posunięcie d2-d4. Jeśli natomiast białe zagrają d2-d4 tworząc wariant otwarty, to po biciu c5:d4 otrzymują czarne otwartą kolumnę c i rozwijają atak na skrzydle hetmańskim jako przeciwwagę na ewentualny atak białych na skrzydło królewskie. Gra taka od razu przebiera charakter bardzo wyraźny i ostry, jest bardzo trudna dla prowadzenia dla obu stron. W wariancie zamkniętym białe mogą zaniechać zdobywania punktu d4 w pierwszej fazie gry, tj. nie grać wspomnianego d2-d4, natomiast zrazu opanować punkt d5 - tutaj w myśl zasady że należy w miarę możności przeciwstawiać się zamiarom przeciwnika, w tym przypadku zamiarowi otrzymania otwartej kolumny c. 2. Sb1-c3 Sb8-c6 3. g2-g3 d7-d5 4. e4:d5 e6:d5 5. Gf1-g2 Sg8-f6 6. d2-d3 Gf8-e7 7. Sg1-e2 d5-d4 8. Sc3-e4 0-0 9. 0-0 Sb8-c6 10. Se2-f4 Sc6-e5 11. Se4:f6| Ge7:f6 12. Sf4-d5 Gc8-g4 13. f2-f3 Gg4-e6 14. Sd5:f6| Hd8:f6 15. f3-f4 Se5-c6 16. Hd1-h5 Partia białych lepsza. Czigorin-Tarrasch, Ostenda 1907.