bavarsky

Napoleon mógł to wykorzystać, ale Kutuzow w tym ustawieniu miał cel. Plany Kutuzowa na swój sposób były genialne, tyle że ich nikt nie rozumiał. Jakie genialne? Rosjanie stali jak klocki i umierali tam gdzie stali... W ustawieniu Kutuzowa nie było nic z finezji i on o tym doskonale wiedział. Toż to propozycje Eugeniusza Wirtemberskiego, Bennigsena i Barclaya szły do wykorzystania zaczepnego 2. Armii Bagrationa na lewym skrzydle. Kutuzow nie miał planu na bitwę poza tym że wiedział że musi się dzień utrzymać, nic więcej, albo mu się to uda albo całe imperium będzie stracone. Trząsł portkami i liczył tylko na cud... liczył na to że uda mu się powstrzymać natarcie wojsk wroga. Napoleon gdyby podjął za nim pościg, od razu, to wykończyłby ostatecznie Moskala, a tak pozwolił mu się oddalić i ostatecznie po oddaniu Moskwy, Kutuzow począł reorganizować straty w obozie warownym pod Tarutinem... Przepraszam, a czym miał Go ścigać? Według Kukiela zaraz po bitwie : „stać już było teraz Napoleona na jednoczesny pościg za Kutuzowem i zajęcie Moskwy” M. Kukiel, „Wojna 1812 roku” tom 2 s.202 Ale jak dalej pisze Kukiel, „do tej decyzji brakło mu pewnych danych o stanie sił przeciwnika po bitwie” op.cit. s.202 I dopiero 8 września jazda Murata i dawna dywizja Dufoura (dawna Frianta) ruszyły w pościg, walcząc z ariergardą Rosyjską Miłoradowicza.

Kadrinazi super sprawa! Dzięki za te dane jak i objaśnienie

Niemieckich spadochroniarzy po Krecie nigdy już nie wykorzystano właściwie. Poza drobnymi taktycznymi wypadami z użyciem zrzutów spadochronowych w wielkości max wzmocnionego pułku, można tutaj wymienić parę: Monte Rotondo, operacja „Dąb”, Leros, Rosselsprung, Ardeny czy Wrocław 1945 Wybrana literatura opisująca walki spadochroniarzy Ramckego: N. Barr „Pandulum of war The three battles of El-Alamein” J. Lucas „Pikujące orły” F. Kurowski „Deutsche Fallschirmjager” P. Carell „Lisy Pustyni“ Co do wkładu w przebieg walk w Afryce hmm, no cóż był on raczej epizodyczny. Brygada Ramckego była wykorzystywana jako doborowa piechota wspomagająca szturmy dywizji pancernych, bądź broniła swoich pozycji jak podczas nocy z 23 na 24 października 1942 roku kiedy to rozpoczęła się Brytyjska operacja „Lightfoot” czyli trzecia bitwa o El-Alamein [według N. Barra]. Głównie o wiele bardziej ciekawy jest socjologiczny wymiar tej formacji, lojalność niemal legendarna, była domeną wszystkich Fallschirmjagerów zwłaszcza z tych pierwszych (starych) pułków, ale w kampanii Afrykańskiej przeszła ona do legendy.