bavarsky

Troszeczkę szyków Rosyjskiej piechoty w dobie Wojen Napoleońskich: (Dane zaczerpnięte z: George Nafziger „Imperial Bayonets Tactics of the Napoleonic Battery, Battalion and Brigade as Found in Contemporary Regulations” Tłumaczenie, dla nie znających języka angielskiego postaram się, zamieścić jutro, .

Niby racja :roll: Jednak wszyscy liczyli że powtórzy się Szczecin. Ale to to ja wiedziałem, ja tylko tak mimochodnie to zdanie rzuciłem w eter Niby racja Ale jest ale ..... już 16 listopada Hieronim podjął decyzję o szturmie , którą zręcznie uniemożliwił gen. Deroy . Hieronim poskarżył się w liście z tegoż dnia swojemu bratu , który w efekcie odwołał go spod twierdzy wraz z Bawarami , tyle że było to troszkę później Ciekawa rozbieżność . No tak, uratował sytuację dowódca 1 dywizji bawarskiej jenerał Deroy, który jak nadmieniłeś wcześniej sprzeciwił się wysłać niesprawdzonej jednostki do tak wymagającej akcji, Deroy w taki sposób się o tym planowanym „przedsięwzięciu” wypowiedział „całkowicie liczyć na swe oddziały w akcji, tak bardzo poważnej; że słabo przyzwyczajone są jego wojska [Hieronima- bavarsky] do śmiałego ataku, że mogłoby im w tej akcji zabraknąć takiej odwagi i takiej energii, które gwarantują sukces” Coś mi się Kolego Amonie wydaje że korzystamy z tego samego opracowania

EE po co usuwać, przecież wszystko masz dobrze jak chcesz to dodaj tylko to co tam nabazgrałem, sam niewiele więcej wiem, raczej mógłbym się wypowiedzieć tylko o tym co napisał, ale to musiałbym się trochę pozastanawiać . Miałem kiedyś wykłady z profesorem, którego dziadek był uczniem Askenazego, wiele nam na wykładach naopowiadał o jego pracach, które pisał w okresie zaborów i w Wolnej Polsce. Tak mnie nim zafascynował, że biografię Łukasińskiego z 6 razy przeczytałem - tak wybornie się czyta i ten piękny nieskalany język Polski!

Tak Estero, świetnie że o tym wielkim historyku napisałaś, do tego warto było by dodać, że był twórcą lwowskiej szkoły historycznej zw. „Szkołą Askenazego”. Jako że był pochodzenia żydowskiego, nie mógł objąć katedry na Uniwersytecie Warszawskim, wstawił się za nim między innymi jego student Marian Kukiel, lecz bezskutecznie. Napisał również wielkie dzieło „Łukasiński”, opisujące losy Wielkiego Polskiego Patrioty.

Ja z Polskich wydawnictw bardzo szanuję wydawnictwo Kurpisz. To co ono uczyniło ostatnimi laty wydając pozycje Askenazy'ego ,Kukiela, Kubali, Gembarzewskiego czy Korzona jest rzeczą niesamowitą i zasługującą na naśladowanie. Dodatkowo lubię wydawnictwo Amber za ich serię biografii wielkich ludzi. Natomiast bardzo jestem zawiedziony postawą Bellony, która ostatnimi czasy odwala fuszerkę za fuszerką... To już nie są te bardzo dobre czasy takich elitarnych wydawnictw jak Trzaski, Everta i Michalskiego, z okresu międzywojennego. Z zagranicznych wydawnictw bardzo sobie cenię J.J.Fedorowicz Publishing Inc. za ich świetną serię II wojenną, z której mam parę pozycji. Do tego wydawnictwa Da Capo Press, Ballantine Books czy Frontline Books wydają świetne pozycje, których próżno szukać wśród rodzimych wydawnictw... a szkoda

Świetna lektura! Aż łezkę mam w oku gdy o niej wspominam....

Bardzo dobra inicjatywa! Popieram!!!

Tak, pod Waterloo w VI Korpusie był tylko jeden pułk lekkiej piechoty; mianowicie 5.

6 funtowymi armatami muru raczej nie naruszysz No chyba że na popis się zanosi... Hieronim był bardzo nadgorliwy bowiem w nocy z 23/24 listopada zaplanował szturmowanie Głogowa, lecz w ostatniej chwili otrzymał on rozkaz od brata odwołujący zarówno 1 jak i 2 dywizję bawarską i obie brygady lekkiej jazdy w celu marszu tymi siłami na Kalisz. Hieronim poszedł z tymi jednostkami na Kalisz, zostawiając pod Głogowem dywizję Wirtemberską Sackendorfa (OdB parę postów wyżej). Nad całością tych sił (wśród których wchodziła jeszcze brygada kawalerii Montbruna) Napoleon powierzył dowództwo generałowi Vandamme który stawił się na posterunku 28 listopada. Vandamme stary wyga i rutyniarz nie pozwolił sobie na takie beztroskie szafowanie podległymi sobie wojskami, i począł zrazu organizować i umacniać wysunięte baterie w kierunku twierdzy. Efekty można było zobaczyć dość szybko bowiem nawałnica z 31 listopada trwająca raptem 2,5 godziny od 6.30 do 9.00 przekonała gubernatora twierdzy generała Reinharta do poddania jej 2 grudnia 1806 roku. Dziękuję bardzo za tak ciekawe informacje! Niebawem podejmę się dyskusji. Postaram się poskanować dokładne prezentacje fortyfikacji Koźla i wstawię je na forum. Dobra, jestem spokojny.... :twisted: 8) Niech żyje Bawaria!!! Browary!!! :king: i generalnie Precz ze wstrętnymi Prusakami!

Znaczy korpus VI Moutona posiadał dwa pułki lekkie, 5. ppl z 20. DP, oraz 8. ppl z 21. DP Chyba że się pomyliłem? Lecz, faktem jest, że pułki te były raczej korpuśne jak dywizyjne, bo uczestniczyły w miarę możliwości w osłonie wszystkich formacji należących do danego korpusu. Prawda, oj szczera prawda...

Do tego z przykrością stwierdzam, że styl odpowiedzi Adama jest w wielu miejscach arogancki i niemiły. Z tego co obserwuję Adamie masz bardzo niezdrowe podejście także do innych ludzi forum np. amona Ja prowadzę tutaj suchą wymianę literek i emotikonów, mających w teorii podkreślić jakiś tam stan mojej mimiki twarzy Dlaczego więc mam odpowiadać na twoje pytania i twierdzenia skoro ty nie szanujesz innych ludzi?

Oj nie mam! Ale to nie o to chodzi, prawisz cały czas o wadach i zaletach kawalerii w stosunku do artylerii opierając się na jednej głównej pracy o teorii wojny, niedopełniając swych wywodów innymi wybitnymi teoretykami i praktykantami!!! sztuki wojennej.

Przy moim całym uwielbieniu dla Kukiela to porównanie Ci nie wyszło. Kukiel poświęcił na to zagadnienie kilkanaście stron, Clausewitz kilkaset. Zresztą sam Kukiel polecał jego pracę do dalszych rozważań... Na pierwszym miejscu Kolego umieścił Kukiel pracę Jominiego, o wiele trafniejsze uwagi zamieścił w swoich pracach Moltke czy genialny Colin, który tak wspaniale opisał zasadę funkcjonowania piechoty w Armii Francuskiej.

Mnie małe starcia nie interesują, co to jest dywizja na dywizję? A co kilka zdeterminowanych korpusów przeciw sobie?!?!!! Poza tym Clausewitz mimo swego wielkiego wkładu w opisie strategii miał z gruntu naturę defensywną i tak też w jego dziele „O wojnie” prawi, które mi z natury nie przypadło do gustu. O wiele lepszym „podręcznikiem” jest praca Kukiela „Wojny Napoleońskie” ze stosownymi przykładami. Po jej gruntownej analizie wychodzi nam że bez jazdy Napoleon w swoich największych zwycięstwach obyć się niemógł.

Bardzo słabe to stwierdzenie i porównanie. Jaki pluton? Adamie? Toż to w starciu, w takiej skali co najwyżej potyczką można to zwać, a w niektórych pracach nawet się nie wspomina o takich starciach... Takie porównanie jest obalone z dwóch względów, raz że nie bierzesz pod uwagę terenu na którym przyjdzie toczyć walkę, a dwa że podczas regularnej bitwy z udziałem dużych jednostek taktycznych jak korpusy ostrzał artyleryjski był wstępem do bitwy mającym na celu rozmiękczenie przeciwnika, po czym do walki wchodziła piechota a większość dział milkła, by nie razić swoich. Do tego kawaleria była właśnie tą pięścią która zadawała cup de grace wrogowi!

No tak, I Korpus był ideałem dla wszystkich Choćby patrząc na OdB z 1 sierpnia 1812 roku, a konkretniej na pułki lekkie w tym korpusie to w: 1. DP 13. pułk lekki – 5 baonów, 102/3406 (oficerowie/żołnierze) 2. DP 15. pułk lekki – 5 baonów, 113/3674 3. DP 7. pułk lekki – 5 baonów, 107/3600 4. DP 33. pułk lekki – 4 baony, 66/2470

A tak wyglądał szyk według rozporządzeń Davouta z 1811 roku: Skan za Nafziger „Imperial Bayonets“ s. 114

Rosjanie, lubią przekręcać fakty i czasami już nie ma sensu podejmować z nimi jakiejkolwiek polemiki pod tym kątem. Co do ich Gburowatości i preludium do Możajska można przytoczyć sytuację jaka miała miejsce przed przystąpieniem do wojny 1812 roku, w namiocie, Cesarz przyjął adiutanta carskiego Bałaszowa... Podczas monologu wygłoszonego przez Napoleona do swojego „gościa”, w pewnym momencie Cesarz zadaje pytanie Bałaszewowi „Którędy jedzie się do Moskwy?” Bałaszow odpowiada „Panie, zadajesz mi to pytanie, aby mnie nieco zmieszać. Rosjanie mówią, tak jak Francuzi, że wszystkie drogi prowadzą do Rzymu. Drogę do Moskwy można obrać, którędy się chce. Karol XII obrał ją przez Połtawę” [za Henri Troyat, „Aleksander I Pogromca Napoleona” strona 148, Troyat w przypisie zaznacza, że Bałaszow mógł z próżności przypisać sobie tą ciętą odpowiedź.] Rosjanie, co trzeba nadmienić bardzo wyraźnie przypisują sobie często sukces pod Możajskiem, nie dlatego że udało im się wytrwać jakoś na polu bitwy, ale głównie dlatego że potrafili się wycofać nie zostawiając żadnych dział czy taboru Francuzom. Napoleon zostawiając pole odwrotu Kutuzowowi umożliwił stworzenie legendy zwycięskiego oporu, która stała się nie tylko wtedy źródłem siły molarnej dla armii i narodu Rosyjskiego, ale również i dzisiaj takie przeświadczenie pokutuje, że było to wielkie Rosyjskie zwycięstwo (sic!!!), mimo że było zgoła inaczej

Z tego co wiem Leuthen jest zarejestrowany na tym forum, musisz go poszukać Adamie

Ejj wypraszam sobie to ciągłe podkreślanie WERSALIKAMI: BAWARSKIEJ Armii, kawalerii itp. Ona całkiem sprawnie walczyła w kampanii 1809 roku a w 1812 pod Połockiem dała przykład wielkiego męstwa. Co do Hieronima, no cóż nie wszyscy są zdolni a do tego czasami przygłupawi. Natomiast co do wieku Prusaków, no to fakt; była to armia w tym okresie dowodzona przez starców, a do tego z wyraźnie złym systemem dowodzenia na szczeblu armia – brygada... No to kolego Amonie, musimy teraz podyskutować na temat Głogowa O pewności siebie „wojsk sprzymierzonych” (l’armee des allies), świadczyć może fakt podjętej próby zajęcia Głogowa z zaskoczenia . Chciano wykorzystać fakt pobicia Prusaków w Turyngii, a która to wiadomość dotarła do Głogowa wraz z „Gazetą Berlińską” 20 października 1806 roku i jakże skutecznie zdemoralizowała większość mieszkańców twierdzy jak i strzegących jej wojaków. 6 listopada dowódca kombinowanej grupy kawalerii jenerał Lefebvre-Desnouettes w skład której wchodziły: 2. pułk szwoleżerów Króla, 3. pułk szwoleżerów Leiningena, 2. pułk dragonów Taxisa, 6 funtowa bateria Caspersa, miał za zadanie dokonanie zagonu na twierdzę Głogowską i sprawienie by po dobroci zaczęła współpracować ze zwycięzcami Nad ranem następnego dnia wysunięta awangarda jenerała Lefebvre-Desnouettes , w składzie dwóch szwadronów pod mjr. Florettem ruszyła prawym brzegiem Odry w stronę Głogowa, do którego dotarła koło godziny 14. Reszta sił Francuskiego generała stanęła około 7 km od samej twierdzy. Około 14.30 po drobnej potyczce z kawalerzystami Pruskimi, bateria Caspersa zaczęła ostrzeliwać miasto. Baterie twirdzy odpowiedziały ogniem dopiero o godzinie 16.00 zmuszając kawalerię do wycofania się za wzniesienia, celem uniknięcia zbędnych strat. Cała akcja zakończyła się około godziny 17.00. Jak widzimy, akcja jest podobna do picia lurowatej kawy Ponadto poważnym problemem dla samej twierdzy było złe usytuowanie linii umocnień, które były zbyt blisko usytuowane do zabudowy mieszkalnej i jak sam zaznaczyłeś wyżej spowodowało to dość duże straty w infrastrukturze miejskiej.

Dope - Die Motherfu$ker Die

Z tym bym się skierował do kolegi Leuthena, eksperta w tych sprawach.

Nareszcie dotarło do mnie!!! Dzieło nad dziełami Tom 1 z serii 3 tomowej (kolejne pokażą się odpowiednio: 2 tom w grudniu, 3 tom i ostatni w marcu 2009 roku) Johna H. Gilla „1809 THUNDER ON THE DANUBE NAPOLEON’S DEFEAT OF THE HABSBURGS” Autor pracował nad tym dziełem przez ponad 15 lat, w sumie objętościowo wszystkie tomy liczyć będę ponad 1600 stron. Jest to głównie opis operacyjno/taktyczny wojny, gdzie omawiane są wszelakie aspekty wojskowe, z wizualnym przedstawieniem na 23 mapach i szkicach sytuacyjnych. Jeżeli ktoś czytał Zamoyskiego „1812 Wojna z Rosją” gdzie autor podparł się głównie na pamiętnikach i opisie strategicznym łatwo przyswajalnym, to muszę zmartwić bowiem jest to raczej praca w stylu Kukiela „Wojna 1812 roku”, bardzo wymagająca, gdzie naprawdę trzeba samemu wiele godzin przesiedzieć i przedyskutować opisywane wydarzenia. Ale po takiej pracy jest jaka satysfakcja ! Wracając do pracy Gilla: Pierwszy tom opisuje trzy główne bitwy (wliczając w to manewry) pod: Abensberg, Eggmuhl i Regensburg (Ratyzboną), do tego autor opisał wiele mniejszych starć jak pod Hausen-Teugn, Reinhausen, Hirschau czy Amberg. Wszystko okraszone w stosowne (ŚWIETNIE) wykonane mapy przez autora. Na końcu książki 51 stron Orders of Battle I tak 1. OdB The Austrian Army, April 1809 2. OdB Campaign in Bavaria 3. OdB Battle of Abensberg and the Pursuit to Landshut 4. OdB Battle of Eggmuhl Polecam każdemu!

Tak ale wiesz, sądzę że do takich skandalicznych kapitulacji doprowadziło długie zaniedbanie na najwyższym szczeblu. Łatwo bowiem zwalić winę na starego człowieka dowodzącego twierdzą Głogowską. Stary również był Pruski Minister Śląska hr. Hoym który pełnił swój urząd od 1770 roku. Był człowiekiem kompletnie nie na miejscu, nie potrafiącym podjąć jakiejkolwiek inicjatywy w chwili przeniesienia wojny na Śląsk. Kolejnym kwiatkiem był dowódca twierdz Śląskich w osobie gen. Lindenera. Człowiek ten powinien pujść na szafot za to co zrobił. Zamiast organizować obronę twierdz śląskich zgodnie z rozkazami króla, to on siał defetyzm (uzasadniony ) i starał się przygotować twierdze na taką obronę by uzyskać zrazu honorowe warunki kapitulacji. Wracając do Głogowa: Siły i środki Pruskie OdB Garnizonu Głogowa w chwili zablokowania twierdzy przez wojska Reńskie 3. baon pułku Grevenitz 3. baon pułku Tschepe 3. baon pułku Zastrow odział z pułku Zenge 4 kompanie inwalidów w sumie 3228 ludzi i 124 działa OdB Wojsk Wirtembersko Bawarskich z listopada 1806 roku. 1. Dywizja Bawarska Dowódca: gen.-por. Bernhard Erasmus Deroy 1. Brygada Dowódca: gen.-mjr Siebein 1.pułk piechoty (Leibregiment) 10. pułk piechoty (Junker) 6. batalion lekki Taxis 2 kompanie strzelców pieszych 1. bateria piesza Peters 2. Brygada Dowódca: gen.-mjr Raglowich 4. pułk piechoty 5. pułk piechoty (Preising) 2. bateria piesza Goschel lekka bateria Roppelt 2. Dywizja Bawarska Dowódca: gen.-por. Wrede 1. Brygada Dowódca: gen.-mjr Mezzanelli 2.pułk piechoty Kronprinz 13. pułk piechoty 3. batalion lekki Preising 1. bateria piesza Kaspers 2. Brygada Dowódca: gen.-mjr graf Minucci 3. pułk piechoty ks. Karola 7. pułk piechoty Lowenstein 4. batalion lekki Zoller 2. bateria piesza Vandouve 12 funtowa bateria Tausch Dywizja Wirtemberska gen.por. Sackendorf 1. Brygada Dowódca: gen. mjr. Lillienberg pułk piechoty Kronprinz (nr. 6) pułk piechoty Seckendorf (nr. 3) pułk piechoty Lillienberg (nr. 5) 2. Brygada Dowódca: gen. mjr Schroder pułk piechoty ks. Wilhelm (nr. 2) pułk piechoty Schroder (nr. 1) Lekka Brygada Dowódca: gen. mjr Neubronn 1. batalion jegrów Hugel 2. batalion jegrów Scharfenstein 1. batalion lekki Neubronn 2. batalion lekki Brussel Artyleria Dywizji: bateria piesza Bausch bateria piesza Besnera Kawaleria: 1. Brygada (Bawarska) Kawalerii: Dowódca: graf Mezanelli 1. pułk dragonów Minucci 1. pułk szwoleżerów Kronprinz 2. pułk szwoleżerów króla 2. Brygada (Wirtemberska) Kawalerii: Dowódca: gen. L.P. Montbrun 1. leibregiment szwoleżerów 2. pułk szwoleżerów 3. Brygada (mieszana) Kawalerii: Dowódca: gen. Ch. Lefebvre-Desnouettes 2. pułk dragonów Taxis 3. pułk szwoleżerów Leiningen Wirtemberski pułk jegrów konnych ks. Ludwika

Marian Kujawski urodził się w Płocku 19 sierpnia 1921 r., a zmarł w Anglii 29 czerwca 1983r., został pochowany na cmentarzu Kirkton of Monikie koło Carnoustie w Szkocji. „WOJSKA FRANCJI W WOJNACH REWOLUCJI I CESARSTWA 1789-1815”, to jest to obszerny bo liczący 404 strony, (choć niedokończony bowiem autor zmarł w trakcie jego pisania) leksykon Francuskich formacji wojskowych. Mimo że nie został ukończony, stanowi mimo to potężną skarbnicę wiedzy. Praca składa się z 2 rozdziałów, pierwszy rozdział świetnie opisany charakteryzuje wszystkie formacje opisując po kolei: Piechotę Liniowa Lekka, Kawalerię: Karabinierzy Kirasjerzy, Dragoni, Szwoleżerowie-Lansjerzy, Strzelcy konni, Huzarzy, Artylerię, Inżynierię wojskową, Służby pomocnicze: Tabory, Kompanie robotnicze, Służba zdrowia, Intendentura, Łączność, Służba balonowa, Gwardia. Następny 2 rozdział jest już tym właściwym leksykonem- „słownikiem”, opisującym krótką historię: pułków piechoty linowej (opis od 1 do 163 pułku), lekkiej (od 1 do 37 pułku), Kawalerii (1 i 2 pułk karabinierów, od 1 do 14 pułku kirasjerów, od 1 do 7 pułku szwoleżerów-lansjerów, od 1 do 30 pułku dragonów, od 1 do 31 pułku strzelców konnych i od 1 do 14 pułku huzarów), dalej pod opis idzie Artyleria (czyli tam: Artyleria piesza, opis od 1 do 9 pułku artylerii pieszej, Artyleria konna: od 1 do 6 pułku artylerii konnej). Gwardia została scharakteryzowana naprawdę bardzo dobrze, wszystkie jej jednostki, zostały ujęte w osobnym rozdziale, i scharakteryzowane, nie będę tutaj opisywał jakie ale wierzcie mi że wszystkie Ponadto jeszcze wiele opisów jednostek pomocniczych: pontonierów, pociągów, rzemieślników. Polecam każdemu historykowi, entuzjaście epoki napoleońskiej.