bavarsky

Jeff Buckley - Hallelujah

Toż to Krakusy. Tyle tylko że w roku 1814, po reorganizacji wojsk w Sedanie, pułk Krakusów przywdział mundur troszkę inny, wzorowany raczej na kształt Czerkisów:

Bardzo ciekawe. Toż to w 1812 roku, Rosjanie dopiero zaczęli doposażyć pułki kirasjerskie w kirysy, bowiem regulaminowo poza dorodnymi końmi i jeźdźcami pozostał im tylko pałasz A poniżej piękna prezencja 14. pułku kirasjerów w kampanii 1812 roku:

Zawsze lubię sprawdzać, kto jest autorem danego artykułu i jeżeli stwierdzę że ma on jakąś wartość dla mnie, to z natury się nie zastanawiam tylko go czytam, i w takich przypadkach nie ma dla mnie żadnego znaczenia czy jest on w Focusie, Mówią Wieki czy Obliczach Historii. Przy czym nie jestem przywiązany do żadnej gazety. Studia Historyczne, mają to do siebie że są wydawane z dużym odstępem czasowym i ostatnio nie bardzo podchodzi mi okres historyczny omawiany w nich. Choć staram się mimo wszystko z obowiązku je czytać, bowiem autorami są przeważnie historycy z Uniwersytetu Jagiellońskiego czy inni ludziska.

Tak jest. Zadajesz pytanie Amonie.

Racja, gusta każdy z nas ma swoje. Ja raczej nie kupuję gazet historycznych no może czasem Mówią Wieki i rzadziej czasopisma specjalistyczne typu: STUDIA HISTORYCZNO-WOJSKOWE. Natomiast absolutnie nie mam nic przeciw czasopismom typu Focus Historia czy wkładki w Rzepie. Jest to ważne źródło w popularyzowaniu historii.

Takie prościutkie pytanie. W kampanii 1809 roku, toczonej na ziemiach Polskich, brał udział pewien oficer Księstwa Warszawskiego, pochodzenia żydowskiego. Proszę podać nazwę tegoż oficera ze stopniem, oraz gdzie służył i jak skończył.

Oj nie widziałem tej serii, ale jak znając Brytyjczyków, to każdą bitwę stoczoną przez Napoleona, będą porównywać z Waterloo i „geniuszem” Wellingtona.

W bardzo prosty sposób Robisz w wordzie Wstaw --> Odwołanie --> Przypis dolny i dodajesz informacje ze źródeł ze sobą sprzecznych... Ze stosownym wyjaśnieniem oczywiście

No, nareszcie zacząłem czytać dzisiaj „Cezar Życie giganta” Adriana Goldsworthy’a. Wyśmienicie się czyta! Polecam każdemu!

Mnie, zaraził pasją mój ukochany dziadek. Który sam jest Napoleonistą z przekonania, no i chyba też po części ze względu na jego jak i moich zarazem przodków. Pierwszą książkę jaką przeczytałem, była biografia ks. Józefa Poniatowskiego podarowana od dziadka, autorstwa Szymona Askenazy, a potem poszło już jakoś tak z górki Wojny Napoleońskie Kukiela stały się moją przysłowiową „biblią” wiedzy o geniuszu militarnym Napoleona.

Generalnie Księstwa w okresie 1809-1812 nie było stać na kirasjerów. Prosty powód = brak pieniędzy. To, że powstał było wręcz ewenementem. Pułki tego rodzaju z oczywistych względów były znacznie droższe od wystawienia strzelców czy ułanów. Pułk kirasjerów był formowany w 1809 roku przez Stanisława hr. Małachowskiego w Końskich, jego dobrach. Pod koniec 1809 roku, pułk otrzymał rozkaz dyslokacji w Warszawie, do której przybył z dniem 4 grudnia. Wszak o jego ówczesnej wartości może stanowić opis wydany przez Naczelnego Wodza po paradzie z 24 stycznia 1810 roku w Warszawie: „Oddział kirasjerów lepiej i porządniej, jak dotąd bywać zwykł, wystąpił, lecz niezmiernie znać dotąd nową tego pułku egzystencję, gdyż żaden człowiek nie umie sobie do miary swojej i konia dogodzić i oporządzenie swego konia” Problem polegał na tym, że i tak pułk ten wystawił tylko dwa szwadrony zamiast czterech, a do tego problem polegał również na wykorzystaniu jego podczas bitwy jako odwodu ciężkiej jazdy, ponieważ w Armii Księstwa Warszawskiego praktycznie wszystkie pozostałe pułki zaliczały się do lekkich/średnich i a by było sensowne użycie kirasjerów, należało ich użyć w raczej dużej liczbie w znacznym skupieniu i na szczeblu nie mniejszym niż brygada. W przypadku Polskiego pułku było to niemożliwe do spełnienia i oznaczało przekazanie regimentu na czas wojny pod jurysdykcję obcej władzy wojskowej, która podepnie pułk do innych pułków kirasjerów. I tak w kampanii 1812 roku, 14. pułk kirasjerów (2 szwadrony) walczył w 1 Brygadzie, 7 Dywizji Kirasjerów, IV Korpusu Kawalerii, razem z Saksońskimi Kirasjerami Guarde du Corps i Zastrow; łącznie 8 szwadronów. Cofając się jednak w czasie, do dekretu Króla Saskiego z 21 listopada 1810 roku w którym to oznajmiał: „Art. 1-szy. Pułk kirasjerów wojska Księstwa Warszawskiego w aktualnym swoim co do liczby i organizacji stanie na pułk strzelców konnych przeistoczony zostanie. Art. 2-gi. Nasz Minister wojny przedstawi nam projekt jakby ta zmiana zwolna i następnie po sobie z największą ochroną mogła zostać przeistoczona” Jak widzimy planowano już po roku funkcjonowania, przeistoczyć go w pułk strzelców konnych, bardziej zdatny dla Wojska Księstwa Warszawskiego. Ks. Poniatowski widział jednak trudności w tej zamianie i wydał swój projekt, aby pułk kirasjerów przeistoczono w pułk dragonów. Lecz pomysł księcia spotkał się ze sprzeciwem Króla, który kolejnym dekretem z dnia 20 grudnia, ponownie nakazał zamianę kirasjerów na strzelców konnych, zamykając tym samym temat dyskusji. Ks. Poniatowski wydał następujący rozkaz do pułku 14-go jazdy z dnia 6 stycznia 1811 roku: „Z okazyi nastąpionej odmiany co do broni pułku 14-go jazdy mam sobie za obowiązek oświadczyć temu pułkowi, że mi było przyjemno widzieć w nim formującą się pod mojem okiem nową broń, która biorąc miarę pod duchu, którym pułk ten tchnie, po porządku i instrukcyi, do której przychodzić zaczynał, pewny jestem, iż byłaby równie, jak i inne bronie, doskonale odpowiedziała oczekiwaniu Króla i Ojczyzny. Lecz ponieważ was było mało, rzadkaby była wam sposobność dystyngowania się i nigdy prawie nie bylibyście jej mieli sami, tak zaś stawszy się szaserami się szaserami i porównani z resztą jazdy, z większem jeszcze ukontentowaniem będę was umiał użyć i podać wam przy zdarzonej okazyi zręczność łatwiejszą i równiej skuteczną do wzniecenia emulacyi w drugich i należytej dla siebie chwały” Lecz mimo zamiarom przerobienia 14-stki na szaserów, w związku z wielkimi przygotowaniami zbrojnymi Napoleona, postanowiono ostatecznie zostać na kirasjerach. 14 maja 1812 roku 14. pułk kirasjerów pułkownika Małachowskiego wyruszył na swoją pierwszą wojnę, w sile 456 ludzi.

Tutaj wszystko zależy od autora. Np. Adriana Goldsworthyego uwielbiam. Genialne są jego pozycje. W Ospreyu wydał chyba parę prac, między innymi tą: Caesar's Civil War --> http://www.amazon.com/Caesars-Civil-War-Ad...y/dp/1841763926 Pozdr.

Polecam: http://www.napoleon-series.org/military/or...edisharmy3.html oraz http://www.hat.com/Curr2/Bx8091a.html Pozdr.

Były chyba trzy regimenty Szwedzkiej gwardii: 1. Svea livgarde 2. Finska gardet (Fińska gwardia) 3. Gota gardesregemente Przy czym z tego co mi jest wiadomo te dwa ostatnie regimenty się połączyły (amalgamat). Jeżeli gdzieś popełniłem błąd to przepraszam. Sprawdzałem to za OdB Nafzigera. Pozdr.

„Achilles był synem i śmiertelnego człowieka. Jest to obraz geniuszu wojennego. Boski jego dział, to wszystko, co wypływa ze zjawisk natury moralnej, z charakteru, talentu, z interesów naszego przeciwnika, z przekonań, ze stanu duchowego żołnierza, który jest silny i zwycięski, lub słaby i zwyciężony, zależnie od tego, co jemu samemu się wydaje. Dział ziemski, to broń, szańce dyspozycje bojowe, to wszystko, co polega na kombinacji sił materialnych.” Napoleon Bonaparte Napoleon ujarzmiał los mądrością, przezornością i śmiałym kombinowaniem sił materialnych, ale również potrafił owładnąć umysłem prostego żołnierza i natchnąć w nim siły nadprzyrodzone. Przegrał, bo zaczął tracić po 1812 roku ten powyższy ład sił. Homeostaza „organizmu” jakim była WA, poczęła niszczeć i w 1815 była już tylko cieniem dawnej Grande Armee.

Czekam z niecierpliwością na twoją knigę! Podpisano Jenerał Bavarsky vel Kot

Przypominam sobie „Las Teutoburski” Pawła Rochali. Świetna książka! Polecam każdemu!

Leonard Cohen Woke Up this Morning Jak ktoś oglądał Rodzinkę Soprano, i kojarzy tytułowy utwór który zaczyna każdy odcinek, wie o czym piszę

Oppsss :shock: :shock: :shock:

Oczywiście, że z pełnym kompletem map. Będzie to wydanie 2 tomowe. 1 Tom to treść a 2 tom to same mapy. Pozdrawiam

Ja cenię prace Petera Hofschroera: Prussian Light Infantry 1792-1815, Prussian Line Infantry 1792-1815, Prussian Cavalry 1792-1807, Prussian Cavalry 1808-1815 oraz Prussian Reserves, Militia... Mam stare wydania z lat 80’tych, wiem że wznawiano je ostatnio. Co do reszty się nie wypowiadam, ale kolega Nico robiąc grę w skali operacyjnej o Dreźnie 1813, mocno zbluzgał jedną z pozycji tej serii... lekko pisząc: za niedokładność

Co do Bellony, to mam na nią chandrę już od dłuższego czasu. To wydawnictwo, w okresie międzywojennym było jednym z lepszych w Polsce. Wydawali wybitne pozycje historyczne, finansowali wiele projektów badawczych najznakomitszych Polskich historyków od wojskowości... a dzisiaj co?? Dno. Liczę natomiast bardzo na Oficynę wydawniczą Volumen. Rozmawiałem niedawno z Panią prezes wydawnictwa i poinformowała mnie o tym, że w przyszłym roku wznowią „WOJNĘ POLSKO- ROSYJSKĄ 1830 i 1831” Wacława Tokarza i bodaj „Bitwy i potyczki 1863-1864” Stanisława Zielińskiego.

Zacytuję wspomnienia generała Hasso Eccarda von Manteuffela, jednego z najwybitniejszych dowódców wojsk pancernych podczas II wojny światowej: „Hitler przyciągał jak magnes i naprawdę była to hipnotyczna osobowość. Wywierał wielki wpływ na ludzi, którzy przechodzili do niego z zamiarem przedstawienia swych poglądów w jakiejkolwiek sprawie. Zaczynali wyłuszczać swój punkt widzenia, ale stopniowo ulegali jego osobowości i często ostatecznie zgadzali się z jego przeciwstawną do ich własnej opinią. Ze swojej strony dobrze poznałem Hitlera w ostatnich stadiach wojny i nauczyłem się tak prowadzić z nim rozmowę, aby nie odbiegała od tematu, a jednocześnie, abym mógł zaprezentować do końca moje argumenty. W przeciwieństwie do wielu pozostałych nie bałem się Hitlera. Często wzywał mnie na rozmowę po tym, jak zwycięskim uderzeniem na Żytomierz zwróciłem na siebie jego uwagę i spędziłem święta Bożego Narodzenia w jego kwaterze. Czytał mnóstwo literatury wojskowej, lubił również przysłuchiwać się wojskowym dysputom. Łącząc nabytą wiedzę z własnym doświadczeniem wyniesionym z ostatniej wojny, w której służył jako prosty żołnierz, opanował w pełni sztukę wojenną na poziomie taktycznym i taktyczno-operacyjnym w zakresie działania różnych rodzajów wojsk, wpływu ukształtowania terenu i pogody, mentalności i morale żołnierzy. Potrafił świetnie odgadywać ich nastrój. Spostrzegłem, że omawiając tego typu kwestie najczęściej jestem z nim zgody. Z drugiej strony nie miał pojęcia o rozwiązaniach z zakresu sztuki operacyjnej i strategii. Dobrze ogarniał zakres czynności związanych z manewrowaniem i bojem pojedynczych dywizji, ale nie był już w stanie opanować tego zagadnienia na poziomie armii i wyższym.” Sir Basil H. Liddel Hart „Karmazynowe Bractwo. Generałowie Wehrmachtu o wojnie” str. 381-382 Taki oto komentarz w ostatnim zdaniu wystawił von Manteuffel Hitlerowi...

Zatem tego proszę, skasować lub przenieść do innego bardziej stosownego działu.