adam1234

Ale do odwrotu z Moskwy ta kampania to był sukces Napoleona A propozycje pokojowe słał, bo wydawało mu się, że WYGRAŁ, a nie że był świadomy swej porażki... Niemniej co do sensu wypowiedzi się zgadzam. Twierdzenie, że operacja czy kampania się powiodła, bo zdobyła teren to nieporozumienie.

Albo próbą ratowania tej armii - zresztą N sam tak twierdził Że pojedzie do Francji i ściągnie pomoc. Bo to złe kobiety były i państwu szkodziły. A może nie wiedział jak to z żywnością będzie, może po prostu w czasie bitwy myślał o czym innym?

No to niech ma pretensje do siebie. A. Zahorski, Napoleon Ale jakby był tam Napoleon to by na pewno wiele lepiej nie skończyli, bo to czy wrócą na swoich statkach czy na innych od dowódców w Egipcie nie zależało. Eee tam, racja stanu A może by z nim dalej walczyli? Ja nie mówię, że zabijanie jest dobre, ale z czysto wojskowego punktu widzenia było uzasadnione.

Nie, nie przyznał się, tylko stwierdził to co napisałem wcześniej, że będzie walczył z Francją inna niż biała do śmierci. Skoro nie mogli wrócić do Francji to jakim cudem im się to udało? Natomiast, że to źle wpłynęło na żołnierzy to fakt. Mi chodziło mimo wszystko o to, że skoro dzięki Napoleonowi egzystowali to mógł od nich wymagać posłuszeństwa. A ten brat, który się postawił i stwierdził, że będzie żył sobie na własny rachunek nie został przez Napoleona ani nagrodzony, ani przekreślony. W końcu Lucjan pomógł N w 1815. I jeszcze odnośnie jeńców pod Jaffą, bo zapomniałem w poprzednim poście - miał tych jeńców wypuścić?

Jak to krucha przesłanka - sam stwierdził, że będzie walczył z Francją inna niż biała do śmierci... Zresztą w porównaniu z Trybunałem Rewolucyjnym to i tak postęp Ale zostawiał ją w dobrych rękach i bardzo dobrej sytuacji. W odróżnieniu od reszty Lucjan się postawił i jakoś Napoleon go nie rozszarpał...

Chciałbym zauważyć jedną rzecz - Napoleon nie pominął zasług Davouta, ponieważ nadał mu tytuł księcia za bitwę, po drugie wspomniał o nim w biuletynie odnośnie bitwy i wspomnienie to, to jedna wielka pochwała Davouta. Po trzecie wreszcie to Napoleon był naczelnym wodzem i to jego działania doprowadziły do takiej a nie innej sytuacji 14 X 1806 r. i tylko Napoleonowi należy się laur za zwycięskie powodzenie manewru. Ks. d'Enghiem w czasie przesłuchania stwierdził, że walczył z Francją rewolucyjną i napoleońską, i będzie to robił nadal... Ale Napoleon nie miał możności zaopiekowania się jeńcami, tym bardziej, że zmierzał ku długotrwałemu oblężeniu Akki. Jak poświęcił skoro po jego odjeździe Francuzi odnieśli jeszcze masę zwycięstw? A to nie Napoleon powiedział po tej samej bitwie, że nie może się cieszyć ze zwycięstwa bo stracił tyle swoich dzieci?

Wiesz, jakby zacytował to możnaby mu było zarzucić, że sobie wymyślił cytat

Rozczaruję Cię, Łysiak nie cytuje tej książki tylko podaje stronę na której znajdują się podane przez niego informacje - str. 100 mianowicie.

No to zabrnęliśmy w naszej dyskusji dosyć daleko i niestety ja (i Łysiak) kapituluję Nie jestem w stanie rozwiać wszystkich Twych wątpliwości. Niemniej cały czas uważam, że teza Łysiaka ma pewne racjonalne podstawy, i że nie za bardzo da się udowodnić czy rzeczony Pan był czy nie był Polakiem W. Łysiak, Opowieść o heroicznej obronie portu Genua i o polskim kawalerzyście, który z szablę w zębach płynął wpław przez morze, [w:] Napoleoniada, Warszawa 1990

Jak mówiłem Łysiak wyjątkowo podaje pełny przypis - ma być o Polaku wspomniane na stronie 100 Armii francuskich Tak jest to artykuł - jak sobie życzysz mogę dać pełny namiar A IMHO nie, nie każdy musiał wiedzieć, że to Polak, a pracę którą Łysiak cytuje mieli pisać profesjonaliści...

Niestety Łysiak o tym nic nie mówi Ale z tym drugim członem spotkałem się dopiero u Bieleckiego, Macdonell np. używa tylko pierwszego członu. Również nie. Tylko że Łysiak zapewne stwierdził, że nie miał na to miejsca, albo po prostu nie był w stanie tego zrobić. Tylko jedno, pozostałe źródła miały się opierać na pamiętnikach żołnierzy włoskich, czy francuskich , którzy pisali to nazwisko w sposób zwłoszczony Ale "adjoint" oznacza również coś "pomocniczego" a właśnie taki jest źródłosłów słowa "adiutant" i jego rola, niemniej 100 % pewności nie mam. To bardziej na zasadzie logicznego myślenia i eliminowania rzeczy, które na pewno nie pasuję. Bo gdyby to był porucznik to jeszcze można się byłoby zastanawiać czy to nie przypadkiem porucznik II klasy, ale pisałeś o podporuczniku, a Ci nie byli podzieleni na klasy...

Ponieważ jego polskie nazwisko Frączewski miało być zbyt trudne do wymówienia przez jego włoskich i francuskich kolegów. Na to pytanie nie jestem w stanie odpowiedzieć Les armees Francaises. Bardzo istotny jest tu rok wydania, bo 1815. Wtedy jeszcze uczestniczy wydarzeń z epoki żyli, a skoro byli naocznymi świadkami to chyba wiedzą najlepiej Dzięki Można jeszcze link/źródło? To po prostu adiutant w stopniu podporucznika

No dobrze, nareszcie wiem o co chodzi Tym Polakiem, który miał się wydostać z Genui był Jean Baptiste Marie Franceschi-Delonne (ur. 1767 w Lyonie), generał brygady w 1805. Oczywiście w tym miejscu opieram się na Łysiaku, który opisał całą sprawę rzeczowo, i co w jego przyapdku wyjątkowe podał źródła na jakich się opierał Natomiast co do tego trzeciego wymienionego przez Ciebie pana to niestety też nic o nim nie wiem i pierwszy raz o nim słyszę, ale chętnie bym się coś dowiedział.

Możesz mi powiedzieć o jakich źródłach mówisz? No i może ustalmy jedną rzecz. W armii francuskiej było dwóch ludzi o tym nazwisku, jeden był w 1799 generałem, drugi szefem szwadronu. Ten szef szwadronu był w Genui i był Polakiem.

Ten człowiek o którym mówisz już w roku 1799 został generałem, czyli jeszcze przed oblężeniem Genui. Natomiast Polak o nazwisku Franceschi (bez Dellone ) był w 1800 młodym oficerem , a z Genui wypłynął młody oficer a nie generał. O jakich źródłach mówisz?

Nie, to akurat przypadkowa zbieżność nazwisk. Ten pływak był jak najbardziej Polakiem

Tylko że Napoleon nie doszedł do władzy na fali rewolucji, rewolucja go wykreowała - to fakt, ale został konsulem z powodu chęci zakończenia rewolucji. Dalej, Napoleon nie opierał się na wojsku, ani na oficerach w rządzeniu państwem, jak sam mówił: generałowie działają tylko przez siłę i dla siły. Francja napoleońska dyktaturą wojskową nie była. Napoleon mógł odwołać się do haseł rewolucyjnych w 1814 i 1815. Sam powiedział, że nie zrobił tego, ponieważ ukochał naród francuski, a rewolucja wyrządziłaby mu ogromne szkody.

Po klęsce wyprawy na Rosję system stworzony przez Napoleona w Europie zaczął upadać. Jednak fiasko kampanii roku 1812 było tylko katalizatorem wielu innych czynników. Bez wątpienia, jednym z najważniejszych czynników wpływających na sytuacje po 1812 była kwestia rodzącego się nacjonalizmu. Siły, która bardzo ułatwiła pokonanie Napoleona w Rosji, a miała pomóc w jego pokonaniu w Hiszpanii i Niemczech. Co ciekawe, Napoleon nigdy siły nacjonalizmów nie docenił. Drugą kwestią była sytuacja gospodarcza Europy, która cierpiała z powodu blokady kontynentalnej, której rola co prawda była demonizowana, niemniej była ona bronią obosieczną. Co więcej, pośrednio była przyczyną kryzysu we Francji w roku 1811, który został co prawda w miarę szybko zażegnany i już w 1813 Francja wyszła na plus. Niemniej kryzys gospodarczy zbiegł się z kryzysem wojskowym/politycznym co niestety było oznaką tego, że Cesarzowi zaczęło brakować pieniędzy. Trzeci aspekt to nastawienie samych Francuzów, których entuzajazm stopniowo opadał, wraz z kolejnymi poborami i wojnami toczonymi tysiące kilometrów od Francji. Czwartą sprawą mającą niebagatelne znaczenie dla sytuacji po odwrocie z Moskwy jest nastawienie monarchów, których Napoleon trzymał pod butem, a którzy czekali tylko na dobrą chwilę, aby go zdradzić. Byli jednak oni połączeni tylko nienawiścią do Napoleona. Kolejną kwestią na jaka należałoby zwrócić uwagę jest stan armii napoleońskiej, w roku 1813 bez wąpienia najgorszej jaką miał w całej swojej karierze dowódczej oraz uskrzydlenia żołnierzy koalicji zwycięstwem. Dochodzi tu jeszcze oczywiście kwestia Hiszpanii. Armia i jej sukcesy były chyba jedynym środkiem jakim Napoleon mógł oddziaływać na swyxh "sojuszników" oraz na własny kraj. W powyższych pięciu punktach bardzo pobieżnie starałem się ukazać ogólną sytuację w Europie po roku 1812, która była nad wryraz skomplikowana, i w której mieszały sie sprzezcne interesy monarchów, jak i ludów. Zrobiłem to żeby zadać pytanie, które nurtuje mnie już dosyć długo - czy Napoleon miał szansę ocalić Wielkie Cesarstwo?

Jacy monarchowie? Jedyni naprawdę zainteresowani odwiedzeniem Paryża do Aleksander, Fryderyk Wilhelm i Jerzy... Problem w tym, że ona nie miała tej przewagi, więc nie miała czego z rąk wypuszczać. Duma i prestiż to słabe argumenty. Napoleon nie wycofał się z Hiszpanii, bo gdyby to zrobił walki przeniosłyby się do południowej Francji. Po pierwsze: nie wyparłby się XW bo i po co? Po drugie: Rosji i tak by nie udobruchał Po trzecie: zakładając, że by je oddał to niby jakich wielu zwolenników by stracił? Prusy i Rosja - tak. Austria od czasów Metternicha nie chciała znisczyć Napoleona za wszelką cenę, chciała odgrywać rolę języczka u wagi. Anglia również nie, bo jej wojska były w Hiszpanii. Nie rozumiem tego zdania. Nie, marszałkowie to ostatecznie przestali chcieć walczyć w 1814, mit WA został odbudowany po Luetzen i Budziszynie...

Bez wątpienia najważniejsza decyzja gospodarcza Napoleona. Wprowadzona została dekretami berlińskimi wymierzonymi w Wielką Brytanię w 1806, a potem została rozszerzona dekretami mediolańskimi w 1807 wymierzonymi w bandery państw neutralnych. Czy było możliwe, że Napoleon w ten sposób pokona Anglię? A co za tym idzie, czy było możliwe sprawienie by blokada była szczelna? Wreszcie w jakim stopniu odpowiadała za kryzys we Francji w 1811? I czy przyniosła Europie tylko straty?

Jak wygląda sytuacja z tymi planami Kolego bavarsky? Czy je gdzieś już zamieściłeś? Jeśli tak to proszę o linka

http://pl.wikipedia.org/wiki/Masada

Co rozumiesz pod pojęciem "pasywne ustawienie"? A kto wygrał bitwę? Wybacz, Bagration dowodził tylko częścią wojsk, więc nie za bardzo jego działania mogą być potwierdzeniem, że całokształt działań rosyjskich był bardzo aktywny. Jak w świetle tych słów ma się Twa teoria, że ustawienie Rosjan nie było błędne? Nie twierdzę, że Kutuzow powinien przewidzieć linię ataku co do centymetra, ale ustawienie wojsk rosyjskich w dniach od 5 do 7 września 1812 roku to niestety była jakaś farsa. Zadaniem gwardii chyba nie jest ciągłe łatanie dziur w linii. Tym bardziej, że siły były wyrównane (teoretycznie) a po stronie rosyjskiej były dodatkowo umocnienia. I mimo tej klasy uległa ta kawaleria swojej przeciwniczce z WA - co było tego powodem?

W styczniu 1813 r. kawaleria litewska liczyła: 17 puł 31 of./778 żoł./ razem 809 19 puł 36/672/708 18 puł 25/97/122 20 puł 23/132/155 21 psk 5/26/31 oddział Tatarów 2/46/48 żandarmeria 23/130/153 artyleria konna 3/56/59 Może jeszcze dodam, że informacje podane przez Kolegę bavrsky'ego odnośnie pułków piechoty litewskiej nie są niestety pełne Stan na styczeń 1813 r. (pominąłem jednostki już podane przez Kolegę bavarsky'ego) 19 pp 33 of./100 żoł./ razem - 133 batalion strzelców 13/92/105 22 pp 18/48/66 2 ps oraz gw. nar. 26/240/266 Dane za: J. Tyszkiewicz, Historia 17. pułku ułanów na tle wojsk litewskich 1812-1814

Tylko że ten węzeł komunikacyjny musiałby ktoś wykorzystać. A kto miałby go wykorzystać skoro prawie wszystkie wojska miałyby być na wschód od Paryża? A planu Schlieffena nie widziałem