dzionga

Nie przeceniam jego roli.Pojedynczy żołnierze nie mogli wywołać powstania,ale z łatwością zostaliby schwytani przez Niemców,bo po co zabijać dobre źródło informacji?A nie wszyscy by wytrzymali śledztwo i mogłyby posypać się nazwiska,a to groziła dekonspiracją,na pewno nie całego podziemia w Warszawie,ale mogłoby to pociągnąć za sobą wiele strat.

Bo Starówka to sztandarowy przykład i najbardziej znany.

Gdyby nie kanały to zapewne polskie oddziały wycofujące się ze Starówki czekałaby rzeź.Co innego nieliczna grupa,jak ta Andrzeja Morro,a co innego cała obsada wojskowa Starego Miasta.O rannych zapewne można by było zapomnieć,a kanały dawały możliwość uratowania także tych najsłabszych powstańców.

Zgadzam się z tym,że żołnierze sami by walki raczej nie wywołali.AK była za dobrze zorganizowana,żeby żołnierze samoistnie decydowali o tak ważnej walce.Były też oczywiście przypadki niezdyscyplinowane,z takimi ludzmi walczył m.in. Andrzej Romocki.

Można by poprawić parę rzeczy,ale pomysł genialny.

Dobry jest pomysł utworzenia wirtualnego Muzeum.Ma trochę mankamentów,ale pomysł jest świetny

Gdyby nie podejmował żadnych działań to po prostu byłby skazany na śmierć,nieważne czy z rąk Polaka czy Niemca.A tak przy okazji to uważam,że chore jest zabijanie swoich żołnierzy :/ W AK nie potrafię sobie nawet czegoś atkiego wyobrazić.

Zapowiedź powstania i zapowiedź klęski. W Pokoleniu też wyraża strach,że ich walka ozstanie zapomniana:"nie wiedząc czy nam postawią,z litości chociaż,nad grobem krzyż".Chociaż jak się teraz nad tym zastanawiam to mógł też mieć na myśli wroga. Z tego co pamiętam to jego żona Basia zginęła kilka dni po nim w ręku z tomikiem jego poezji.

Wydaje mi się,że Czerniakowa broniono głównie ze względu na to,że liczono na wsparcie Armii Berlinga.Niestety prawdziwej pomocy powstańcy się nie doczekali i 15września odbierając zwiad zginął Andrzej Romocki,a to był cios dla "Rudego". Raczej nie dałoby rady skoro zwiad dotarł w bardzo wykruszonym stanie.Gdyby próbowano przeprowadzić desant na dużą skalę Niemcy strzelaliby do żołnierzy jak do kaczek.

Jeszcze z Baczyńskiego:to chyba bez tytułu z tego co pamiętam,ale zaczyna się od słów:"Gdy broń dymiącą z dłoni wyjmę i grzbiet jak pręt rozgrzany stygnie,niech mi nie kładą gwiazd na skronie..."itd,itd;)

Myślę,że dużo dawała mu Józefina.Może to naiwne,ale miłośc na pewno dawała mu jakieś oparcie:)

Chodziło mi raczej o to,że wolał walczyć niż bezczynnie czekać na śmierć.A tak przy okazji to jestem pełna podziwu dla ludzi,którzy potrafili lub potrafią żyć po tym co widzieli w płonącej Warszawie.

Jak zawsze udzielasz przydatnych informacji:)Już myślałam,że to moje niedopatrzenie i nieznajomość którejś piosenki.Albo wiersza.

To można tłumaczyć na wiele sposobów.Zawsze istniało niebezpieczeństwo,że w wypadku wojny domowej dojdzie do zniszczenia ich dóbr no i pozbawienia ich taniej siły roboczej.

W wykonaniu Lao Che??To jest na płycie Powstanie Warszawskie?Bo nigdy nie słyszałam tego w tym wykonaniu,a myślałam,że tą płytę dobrze znam:/

No to fakt.Zwykli żołnierze tacy jak ten opisujący swoje wspomnienia z Powstania mieli do wyboru walczyć albo dać się zabić.Oczywiste,że wybrali życie.

Daje do myślenia ta relacja.Ale boli głównie to,że Polacy zachowywali się z honorem i dobrocią,ratowali Niemców,a oni za to ich mordowali,gwałcili kobiety,zabijali małe dzieci i poniżali.

Z tego co pamiętam z "Zośki i Parasola" wszyscy przyjaciele Jaśka byli zaskoczeni takim utworem jego autorstwa.

Może właśnie dlatego miał krytyczny stosunek.

No i oczywiście "Modlitwa".

Bardzo się cieszę,jakoś nie potrafię sobie wyobrazić lepszego na mojej prowincji;) Muszę tylko przeforsować ten pomysł,bo on raczej woli o PRL-u,ale dam radę

Nie wiem czy to właściwe miejsce,bo opowiada raczej o szacunku Niemców(nawet Bacha!),ale to chyba najodpowiejdniejsze miejsce. http://www.rzeczpospolita.pl/specjal_04090...ecjal_a_18.html zachęcam do przeczytania 'Polskiej łączniczki'.

To musiało być wrażenie od którego ciary chodzą po plecach.Jedno z moich marzeń to porozmawiać z powstańcem,chociaż nie wiem jak bym to zniosła,pewnie bym cały czas płakała;) Jak chodziłam po Muzeum to cały czas miałam ucisk w okolicach serca i łzy w oczach,chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego.Niestety ludzie z którymi byłam nawet w takim miejscu nie potrafili się zachować:/aż pani przwodnik się zdenerwowała i nie pozwoliła im iść do kanałów;)ja bym na jej miejscu ich stamtąd po prostu wyrzuciła,bo brak szacunku do tego miejsca to brak szacunku do ludzi,którzy tam zginęli i brak szacunku do Ojczyzny.

Ja jestem w drugiej klasie i dopiero za parę miesięcy będę miała lekcje o Powstaniu,ale mój nauczyciel wie,że to moja obsesja i kiedyś z nim rozmawiałam o tym i on stwierdził,że to była jedna z większych klęsk Polaków.Chcę też jakoś 'rozreklamować' Powstanie wśród młodzieży,dlatego próbuję go przekonać,żeby zrobić maraton o Powstaniu Warszawskim.

Wiersze Baczyńskiego są piękne.Moje ulubione to Pokolenie I i II,Elegia o...(chłopcu polskim),Historia,zresztą co tu się rozpisywać,wszystkie są piękne bólu i przepowiedni tragicznego losu.A z piosenek powstańczych to Warzszawskie dzieci i Chłopcy silni jak stal,zresztą żołnierskie piosenki z czasów II wojny światowej są piękne.