dzionga

Powiedzmy, że rozumiem Ja myślałam raczej o takim argumencie, że nawet taka klęska (on uważa, że w narodzie za bardzo kultywujemy klęski, zapominając o zwycięstwach) potrafi bardziej uczyć patriotyzmu niż niejedno zwycięstwo. A poza tym, jakby to był temat PW a nie PRL to mogłabym bardzo mu pomóc w organizacji... Zresztą PRL jest nudny :roll:

Nie znam ich dobrze, ale to co słyszałam to mi się podoba.

O gmachu PWPW wiem tyle, że został zdobyty wcześnie, bo 2 sierpnia, jeden oddział złożony z pracowników zaatakował od wewnątrz, gmach utrzymano do 28 sierpnia. No i podobno to był bardzo ważny obiekt w tej części miasta, ale czemu to nie wiem. Albinosie, może zechcesz wyjaśnić to nieoświeconej dziondze?

Raczej etap, ale i tak duży krok naprzód, skoro postanowiliśmy uwolnić się od wpływów państw centralnych i zacząć prowadzić własną politykę. Jakieś tam na arenie międzynarodowej pewnie miał, ale według mnie raczej niewielkie, bo kto się liczył z nic w sumie nie znaczącą Polską?

Chciałam przy pomocy mojego nauczyciela zrobić maraton historyczny, temat przewodni- Powstanie Warszawskie. No, ale oczywiście Powstanie Warszawskie to była klęska, lepiej zrobić o PRL-u... Spróbuję jeszcze go przekonać, nawet znalazłam sobie dobre argumenty, ale czuję, że to nic nie da A tak się cieszyłam...

W reportażu, który ostatnio widziałam taka miła starsza pani mówiła, że zapamiętała dobrze twarz "Bora", gdy Starówka kapitulowała. Mówiła, że wyszedł w wymiętym kapeluszu i miał bardzo smutne oczy. Nie jestem pewna, ale wydaje mi się, że to jest na filmie.

Ciężko uratować coś, co spłonęło. To już po prostu kpina. Właśnie to ubrania cywilne w wielu przypadkach ratowały życie. Niemcy, jak to Niemcy oczywiście tej umowy nie dotrzymali: Warszawę zniszczono jeszcze bardziej niż była, razem z zabytkami i własnością prywatną czy też publiczną, los wielu powstańców jest nieznany, niektórych od razu rozstrzelano.

Jeśli chodzi o Mokotów to tragiczny jest koniec walk tam. Pomyłka przy wyjściu z kanałów i wylądowanie po stronie niemieckiej :/ Rozstrzelano ponad sto osób. W jednym z reportaży słyszałam wypowiedź dowódcy jakiejś kompanii czy plutonu, sama nie wiem, który mówił, że wprowadził do kanału 70 ludzi, a wyszedł z trzema. Aż mu się łzy w oczach zaświeciły jak o tym mówił. Dodał jeszcze, że potem wrócił do kanału szukać swoich żołnierzy.

Pismo: "Bądź gotów" jako dewizę miało słowa: "A jeśli komu droga otwarta do nieba- tym, co służą Ojczyźnie."- Jan Kochanowski. Nie jestem pewna czy to pismo nie działało tylko przed wybuchem Powstania, ale nawoływało ono do gotowości przed walką, więc myślę, że też się zalicza. Te słowa są bardzo wymowne, nie trzeba nic dodawać do nich.

Jak oglądałam ten film to ani razu nie miałam takiego uczucia. Może tylko jak był moment, że godzina 3 w nocy to godzina demonów, czy jakoś tak.

Możesz rozwinąć? Masz na mysli te 63 dni wolności? Najlepiej zrób to tutaj, żeby nie robić offa: http://jarpenn.superhost.pl/forum/viewtopic.php?t=25

Tak na to patrzeć nie należy, bo w takim wypadku wielu AK-owców (bo myślę, że mamy tu na myśli żołnierzy) byłoby ludźmi niehonorowymi. Po prostu nie zawsze się dało. Mimo wszystko ta akcja pokazała jak bardzo Jan Bytnar był ważny. Skoro zdecydowano się na tak ryzykowną akcję, aby go odbić musiał być kimś szczególnie ważnym dla żołnierzy. Powstał film: Akcja pod Arsenałem i zapamiętałam stamtąd najlepiej słowa jakiegoś cywila, gdy rozpoczęła się strzelanina. Zapytał AK-owca: "czy to już powstanie?". Widać jak bardzo ludzie na to czekali.

Witamy na naszym forum, mamy nadzieję, że zostaniesz z nami dłużej i będziesz dzielił się w dziale Powstania Warszawskiego swoimi opiniami.

Egzorcyzmy Emily Rose. Temat fajny, zrobione beznadziejnie.

Zdjęcie chyba wszystkim znane, pełne wymowy:

Przeczytałam, że produkowano również bomby i miny, ale szczegółów nie znam.

Według mnie jedno z najbardziej popularnych pism to "Brzask"- pismo młodych, czyli pismo harcerskich oddziałów AK, redagowane jeszcze przed wybuchem Powstania.

Wyżej wspomniane pięciokolorowe znaczki: 20 sierpnia w Dzienniku Obwieszczeń Rejonowego Delegata Rządu Warszawa- Południe ukazało się obwieszczenie w sprawie zorganizowania służby pocztowej: Szare Szeregi (harcerze) zostały przeze mnie upoważnione do zorganizowania poczty dla ludności cywilnej na wzór poczty polowej, obsługiwanej przez Szare Szeregi i zgodnie z rozkazem Komendy Okręgu AK w Warszawie z dnia 11 sierpnia 1944 r. Ze względu na ten doniosły i ofiarny wkład Szarych Szeregów proszę o należytą jego ocenę przez społeczeństwo i właściwe ustosunkowanie się do wskazówek obowiązujących dla korzystania z usług poczty harcerskiej Rejonowy Delegat Rządu inż. St. Kulesza Wkrótce po tym obwieszczeniu do pracy zgłosili się pracownicy Poczty Głównej, którzy swoim doświadczeniem bardzo wiele przekazali harcerzom. Rodziny małych listonoszy pomagały także, pełniąc funkcję cenzorów.

Jeden z największych poetów, jacy kiedykolwiek żyli w Polsce. Ukształtowany przez wojnę.

Z racji obchodów rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, głównie w TVP można było tego trochę zobaczyć. Liczy się inicjatywa, to, że wogóle można było coś zobaczyć na ten temat w telewizji publicznej, ale drażni mnie jedno- od trzech lat widzę to samo. Trzeba korzystać z tego, że powstańcy żyją, bo nikt nie jest wieczny, a oni już swój wiek mają, i robić coś nowego, a nie ciągle się powtarzać. Co myślicie o tych reportażach? Jak Wam się podobają? Może przychodzą Wam do głowy jakieś tytuły?

Tak, o tytule: Pamięć ciągle żywa. Ciekawe z którego roku... Oby jakiś nowy.

Można jeszcze dorzucić zdobycie PWPW. Stało się to szybko, bo już drugiego sierpnia, akcja dobrze zorganizowana, bo jeden z oddziałów miał zaatakować od wewnątrz, budynek utrzymano do 28 sierpnia, czyli stosunkowo długo jak na powstańcze możliwości. Poza tym budynek był znaczącym punktem. Na koniec walka o utrzymanie PWPW toczyła się już o każdy pokój.

To była podpora dla powstańców. Wiara, że ma się silnych sojuszników potrafiła zdziałać bardzo wiele- w pewnej części to dzięki nadziei na pomoc ze strony USA czy Wielkiej Brytanii sprawiły, że Powstanie trwało tak długo. Podobnie było na początku kampanii wrześniowej.

Hitler miał swoją chorą koncepcję, ale podejrzewam, że dla zwykłych ludzi to były normalne obchody, a nie jakiś "kult śmierci". My- młodzi, chcemy po prostu pamiętać o bohaterach, a to starsze pokolenie o współtowarzyszach broni. Czy jest w tym coś złego?

Nie ja to powiedziałam, tylko przytoczyłam wypowiedź Orwella. Podejrzewam, że dla zwykłego powstańca, który nie orientował się dokładnie w sprawach polityki, sam sojusz z Brytyjczykami dawał pewną gwarancję. Co innego dowództwo, któro znało raporty Jana Nowaka- Jeziorańskiego. Bez pomocy Rosjan nie wyobrażam sobie takowej.