Pastor456

W sumie Tacher nie miała innego wyjścia niż tylko interwencję. Zajęcie Falklandów stanowiło policzek dla GB. Brytyjczycy musieli coś z tym zrobić. Dokonali wielkiej sztuki. Zajęli wyspy znajdujące się bardzo daleko od baz macierzystych floty i wojsk lądowych, znajdujące się bezpośrednio pod nosem przeciwnika i przy jego przewadze w powietrzu.

Któryś z amerykańskich generałów powiedział o tym manewrze, że jest to plan geniusza lub idioty. Faktycznie pomysł był bardzo ryzykowny. Pod Inczon ponoć istnieją wszystkie możliwe naturalne przeszkody dla desantu morskiego. Wielu amerykańskich oficerów, którzy walczyli pod Inczon stwierdziło, że sukces tego desantu zależał w dużej mierze od faktu, że osłonę tego miasta stanowiły tyłowe jednostki KRLD. Twierdzili, że w przypadku, gdyby oddziały amerykańskie spotkały się wtedy z jednostkami niemieckimi lub japońskimi z czasów drugiej wojny światowej - wynik mógłby by być zupełnie inny.

Zgadzam się z WOJTEKK-iem ta operacja nie miała sensu z wojskowego punktu widzenia. Pancernik bez asysty lotniskowców nic już wtedy nie znaczył. Myślę, że ta operacja wynikała bardziej z mentalności Japończyków, którzy chcieli walczyć i zginąć z honorem. Należy zwrócić również uwagę na ostry konflikt wśród japońskich wojskowych, na linii flota - armia. Dowódcy wojsk lądowych zarzucali wtedy flocie bezczynność (w szczególności superpancerników) nazywając je "luksusowymi hotelami admirałów". A wracając do głównego nurtu postu to myślę, że symboliczny koniec ery pancerników (czy też drendotów jak kto woli) to bitwa pod Kuantanem, gdzie bezpośrednio spotkały się ciężkie okręty liniowe i lotnictwo.