Narya
-
Zawartość
4,366 -
Rejestracja
-
Ostatnia wizyta
Posty dodane przez Narya
-
-
Napisałem, że uogólniłem. O szczegółach to można wtedy monografię historii orła białego napisać.
OK: uogólniając trzy orły mamy w swojej historii: orła piastowskiego, orła jagiellońskiego i współczesnego. To tak oczywiście na uogólnieniu.
-
W zasadzie ogólnie podzielić można ewolucję orła na godle na: orła piastowskiego, orła jagiellońskiego, orła powojennego (ale to też piastowski), no i orła dzisiaj (ale to wzięty prawie z PRL, a więc piastowski, tyle że z koroną).
-
Straciłem 5 pkt., ale na pocieszam się tylko tym, że tą epokę znam bardzo ogólnie, i dlatego, że nic a nic się przygotowywałem, "na żywo".
Zgadzam się, że to był żenujący spektakl i widoczna była kryptopolityka. Pytania też były tendencyjne w kierunku postrzegania historii przez Piłsudczyków.
-
W tym roku mija jego 80 rocznica urodzin i 10 rocznica śmierci i chociaż w internecie można znaleźć mnóstwo notek dot. jego życia naukowego, to tego pozanaukowego już trudniej, jeśli nie wcale.
Jakim był człowiekiem prywatnie? Jakie było jego życie osobiste? Co o nim wiemy poza tą sferą naukową?
I na marginesie prośba o pomoc: jeżeli ktoś słyszał, lub widział biografię tego niezwykłego człowieka, proszę dać mi znać, bo w bibliotekach w lubuskiem nie ma nic takiego. Z góry dzięki.
Jak to było z jego małżeństwem/ami? Na wikipedii figuruje tylko jedna żona, ale ponoć miał w swoim życiu jeszcze drugą a może i trzecią...
PS: Umieściłem w PRL, chociaż żył jeszcze w III RP, ale w III RP zaledwie 8 lat, a większą część swojego życia spędził w czasach PRL.
-
Zbieram materiały i je przeglądam o życiu osobistym Profesora, bo nigdzie nie mogłem znaleźć w internecie notki biograficznej o jego życiu osobistym, tylko osiągnięcia naukowe, publikacje, działalność naukową..
-
Natomiast w SuperExpresie będzie dodatek dot. tego konkursu. Co o nim sądzicie?
-
Właśnie się dowiedziałem, że media organizują taki konkurs historyczny dot. okresu odzyskania niepodległości przez Polskę, bierze ktoś w tym udział? W sensie: czy zamierza?
-
co spowodowało jego upadek?Można dostrzegać różne przyczyny i tu się możemy różnić, ale ja największą przyczyną, i to jest tylko moja opinia, widzę w aspekcie społecznym. To było typowe powstanie szlacheckie. Nie zachęcano chłopów do powstania, ani nawet wspierania.
Czy to, że nie potrafiliśmy się bić?Pytanie bezsensowne, wybacz. Co oznacza "potrafić walczyć"?
Czy to, że nie mieliśmy dobrze wyszkolonej armii i szans na sukces i walkę z Rosjanami, jak równy z równym?W 1830 mieliśmy akurat najlepszą armię carską - wojska Królestwa. Szansa była i to spora. Nie ma tu winy żołnierzy, ani wojsk, ale dowódców.
Czy może kunktatorstwo naszych wodzów naczelnych i nie wykorzystywanie świetnych szans na rozbicie wroga i wypędzenie go z kraju?Tak, jak najbardziej. Główną przyczyną upadku powstania było, wg mnie, niezdecydowanie i próba porozumienia się z carem przez wodzów powstania wbrew woli wszystkich powstańców.
I w zgodzie z zasadą qui quo pro czekam chociaż na ciebie przynajmniej w wątkach, które tutaj otworzyłem, bo wciąż i wciąż czekam na jakiegoś dyskutanta, który by mnie.. wyprostował.
-
W latach 90. był pierwszym premierem postawionym przed Trybunałem Stanu, wyklinano go, zniszczono mu karierę polityczną, właśnie w sprawie tej moskiewskiej pożyczki. Po wyroku TS odszedł od polityki i zajął się "Polityką" (gazetą).
Jeden z zapomnianych i niedocenianych twórców III RP.
-
Nawiązując do wypowiedzi riva, zdaje się, że szlachtę polską spotkał ogólnoświatowy trend rycerstwa w ogóle. W Japonii w XVIII - XIX wieku samuraje zajęli się zawodami "mieszczańskimi" i "kupieckimi", a swoje miecze traktowali jako ozdobę i pamiątkę rodzinną niż coś więcej.
-
Irredentyści to zwolennicy orężnej walki o niepodległość, ale także osoby, które przybliżały do warunków do walki zbrojnej (a więc zarówno zwolennicy walki zbrojnej jak i pracy organicznej i pracy u podstaw). Ramy czasowe dla tego zjawiska określa się od 1768 (konfederacji barskiej) po 1918 (odzyskanie niepodległości). Nastąpiła więc ewolucja idei, od pierwotnej walki o złotą wolność szlachecką po walkę o niepodległość państwa polskiego i wolność narodu polskiego. W kontekście irredenty polskiej spory o powstania to w gruncie rzeczy spory o teraźniejszość, których oceny [powstań] są niepewnością o sens powstańczego wysiłku.
Epilogiem irredenty było powstanie warszawskie 1944 roku. Powstańcze sukcesy i porażki to doświadczenia pokoleniowe, które wpływały na rozwój świadomości narodowej i społecznej narodu polskiego.
Co sądzicie o tym zjawisku?
(na podstawie notatek z referatu prof. Suleji)
-
Nie udało mi się takiego tematu znaleźć, a porusza niezwykle istotną kwestię roli tej grupy społecznej narodu polskiego, która była determinantem rozwoju świadomości i osobowości narodu polskiego.
Już po 1830 inteligencja, nie rezygnując z walki o wolność, wysnuła wniosek dążności do wolności poprzez budowę społeczeństwa polskiego, poprzez drogę ekonomiczną, by w chwili walki zbrojnej ów ono miało podstawy ekonomiczne do prowadzenia walki. Wraz z mieszczaństwem inicjowała zatem postęp techniczny. Po 1865 stała się głównym rozgrywającym w społeczeństwie polskim, a w Galicji powstał pogląd spółdzielczości podstaw ekonomicznych społeczeństwa, który de facto doczekał się pełnej realizacji właśnie i tylko w Galicji. W II poł. XIX wieku bowiem doskwierało młodemu pokoleniu poczucie rozbieżności między jego potrzebami a warunkami. Inteligent polski miał utrudniony dostęp do pracy i szczytem szczęścia było, jak wylądował jako urzędnik niższego szczebla w Kongresówce. Wspomniany już przeze mnie Szczepanowski wysnuł teorię patriotyzmu ekonomicznego, a Świętochowski propagował ideę, że przyszłość jednostki ludzkiej leży w studiach, oraz ideologię pracy, tj. kult pracy, dążenie do wolności oraz otwarcie się na naukę i technikę ogólnoświatową. W czasie zaborów pole bitwy zmieniło swój charakter. Z tradycyjnego pola bitewnego walki przeszły na pole oświaty, gdzie toczono wojny między inteligencją a zaborcami. Pisarze Młodej Polski tymczasem, na finiszu "niewoli polskiej", krytykowali kapitalizm i bogacenie się jednostek indywidualnych, wbrew światowemu trendowi. A "Wesele" Wyspiańskiego ukazuje kompleksy i mity narodu polskiego oraz zawiera ostrzeżenie dla inteligencji polskiej, by nie łudziła się co swojego narodu. To się sprawdziło. Po 1919 inteligencja nie miała swojego państwa, w którym nadal zajmowała rolę służebną (m.in. w roli doradców itp.). Jej fenomenem było to, że pielęgnowała świadomość narodową, ale po stuletniej walce o swoje państwo, swojego państwa się nie doczekała.
(na podstawie moich notatek z wystąpienia prof. M. Eckerta)
-
Inżynier, przedsiębiorca naftowy, ekonomista-biznesmen. Określony mianem "romantyka pozytywizmu". Autor książki "Nędza Galicji w cyfrach i program energicznego rozwoju gospodarstwa krajowego" z 1888 (z którego uczył się Żeromski i to pilnie).
Twórca, czy współtwórca, czy współwyznawca teorii patriotyzmu ekonomicznego, która była związana z pracą u podstaw i pracą organiczną. Tłumaczyć tej teorii nie muszę, bo ogólnie zamyka się w tych dwóch słowach.
Jakie jest wasze zdanie o tym człowieku?
-
Początek roku nie jest od urodzin kogokolwiek. To ma swoje korzenie od tego, że jeszcze do czasów nowożytnych (chyba, że "wjechałem" za daleko w czasie) kalendarz chrześcijański na jeden rok zaczynał się od Zmartwychwstania Pańskiego (które było tym centrum liczenia dat).
-
A ja się cieszę, że wygrał Obama, choćby dlatego, że dał nadzieję, że może zmienić się "twarz" USA.
Zresztą zimną kalkulacją, to nie ma niespodzianki, że Obama wygrał. Samo to, że jest Demokratą. Republikanie nie wygraliby po raz trzeci, chyba że zdarzyłby się jakiś cud dla McCaina.
-
Dobra - bo się już zaplątałem w myślach. Polemizujesz z autorami tej książeczki.
A właśnie o co chodziło z tym: depeszę Mikołajczyka z dnia 26 lipca Jankowski i Komorowski odczytali jednoznacznie jako pozostawienie im wolnej ręki. Czyżby więc wina leżała po stronie Jankowskiego i Komorowskiego? Pytam się, bo ja tu laik jestem.
-
Niby można, ale ja Rawskim, Stąporem i Zamojskim nie jestem.
W zasadzie, nie patrząc na autentyczność faktów i politykę historyczną, to całkiem sensownie napisali (w tym co zacytowałem).
-
Oczywiście Albinosie, ale weź pod uwagę rok wydania i pod czyim patronatem. Cytując ten fragment chciałem na coś wskazać. Głównie na to, by być ostrożnym w szukaniu winnych za PW oraz w ocenie ogólnej PW.
W PRL-u pisało się jak się pisało o PW, w III RP pisze się o PW, jak się pisze. Polityka historyczna nie zmieniła się od 1918 roku, mimo że zmieniały się opcje polityczne, które rządziły państwem.
-
Na podstawie jego pism i dzieł można wykreślić jego życie. Praktycznie każdy jego utwór był uzasadnieniem takiej a nie innej decyzji. "Konrad Wallenrod" - napisał po byciu na Krymie jako sekretarz carskiego generała. Idea - wstąpić w szeregi wroga, by zniszczyć go od środka.
-
To ja coś zacytuję odnośnie tego tematu. Cytat ciekawy, bo z książeczki firmowanej przez MON z lat 60. XX wieku. Perełka historiograficzna.
W dotychczasowych planach Komenda Główna AK nie stawiała garnizonowi warszawskiemu AK większych samodzielnych zadań, a w marcu 1944 r. wyłączyła nawet stolicę z "Burzy". Jeszcze 21 lipca zarządzony stan czujności nie dotyczył Warszawy. Okręg warszawski AK dysponował w lipcu 1944 r. zasobami broni zaledwie na kilka tysięcy ludzi. Porównanie jego sił z garnizonem niemieckim wskazywało, że pod względem ogniowym przeciwnik ma druzgocącą przewagę.
W sytuacji, jaka wytworzyła się w drugiej połowie lipca, ryzyko wojskowe związane z rozpoczęciem walki w milionowym mieście znikomymi siłami - w nadziei na krótkotrwałą demonstrację zbrojną - wydało się jednak Komendzie Głównej AK i Delegaturze znacznie mniejsze aniżeli ryzyko polityczne. (...) Rząd emigracyjny zaakceptował decyzję kierownictwa krajowego, upatrywał bowiem w powstaniu nowy i nad wyraz pożądany atut w rozgrywce dyplomatycznej z rządem radzieckim, przygotowywanej w związku z wyjazdem Mikołajczyka do Moskwy. (...) depeszę Mikołajczyka z dnia 26 lipca Jankowski i Komorowski odczytali jednoznacznie jako pozostawienie im wolnej ręki. (s. 485-485)
W tych decydujących dniach Komenda Główna Armii Krajowej nie kierowała się jednakże rzetelną analizą sytuacji. Przygotowania do powstania, przede wszystkim z nakazu politycznego, trwały nadal. KG AK absorbował zwłaszcza termin rozpoczęcia walki (tzw. godzina "W") ze względu na dążenie, zgodnie z założeniami, do uprzedzenia Armii Radzieckiej co najmniej o kilkanaście godzin. (...) W rezultacie zasadnicza decyzja z 31 lipca o rozpoczęciu walki przez okręg warszawski AK w dniu następnym o godz. 17:00 podjęta została w oparciu o niepełną i nieodpowiedzialną informację o pojawieniu się czołgów radzieckich na Pradze. (s. 486)
T. Rawski, Z. Stąpor, J. Zamojski, Wojna wyzwoleńcza narodu polskiego w latach 1939-1945, węzłowe problemy, MON Warszawa 1963.
-
Nie pójdę aż tak daleko w rozważaniach nad winą i pozostanę przy błędzie naczelnego dowództwa.
Chociaż ograniczyłem się do określenia tego, za Albinosem, jako błędu, to uważam, że naczelne dowództwo nie miało prawa do szafowania niczyim życiem ludzkim.
Nikt nie ma prawa szafować kogokolwiek życiem ludzkim.
-
Trzeba było przeżyć 5 lat okupacji w Warszawie w cieniu Pawiaka, trzeba było słyszeć codziennie odgłosy salw, tak, że przestawało się je słyszeć, trzeba było asystować na rogu ulicy przy egzekucji dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu przyjaciół, braci lub nieznajomych z ustami zaklejonymi gipsem i oczami wyrażającymi rozpacz lub dumę.To zdanie cytatu Iranka-Omeckiego nie pasuje do władz polskich w Londynie, które wydały rozkaz godziny "W". Chyba, tak mi się wydaje.
Nie stwierdziłem, że naczelne dowództwo było zbrodniarzami. Nie. Popełnili błąd, fatalny w skutkach, ale nie zaprzeczysz, że szafowali życiem ludzkim, uznając, że przyjmą Armię Czerwoną w już wyzwolonej Warszawie, w wolnej Polsce, opierając się na skąpych strzępach informacji z linii frontu?
-
Wiedziałem, że w opisie Stalina przez Lenina umierającego coś przekręciłem.
Po śmierci Lenina Trocki mógł sięgnąć po władzę, ale Stalin go ubiegł. Taki wyścig szczurów (dość krwawy) po schedę po Leninie.
-
Lenin liczył na to, że po jego śmierci rządy obejmie Lenin. Nie wiem jakim cudem Lenin mógł po śmierci Lenina dalej rządzić, ale w kraju rad wszystko ponoć było możliwe. 
Oczywiście, że Lenin wolał Trockiego na sekretarza niż Stalina. W końcu Lenin określił Stalina mianem "barbarzyńcy" czy jakoś tak.
Po ilu latach Polska odzyskała niepodległość?
w II Rzeczpospolita (1918 r. - 1939 r.)
Napisano · Zgłoś odpowiedź
Umieszczam tutaj, bo nie wiem gdzie umieścić to pytanie.
Po tym "wielkim teście z historii" na TVP, zwątpiłem. Pytanie dla sms-ujących z możliwymi odpowiedziami: 1. 68 2. 90 3. 123 4. 194. Odpowiedź oczywiście: 123, ale jest to kontrowersyjne, ponieważ nie uznano w takim razie za państwowość polską Księstwa Warszawskiego 1807-1815 oraz Królestwa Polskiego 1815-1830. Uznano bowiem skrajnie za poglądami kościuszkowców, że państwo polskie to państwo o pełnej niepodległości "od morza do morza". Uznano zatem, że to myślenie, że Polska w 1918 odzyskała niepodległość po 123 latach, jest jedynym, obowiązującym poprawnie.
Może wydaje wam to się głupie, ale ja już zgłupiałem i odpowiadając na to pytanie, odpowiedziałbym: żadne z powyższych.
A co wy o tym sądzicie?