SA Poniatowski

Ave! Najlepszym cesarzem był Oktawian August, za wszystkie wymienione już zasługi. Drugi jest Konstantyn Wielki za jego tolerancję wobec chrześcijan i kościoły.

Pewnie by podzielił się ZSRR z Japonią. Nastąpiłoby to wtedy, gdyby wykonał plan Barbarossa. Hitler chciał mieć w Rosji teren rynku zbytu, "drugie Indie". Mógłby też się skupić bardziej na Afryce Płn., a wtedy by mógłby odciąć Wlk. Brytanię od kolonii brytyjskich w Egipcie i Sudanie.

Nie byłoby święta 3 Maja, nie mielibyśmy wtedy wolnego dnia, Jan Suchorzewski by nie chciał poświęcać swego dziecka w imię wolności szlacheckiej, wojna o Konstytucję nie byłaby wojną o konstytucję, Poniatowski może by nie prosił carycy o zgodę na utrzymanie reform, ks. Józef możeby nie dostał orderu Virtuti Militari, a tegoż orderu możeby też nie było.

Moja ocena jest pozytywna. Według mnie bardzo patriotycznie ukazano wizytę Napoleona w Soplicowie, a obraz jego w epopeji pokazuje, że nawet po porażce Napoleona i zesłaniu go na niewolę, Polacy byli mu wdzięczni za Księstwo Warszawskie i to, że choć w takim stopniu chciał dobra Polaków.

Hitler nie atakował Szwajcarii, bo mając tam fabryki i banki, miał pewność, że Alianci nie zaatakują tych fabryk. A i tak Szwajcaria była uznawana za wieczyście neutralną, więc to bardziej było na korzyść Hitlera niż na niekorzyść.

Źle to ująłem. Chodziło o to, że król nie przejmował się tym, że szlachta woli urządzać uczty niż dbać o umocnienie państwa. A co do sejmów właśnie to 13/14, jak wiem, zostało zerwanych.

Reforma skarbu, poczty i zwiększenie wojska oraz Komisja to fakt-były to plusy. A co do sejmów: sporo było zrywanych, też prawda. Może akurat w tym nie miałem tak do końca racji, ale by najmniej powiedzenie: "Za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa.", doskonale pasuje do rozrzutności króla wobec szlachty.

Nim nastąpił II rozbiór, król pragnął wyprosić carycę Katarzynę II o utrzymanie niektórych reform Sejmu Wielkiego i wzamian za to ofiarował tron księciu Konstantemu, jej wnukowi.

Według mnie obaj Sasi byli złymi władcami. August II wciągnął Polskę w wojnę II północną, a August III Sas nawet nie udzielał się na sejmach, jedynie wycinanki robił z papieru. A konfilkt między Leszczyńskim, a Augustem II doprowadził do coraz większego upadku monarchii i państwa.

Tak, był młodym władcą. Możliwe, że gdyby Jagiełło nieco dłużej pożył, Warneńczyk mógłby mieć lepszy start. A wybrano go za młodu tak wcześnie, ponieważ może bano się o to, że po ukończeniu pełnoletności Władysława, unia mogłaby już nie istnieć.

Dla mnie największym zwycięstwem jest bitwa na Zalewie Wiślanym(1463). Bitwa ta przygwoździła zwycięstwo nad Krzyżakami w wojnie trzynastoletniej.

Na pewno Władysław Warneńczyk. Przede wszystkim za to, że dał się wciągnąć w wojnę z Turcją. Usprawiedliwia go trochę to, że został WYBRANY na władcę Węgier, więc musiał bronić swego kraju, którym rządził.

Na pewno to mogła być zmarnowana szansa. Straciliśmy okazję na zatrzymanie Brandeburgii przed zabraniem nam Prus podczas Potopu, a z tego wyrosół nam późniejszy przeciwnik i zaborca. Ale, jak już mówiono: stało się i nie zmieni się tego już nigdy. Ale przez to straciliśmy też, nie wiem czy już na zawsze, ten obszar.

Źródło: Wikipedia. Źródło: konflikty.pl Tak mogły się przedstawiać liczebnie wojska polskie.

Hitler miał jakieś dobre strony, lecz to, że doprowadził do II Wojny sprawiło, że było widoczne więcej wad, niż zalet. Najważniejszą dobrą stroną było to, że potrafił przemiawać. Prawie żaden z większych polityków tegoż okresu, poza Churchilem, który miał nawet porywające mowy, nie potrafił tak jak Hitler pociągnąć za sobą tłumy. To co, przeżył na wojnie, w tym porażka Niemiec, sprawiła, że z wrażliwego artysty, stał się tyranem. I gdyby nie to, że nie przyjęto go na Akademię Malarską, czy jak to tam było, to byłby może znanym malarzem, a nie politykiem-zbrodniarzem.