Regulus

Pryncypat, ponieważ jestem zwolennikiem rządów autokratycznych w granicach prawa, poza tym był bliższy cywilizacyjnie Rzymowi. Ustanowienie dominatu to triumf wpływów orientalnych nad zachodnimi. Od czasów Dioklecjana Cesarstwo stopniowo traciło ze swej "rzymskości" przybierając postać zwyczajnej wschodniej despotii. Ależ w pryncypacie również nie istniały jasne zasady wyłaniania następcy. Byle kto mógł sięgnąć po purpurę czego przykładem jest poniekąd bardzo sympatyczny tracki chłop o imieniu Maksymin:) Co prawda przez całkiem długi okres czasu sukcesja odbywała się płynnie, ale wynikało to bardziej z ogólnej prosperity i przywiązania do dynastii Julisko-Klaudyjskiej. Nawet degenarci pokroju Nerona nie byli w stanie wyrządzić na potężnych gmachu Imperium nic ponad drobną ryskę. System runął wraz z wybuchem poważnego kryzysu wewnętrznego (gospodarka) , który w dużej mierze był efektem całej serii lekkomyślnych decyzji wcześniejszych władców (psucie monety dla doraźnych potrzeb, nadanie obywatelstwa rzymskiego wszystkich mieszkańcom, poluzowanie dyscypliny w legionach etc.) ale to temat na inną dyskusję. Oczywiście zgoda, że w dominacie bunty i uzurpacje były częstsze, ale są one wpisane w charakter każdej despotii. Władza kusi, a co dopiero władza absolutna:)

Tak, tak, wszyscy wychwalają książkę Ziółkowskiego, tylko powiedzcie mi gdzie ją znaleźć

Tak o to można dojść do wniosku, iż nie ma ustroju idealnego, są za to ustroje najlepiej funkcjonujące w określonym czasie i rzeczywistości. O ile Republika świetnie sprawdzała się w ramach małego państwa-miasta, tak pryncypat był najlepszą formą zarządzania wielkim imperium. A kiedy i on przestał się sprawdzać, wprowadzono dominat jako najlepszy lek na ciągły chaos. Dlatego pytanie "który ustrój był najlepszy" większego sensu nie ma.

Magnezja 190 pne - armia hellenistyczna w całej okazałości (falanga, katafrakci, słonie, rydwany) gromiona przez garstkę legionistów to musiał być niezły widok.

Albigensi stanowili bardzo poważne zagrożenie dla ładu społecznego w średniowiecznej Europie. Ich skrajna ideologia nie tylko godziła w fundamenty cywilizacji łacińskiej ale i życia społecznego w ogóle, z postulatami takimi jak potępienie małżeństwa, prokreacji i gloryfikowanie samobójstwa. Słusznie postąpiono niszcząc ten ruch nim zdążył zapuścić trwałe korzenie, tzn. doprowadzić do poważnych, być może nieodwracalnych, przemian cywilizacyjnych w Prowansji. A że metody nie ten teges? Trzeba brać poprawkę na tamte czasy, to było apogeum średniowiecza z charakterystycznym dla niego myśleniem i postrzeganiem wartości ludzkiego życia. Rzezie takie jak w Beziers nie były w tamtych czasach niczym niezwykłym.

Podpisuje sie pod życzeniami wszystkimi kończynami

Za to też powinien kartkę dostać, ale mi chodzi o moment kiedy chamsko wjechał w nogi bodajże Aquilaniego w końcówcę. Sędzia tego nie wychwycił, ale UEFA pewnie nałoży na Gutiego jakąś karę.

1. Aguirre, Gniew Boży W. Herzoga , Barry Lyndon Kubricka - dwóch mistrzów i dwa mistrzowskie dzieła. Realizm i niesamowity klimat, wielki kunszt aktorski (Klaus Kinski) 2. Gladiator, Królestwo Niebieskie - głównie za efekty, zdjęcia, sceny batalistyczne i kapitalną muzykę, jednym słowem klimat, bo z historią akurat mają niewiele wspólnego. Fabuła też nie jest ich najmocniejszą stroną (zwłaszcza w KN) 3. Alexander - dla niektórych nudnawy, mi się podobał. Widać, że kręcił nieprzeciętny reżyser (Stone) No i muzyka Vangelisa. 4. 1492: Wyprawa do Raju - ten film Scottowi generalnie nie wyszedł. Ratują go tylko świetne (jak to u Scotta) zdjęcia oraz kapitalna muzyka Vangelisa, bez której traci połowę swej wartości.

"Dzień Świra", "Nic Śmiesznego" i inne filmy Koterskiego, choć komedia w ich przypadku nie jest najlepszym określeniem, raczej tragikomedia. Po nich dałbym "Joba" Niewolskiego, film mało znany, a szkoda. Ciemny lud nie potrafi docenić prawdziwego kina

Najbogatszy, najsłynniejszy i najbardziej utytułowany klub na świecie, a do tego mistrz Hiszpanii mający w składzie plejadę gwiazd siłą rzeczy jest silny. A sposób prowadzenia tego klubu i jego polityka trasferowa to inna sprawa, swoją drogą to jedne z czynników przez które tak nie lubię Realu.

Jak ktoś zauważył, nie można oceniać tamtych czasów wedle dzisiejszych norm moralnych. Życie ludzkie nie miało żadnej wartości, burzenie miast i wyżynanie całej jego ludności nie uchodziło za akt ludobójstwa, niekiedy było wręcz uważane za coś chwalebnego. Nie sądzę by przeciętny mieszkaniec ówczesnego świata płakał np. nad losem Bogu ducha winnych Koryntian czy Kartagińczyków. A ukrzyżowanie ludzi Spartakusa czy sieczka urządzona Gallom przez Cezara mogły tylko zdobyć uznanie w oczach mieszkańców Imperium. Jeżeli miałbym wzkazać co u mnie budzi największą odrazę, to wzkazałym Hunów za całkoształ działalności Pod wodzą Attyli zwłaszcza. Ale i on się chowa przy późniejszych dokonaniach swych mongolskich pobratymców z Wielkiego Stepu.

Litości... Tak silna drużyna jak Real musi mieć wystarczająco szeroką kadrę by dawać sobie radę nawet bez kluczowych zawodników. Jakoś Inter czy Chelsea potrafią wygrywać wystawiając drugi skład. Zresztą sam Schuster mówił przed spotkaniem, że w Realu nie ma ludzi niezastąpionych. Dla mnie ten mecz to triumf pomyślunku nad efekciarstwem. Real był wczoraj kompletnie bezradny wobec znakomicie zorganizowanej i grającej z głową Romy. Powinno być 0:2 (co najmniej) a nie 1:2 (Raul strzelił ze spalonego) a czerwoną kartę powinien dostać nie tylko Pepe, ale i Guti za chamskie zagranie pod koniec meczu. Więc jeżeli sędzia był stronniczy, to kosztem Romy. Gra obrony Realu ze spasionym Cannavaro (bastardo!) i ogórem Heinze na czele wołała o pomstę do nieba.

Po prostu myśl taktyczna, żelazna dyscyplina i konsekwencja zwyciężyły nad zabawami z piłką chłopców z madrytu... Szkoda Milanu, ale ten dzień w końcu musiał nadejść. Mają teraz nad czym rozmyślać. Trzeba było wziąć się w garść i odmłodzić kadrę po poprzednim sezonie zamiast udawać, że wszystko jest ok. Ale czego ja wymagam od klubu zwanym domem spokojnej starości

Cni Italowie, dumni Synowie Wiliczycy, pokazali hiszpańskim Maurom gdzie ich miejsce Roma Victa, honor Calcio obroniony.

Kobieta vs. brama czyli dlaczego kobiety nie powinny otrzymywać prawa jazdy ;p http://pl.youtube.com/watch?v=3Y2Ao-fejfk

Liga Mistrzów bez Juve i Bayernu to nie Liga Mistrzów :!: Nie ma więc za bardzo komu kibicować... Liczę na kogoś z trójki Roma, Man Utd, Milan. Reszta drużyn ani mnie ziębi ani parzy, no poza latynosami z Interu, z których klęski bardzo się cieszę. Wolałbym też by jak najszybciej poodpadały wszelkie Seville, Schalki i inne marne drużyny, by znowu LM nie skończyła się jak w 2003/2004 czyli finałem małych klubów.

Nie rozumiem, skoro chodziło głównie o lenno to dlaczego Outremer nieustrannie cierpiało na brak ludzi? Zresztą argument ten dotyczy wyłącznie drobnego rycerstwa pozbawionego perspektyw we własnym kraju, a przecież na krucjaty ruszali równie gorliwie wielcy baronowie i pomniejsi właściciele ziemscy. Stąd też wziął się zwyczaj oddawania lenn pod ochronę Kościoła na czas krucjaty. Poza tym nie można całego zjawiska krucjat postrzegać wyłącznie przez pryzmat wielkich wypraw krzyżowych. Krucjaty to także pielgrzymki poszczególnych baronów czy rycerzy, którzy przybywali do Ziemii Świętej, odwiedzali Święte Miejsca a często też zaciągali się na jakiś czas na służbę wojskową u Królów Jerozolimskich, po czym wracali do kraju - np. polski książę Henryk Sandomierski. Im raczej o lenna nie chodziło ;p

Lud był niesiony religijnym zapałem i to dużo większym niż rycerstwo; Zresztą tylko podczas I Wyprawy Krzyżowej ciemne masy odpowiedziały na apel Papieża w ten sposób. Następne krucjaty były już niemal w pełni profesjonalne. Tzw. Wyprawa Dzięcieca czy Wyprawa Pastuszków to "wybryki" fanatycznych wieśniaków dokonane wbrew woli Papieża, stanowiące najlepsze przykłady religijnej motywacji. Krzyżowiec-łupieżca wyruszający do Ziemi Świętej tylko po to by się wzbogacić czy zdobyć ziemię to popularny mit. Oczywiście nie twierdzę, że w historii Wypraw Krzyżowych byli sami pobożnisie, sęk w tym, że Europejczycy biorący udział w krucjatach wyłącznie z pobudek materialnych stanowili zdecydowaną mniejszość. Fakty mówią same za siebie - jeżeli po sukcesie I krucjaty (kiedy zdobyto dużo bogatych ziem i łupów...) w Królestwie zostało ledwie kilkuset wojowników, bo reszta po spełnieniu obowiązku czyli zdobycia Jerozolimy ruszyła z powrotem do Europy, to jak można twierdzić, że "ogromnej większości" krzyżowców chodziło tylko o kase?

Skoro tak, to dlaczego zdecydowana większość krzyżowców wracała do Europy po wypełnieniu ślubów krucjatowych? Dlaczego Outremer przez całe swe istnienie cierpiało na brak ludzi? Dlaczego na krucjaty ruszali bajecznie bogacie magnaci, np. Rajmund z Saint Gilles?

No akurat jeśli chodzi o zgodność z rzeczywistością Godfather to bajeczka. Puzo z prymitywnych bandziorów zrobił mężów honoru, co zakrawa na jakiś żart... Ale ksiązka jako taka jest świetna (film również) Moja ulubiona książka? Mam ogromny sentyment do "Templariusza z Jeruzalem", powieści osadzonej w czasach krucjat. Mocna pozycja, jedyna książka, którą czytałem parę razy, a niektóre fragmenty mam wykute na blache:) Za to największe wrażenie zrobiły na mnie "Wyspy Bezludne" W. Łysiaka. Mądra i wartościowa książka, polecam.

A o co chodziło? O grabież? Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że uczestnicy IV krucjaty już na początku wyprawy zostali de facto ubezwłasnowolnieni przez Wenecjan. To po pierwsze. Po drugie, fakt, że ostatecznie krucjata wylądowała pod Konstantynopolem było bardziej dziełem przypadku niż jakiegoś planu czy spisku. Wątpie by na początku wyprawy ktokolwiek myślał o łupieniu Konstantynopola.

Słuszna uwaga Szpek_chomiku. Runciman gloryfikuje Bizancjum i bagatelizuje jego wady i winy. Cesarstwo było państwem totalitarnym (jak na średniowieczne realia) wyciskającym z swych poddanych ostatnie soki ogromnymi podatkami, które w zdecydowanej większości szły na utrzymanie skorumpowanego i rozdmuchanego do granic możliwości apartu urzędniczego. System ten pod wodzą silnego basileusa był skuteczny, lecz kiedy purpurę zdobywała miernota albo psychol, wychodziły na wierzch wszystkie jego słabości. Tak naprawdę to Bizantyjczycy sami się prosili o zagładę. Po Mantzikercie Anatolia nie padłaby łupem Turków gdyby urzędasy w Konstantynopolu przez blisko 10 lat nie wyrywały sobie władzy. No i nie trzeba było nie zapraszać krzyżowców do Konstantynopola w 1204...

Najweselsze piosenki? Bob Marley, właściwie cała jego twórczość A najbardziej "Three Little Birds", 'Buffalo Soldier" i "Girl I Want To Make You Sweat" Pythoni ze swoim legendarnym "Always Look On The Bright Side Of Life" również plasują się w ścisłej czołówce, podobnie jak "Beautiful day" U2.

Waldemara Pawlaka, za niebywałą żywiołość, pasję i energię:wink: Oniegdaj lubiłem również Gadzinowskiego, choćby za to - http://pl.youtube.com/watch?v=_LoMkKpThUg

Apocalypto, przedni film. Wielki plus dla Gibsona za stosowanie "historycznych" języków - to tworzy klimat. Najlepsza była scena na końcu, gdy główny bohater wraz z dwoma adwersarzami wybiega na plażę i ich oczom ukazują się okręty z białasami na pokładzie