Achilles

W kulturze kreteńskiej spotykamy wielki luksus. Zwłaszcza patrząc na stroje kobiet z tamatego okresu dziejów. Może na fotografii dołączonej przeze mnie w pierwszym poście wyrażnie nie widać krojów sukni, a kolorów to na pewno, mogę powiedzieć, że oba te elementy były do siebie świetnie dopasowane, ale nadal wyglądały przyciągająco i niezwykle interesująco. U mężczyzn mieszkających na Krecie nie widzimy raczej przepychu - tylko skromne kawałki materiałów. Mamy taką piękną fotografię należącą do serwisu historia.org.pl : Na niej widać potwierdzenia co do moich słów. Ale wróćmy jeszcze do kobiet. Najbardziej charakterystyczny ze stroju (a reczej jego braku) jest element w okolicy biustu. To uwydatnienie powinno każdemu zapaść w pamięci i nigdy stamtąd nie uciec.

Oj, to musisz wiedzieć jakie ja książki o mitologii czytałem (m. in.)... https://forum.historia.org.pl/viewtopic.php...ceff1f9ab#74505 Zapewne w tym temacie, w moim poście znajdziesz odpowiednie pozycje (oczywiście to tylko mitologia grecka, jak pierwszy post na to wskazuje). Dodałbym też taki dodatek do Rzeczpospolitej, ale już nigdzie tego nie znajdziesz. Chyba że odbierzesz go u mnie. ;] Poza tym sądzę, że w Internecie jest tego pełno. Ale w końcu film oparty przede wszystkm na historii, co nie?

Oczywiście w tym filmie nie zobaczysz całego i kompletnego rytuału, który opisałem wyżej, lecz tylko namiastkę. Najlepiej moglibyście mnie zabić (dokładnie nie pamiętam który to był film), ale... raczej to Aleksander.

Kurcze, chyba pisałem to jak byłem zdrowo naćpany (niedosłownie oczywiście). To miała być Wenus z Willendorfu. Akurat pisząc pewnie tamtego posta wymyślałem treść pierwszego posta mojego tematu o Wenus z Milo w dziale "Rzeźba"... (tak na marginesie: zapraszam do tematu) Sorka za komplikacje... Kolejny błąd, drugi już... chyba już nie będę pisał czując się zmęczonym... : | Hoho! Trochę dużo. :] Jeszcze raz przepraszam za wszelkie błędy...

Według niektórych mitów (dość rzadkich), samą Gataleą, kobietą o proporcjonalnych kształtach, wprost idealną, wyrzeźbioną przez mitycznego Pigmaliona miała być właśnie Wenus z Milo. Taki i taki wzrost, taka i taka waga... Szkoda, że nie zachowane zostały ręce rzeźby, zapewne na ich podstawie wiedzielibyśmy więcej. Ponoć źródła mówią, że w którejś ręce trzymała jakiś przedmiot. Jaki? Tego juz prawdopodobnie nigdy sie nie dowiemy. : )

Oczywiście! Bóstwem opiekującym się ceremoniami ślubnymi był Hymen. Oczywiście nad kobietami czuwała również Hera, niekiedy Artemida. Najważniejszym elementem owego sakramentu był ognień (pobocznie przypominamy sobie o Hestii). Jeżeli jego płomień był lichy, znaczyło to, iż małżeństwo zawarte między owymi dwojga będzie nieudane, a jeśli wręcz przeciwnie - współżycie będzie obfitować w łaskach, dobrach i samych szczęściach. Poza tym po całej uroczystości i wystawnej uczcie przyszedł czas na kulminacyjne zapalanie ognia domowego. Od teraz, do końca związu (który przerwać miała tylko śmierć) osłaniała swą dziewiczą postawą najstarsza siostra Zeusa - Hestia.

Pewnie temat już nieaktualny, ale myślę, że później może ktoś inny z niego skorzystać. Wojciech Rzehak - Mitologia. Książka, na której się wychowałem jeśli chodzi o mitologię grecką. Wojtech Zamarosky - Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Niech nikogo nie odtrąca ok. 500 stron! Jest w nim kompedium wiedzy!

Każdy ma inny gust, ale większość jest jednego zdania - Nefertete to najpiękniejsza kobieta starożytnego Egiptu. Pfu! Całej starożytności! Wystarczy spojrzeć na słynną rzeźbę przedstawiającą jej twarz. Według niektórych to piękno ukryte jest w symetryczności prawej i lewej strony twarzy żony Echnatona. Ale szczerze nie chce mi się wierzyć, by Bóg poskąpił ładnego ciała innym kobietom, choćby Egipcjankom. Zapewne argumenty o nieziemskiej urodzie Nefertiti pochodzą dlatego, gdyż znamy tylko jej popiersie. Inne nie są tak powszechne lub po prostu "odkopane". Podziwiajcie :razz: :

Kasia Wilk - Pierwszy raz Kolejny ciągły utwór w moich uszach. :}

Jeden z autorytetów starożytnych, mężny Suppiluliumas I! Uważał się za słońce. Można powiedzieć, że nim był, oczywiście nie wgłębiając się w dosłowność znaczenia tego słowa. Mówił na siebie "ulubieniec burzy". Bez wątpienia nim był - nie każdy był tak żywy, waleczny, pełen optymistyki i chcący wygrać za wszelką cenę. Znany był szczególnie z wojen przeciwko Mitanni. Zażarte boje, nienawiść tych obu okolic zmuszały Suppiluliumasa I do interwencji. Bardzo ciekawy jest też wątek łączący syna króla hetytów z Anhesenamon, córką Echnatona. Ta poprosiła władcę Suppiluliumasa I o przysłanie w celach matrymonialnych jego potomka. On się zgodził. Niestety niebawem potem syn ten zostaje zamordowany przez przeciwników planów królnowej. Hetyci pod wodzą wielkiego "słońca" nie zemścili się, gdyż ich król umarł podczas zarazy... :?

Ja dodam umiejętność mumifikowania zmarłych. Spotykamy również ślady tej praktyki w Ameryce przedkolonialnej, ale Egipt był pierwszy... :tongue: Ponadto dodam jeszcze różne przybory do maniciure i pedicure, jak i kosmetyki i przednioty, w których je przechowywano - kosmetyczki oraz inne. Panie w starożytnym Egipcie lubiły się malować, jak na gust dzisiejszej mody - trochę mocno, ale warto pamiętać, że każdy krzyk zasługuje na szacunek. : )

Ja cały czas jestem tego zdania, że pochodzenie motywów, których głównymi bohaterami są smoki sięga starożytnych Chin. Na wazach i innych przedmiotach codziennego użytku, ubraniach smok pojawia się od 1700 r. p. n. e. W dynastii Szang nawet ludzie noszą "sztuczne fryzury" podobne do płomienia mogącego powstać, kiedy owe stworzenie zieje ogniem. Legendy polskie o np. smoku wawelskim sięgają początków państwa polskiego. Prawdopodobnie za czasów powstania legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Ale kiedy to było? Oj, dawno temu. Przypuśćmy, że za czasów prosperowania Biskupina - 738 - 737 p. n. e. Bo te okresy najprawdopodobniej sięgają pierwszych oznak życia społecznego w Polsce. Tak więc mamy około tysiąc lat na przywędrowanie motywu smoczego do naszego kraju. 1000 lat - to bardzo długo... Chociaż to o wiele później, ale przypominam osobę Ibrahima ibn Jakuba, który pozostawił nam wiele wzmianek o życiu ludzi za Mieszka I. Pochodził on ze Wschodu. Poza tym zachęcam do przeczytania bardzo ciekawej książki - Smokologia. ;]

Słynna Wenus z Milo jest najsłynniejszą figurą wyrzeźbioną w czasach prehistorycznych. Dlaczego? Sam nie wiem. Po Wenus z Milo mamy do czynienia z wieloma (nazwijmy) podróbkami powstającymi na podstawie archetypu. Nawet malowidła naskalne z Cro-Magnon (Francja) są mniej znane i szanowane przez dzisiejszych ludzi. Ale wróćmy jeszcze do Wenus. Ta mała rzeźba bardzo wiele nam mówi. A mianowicie jeśli popatrzymy "głębiej" na dzieło, widzimy kobietę "przy kości". Wenus (grecka Afrodyta) jest symbolem miłości, seksu i uczuć łączących dwóch zakochanych w sobie "amorków", jak również utożsamiała świetne proporcje ciała. A więc już wiemy jakie upodobania/ideały mieli mężczyźni epoki prehistorycznej. Prawdopodobnie otyłość w tamtych czasach była niewątpliwie dowodem na zaradność, siłę swojej rodziny, która mogła ofiarować krewnemu pożywienie w odpowiedniej ilości, by dojść do tego stanu. Takie coś imponowało niejednemu prehistorycznemu... :]

Z tym Bertrandem to była głupia historia... Piotr go wezwał jako wsparcie dla siebie, a ten korzystając z jego słabości poszedł do Henryka. Ale za to los mu odpłacił - w bitwie pod Najerą. Ok, czekamy na pytanie Vissegerda. :sweet:

W bardzo ciekawy sposób chowano również ludzi na Północy, w Skandynawii. Mamy cztery rodzaje "materiałów" wskazujących, że pod nimi spoczywa człowiek: menhiry, dolmeny, kromlechy, kurhany. O dolmenach to już chyba każdy słyszał - głaz wsparty na trzech lub czterech pionowo ustawionych długich kamieniach. Menhir to taki pojedyńczy długi głaz, bardzo prosta konstrukcja. Największe i godne największej uwagi są kromlechy. Przykładem takiego jest słynne Stonehenge. Jak można się domyślać, w taki sposób chowano najważniejsze osobistości osady/plemienia. Pozostały nam jeszcze kurhany. Są to wielkie, okrągłe grobowce. Ich średnica wynosi nawet 30 metrów! Najczęściej chowało się w takich konstrukcjach w epoce brązu. Wspomnę jeszcze o czymś, co każdy wie (żeby nie było, że ta kwestia nie pojawiła się w temacie ). Wszystkich grzebano wraz z przedmiotami codziennego użytku, które miały zmarłemu pomóc w zaświatach.

Zgadza się, zapomniałem dodać, że motyw ten po raz pierwszy spotykany w owej kulturze. Dzięki za sprostowanie.

Nie, nie uważam ich za pierwszych chrześcijan (bo nimi nie są XD). Właśnie to oni rozwijają te myśli. : ) Zgadza się, szczególnie tutaj warto przypomnieć Irneriusa, który wziął łopatkę w dłoń i zaczął kopać.

Ale nie patrząc... Gdybyśmy już wszystkie te maleństwa zjedli :what: , o mało większe drapieżniki nie miałyby co jeść (człowiek chowałby się po różnych zakamarkach), więc tracą one siły. Na tym korzystają większe sztuki. Kiedy wymrą średnie, teraz większe są słabsze. Padają. A co z roślinożernymi? Nie mam pomysłu! xD Oczywiście ta cała wyżej opisana operacja musiałaby być dokładnie przemyślana przez pierwotnego człowieka. Czy ich rozumy podjęłyby temu zadaniu? Mamy przecież w tamtych czsach do czynienia z człowiekiem nawet nie homo habilis. Poza tym widzę, że przeceniacie chyba za bardzo możliwości dinozaurów. Czy aby na pewno wiemy czy ich możliwości fizyczne były tak zaawansowane, na jakie sobie je wyobrażamy? Motyw spotykany w kulturze chińskiej. Po prostu człowiek połączył sobie przodków ptaka i dużego dwunożnego gada w jedno. Wyobraźnia ludzka nie zna granic. (Wg mnie potencjalnie )

Warto chociaż trochę, bo kiedy się czyta monografię, pojawia się tło historyczne - żeby to zrozumieć, musimy co nieco "sklejonego" wiedzieć. Ja szczerze mówiąc bardziej preferuję monografię. W syntezie jest zawsze za dużo, później to wszystko się plącze. Prawda, w monografii też nie poskąpią szczegółów, ale są one opisywane dość obszernie, więc szybciej się zapamiętuje... Stwierdzam to na moim przypadku. :mrhappy:

Na samym początku trochę teorii dotyczącej zagadnienia filozofia. Pojęcie to dzielimy na 3 mniejsze - ontologia, czyli metafizyka, nauka o początkach świata i jego stworzeniu, epistemologia - nauka o poznaniu świata, naszego bytu w nim oraz aksjologia (w tym estetyka i etyka) - nauka o wartościach człowieka. W średniowieczu ludzie przede wszystki zajmowali się ontologią, co Nas nie dziwi - kultura chrześcijańska, wiara w Boga, jego udział w życiu każdego człowieka. Obojętnie jakbyśmy ją nazwali, obie nazwy prawdziwie odnoszą się do rzeczywistości i trafnie określają aspekty podejmowane przez ludzi średniowiecza. Jednakże ja bym to nadal nazywał filozofią. Dlaczego? Jak już wspomniałem, metafizyką mędrcy zajmują się przede wszystkim, a więc podejmują działania w czymś innym jeszcze. Czym? Etyką (mniej estetyką). Szczególnie przejawia się ona w początkach cichego istnienia reformacji (czyli środkowe średniowiecze). Według mnie to tylko rozwinięcie myśli Jezusa, Apostolów i pierwszych chrześcijan.

Dzisiaj "przełączając" kanały wpadłem na TVP Historia. Akurat emitowany był program dokumentalny o Powstaniu Warszawskim. Pokazano też groby. Małe, usypane z góry piachu i wbite w grunt drewniane krzyże (i to jeszcze nie każdy "zasłużył" sobie na taki gróB). Widok naprawdę nie do podziwiania, ale kształtuje w człowieku rozumowanie cenności całego narodu polskiego. Czuje się własną odpowiedzialność za rodzimy kraj... :cry: Na szczęście to wszystko nie poszło na marne.

O, Esterka o czymś mi przypomniała. Wracając do powieści France (mam nadzieję, że ostatni raz wracami do tej kwestii) - jest tam bardzo szczegółowo opisana śmierć Marata i jej skutki zmiany poglądów społeczeństwa. No to żeby nie było, że przychodzę z pustymi rękoma :] : http://upload.wikimedia.org/wikipedia/comm...wig_des_XVI.png Stracenie Ludwika XVI.

Zdjęcia Bastylii nie będę zamieszczał i niepotrzebnie zawalać serwer. Napoleon bardzo mi się kojarzy z pewnym "pomnikiem" starożytności: Oczywiście mam na myśli bitwę stoczoną pod piramidami. I specjalnie zbliżenie na twarz Sfinksa, prawdopodobnie (wg niektórych śladów historii) utrata nosa to sprawka Napoleona (tzn. jego wojska). No i teraz nie możemy rozpoznać twarzy Sfinksa - odwieczne pytanie: Czy to Chefren czy też Cheops? :/

Niestety powtórzę się. Bogowie łakną krwi - Anatol France. Jedna z głównych (o ile nie jedyna?) powieści historycznych uwzględniającyh tematykę Rewolucji Francuskiej. Chociaż książka ta jest jak dla mnie trochę za cienka (jedyne 200 stron), mógłbym ją polecić prawie każdemu, komu będzie się łatwo czytało powieści historyczne. Poza tym nie będę się jakoś specjalnie rozpisywać - jest przyklejony temat w tym dziale - "Rewolucja Francuska - literatura" (czy podobny), więc nie warto "kopiować" poprzednie wypowiedzi (jeśli chcesz wiedzieć więcej, patrz mój post w tamtym temacie). :mrhappy: Malarstwo. Jak można nie wspomnieć tutaj o Zdobyciu Bastylii? To prawdopodobnie najważniejszy i najbardziej upowszechniony obraz przedstawiający losy krótko przez "wyłonieniem się" Napoleona.

Zauważę, że nie każda pierwotna kultura jakiegoś terenu była chociażby dobra. Pamiętamy czasy zacofania w niektórych przypadkach. :constr: Każda kolejna kultura okolicy jest rozszerzeniem pierwotnej i poprzedniej. Gdyby nie stabilna podstawa, nie byłoby trwałego pałacu. Z kulturą jest prawie tak samo jak mowi Jezus - można ją zbudować na piasku i na skale.