widiowy7

Jasne że takiemu żołnierzowi nie marzył się powrót do pańszczyzny. Ale jakie mógł mieć szanse?

Jasne że była osobista. Ale czy to coś znaczy? Przecież i tak rozmawiamy o osobistych odczuciach. Ja chcę żeby gmach został, a komuś może się to nie podobać. To są nasze prywatne zdania. Ale że tam się pierwszy raz całowałem, musi stać

Gdy pierwszy raz spojrzałem na Warszawę (mieszkam na Pradze) to oczywiste jest że pierwsze co ujrzałem to był przedmiot sporu. Owszem sowiecka budowla. Owszem brzydka (ale to już kwestia gustu) Owszem zajmuje dużo miejsca dla jakichś biurowców. Ale biurowce, nawet te największe chyba nie mają szans na stanie się symbolem Warszawy. Jadąc poza Warszawę, póki widzę sylwetkę PKiN, wiem że jestem w stolicy. Ja jestem od was starszy. Ale ten budynek zawsze będzie mi się kojarzył z moją młodością. Pod pałacem pierwszy raz pocałowałem dziewczynę ł

Z tej dywizji uratowało się więcej ludzi, tylko on wyszedł na czele pięcioosobowej grupy. Nie słyszałem żeby Świerczewski wtedy dowodził w 1 Armii. Tu faktycznie ten pan dał popis sztuki operacyjnej. Oprócz munduru, to w magazynach są też zaszczane gacie i zestaw wódczany. Ta sama sotnia miej więcej w tym samym miejscu, wybiła wcześniej lub później prawie cały oddział WOP-u.

Zgadza się, to relację Shenka kiedyś czytałem. Ale jest to jedyne źródło które znam z "drugiej strony".

No cóż, to ten batalion w ciężkich walkach 11 i 12 sierpnia na terenie magazynów na Stawkach zdobył działko przeciwpancerne. Duże szczęście do tych magazynów miał ten oddział. W nocy z 16 na 17 sierpnia, w ramach przebijania się oddziałów żoliborskich znowu udało im się opanować ten teren i utrzymać go kilka dni. Niestety, w ciągu tych kilku dni ponieśli duże straty m in. od ataków Goliatów. Dalej ten słynny desant kanałami na Plac Bankowy. Później to już typowy szlak bojowy dla całego zgrupowania " Radosław". Na pewno był to oddział nietuzinkowy, ale też trudno go wyróżniać specjalnie na tle innych z "Radosława"

O godzinie W, miejscowe oddziały AK uderzyły na wyznaczone obiekty. Niestety Niemcy byli już ostrzeżeni, oddziały powstańcze poniosły duże straty w zabitych i rannych. Rozbite i pomieszane, wycofały się w głąb dzielnicy. Część z nich ( 1 pułk szwoleżerów ) wycofało się na Siekierki i w kierunku Lasów Kabackich. W terenie było duże przemieszanie różnych oddziałów i grupek.Na szczęście udało im się odeprzeć niemiecki atak w dniu 3 sierpnia, który nastąpił od strony mostu, przy wsparciu czołgów. Pozwoliło to zdobyć broń, i co najważniejsze podnieść morale. W nocy z 7 na 8 sierpnia, na teren dzielnicy przybył kapitan "Kryska", obejmując dowództwo zgrupowania.

Raczej nie mieli nic do powiedzenia w momencie poboru, ale co myśleli będąc już w szeregach? A piechoty wybranieckie/łanowe dobrze i twardo się biły.

Chyba też nie było zapotrzebowania na tego typu jazdę, skoro ułani dawali sobie radę. A poza tym, opancerzenie husarza i tak nie chroniło przed ogniem z broni palnej.

Hej Wołodia! Pamiętaj że Małysz jest jednym z najlepszych skoczków świata. Nie jestem małyszomanem, ale on i tak zdobędzie piątą kulę. Zakładasz się o 20 browarów?

Może masz rację. Była to uproszczona wersja PPSZ-y. Łatwiejsza w produkcji, mniejsza szybkostrzelność. Ale mój kolega, który w wojsku miał ten peem na wyposażeniu, mówił że potrafiła sama strzelać.

Znalazłem kiedyś stronkę w necie. Było coś "źli w powstaniu warszawskim". Były to wspomnienia niemieckiego żołnierza, z kompanii szturmowej saperów. Oni dokładnie używali tej samej taktyki. I to nie dlatego ze nauczyli się tego od powstańców, ale takie mieli szkolenie.

Pewnie jak zwykle zawiodła łączność. Szturmy od strony Starówki i Żoliborza, nie były zgrane w czasie. A szansa była.

Mosty już były wysadzone. Artyleria 1 Armii mogła zniszczyć przyczółek mostowy po warszawskiej stronie. Tam były gniazda kaemów, działka plot. Desanty były źle przygotowane, źle ochraniane własnym ogniem. Zabrakło chyba dobrej woli i przygotowania.

Z powodu zmiany topografii miasta po wojnie, my dzisiaj nawet nie wiemy, gdzie znajdowały się poszczególne obiekty, o których mówią przekazy pamiętnikarskie. Właśnie chodzi o ten ostrzał ze szpitala maltańskiego. Bladego pojęcia nie mam gdzie on był. Szpital św.Łazarza przy Książęcej, udało mi się zlokalizować, gdy kilka lat temu. na obchodach rocznicy Powstania przy teatrze "Buffo" pogadałem z weteranami z batalionu "Miłosz" Potwierdzili oni to w sumie przypadkowe zdobycie gmachu YMCA.

Dowództwo Armii Krajowej zmarnowało chyba szansę na możliwość pomocy z Pragi. Czerniaków miał dostęp do Wisły. Powinny tam być skierowane znacznie większe siły. Obrona tej dzielnicy za wszelką cenę. No ale zawsze jest pytanie czy "sojusznicy" naprawdę chcieliby pomóc.

Broń ta nie była dużo celniejsza. Spotkałem się z opisem, który mówił o strzelaniu na 100 kroków (ok. 75 m). skupienie 10 x 10 metrów W zasadzie to zawsze mnie zastanawiało, dlaczego husaria zeszła z pól bitewnych. XVIII/XIXwieczna , w sumie lekka jazda, szarżowała na czworoboki piechoty, czasami z dobrym skutkiem.

A ciekawe jak ci chłopi tę służbę traktowali?

Jasne. Przez przypadek zostali zbyt szybko wykryci. Oglądałem w latach 80-tych program historyczny. Jeden z nich przeżył w gruzach jako "robinson". Topografia naszego miasta mocno się zmieniła. Gdy "Zośka" przebijała się przez ulicę Senatorską, mieli duży ostrzał ze szpitala Maltańskiego. A gdzie on był?

No wcześniej o tym mówiłem. Miała świetne, lotne konie, i potężny potencjał w postaci szarży. Ówczesna jazda zachodnioeuropejska używała taktyki karakolu.

Gdyby była możliwość zaangażowania całych sił 1 Armii to kto wie. Ale nie mieli środków przeprawowych. Jak było z łącznością? Lotnictwo tej Armii mogło dać realne wsparcie, gdyby ktoś dał na to pozwolenie. Ale znowu wkraczamy na politykę. A to nie pozwoliło na żadną realną pomoc.

No to ja akurat lubię Do tatara mu si być metka z firmy Jadów. Rosół. Ten robiony przez moją Babcię, bez włoszczyzny, tylko z jakimś zielskiem. Już nigdy nie będę takiego jadł

W swojej torbie ostatnio wykryłem: rękawiczki zimowe rączkę od radia samochodowego. no i nóż, służy do otwierania skrzynki pocztowej ( zaginął klucz)

Ale nigdy nie zatraciła polskiej taktyki, szarży. Cały czas mam wrażenie że tylko my wiedzieliśmy jak używać jazdy. P.S Masz Pancerny piękny avatar. A skąd on?

Babcia opowiadała że dwóch jej braci zagięło w czasie wojny, a o ich losach nic nie wiadomo. Ale musieli być w armii rosyjskiej.