Olek drugi

http://www.teatrskazka.com/Raznoe/AutoSnab/AutoSnab.html Jak widać: produkcja Sowiecka - 205 tys. sztuk. dostawy z LL - 312,6 tys. sztuk. Do 100% brakuje 97,4 tys. sztuk. Poza tym sowieckie fabryki w Moskwie, Kołomnie, Gorki, Mińsku i Odessie musiały poskładać 119,6 tys. z tych 312,6 tys. dostarczonych sztuk. Na razie.

Wszystko się zgadza. 150 tys. do skreślenia ze stanów, 275 tys. wymaga remontów do których potrzeba 300 tys. ton części zamiennych. Pozostaje 75 tys. które można załatać na miejscu z miejscowych środków i używać (są to pojazdy sprawne, które jednak ze względu na ciągłą exploatację wymagają ciągłych napraw). Wojska Lądowe na Wschodzie nie dysponują żadnym sprawnym pojazdem zmotoryzowanym, który nie wymaga napraw. Przyjmując takie a nie inne proporcje 30, 40, 30 czyli 150 tys. 200 tys., 150 tys. Halder uznał, iż część z tych 275 tys. wymagających napraw do których wg. gen. Buhle potrzeba 300 tys. ton części zamiennych można naprawić z podręcznych zasobów i na bieżąco exploatować. Tak więc okazał większy optymizm od gen . Buhle. Na razie.

W takim razie może jeszcze dodam cos takiego. Dzień wcześniej gen. Buhle (szef odziału organizacyjnego sztabu) przedstawił Halderowi nastepujące dane: "d. Sytuacja w zakresie pojazdów mechanicnych: spośród 500 tys. pojazdów straty wynoszą 150 tys. Do kwietnia 1942r. zostanie wyprodukowanych 60 tys. nowych pojazdów. Stąd też 90 tys. trzeba wygospodarować. 275 tys. pojazdów trzeba naprawić. Do tego potrzeba 300 tys. ton części zamiennych." Na podstawie tych informacji Halder przedłożył cytowane wyżej dane w referacie złożonym dzień później Hitlerowi. Na razie.

Nieźle ilustruje to notatka z dzienników Haldera zapisana pod datą 19 listopada 1941r., czyli w momentcie gdy zima nie pokazała się jeszcze w pełnej krasie oraz tuż przed drugą fazą "Tajfuna". "Sytuacja w zakresie pojazdów mechanicznych wymaga radykalnych przesięwzięć i zmian organizacyjnych w wojskach (zwłaszcza oddziałów zaopatrujących). Z ogólnej iczby 500 tys. pojazdów mechanicznych wojsk lądowych na Wschodzie: 30% nie nadaje się już do naprawy 40% wymaga generalnego remontu 30% wymaga drobnych napraw, po czym będą nadawać się do eksploatacji. 90 tys. pojazdów nie można już zastąpić nowymi, trzeba je zaoszczędzić drogą przedsięwzięć organizacyjnych, 275 tys. można naprawić. Budowa dróg i kolei: „Południe“: potrzeba 22 pociągi; realizacja – 15 dziennie. „Środek“: potrzeba 31 pociągów; realizacja – 16 dziennie. „Północ“: potrzeba 20 pociągów; realizacja – 19 dziennie. (Średnie dane z ostatnich 14 dni)." Tak wygląda logistyczne pokłosie letniego kurzu i jesiennych błot. Na razie.

Wiem mówiłej już o tym. Szkoda że Suworow nie zrobił odpisu tego dokumentu. Tymczasem nikt inny tego nie potwierdza Np. tutaj http://samsv.narod.ru/Div/Sd/sd316/main1.html Dywizja została wystawiona w Ałma - Acie czyli w Środkowo - Azjatyckim OW, a pierwszy znany dokument mówiący o wystawieniu dodatkowych dywizji w tym okregu po wybuchu wojny pochodzi z 6 lipca 1941r. http://ww2doc.pochta.ru/gko/194107/gko_0041.html Przed wybuchem wojny w okresie od marca do czerwca 41 wystawiono tam tylko dwie dywizje 221 D zmot. dla 27 K. Zmechanizowanego 238 D St. - był podobno pomysł uzuełnienia jej Polakami. Zgadza się. Jest to dywizja wystawiona w wyniku zmian organizacyjnych w lutowym MP 41. Dywizja wraz z podobnie formowanymi w Kijowskim OW dywizjami nr 193, 195 połączona została w korpus strzelecki, którego dowódzwo w tym celu ściągnięto z Dalekiego Wschodu w kwietniu 41 (nr31). W czerwcu dywizja otrzymała rezerwistów z obozów szkoleniowch co zbliżyło ją do etatów wojennych. Wiemy nawet ilu było tych rezerwistów: Cały okreg wojskowy powołał 65550 ludzi przy dywizjach strzeleckich o nr 41,44, 45, 62, 80, 87, 97, 99, 124, 139, 146, 159, 173, 189, 190, 193, 195, 197, 199, 200, 228 oraz 58, 60, 72, 96, 192 górskie. Na razie.

Co do tych dywizji powyżej nr 240. Jeśli rzeczywiście podjęto decyzję o ich fomowaniu przed 22 czerwca 1941r. - czego nie wykluczam. To było to co najwyżej na etapie początków gromadzenia kadry dowódczej. Wszyscy szeregowi rezerwiści z obozów szkoleniowych przy dywizjach trafili do dywizji z przedziału nr 1-240. Tak więc te hipotetyczne dywizje powyżej nr 240 nie otrzymały przed 22 czerwca żadnego szeregowca. Na razie.

W takim razie pociągne jeszcze wątek wojsk zmechanizowanych na czerwiec 1941r. Poniżej jest zestawienie liczby żołnierzy w korpusach zmechanizowanych pięciu zachodnich nadgranicznych okregów wojskowych http://mechcorps.rkka.ru/files/spravochnik...s_mk_010641.htm Jak widać znajduje się tam wiekszość (20 z 29) sowieckich korpusów zmechanizowanych. Ale tylko kilka z nich przekroczyło liczbę 30 tys. ludzi, czyli w miarę bliską etatu wojennego wynoszącego 36080 ludzi. Jest to zestawienie na 1 czerwca 1941r. Dotychczas brałem pod uwagę, iż do wybuchu wojny korpusy wcieliły w szeregi rezerwistów z obozów szkoleniowych, które zaczęło się właśnie masowo na początku czerwca. Dotarłem jednak do danych z których wynika, że żaden z rezerwistów powołanych na Wielkie Obozy Szkoleniowe nie trafił do wojsk zmechanizowanych. W załączniku do książki Zacharowa, Sztab Generalny przed wybuchem wojny, znajdują się dane na temat tych obozów. Wynika z nich że z danych okregów wojskowych spłynęły do wybuchu wojny do centrali następujące dane: 1. Na obozach szeregowych rezerwistów - przy dywizjach strzeleckich - 493181 ludzi - przy pułkach art. RND - 8100 ludzi - przy dow. armii i korpusów - 9363 ludzi - w rejonach umocnionych -17862 ludzi - przy jed. pont. - most. - 4310 ludzi - przy baonach saperów - 28584 ludzi. - przy baonach budowlanych - 6000 ludzi - przy baonach obsługi lotnisk - 17294 ludzi - przy jed. Obrony PL - 20711 ludzi - przy jed. topograficznych - 7650 ludzi - przy jed. łączności - 1548 ludzi - przy piekarniach - 936 ludzi - przy składach wojskowych - 3305 ludzi. - przy art. bazach remontowych - 979 ludi. - przy bazach lotniczych - 15100 ludzi. 2. na obozach przeszkolenia szeregowych w sierżantów - 23705 ludzi. 3. na obozach przeszkolenia szeregowych w specjalistów jednostek szkolnych - 97231 ludzi. 4. RAZEM - 755859 ludzi. 5. Ponadto szkolenia przechodzili: - dowódcy rezerwy lotnictwa - 1915 ludzi - dowódcy rezerwy artylerii - 5079 ludzi - politrucy rezerwy - 39285 ludzi 6. RAZEM - 802138 ludzi Tak więc jak widać na obozy szkoleniowe, które mają być przykrywką dla tajnej mobilizacji nie powołano żadnych rezerwistów szeregowych i dowódców dla dywizji pancernych i zmotoryzowanych, a to oznacza, że większość korpusów zmechanizowanych wyruszyła na wojne bez w miarę pełnego stanu osobowego. Rezerwistami mogli być uzupełnieni dopiero po dniu M - czyli w wersji oficjalnej 23 czerwca 1941r. Na razie.

Wykryłem błąd w zestawieniu. Tak gdzie jest mowa o 24 armii pownna być pisana 21 armia.

Na czerwiec 1941r. Sowieci mają razem 303 dywizje. Dywizje strzeleckie, górskie, strzelców zmot. oraz dywizje zmotoryzowane mają współną numerację Wygląda to tak 1 zmot., 2 st., 3 st., 4 st., 5 st., 6 st., 7 zmot., 8 st., 9 gór., 10 st., 11 st., 12 st., 13 st., 14 st., 15 zmot., 16 st., 17 st., 18 st., 19 st., 20 gór., 21 st., 22 st., 23 st., 24 st., 25 st., 26 st., 27 st., 28 gór., 29 zmot., 30 gór. (30 st.), 31 st., 32 st., 33 st., 34 st., 35 st., 36 st. zmot., 37 st., 38 st., 39 st., 40 st., 41 st., 42 st., 43 st., 44 gór. (44 st.), 45 st., 46 st., 47 gór., 48 st., 49 st., 50 st., 51 st., 52 st., 53 st., 54 st., 55 st., 56 st., 57 st. zmot., 58 gór. (58 st.), 59 st., 60 gór. (60 st.), 61 st., 62 st., 63 gór. (63 st.), 64 st., 65 st., 66 st., 67 st., 68 gór., 69 zmot. (69 st.), 70 st., 71 st., 72 gór. (72 st.), 73 st., 74 st., 75 st., 76 gór., 77 gór., 78 st., 79 st., 80 st., 81 zmot., 82 zmot. (82 st. zmot.), 83 gór., 84 zmot., 85 st., 86 st., 87 st., 88 st., 89 st., 90 st., 91 st., 92 st., 93 st., 94 st., 95 st., 96 gór., 97 st., 98 st., 99 st., 100 st., 101 gór. (101 st.), 102 st., 103 zmot. (103 st.), 104 st., 105 st., 106 st., 107 st., 108 st., 109 zmot., 110 st., 111 st., 112 st., 113 st., 114 st., 115 st., 116 st., 117 st., 118 st., 119 st., 120 st., 121 st., 122 st., 123 st., 124 st., 125 st., 126 st., 127 st., 128 st., 129 st., 130 st., 131 zmot., 132 st., 133 st., 134 st., 135 st., 136 st., 137 st., 138 gór. (138 st.), 139 st., 140 st., 141 st., 142 st., 143 st., 144 st., 145 st., 146 st., 147 st., 148 st., 149 st., 150 st., 151 st., 152 st., 153 st., 154 st., 155 st., 156 st., 157 st., 158 st., 159 st., 160 st., 161 st., 162 st., 163 zmot., 164 st., 165 st., 166 st., 167 st., 168 st., 169 st., 170 st., 171 st., 172 st., 173 st., 174 st., 175 st., 176 st., 177 st., 178 st., 179 st. (lit), 180 st. (est), 181 st. (łot), 182 st. (est), 183 st. (łot), 184 st. (lit), 185 zmot. (185 st.), 186 st., 187st., 188 st., 189 st., 190 st., 191 st., 192 gór., 193 st., 194 gór. (194 st.), 195 st., 196 st., 197 st., 198 zmot., 199 st., 200 st., 202 zmot., 204 zmot., 205 zmot., 206 st., 208 zmot., 209 zmot., 210 zmot., 212 zmot., 213 zmot., 214 st., 215 zmot., 216 zmot., 217 st., 218 zmot., 219 zmot., 220 zmot., 221 zmot., 222 st., 227 st., 228 st., 229 st., 232 st., 233 st., 235 st., 236 zmot., 237 st., 238 st., 239 zmot., 240 zmot. --- 229 dywizji. Czyli: zmotoryzowanych - 31 strzelców zmotryzowanych - 2 górskie - 19 strzeleckie - 177 Strzeleckie, górskie, strzelców zmotoryzowanych podlegają dowództwu piechoty - razem 198 dywizji Zmotoryzowane podlegają Wojskom Samochodowo - Pancernym. W całym przedziale od 1 do 240 brakuje nr: 201, 203, 207, 211, 223, 224, 225, 226, 230, 231, 234 ---- 11 dywizji. Jednostki te o łącznej liczebności 64251 ludzi, zostały przekształcone w 10 brygad pow. - des. (etat 2588 ludzi na brygade) i 10 brygad ppanc. (etat 5322 ludzi na brygade) Dywizje Pancerne 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29,30, 31, 32, 33, 34, 5, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61. ---- 61 dywizji pancernych. Dywizje Kawalerii 3, 5, 6, 8, 9, 14, 17 gór., 18 gór., 20 gór., 21 gór., 24, 32, 36 --- 13 dywizji Pogrubioną czcionką dywizje wystawione do lutego 1941r. włącznie. Reszta między marcem a czerwcem 1941r. W nawiasach rodzaj dywizji do lutego włącznie. Na razie.

Do zmiany rozstawu szyn służą konkretnie wojska kolejowe, które u Sowietów istniał niezależnie od saperów. Dlatego pytałem się czy wojska kolejowe przed 22 czerwca 1941r. zostały zmobilizowane. Czyli że podniesiono ich etaty z 40 tys. do 87 tys. ludzi jak przewidywał plan mobilizacyjny. Tak więc na jakie dokumnty o mobilizacji wojsk kolejowych powołuje się autor "Dnia M". To że tym się zajmowano mnie nie dziwi. Już w lipcu 1940r. takie polecenie otrzymały ludowe komisariaty komunikacji w tym LK Kolejnictwa. "Ludowe komisariaty komunikacji powinny ubezpieczyć wypełnienie przewozów w rozmiarze nastepującej liczebności pociągów na dobę: - Odeska droga kolejowa – 10 - Południowo – Zachodnia droga kolejowa – 12 - Lwowska droga kolejowa – 10 - Białostocka droga kolejowa – 8 - Leningradzka droga kolejowa – 10 - I w pozostałych rejonach według potrzeb Ludowego Komisariatu Obrony" Wynikało to z potrzeb, poprawy mozliwości przewozowych w zachodnich okręgach wojskowych, co było związane z zamiarem zwiększenia tempa mobilizacji i koncentracji po dniu M. Chodziło o to aby nie powstał korek transportów wojskowych na lini Dniepr - Dźwina i aby wojska w 20-30 dniu mobilizacji staneły w pełnym szyku na granicy. Tak więc najpierw trzeba udowodnić, że gromadzone materiały slużyły do budowy lini kolejowych na terenie wroga a nie do rozbudowy własnych dróg kolejowych. Dlatego pytałem się czy wojska kolejowe zostały zmobilizowane, bo to one powinny takimi pracami na terenie wroga się zajmować, a nie resort cywilny. Na razie.

A zmobilizowali?

Pozwoliłem sobie zrobić takie zestawienie wojsk stron przeciwnych mniej więcej na okres sierpnia 1941r. skupiając się na liczbie żołnierzy. Po stronie sowieckiej przyjąłem znane dane na początek września 1941r. Po stronie niemieckiej dane z środkowej dekady sierpnia 1941r. Jak wiadomo Sowieci w tym czasie stworzyli na linii frontu trzy duże zgrupowania wojsk odpowiadające mniej więcej trzem grupom armii po stronie niemieckiej. 1. Kierunek Północno – Zachodni. Przeciwko Grupie Armii Północ działały w tym czasie: Front Leningradzki – 452 tys. Front Pn – Zachodni – 245 tys. Ponadto w rejonie rz. Wołchow a więc na styku między tymi frontami Sowieci wprowadzili dwie armie rezerwowe: 52 A (170 tys.), 54 A (85 tys.) Wojska te były atakowane przez 578 tys. żołnierzy G.A. Północ w składzie: 18 armia – 142 tys. 16 armia – 317 tys. 4 g.panc. – 119 tys. Sowieci mają więc tutaj wyraźną przewagę. Należy jednak pamiętać, że od strony Finlandii istniał spory nacisk: Cała armia fińska – 440 tys. (nie wiem ile na linii frontu) Posiłki niemieckie z Norwegii – około 60 tys. Sowieci przeciwko Finom wystawili około 100-150 tys. z Frontu Leningradzkiego (czyli o tyle należy odliczyć ze skład wojsk tego frontu naprzeciw G.A. „Północ”) oraz na północy wojska Frontu Karelskiego – 185 tys. Ponadto Sowieci mogą liczyć na wojska miejscowych okręgów wojskowych nie wchodzących w skład frontów. Leningradzki OW – 45 tys. żołnierzy Archangielski OW – 104 tys. żołnierzy 2. Kierunek Zachodni Tutaj Sowieci na przeciw Grupy armii Środek zebrali F. Zachodni – 511 tys. F. Rezerwowy – 491 tys. F. Briański – 294 tys. (dane są z początku września czyli w składzie frontu nie ma już 100-150 tys. żołnierzy 24 A, która została włączona w skład F. Południowo – Zachodniego. Tak więc na połowę sierpnia te wojska należy doliczyć do sił F. Briańskiego). Mamy więc na linii frontu na przeciw G.A Środek 1296 tys. + 100-150 tys. 24 A. Czym dysponuje w tym czasie G.A. Środek: 9 armia – 325 tys. 4 armia – 278 tys 2 armia – 225 tys. 3 g.panc – 73 tys 2 g.panc. – 164 tys Razem 1065 tys. żołnierzy mających przed sobą ponad 1400 tys. Sowietów. Niemiecki atak na kierunku moskiewskim musi brać jednak również pod uwagę wojska sowieckie na bezpośrednim zapleczu walczących frontów. Są to przede wszystkim okręgi wojskowe: Moskiewski – 392 tys. Orłowski - 245 tys. 3. Kierunek Południowo – Zachodni. Na przeciw Grupy Armii „Południe” oraz Rumunów Sowieci zgromadzili F. Południowo – Zach. – 850 tys. (dane są z początku września czyli w składzie frontu jest 100-150 tys. żołnierzy 24 A, która została przekazana z Frontu Briańskiego. Tak więc na połowę sierpnia te wojska należy doliczyć do sił F. Briańskiego). F. Południowy - 532 tys. Grupa Odeska – 51 tys. 51 A na Krymie – 101 tys. Po odliczeniu 24 A mamy na całym kierunku południowo – zachodnim 1300 tys. na linii frontu, które mogą być wsparte przez siły na Krymie. Tymczasem Niemcy dysponują 932 tys. wojsk G.A. Południe: 6 armia – 378 tys. 17 armia – 228 tys. 11 armia – 155 tys. 1 g.panc. – 171 tys. Ponadto walczą Rumuni ( w sierpniu 386 tys.), a w perspektywie są Włosi (60 tys.), Węgrzy (40 tys.), Słowacy (10 tys. ??). Mielibyśmy więc coś na kształt równowagi sił na kierunku południowym. Tyle że Sowieci chronieni są przez Dniepr. Ponadto na bezpośrednim zapleczu dysponują wojskami Charkowskiego Okręgu Wojskowego w sile 356 tys. ludzi. Gdyby w którymś momencie sowiecki front się zachwiał Armia Czerwona może dysponować jeszcze: W Europie a więc w miarę szybko: Nadwołżańskim Okręgiem Wojskowym – 268 tys. Północno – Kaukaskim Okręgiem Wojskowym – 228 tys. Zakaukaskim Okręgiem Wojskowym – 390 tys. (część musi pozostać na granicy z Turcją, część weszła do Iranu) Uralskim Okręgiem Wojskowym – 221 tys. W Azji (czyli potrzeba odpowiednio więcej czasu na transport): Syberyjskim Okręgiem Wojskowym – 176 tys. Środkowo – Azjatyckim Okręgiem Wojskowym – 170 tys. (część wojsk weszła do Iranu). Zabajkalskim Okręgiem Wojskowy – 320 tys. (zaplecze Frontu Dalekowschodniego oraz osłona Mongolii) Front Dalekowschodni – 511 tys. (osłona od strony Mandżurii). Tymczasem Niemcy nie mogą liczyć na wsparcie. Pamiętać też należy, że z czasem ograniczeniu ulegnie siła Rumunów zaangażowanych na froncie ( po zdobyciu Odessy pozostanie w listopadzie 60 tys., reszta będzie okpować Naddniestrze). Niemcy będą nadążali z uzupełnieniami do końca września włącznie. W trzech grupach armii we wrzesniu znajdowało się 2539 tys. a w październiku już tylko 2381 tys. Sowiecie tymczasem będą ciągle mobilizowali kolejne wojska ponad tą liczbę, którą właśnie zaprezentowałem. Na razie.

Gdzie opublikowano tą interpretacje? News jest z 7 października 2009r http://www.naukawpolsce.pap.pl/palio/html....kSum=-832131868 Na razie.

Oj chyba Bolesław Chrobry kontakty z wikingami (raczej waregami) utrzymywał i to chyba do tego stopnia, że oddał im w zarząd Włocławek. Na razie.

"Większe są zaiste i liczniejsze czyny Bolesława, aniżeli my to możemy opisać lub prostym opowiedzieć słowem. Bo jakiż to rachmistrz potrafiłby mniej więcej pewną cyfrą określić żelazne jego hufce, a cóż dopiero przytoczyć opisy zwycięstw i tryumfów takiego ich mnóstwa! Z Poznania bowiem miał 1300 pancernych i 4000 tarczowników, z Gniezna 1500 pancernych i 5000 tarczowników, z grodu Władysławia 800 pancernych i 2000 tarczowników, z Giecza 300 pancernych i 2000 tarczowników; ci wszyscy waleczni i wprawni w rzemiośle wojennym występowali do boju za czasów Bolesława Wielkiego. Co do rycerstwa z innych miast i zamków, to wyliczać je byłoby to dla nas długi i nieskończony trud, a dla was może uciążliwym byłoby tego słuchać. Lecz by wam oszczędzić żmudnego wyliczania, podam wam bez liczby ilość tego mnóstwa: więcej mianowicie miał król Bolesław pancernych, niż cała Polska ma za naszych czasów tarczowników; za czasów Bolesława tyle prawie było w Polsce rycerzy, ile za naszych czasów znajduje się ludzi wszelakiego stanu." Czy ty aby czytałeś napewno Galla? Ps. Poza tym do źródeł należy zaliczyć również znaleziska archeologiczne. - głównie przebadane grody. A dzięki nim wiemy, że: 1. grody wielkopolskie są kilkakrotnie miniejsze od grodów małopolskich. W IX w. te z Wielkopolski nie przekraczają 1 ha powierzchni, gdy małopolskie osiągają nawet kilkanaście hektarów (Naszacowice, Stradów). 2. pierwszym wyraźnie wiekszym grodem wielkopolskim jest gród w Grzybowie. Początkowo mały 0.5 ha powierzchni zbudowany w latach 918-922. Następnie rozbudowany do wymiarów wyraźnie wiekszych niz wszystko w Wielkopolsce - około 930 r. jest to już gród 4,5 ha (wewnetrzny plac 2,5 ha) o wałach grodowych wysokich na 16 m. 3. w pierwszych dekadach X w. dochodzi do masowego palenia grodów wielkopolskich (Bonikowo, Bruszczewo, Samarzewo, Spławie). Nie spalono jedynie Giecza (wybud. lata 60 IX w), Moraczewa (wybud. koniec IX) oraz oddalonego na południe Kalisza (wybud. lata 70 IXw.). 4. W krótkim okresie czasu miedzy 939 a 942 r. Wielkopolska północno wschodnia staje się wielkim placem budowy. Wciagu kilku lat powstają wielkie grody: Giecz (940 r. - rozbudowano stary gródek), Bnin (940r. - rozbudowano warownie powstałą w 936r.), Ląd (940r. - rozbudowano warownie powstałą w 926r.), Gniezno (940r. - gród wybudowany od podstaw), Poznań (939-942 r. - sprawa nie jasna. Mozliwe, że rozbudowano stary gród powstały na przełomie IX i Xw), Grzybowo (939-942r. - kolejna przebudowa). 5. Na początku lat 60 X w. powstaje Ostrów Lednicki, którego ludność prawdopodobnie została przeniesiona spod Moraczewa. Na razie.

Oczywiście. To zresztą widać po ilości zaopatrzenia dostarczonego wojskom: 1942r. 37,2 tys. pociagów (1860,5 tys. wagonów) 1944r. 66,3 tys. pociagów (3316,9 tys. wagonów) Prawie 2 razy wiecej. Czyli operacje Sowieckie były by mniejsze. Ich głebokość nie siegała by 200-300 km ale 100-150 km. Niemcy skolei mieli by więcej czasu na reakcje, bo tracili by jednorazowo mniej terytorium. W takiej sytuacji są dwie możliwości. Jesli odpowiednio wczesnie załatali by "dziurę" w froncie tak jak to było w operacjach pod Rżewem i Wiaźmą w ciagu całego 1942r. mieli by szanse przetrwać. Jesli jednak nie zdołaliby tej "dziury" zatkać, lub spóźnili się z reakcją mielibyśmy Stalingrady - bis i za ich pomocą Sowieci doczłapali by się w końcu do Berlina. Na razie

Pomoc Amerykańska w lokomotywach i wagonach była przydatna, a nie niezbędna. W1942r. przy wolumenie 2,5 krotnie mniejszym niż w 1940r. kolejowy transport Sowiecki zabezpieczył pod względem wojskowym i materiałowy wszystkie operacja zaczepne Armii Czerwonej, począwszy od ofensyw zimowych i wiosennych pod Moskwą oraz Rostowem, Charkowem i Leningradem, letnich pod Rżewem i Wiaźmą oraz jesiennych pod Rżewem i Stalingradem. Tak więc można było podwieźć frontom górę ludzi sprzętu i zaopatrzenia niezbędnego do wykonania ofensywy. Natomiast to, że udała się tylko jedna z nich (Stalingrad) to już kwestia takich a nie innych umiejętności Sowieckich generałów na froncie. Okazuje się jednak, że to co Sowieci posiadali w 1942r. wystarczyło na zabezpieczenie gospodarki i operacji zaczepnych RKKA. Później gdy zaczęła działać pomoc Amerykańska, było oczywiście lepiej: 1943r. - 296,5 mln. ton materałów, 617,3 mln. pasażerów. 1944r. - 356,3 mln. ton materiałów, 807,8 mln. pasażerów. Ale skoro cos działało w 1942r., działałoby i w 1943 i 1944r. P.S. Mówię oczywiście wyłącznie o wagonach i lokomotywach, a nie o pozostałej infrastrukturze kolei. Na razie.

W kwestii parowozów i wogóle Sowieckiego kolejnictwa dane z Н. С. Конарев, Железнодорожники в Великой Отечественной войне 1941–1945 (nie znalazłem roku wydania, bibliografia do lat 80 włącznie). W okresie przedwojennych pięciolatek (a więc teoretycznie od 01.01.1928r. do 22.06.1941) przemysł ZSRR wyprodukował 12088 lokomotyw i 301300 wagonów towarowych (w tym 191 tys. 4 - osiowych). Zdolność przewozowa kolei na przestrzeni lat 1913 (za caratu) - 157,6 mln. ton materiałów, 248,5 mln. pasażerów. 1940 - 605,1 mln. ton materiałów, 1377,4 mln. pasażerów. 1 poł 1941 r. - 331,4 mln. ton materałów, 620 mln. pasażerów. 2 poł 1941r. - 196,5 mln. ton materałów, 359,3 mln. pasażerów. 1942 r. - 277,2 mln. ton materiałów, 511,2 mln. pasażerów. 1943r. - 296,5 mln. ton materałów, 617,3 mln. pasażerów. 1944r. - 356,3 mln. ton materiałów, 807,8 mln. pasażerów. 1945r. - 395,2 mln. ton materałów, 843,8 mln. pasażerów. 1950r. (po wojnie)- 834,3 mln ton materałów, 1332,1 mln. pasażerów. Oczywiście są to przewozy zarówno na kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt, kilkaset a nawet kilka tysięcy kilometrów. Wysiłek przewozowy kolei w transporcie wojsk i ich zaopatrzenia 1941 (od 22.06) – 57,4 tys. pociągów (2386,3 tys. wagonów) w tym – 48,5 operacyjnych (1942,3), 8,9 zaopatrzeniowych (444) 1942 – 89,8 tys. (3963,7) w tym – 52,6 oper. (2103,2), 37,2 zaopat (1860,5) 1943 – 100 tys. (4480,3) w tym – 52,1 oper. (2082), 48 zaopat.(2398,3) 1944 – 126,4 tys (5718,9) w tym – 60 oper. (2402), 66,3 zaopat.(3316,9) 1945 (do 30.09)- 69,6 (3165,3) w tym – 31,4 oper. (1254,5), 38,2 zaopat. (1910,8) Razem – 443,2 (19714,5) w tym – 244,6 oper. (9784), 198,6 zaopat. (9930,5) Biorąc pod uwagę, że 1 wagon towarowy w ZSRR miał ładowność 16,5 tony, wolumen transportów wojskowych w takim 1942r. stanowił 1/3 do 1/4 ogólnego wolumenu przewozów: - w 1942r. kolej przewiozła 65,4 mln. ton żołnierzy, sprzętu i zaopatrzenia (3963,7 tys. wagonów * 16,5 tony) przy ogólnych przewozach w tym samym roku 277,2 mln. ton materiałów oraz 511,2 mln.pasażerów. Ponadto jak widać w drugiej połowie 1941r. ( a więc w warunkach ewakuacji przemysłu i ludności na wschód oraz strat taboru kolejowego w pierwszych miesiącach wojny) kolej przeznaczyła dla wojska 57,4 tys. pociagów (a więc hipotetycznie w takich warunkach była w stanie za cały rok przekazać około 115 tys. pociagów). W1942r. cały wolumen spadł do niespełna 90 tys. pociągów (tutał mamy dołek), aby w 1943r. podskoczyć do 100 tys. pociagów i rekordowych 126,4 tys. pociągów w 1944r. Różnica między "dołkiem" 1942r. a "szczytem" 1944r. wynosi 36 tys. pociągów. Jesli dane Konariewa (podobno minister kolejnictwa ZSRR) są prawdziwe to import lokomotyw i wagonów nie był tak niezbędny Armii Czerwonej. Poradziłaby sobie i bez tego. Na razie.

Dane z raportu naczelnika GUŁAGU komisarza Nasiedkina dlaLudowego Komisarza Spraw Wewnetrznych Berii sporządzonego w dniu 17 sierpnia 1944r. Liczba więźniów -na początku wojny liczba więźniów obozów pracy i kolonii wynosiła 2300000 ludzi. -na 1.07.44 liczba więźniów wynosi 1200000 ludzi. -w ciągu 3 lat wojny z obozów i kolonii ubyło 2900000 ludzi a przybyło 1800000 ludzi. -w 1941r. za przestępstwa o charakterze kontrrewolucyjnym itp. karę odbywało 27% więźniów obozów i kolonii. do lipca 1944r. cyfra ta wzrosła do 43% -w 1941r. więźniów – mężczyzn było 93%. Obecnie więźniów – mężczyzn 74%, więźniów – kobiet 26%. -w pierwszym okresie wojny pojawiła się konieczność ewakuacji więźniów z przygranicznych terytoriów, gdzie znajdowała się znaczna ilość obozów i kolonii pracy (obozy: Białomorsko – Bałtyjski, Monczegorski, Wytegorski, Segierzski, kolonie budowy lotnisk i inne). -w związku z trudnościami transportowymi znaczna część więźniów była ewakuowana marszami pieszymi, nawet do 1000 km. -ewakuacja dotyczyła 27 obozów pracy i 210 kolonii pracy.- 750000 ludzi. Zwolnienia aresztowanych i przekazanie ich do RKKA -12 lipca i 24 listopada 1941r. były wydane ukazy Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, o dorocznych zwolnieniach z obozów niektórych kategorii więźniów i włączenie ich w system roczników rezerwistów i poborowych dla Armii Czerwonej. -w oparciu o te ukazy zwolniono 420000 więźniów. -w oparciu o specjalne postanowienia GKO w okresie 1942-1943 przeprowadzono doroczne zwolnienia i przekazano w szeregi RKKA 157000 więźniów skazanych za nieznaczne przestępstwa. -w ciągu 3 lat wojny przekazano na ukompletowanie Armii Czerwonej 975000 ludzi. -w 1941-1942 na podstawie ukazu Rady Najwyższej i postanowienia GKO zwolniono 43000 Polaków i 10000 Czechów, którzy trafili do własnych narodowych formacji wojskowych. Znalazłem też coś takiego Raport o kontyngentach przekazanych w szeregi Armii Czerwonej z miejsc odosobnienia NKWD ZSRR od początku wojny do 1 IX 44. sygn. archiwalna ГАРФ. Ф.9414. Оп. 1. Д. 1146. Л. 21. Подлинник 1. z obozów i kolonii przekazano do Komend Uzupełnień RKKA do 1.01.44 (wg. niepełnych danych) – 615040 2. od 01.01.44 do 01.09.44 – 44234 3. z więzień NKWD za 1943 r. przekazano – 171220 4. z likwidowanych w latach 1941-1942 38 obozów i kolonii nie mniej niż – 200 tys. 5. Razem – 1030494 ludzi. Na razie.

Nieprawda, że nieprawda Siły Zbrojne ZSRR w 1941r. nie tylko straciły 3350 tys. jeńców ale również 2300 tys. rannych i chorych oraz 800 tys. zabitych i zmarłych z ran i chorób, a ponadto 2350 tys. ludzi za rok 1941 nie mogą się doliczyć. A mimo to na 1 grudnia 1941r. ich główna część składowa czyli Armia Czerwona liczyła 7734 tys. ludzi z czego na lini frontu walczyło 3267 tys. żołnierzy. W tym czasie ciągle mobilizowano nowe wojska np. od 1 stycznia 42 do 1 marca 42 powołano do armii kolejnych 700 tys. ludzi, a co miesiąc do szeregów wracało od 150-200 tys. ozdrowieńców. To starałem się powiedzieć. Nie przesadzajmy W zachodnich okręgach wojskowych Armia Czerwona miała na 22 czerwca 2500 tys. żołnierzy reszta znajdowała się: - na Dalekim wschodzie - 650 tys. - w Azji Środkowej i na Zakaukaziu - 346 tys. - a reszta wypełniała wewnętrzne okregi wojskowe ( od syberyjskiego na wschodzie po orłowski i charkowski na zachodzie) w liczbie 1566 tys. To właśnie te wewnetrzne okręgi wojskowe stanowiły II rzut strategiczny, którego część (600 tys.) napotkał Guderian i Hoth w połowie lipca 41 pod Smoleńskiem. Spójrzmy teraz na uzbrojenie: RKKA na 22 czerwca liczyła - 23106 czołgów (18691 sprawnych) - 20810 samolotów ( 17808 sprawnych) - 48647 dział polowych - 53117 moździerzy - 8680 dział pl. - 237 tys. karabinów maszynowych Co z tego znajdowało sie w zachodnich okręgach: - 12683 czołgi (10508 sprawnych) - 8974 samoloty (7800 sprawnych) - 23562 działa polowe - 23598 moździerzy - 5506 dział pl. - 101 tys. km Do tego można doliczyć uzbrojenie rezerwy Stawki czyli tego co napotkało Guderiana i Hotha pod Smoleńskiem - 3160 czołgów (2858 sprawnych) - 6854 działa polowe - 4923 moździerze - 327 dział pl - 8160 karabinów maszynowych. Tak więc na 22 czerwca w pozostałej nietknietej części kraju pozostało - 7263 czołgi (5325 sprawne) - 1/3 - 1/4 całego parku - 11836 samolotów (10008 sprawnych) - 1/2 całego parku - 18231 dział polowych - 1/2-1/3 stanów wyjscowych - 24596 moździerzy - 1/2 stanów wyjściowych - 2847 dział pl - 1/3 stanów wyjściowych - 128 tys. karabinów maszynowych -1/2 stanów wyjściowych Tak więc widać, że w ciągu 1 miesiąca mogła być zniszczona max. połowe kadrowej RKKA Do 1 września 41 r. (a więc po 2/5 miesiącach walk) Armia Czerwona straciła: - 21314 dział polowych - 21897 moździerzy - 2905 dział pl - 77 tys. karabinów maszynowych strat czołgów i samolotów na razie nie znalazłem. No i może jeszcze produkcja za 2 połowę 1941r. - 4742 czołgi - 8033 samoloty - 15070 dział polowych - 35088 moździerzy - 4318 dział pl - 69975 karabinów maszynowych Nie widze kryzysu w uzbrojeniu. Wojska rzeczywiście były przerabiane, choćby po przez fakt uzupełniania wojsk w linii rezerwistami, ale nie wydaje mi się aby były to resztki - pozostało bowiem conajmniej 50% wojsk kadrowych przedwojennych. No ale my tu mówimy o roku 1941, a nie maju 1942 r. Trudno się nie zgodzić co zresztą doskonale widać po rozmiarze strat RKKA i to nie tylko w 1941 roku. Na razie.

Nie Kijów a wojska znajdujące się na południowym skrzydle G.A. Środek (zresztą pod Wielkimi Łukami na wyżynie wałdajskiej było podobnie). Bez zniszczenia tych wojsk wehrmacht nic nie może zrobić. Tylko zwrot na południe pozwolił Niemcom uchronić cały front wschodni od stagnacji. Trzy czynniki: logistyka, pomieszanie szyków w grupach armii i przedewszystkim przewaga liczebna Sowietów na lini frontu doprowadziły do zatrzymania blitzkriegu. Każda z trzech grup armii z osobna nic nie mogła zdziałać od przełomu lipca i sierpnia. Tylko działanie na korzyść jednej z nich pozwoliłoby jeszcze raz na wybranym kierunku uzyskać lokalną przewagę liczebną i wprowadzić front na wschodzie ponownie w ruch. Zresztą przez absolutny przypadek. Gdyby Guderian nie znalazł tej luki na prawym skrzydle Frontu Centralnego Kuzniecowa, żaden blitzkreig nie pojawiłby się do końca roku 1941r. A nawet później gdyby Jermienko na czele Frontu Briańskiego nie atakował tak anemicznie grupy Guderiana pod koniec sierpnia 41. Cały czas Niemcy balansowali na krawędzi całkowitego wyhamowania blietzkriegu. A tak sukces kijowski pozwolił uzyskać Niemcom w październiku na kierunku moskiewskim o wiele lepszą pozycję startową do uderzenia na wschód niż było to w sierpniu 41. Nie Niemcy nigdy nie mieli szans na militarne rozbicie sowietów. Walczył Dawid z Goliatem. Na razie.

Według mnie blitzkrieg znacznie wyhamował na przełomie lipca i sierpnia 41 r., gdy: - z jednej strony Generalny Kwatermistrz gen. Wagner wraz z szefem Służby Transportowej gen. Gercke nie byli w stanie dostarczyć pełnej jednostki zaopatrzenia dla wszystkich trzech grup armii i tym samym wojska przejadały na bieżąco wszelkie dostawy. - z drugiej strony Armia Czerwona uzyskała w końcu przewage liczebną na linii frontu na wszystkich kierunkach działań, co skolei wiązało się ze zwiekszeniem ilości wystrzeliwanych jednostek ognia przez dywizje niemieckie (coraz mniej wolnych przestrzeni w szykach sowieckich). - ponadto doszlo do rozdzielenia się szyków bojowych wszystkich grupy armii na dwie niezależne części: korpusów zmotoryzowanych na czele i korpusów piechoty nie nadążających za szpicami wojsk. - ruch do przodu był możliwy dopiero wtedy gdy szyki bojowe poszczególnych grup armii połączyły się. Tylko dzięki temu Guderian mógł rozpocząć marsz na południe, bo jego miejsce w szyku zajęły dywizje piechoty. Należy jednak zaznaczyć, że pod względem kwatermistrzowskim wojska ciągle przejadały bieżące dostawy amunicji, paliwa i żywności. Nigdzie nie udało się stworzyć zapasów zaopatrzenia w bezpośredniej bliskości wojsk. tj.magazynów oddalonych od wojsk maxymalnie do 300 km. czyli do odległości w której transport zmotoryzowany grup armii przestaje być opłacalny. To wydłużenie linii zaopatrzenia było krytycznej jeszcze przed Kijowem. A w między czasie Armia Czerwona wprowadzała w linie dziesiątki nowych dywizji, brygad i pułków wszystkich rodzajów wojsk. W tym czasie był to już jednak blitzkrieg zaledwie jednej grupy armii, gdy pozostałe były unieruchomione operacyjnie i mogły jedynie odpierać ataki Armii Czerwonej. A i tak ta pierwsza (podzielona na dwie mniejsze) ledwo doczłapała sie do Kaukazu. Bo - za dużo wroga za mała zaopatrzenia. Na razie.

Wszystko to prawda, ale należy to rozłożyć odpowiednio w czasie, a nie wrzucać do jednego worka z napiem czerwiec - lipiec 41. Z dokumentów archiwalnych wynika wyraźnie, że do kwietnia 41 istniało w RKKA razem 6 brygad pow. des. W końcu kwietnia rozpoczyna sie formowanie 5 korpusów desantowych (nr 1-5). W czerwcu korpusy nie są przygotowane do walki, walczą jako piechota ponoszą ciężkie straty. We wrześniu wychodzi rozkaz Ludowego Komisarza Obrony o wycofaniu resztek korpusów z walki (pozostało według spisu 19367 ludzi) oraz reorganizacji i rozbudowie wojsk pow. des. Dopiero teraz rozpoczyna się formowanie dodatkowych 5 korpusów (nr 6-10) oraz 5 sam. brygad. tzw. manewrowych (nr 1-5). Odbudowa starych korpusów oraz wystawienie nowych oraz ich przeszkolenie ma zakończyc się w okresie styczeń - luty 42. Do bitwy pod Moskwą urzyto pojedyńczych korpusów, gdy reszta szkoliła się na tyłach. Ostatecznie przekształcono je w dywizje gwardii: Najpierw w maju 42 r.: - 2 K Pow. des - w 32 D St. gwardii - 3 K. Pow. des. - w 33 D St. gwardii. Nastepnie w sierpniu 42 r. - 1 K. Pow. des. - 37 D St. gwardii - 4 K. Pow. des. - 38 D St. gwardii - 5 K. Pow. des. - 39 D St. gwardii - 6 K. pow. des. - 40 D St. gwardii - 7 K. pow. des. - 34 D St. gwardii - 8 K. pow. des. - 35 D St. gwardii - 9 K. pow. des. - 36 D St. gwardii - 10 K. pow. des. - 41 D St. gwardii Po tych przemianowaniach wojska pow. des. zostały odbudowane. PKO wydało w dniu 16.08.42 r. postanowienie o wystawieniu 8 korpusów pow. des. i 5 brygad manewrowych. Bazą dla ich formowania pozoastała jedyna brygada pow. des. o nr 202, którą trzeba było sprowadzić do 1 wrzesnia 42 r. z Dalekiego Wschodu w rejon Moskwy. Prawdziwe, są te które pochodzą z archiwów, a dokumentów archiwalnych wypłyneło na światło dzienne od lat 90 - tych XX wieku całkiem sporo. W lipcu 41 żadnych gwardyjskich dywizji nie było, a wojska pow. des. wysyłano na front jako "dywizje gwardyjskie" dopiero od maja 1942 r. Szczerze mówiąc to mam watpliwości czy jakiekolwiek dywizje RKKA nauczono walki z czołgami. Na razie. Ps. obowiązkowa lektura, krążąca dotychczas po świecie w zawrotnej ilości 25 sztuk nakładu. http://tsvspace.diinoweb.com/files/books/StatSB_N1.pdf

No cóż nie widziałem tego rozkazu więc nie moge zająć stanowiska. Wiem jedynie że 316 D St. była formowana w Ałma Acie w Środkowo Azjatyckm OW, a jej pierwszym dowódcą był gen. Panfiłow, który objął dowództwo 12 lipca 41. Była jedną z 4 dywizji formowanych w tym okręgu w oparciu o postanowienie Państwowego Komitetu Obrony z 6 lipca 41., a w postanowieniu PKO z 19 lipca, gdzie ustalono termin zakończenia jej formowania na 4 sierpnia figuruje pod nr 315 (dalczego, nie wiem, ale przyjmuje że jest to zwyczajna literówka w dokumencie) No cóż popełniłem błąd wywodząc 111 D panc. z 9 brygady sam. panc. Na poniższej stronie http://mechcorps.rkka.ru/files/mechcorps/pages/111_td.htm figuruje ona jako powstała w oparciu o rozkaz dowódcy Zabajkalskiego OW № 0096. Fomowanie rozpoczeło się 26.07.41 na bazie pułku czołgów wydzielonego z 82 D zmot., pułku piechoty z 65 D St. oraz wydzielonych jednostek z 93 i 114 D St. Jej pierwszym dowódcą od 01.08.41 był pułk. Szewnikow. Czyli że jej żolnierze mogli odbyć wiece 22 czerwca tylko, że w ramach ww. jednostek, a nie 111 D panc. bo tej jeszcze nie było. 107 D panc. to przeformowana pod Smoleńskiem 69 D zmot. (pod nowy numerem od 17.07.41), która na 22 czerwca 41 znajdowała się w składzie Frontu Dalekowschodniego. 25 czerwca wyszedł rozkaz Stawki podpisany przez Watutina o zmobilizowaniu i przerzucenie ww. dywizji ( jako 69 D zmot) wraz z 59 D panc. na Zachód. Początek przewozów miał nastąpić 29 czerwca. Tak więc jak widać do przerzutu dywizji na przestrzeni kilku tys. km potrzeba było 2-3 tygodni czasu. Natomiast co do czołgów. Dywzja zmotoryzowana miała ich ponad 250. Po przeformowaniu juz jako D panc. winna ch mieć około 200 przy etacie 6232 ludzi. Tak więc po walkach pod Smoleńskiem w koncu lipca i sierpniu 41 oraz uzyskaniu uzupełnień mogła ich miec na wrzesnie 41 153 sztuki. Na razie

Nie ma żadnych dowodów na to, że Sowieci przed 22 czerwca planowali wystawić dywizje o numerach powyżej 240 w przypadku piechoty i numerach powyżej 61 w przypadku wojsk pancernych. Pierwszy znany rozkaz o formowaniu dywizji strzeleckich o nr powyżej 240 został wydane w Moskiewskim OW 28 czerwca 1941 r. (dywizje o nr 243, 244, 246, 247, 249, 250, 251, 252, 254, 256). Nie powstała również żadna dywizja pancerna w przedziale między 61 a 101. Dywizje o nr. od 101 do 110 są formowane na podstawie postanowienia Państwowego Komitetu Obrony z 6.07.41. Przedział w numeracji jest ustalony celowo. Chodzi o wyraźne oddzielenie dywizji przedwojennego etatu, które własnie giną na granicy od o prawie połowę mniejszych dywizji pancenych nowego etatu przeformowywanych zresztą ze starych. I tak np. 101 to przeformowana 52 D panc. 102 to 56 D panc. 103 to przeformowana 103 D zmot. 104 to 9 D panc. 59 D panc. została podzielona na dwie mniejsze 108 i 109 D panc. itd. Poniżej dywizje z którymi Sowieci zaczynali wojnę z Niemcami - stan na maj 41 chwile przed rozpoczęciem transportów z okregów wojskowych. Wojska na Kierunku Południowo Zachodnim: Specjalny Kijowski OW: 32 D St., 3 DK, 16 D Panc., 8 D zmot., 3 B pow.des., 4 B ppanc. dowództwa armii nr: 5, 6, 12, 26. 4 K. Zmech. – 8 D Panc., 32 D Panc., 81 D zmot. 8 K. Zmech. – 12 D Panc., 34 D Panc., 7 D zmot. 9 K. Zmech. – 20 D Panc., 35 D Panc., 131 D zmot. 15 K. Zmech. – 10 D Panc., 37 D Panc., 212 D zmot. 16 K. Zmech. – 15 D Panc., 39 D Panc., 240 D zmot. 22 K. Zmech. – 19 D Panc., 41 D Panc., 215 D zmot. 19 K. Zmech. – 40 D Panc., 43 D Panc., 213 D zmot. 24 K. Zmech. – 45 D Panc., 49 D Panc., 216 D zmot. 5 K. Kaw. – 3 D Kaw., 14 D Kaw. sam. 32 D Kaw. (13.05.41 przerzucona na Krym). 1 K. Pow. Des. – 204 B pow.- des., 211 B pow.- des. (przerzucona w maju z Frontu Dalekowschodniego), 1 B pow.- des. (nowa – wystawiona z nadwyżek przekształcanych w górskie czterech dywizji strzeleckich 12 armii, nr 44, 58, 60, 72). 6 K. St. – 41 D St., 97 D St., 159 D St. 8 K. St. – 72 D górska, 99 D St., 173 D St. 13 K. St. – 44 D górska, 192 D górska. 15 K. St. – 45 D St., 62 D St. 17 K. St. – 58 D górska, 60 D górska, 96 D górska, 164 D St. 27 K. St. – 87 D St., 124 D St., 135 D St. 31 K. St. (dowództwo przerzucone z Frontu Dalekowschodniego)– 193 D St., 195 D St., 200 D St. 36 K. St. – 140 D St., 146 D St., 228 D St. 37 K. St. – 80 D St., 139 D St., 141 D St. 49 K. St. – 190 D St., 197 D St., 199 D St. 55 K. St. – 130 D St., 169 D St., 189 D St. 1 B zmot. ppanc. (wystawiana od końca kwietnia do czerwca 1941). 2 B zmot. Ppanc. (j.w.) 3 B zmot. Ppanc. (j.w.) 5 B zmot. Ppanc. (j.w.) Odeski OW: 12 D St., 2 DK, 4 D Panc., 2 D zmot., 3 B pow.des. brak dowództw armii. 2 K. Zmech. – 11 D panc., 16 D panc., 15 D zmot. 18 K. Zmech. – 44 D panc., 47 D Panc., 218 D zmot. 2 K. Kaw. – 5 D kaw., 9 D Kaw. w końcu maja przerzucono na Krym 32 D kaw. 3 K. Pow. Des. – 212 B pow. des. (przerzucona w maju z Frontu Dalekowschodniego), 5 B pow. - des. (nowa), 6 B pow.- des. (nowa). 14 K. St. – 25 D St., 51 D St. 35 K. St. – 95 D St., 176 D St. 7 K. St. – 147 D St., 196 D St., 206 D St. 48 K. St. (w trakcie tworzenia) – 30 D górska (przeformowana z 30 D St.), 74 D St. 150 D St. 116 D St. 156 D St. w czerwcu na Krym przybył 9 K. St. wraz z 106 D St. z Północno Kaukaskiego OW. Pod jego rozkazy włączono 156 D St. i 32 D Kaw. Charkowski OW: 10 D St., 2 D Panc., 1 D zmot., 3 B pow.des. bez dowództw armii. 25 K. Zmech. – 50 D panc., 55 D panc., 219 D zmot. 2 K. Pow. Des. (w trakcie tworzenia w wyniku przekształcenia z miejscowego 46 K. St.)– 2 B pow.– des. (nowa na bazie rozwiązanej w Syberyjskim OW 225 D St.), 3 B pow.- des. (nowa na bazie rozwiązanej 226 D St.), 4 B pow.- des. (nowa na bazie rozwiązanej 230 D St.). 25 K. St. – 127 D St., 134 D St., 162 D St. 45 K. St. – 187 D St., 232 D St. 67 K. St. – 102 D St., 132 D St., 151 D St. 214 D St. 227 D St. Północno Kaukaski OW: 9 D St., 2 D Panc., 1 D zmot. brak dowództw armii. 26 K. Zmech. – 52 D panc., 56 D panc., 103 D zmot. 34 K. St. – 38 D St., 129 D St., 158 D St., 171 D St. 64 K. St. – 165 D St., 175 D St. 157 D St. 28 D górska. 9 K. St. (przerzucony do czerwca na Krym)– 106 D St. Wojska na Kierunku Zachodnim: Specjalny Zachodni OW: 24 D St., 12 D Panc., 6 D zmot., 2 DK, 3 B pow.des., 3 B ppanc. dowództwa armii nr: 3, 4, 10, 13 (nowa). 6 K. Zmech. – 4 D Panc., 7 D panc., 29 D zmot. 11 K. Zmech. – 29 D panc., 33 D Panc., 204 D zmot. 13 K. Zmech. – 25 D panc., 31 D Panc., 208 D zmot. 14 K. Zmech. - 22 D panc., 30 D Panc., 205 D zmot 17 K. Zmech. – 27 D Panc., 36 D Panc., 209 D zmot. 20 K. Zmech. – 26 D panc., 38 D Panc., 210 D zmot. 6 K. Kaw. – 6 D Kaw., 36 D kaw. 4 K. Pow. Des. – 214 B pow.-des., 7 B pow.-des. (nowa), 8 B pow.-des. (nowa). 4 K. St. – 27 D St., 56 D St., 85 D St. 28 K. St. – 6 D St., 42 D St. 1 K. St. – 2 D St., 86 D St., 113 D St. 5 K. St. – 8 D St., 13 D St. 2 K. St. – 100 D St., 161 D St. 21 K. St. – 17 D St., 37 D St., 50 D St. 44 K. St. – 64 D St., 108 D St. 47 K. St. – 55 D St., 121 D St., 143 D St. 24 D St. 49 D St. 75 D St. 155 D St. 6 B zmot. ppanc. (wystawiana od końca kwietnia 1941 na bazie rozwiązanych dywizji strzeleckich Moskiewskiego OW z marca 41 – nr 224, 231). 7 B zmot. ppanc. (jw.). 8 B zmot. ppanc. (jw.). Moskiewski OW: 10 D St., 4 D Panc., 2 D zmot. 7 K. Zmech. – 14 D panc., 18 D panc., 1 D zmot. 21 K. Zmech. – 42 D panc., 46 D panc., 185 D zmot. 20 K. St. – 137 D St., 144 D St., 160 D St. 41 K. St. – 118 D St., 235 D St. 61 K. St. – 110 D St., 172 D St. 69 K. St. – 73 D St., 229 D St., 233 D St. Orłowski OW: 7 D St., 2 D Panc., 1 D zmot. 23 K. Zmech. – 48 D Panc., 51 D panc., 220 D zmot. 30 K. St. – 19 D St., 149 D St. 33 K. St. – 89 D St., 120 D St., 145 D St. 217 D St. 222 D St. Wojska Kierunku Północno Zachodniego: Specjalny Nadbałtycki OW: 19 D St., 4 D Panc., 2 D zmot., 1 B St., 3 B pow.des., 2 B ppanc. dowództwa armii: 8, 11, 27 (nowa). 3 K. Zmech. – 2 D Panc., 5 D panc., 84 D zmot. 12 K. Zmech. – 23 D Panc., 28 D panc., 202 D zmot. 5 K. Pow. Des. – 201 B pow.- des. (przybyła z Leningradzkiego OW), 9 B pow.- des. (nowa), 10 B pow.- des. (nowa). 29 K. St. (litewski) – 179 D St., 184 D St. 22 K. St. (estoński) – 180 D St., 182 D St. 24 K. St. (łotewski) – 181 D St., 183 D St. 65 K. St. – 11 D St., 16 D St. 10 K. St. – 10 D St., 90 D St. 11 K. St. – 125 D St., 48 D St. 16 K. St. – 5 D St., 33 D St., 188 D St. 126 D St. 128 D St. 23 D St. 67 D St. 3 B St. 9 B zmot. ppanc. 10 B zmot. ppanc. Leningradzki OW: 15 D St., 4 D Panc., 2 D zmot., 1 B St. dowództwa armii: 7, 14, 23 (nowa). 1 K. Zmech. – 1 D Panc., 3 D Panc., 163 D zmot. 10 K. Zmech. – 21 D Panc., 24 D Panc., 198 D zmot. 19 K. St. – 115 D St., 142 D St. 50 K. St. – 43 D St., 123 D St. 42 K. St. – 104 D St., 122 D St. 70 D St. 54 D St. 71 D St. 168 D St. 237 D St. 14 D St. 52 D St. 177 D St. 191 D St. 8 B St. 1 B piechoty morskiej. (pod dowództwem Floty Bałtyckiej). Archangielski OW: 2 D St. 88 D St. 111 D St. Wewnętrzne Okręgi Wojskowe: Nadwołżański OW: 7 D St. 63 K. St. – 53 D St., 148 D St., 167 D St. 66 K. St. – 18 D St., 61 D St., 117 D St. 154 D St. Uralski OW: 6 D St. 51 K. St. – 98 D St., 112 D St., 153 D St. 62 K. St. – 170 D St., 174 D St., 186 D St. Syberyjski OW: 6 D St. 52 K. St. – 133 D St., 166 D St., 178 D St. 53 K. St. – 91 D St., 107 D St., 119 D St. Zakaukazie i Azja Środkowa: Zakaukaski OW: 10 D St., 2 DK, 2 D Panc., 1 D zmot. 28 K. Zmech. – 6 D panc., 54 D panc., 236 D zmot. 17 D kaw. górskiej. 24 D kaw. 3 K. St. – 4 D St., 9 D górska, 47 D górska. 23 K. St. – 31 D St., 136 D St., 138 D górska (dawna 138 D St.). 40 K. St. – 20 D górska (dawna 20 D St.), 77 D górska. 63 D górska (dawna 63 D St.). 76 D górska. Środkowo Azjatycki OW: 4 D St., 3 DK, 2 D Panc., 1 D zmot. 27 K. Zmech. – 9 D panc., 53 D panc., 221 D zmot. 4 K. Kaw. – 18 D Kaw. górskiej, 20 D Kaw. górskiej, 21 D Kaw. górskiej. 58 K. St. – 68 D górska, 83 D górska, 194 D górska. 238 D St. Wojska na Dalekim Wschodzie: Zabajkalski OW: 6 D St., 3 D St. zmot., 4 D panc., 1 D zmot., 1 B sam.panc. dowództwa armii: nr 16, 17. 5 K. Zmech. – 13 D Panc., 17 D Panc., 109 D zmot. 57 D Panc. (stacjonuje w Mongolii). 61 D Panc. (stacjonuje w Mongolii) 9 B sam. panc. 36 D St. zmot. (stacjonuje w Mongolii) 57 D St. zmot. (stacjonuje w Mongolii). 82 D St. zmot. (stacjonuje w Mongolii). 12 K. St. – 65 D St., 93 D St., 94 D St., 114 D St. 32 K. St. – 46 D St., 152 D St. Front Dalekowschodnii: 17 D St., 1 DK, 3 D panc., 2 D zmot., 1 B pow.des., 3 B St. dowództwa armii nr 1, 2, 15, 25. 30 K. Zmech. – 58 D panc., 60 D Panc., 239 D zmot. 59 D Panc. 69 D zmot. 8 D kaw. 18 K. St. – 34 D St., 202 B pow. – des. 26 K. St. – 21 D St., 22 D St., 26 D St. 39 K. St. – 32 D St., 40 D St., 92 D St. 59 K. St. – 39 D St., 59 D St. Specjalny K St. – 101 D górska, 79 D St. 3 D St. 12 D St. 35 D St. 66 D St. 78 D St. 105 D St. brygady strzeleckie. (?) 111 D panc. została sformowana po przez przeformowanie w sierpniu 41 9 brygady sam. panc. stacjonującej przed wojna w Zabajkalskim OW. Trzeci rzut strategiczny to kompletna improwizacja powstała w oparciu o rozkazy z końca czerwca i początków lipca 41. Ten rzut nie był planowany w sowieckich planach rozwinięcia strategicznego przed 22 czerwca 41. Są to dywizje formowane w momencie zaistnienia sytuacji kryzysowej na froncie po pierwszych klęskach. Natomiast jeśli chodzi o stany liczebne na dzień 22 czerwca 41 to sa one znane i nie trzeba tutaj mnożyć niepotrzebnie wojsk: LOW - 355243 żolnierzy stanu pokojowego + 49227 rezerwistów Nadbałtycki OW (Front Nadbałtycki)- 325559 + 44143 rezerwistów Zachodni OW (Front Zachodni) - 599450 + 71715 rezerwistów Kijowski OW (Front Południowo - Zachodni) - 764941 + 142105 rezerwistów Odeski OW: - 9 armia - 171570 + 3050 rezrwistów - pozostałe wojska - 113577 + 51094 rezerwistów. Razem w zachodnich okręgach wojskowych - 2330340 ludzi + 361334 rezerwistów Ponadto nad Dniepr zmierza lub ma być załadowany II rzut strategiczny - 16 armia - stan 51063 (5 dywizji) - 19 armia - stan 110339 (10 dywizji) - 20 armia - stan 113193 (10 dywizji) - 21 armia - stan 106112 (9 dywizji) - 22 armia - stan 83162 (6 dywizji) - 24 armia - stan 88029 (6 dywizji) - samodzielne korpusy - stan 66847 (11 dywizji) Razem - 618245 ludzi (57 dywizji) W wewnętrzych okregach wojskowych pozostaje - 837452 ludzi Na granicy południowej (Kaukaz, Azja Środkowa) - 346865 ludzi Daleki Wschód - 596004 ludzi Na razie.