Lizander

Potrzebowano WIERNYCH żołnierzy, nie przyjaciół poprzedniego reżimu. Zresztą Buonaparte nie miał jeszcze marki wielkiego wodza - mógł być postrzegany jako solidny, nie więcej.

Tyle, że Karol Sudermański zaatakował ZYGMUNTA, nie Polskę - A Zygmunt wykorzystał polskie siły do załatwienia swoich spraw. Moim zdaniem to zakrawa na agresję... Radzę doczytać, a później się wypowiadać.

WARSZAWA - piękne miasto, duże, nowoczesne, stale się rozwijające.

Jasne. Nie był jedyny. Co to zmienia? Płynął z nurtem, do tego nie trzeba siły charakteru.

No właśnie - wiec: ...poprzedniej władzy. To nie powód by tak mu ufać. "Trud" Józefiny może tłumaczyć to, co bez tego jest trudne do wytłumaczenia, czyli jego przydział (z więzienia do armii wewnętrznej?!).

Czyli był karierowiczem, czy miał słaby charakter?

Ale on napisał list w którym wydaje się całkiem zadowolony z rozwoju wydarzeń. Zresztą - czy ja go potępiłem? W którym miejscu? Potepiam wielu rewolucjonistów, nie wszystkich, ale wielu - od Aristogejtona po Robespiere'a i Lenina. Za to Saint-Justa czy Trockiego wysoko cenię.

Ja nie oceniam Rewolucji francuskiej tak pozytywnie - te jej ideały zepsuły europejską cywilizację w pewnym stopniu. "Wolność, równość, braterstwo"? Idealistyczne brednie. A dlaczego należałoby potępić wszystkich rewolucjonistów? Nie wszyscy pisali takie pełne emocji listy: "Ani wiek, ani płeć oszczędzonymi nie były. Ci, których okaleczyły tylko armaty republikańskie, rozsiekani zostali mieczami wolności i bagnetami równości...". Tak tak - powyższe słowa skreślił Twój idol - Napoleon Buonaparte :twisted: Mniam.

Ponoć. W dodatku kreolka, ta egzotyka, rozumiesz... Wydawało mi się, że ustaliliśmy, że Tulon to za mało, zeby wyrobić sobie solidną markę. A czy często dostawali dowództwo nad armią, żeby bronić tego reżimu, który ich wsadził? Wcześniejszą jak najbardziej - zajmowaliśmy się z tego powodu Tulonem. Nie mówię, ze nie. Wszystko co zdobył, zdobył wlasnym trudem i umiejętnościami. Godne podziwu, niezależnie, czy dotyczy Bonapartego, Hitlera, czy Stalina. To chyba nie jest własciwe miejsce, prawda?

W tej chwili koncentrujemy się na tym momencie jego życia, nie widzę potrzeby zajmowania się dalszą częścią jego kariery. No przecież piszemy o tym od jakiegoś czasu:) - Bonaparte - generał, "bohater jednej akcji", człowiek biedny, bez nazwiska, siedzący w więzieniu za sprzyjanie poprzedniemu reżimowi (obalenemu przez obecną władzę), zostaje wypuszczony, DOSTAJE ZADANIE ZAPROWADZENIA PORZĄDKU WEWNĄTRZ KRAJU (Co to? Nie mieli innych generałów? Takich, którzy nie przyjaźnili się z Robespierre'm?), po czym zostaje oddelegowany na drugorzędny wprawdzie front, ale jako jego dowódca. Dość zastanawiające, nieprawdaż? Z drugiej strony wiemy, jaka była pozycja Józefiny, a czasy były takie, że dużą część polityki toczono w łóżku...

Karol V Mądry

Coś mu otworzyło drogę do kariery - i teza, że było to łóżko Józefiny, jest moim zdaniem warta rozważenia.

Nie wszystkie postawy krytykujące Bonapartego sa bezpodstawne. Pierwszym osiągnięciem Bonapartego był udział w zdobyciu Tulonu. Pewien młody oficer pisał stamtąd (list jest autentyczny): .

Owszem. Była tyleż ironiczna co chybiona. Może Cię rozczaruję, ale umiem rozpoznać ironię. To nie ma znaczenia dla sprawy. Potem! "Później później panie Janie kochany!", jak wołał Ochódzki w "Misiu" Bareji. Ale kiedy siedział w więzieniu był nikim. A na marginesie - akurat pod Tulonem na nic specjalnie odkrywczego nie wpadł...

tak.

To chyba właściwe miejsce do dyskusji. No więc właśnie to nic takiego. Pokazał że umie zrobić to, czego oczekuje się od podoficera po szkole artyleryjskiej - a takim był Bonaparte. Za to nie zostaje się generałem, a na pewno nie zdobywa sławy. o ile awans można zrozumieć - zamęt, braki w kadrach, etc. - o tyle na pewno nie zdobył uznania jako wielki taktyk, na bogów!

Nie no, bez przesady - owszem - młody podoficer, podobno zdolny, po szkole wojskowej - pod Tulonem dobrze doradził swojemu dowódcy - który był poprzednio bodajże malarzem -jak ustawiać dziala i dostał za to od razu awans na generała - gdzie tu doświadczenie? bonaparte był jednym z wielu ludzi po szkole wojskowej, w dodatku powiązanym z Robespierrem, który szybko awansował, w dodatku to nawioływanie do antyfrancuskiego buntu na Korsyce... Nie dostrzegam w tym ani renomy ani doświadczenia, które w pełni uzasadniałyby jego nowy przydział. Renomę - ale renomę bezwzględnego rzeźnika - zdobył sobie po stłumieniu zamieszek ulicznych, kiedy armaty strzelały do tłumu.

Kurcze - jak mam to traktować? Davout nie, Marmont tak. Moim zdaniem najuczciwiej będzie kto pierwszy ten lepszy, bo de facto Amilkar udzielił błędnej odpowiedzi.

Z cyklu banałów: Jak nazywał się statek z wpływowymi amerykańskimi obywatelami na pokładzoie, którego zatopienie stało się przyczyną przystąpienia USA do wojny.

Przeciw koloniom niemieckim na dalekim wschodzie.

Który z marszałków miał po upadku Napoleona czuwać nad wychowaniem "Orlątka"?

Nie mam pomysłu, nie będę strzelał.

Do Paoliego, który dowodził powstaniem tłumionym w czasie, gdy Buonaparte przychodził na świat?

To z Cybernetycznej Gildii Strategów. Czy to nie dziwne, że ktoś, kto został awansowany z podoficera na generała, został aresztowany, nie ma renomy ani doświadczenia, dostaje tak odpowiedzialne zadania?

Czy ja wiem... pod Linkoping był stroną ofensywną - bronił swojej korony, ale wciągnął w to państwo polskie. Zdawało mi się, że prusy królewskie były w granicach polskich :? Wręcz przeciwnie - problemy były przez mądrość szlachty, zazdrośnie strzegącej swoich przywilejów. Tak na prawdę poza "odpuszczeniem" Prus Książęcych trudno wskazać błędy RON - błędy popełniali Jagiellonowie - przywileje szlacheckie, ustawy antymieszczańskie, liberum veto, zasada jednomyślności - jak można było rzadzić takim krajem!?