Lizander

Ano nie. Warto przeczytać bodaj pierwszą część, ale w momencie gdy zaczyna się wątek sacrum - odłożyć jak najdalej!

Dlaczego Luksemburczyk? Dlaczego nie jakiś piast śląski czy mazowiecki? Skoro w XV wieku udawało się wybrać "narodowego" króla Czechom i Węgrom (a i ci i ci leżeli - zapewniam - w obszarze zainteresowania i Luksemburgów i Habsburgów), to dlaczego Polska miałaby być wyjątkiem? ;] To co powyżej - dlaczego do jasnej pogody Luksemburczyk a nie jakiś Piast czy nawet drobniejszy niemiecki możny?

Po pierwsze to nie zaszczyt, tylko funkcja w sztabie Po drugie dostał je od upadającego reżimu, który obalił Barras, przy jawnym poparciu jego twórców! - To najgorsza polityczna rekomendacja, jakiej mozna udzielic. Po trzecie, to było przed pobytem w więzieniu. Daj mi fakty między IX 1794 a październikiem 1795!

Przykro mi, ale ta gałąź wymarła w 1406 r. A kim byli Habsburgowie w początku XV w.? Po śmierci Habsburga byłoby wielu innych kandydatów. Przegrał, bo Ludwik zabezpieczył sukcesję w odpowiedni sposób - Bez tego nie byłoby tak lekko. Litwa, Ruś, Prusy. Też mnie to cieszy:)

To nieistotne. Istotne jest, ze jego ocena zakłóca obraz. Bynjmniej. Ale pokaż mi fakt w przytoczonym przez Ciebie cytacie. Poza wszystkim mówi on: Co nie świadczy o jakichkolwiek uczuciach, a raczej o ich braku. O zimnym wyrachowaniu.

Kim była "brzydka księżniczka", imieniem Małgorzata (przydomka perfidnie nie podam).

Kurcze, nie było bitwy pod Auerstadt!

No i co z tego?

Co było spektakularnego w potopie?

Hmmm... wspomniani tu Hannibal i Napoleon dystansują resztę... choć trudno ich porównywać z wodzami II WŚ - a wśród tych Rommel, Heinrici, Manstein i Patton to awangarda.

No Kazimierz na pewno nie pokonałby ich w 1309 ;] A tak poważnie - myślę, ze: A) Nawet gdyby Jadwiga hajtnęła się była z Habsburgiem - nie doprowadziłoby to do zdominowania Polski - primo, Wilhelm miałby tylko 17 lat na spłodzenie syna (Jadwiga umiera w 1399) - dodam, ze w rzeczywistości zmarł bezdzietnie. W dodatku korona polska od czasów Leszka Czarnego nieuchronnie ciążyła ku elekcyjności - panowie polscy mogliby zwyczajnie nie zgodzić się na kolejnych habsburgów na tronie. B) Dużo bliżej politycznie Polski byłyby księstwa mazowieckie. C) Otwarty byłby spory obszar do ekspansji terytorialnej.

Przytoczysz dowody? narazie przytaczasz oskarżenia Lucjana bodajże. Strategiczne? OK, ale nie tworzył ich napoleon - taktyczne - inne być nie mogły. Zresztą to nic nie zmienia - to było fiasko, a fiaskiem tym dowodził Buonaparte. Czymś takim miał zdobyć uznanie jako dowódca? To ma usprawiedliwiać jego awans na zastępcę dowódcy (!) armii wewnętrznej(!!!)? Jedyny przypadek kiedy coś się w kimś rodziło widzialem na filmie "Obcy" Po pierwsze to broszura nie przemówienie, po drugie z innego okresu niż ten o którym tu dyskutujemy, po trzecie dotyczy lewicy, a to nie z lewicy o ile się nie mylę wywodził się dyrektoriat. Dlaczego nie? Nie on dowodził? A może to był sukces? Na co powiedzmy sobie nie trudno było wpaść wojskowemu. Tyle, ze stanowiska w armii obsadzano wg kluca ideologicznego... Pozostałe trzy punkty sa chyba bez znaczenia. Wykończono Herbertystów dzięki Saint-Justowi A co do małego kaprala, to nic mi nie przychodzi do głowy.

To tylko opinia.

A kto nas niby miał chrystianizować i germanizować? Przecież Chrzest przyjęliśmy i tak z Niemiec?

Udało się No właśnie - przyszło mu królować neofitom (Szwedzi) i konserwatystom (Polacy)... To chyba nie do pogodzenia - ale moim zdaniem Sztokholm wart był mszy.

Ponoć Maria z Alanii była jedną z piękniejszych kobiet swoich czasów...

OK, dochodzimy widze powoli do wspólnej płaszczyzny. "Polska szlachta" będę - jeżeli nie masz nic przeciw - używał zamiennie z RON, w swietle panującego ustroju. A czy przypadkiem Zygmunt nie ujął tej inkorporacji w ramach pacta conventa? Widzę, że zgadzamy się już, że pod względem politycznym to RON była agresorem - moim zdaniem jej udział w kampanii szwedzkiej jest w tym świetle już aktem agresji militarnej - poparli Zygmunta, który mial pomóc im osiągnąć określone cele polityczne. Moim zdaniem za całokształt tej sytuacji mozna obwinić Zygmunta - 1) obiecywał szlachcie (wbrew swemu ojcu) inkorporację Estonii rozbudzając jej apetyty, 2) Swoją postawą i religią zraził do siebie społeczeństwo Szwecji i zaprzepaścił szanse Unii. Złupienie Kijowa było pewnie elementem tej obrony? A jak Twoim zdaniem traktowali to Rusini?

To doprowadziło do konfliktu z Zygmuntem, byłym królem Szwecji, nie z RON. Po pierwsze - nie mówię o tym czy ta wyprawa mogła się udać czy nie - nie było realizmu w walce ze Szwedami, którzy w znakomitej większości nie chcieli króla-katolika. A to że Szlachta chciała tej wojny, chyba jest argumentem raczej za agresją polską, nie przeciw. Logiczne czy nie logiczne - zazwyczaj następowała, ale kto mu kazał wplątać w tą awanturę RON? Co to zmienia? Karol miał poparcie - nie tylko magnaterii - Zygmunt go nie miał. Jeden został przez naród szwedzki zdetronizowany, drugi wyniesiony na tron. O ile mnie pamięć nie myli, to Riksdaag miał takie uprawnienia. Zygmunt nie miał oparcia w Szwecji, jego upór dowodzi braku realizmu lub głupoty. Moim zdaniem to wykorzystanie dogodnego Cassus Belli - Najazd Bolesława Chrobrego na Kijów był obroną praw do tronu czy agresją? I TO JEST NARUSZENIE PRAW RON?!?! Że nie chcieli daż okroić swojego państwa na rzecz innego? To Szwedzi bronili całości swojego państwa, a RON zmierzała do oderwania odeń interesujących ją terytoriów. To kto tu jest agresorem?

Juz ma. Pobieżne dość, ale ma. Komentarz - Fiasko firmowane nazwiskiem Buonaparte. Co z tego, ze to marynarze sie zbuntowali - dowodził Buonaparte i to on był wiązany z klęską desantu.

Nie ma takiego kryterium - różne czasy, różne wyzwania, różne zestawy panvitan.

Nie. Do konfliktu doprowadził brak akceptacji tego faktu przez Zygmunta. Otóż to Jego upór i wciągnięcie najjaśniejszej RP w sprawy szwedzkie dowodzi braku realizmu. Bez poparcia Szwedów trudno zapanowac nad Szwecją. Nie była atakiem. Była aktem politycznem, który nie oznaczał wypowiedzenia wojny RON. Zygmunt tak. Polska nie. Różnica polega na tym, że Karol Sudermański poza prawami do tronu jako brat zmarłego króla, miał silne poparcie i wszystko co osiągnął, osiągnął przy współpracy z ludnością, Zygmunt nie. Czekaj, według Ciebie, jeżeli państwo A zrzuci z tronu króla, a król ten pozyska wsparcie państwa B i z armią państwa B wróci walczyć o władzę w państwie A, to to nie jest agresja państwa B na państwo A? Gdzie tu naruszenie praw RON?

Tylko, że on został zdetronizowany, nie zaatakowany. Swoje - szwadzkie. Takich nie miał, ale to już jego wina. Jakie fakty? Oddziały polskie prowadzone przez zdetronizowanego Zygmunta chciały narzucić Szwedom króla. To nie agresja? Naruszone zostały prawa Zygmunta, nie RON, u nas nie było zasady "państwo to ja".

Prosze więc o przykład przemówienia Bonapartego z lat 1794 - 95, które spowodowało jego awans - bo o tym rozmawialiśmy. Nie wiem do czego chcesz mnie przekonać - ja tylko chcę wykazać, ze teza o potencjalnym wpływie Józefiny na karierę Napoleona nie jest pozbawiona sensu - brońcie bogowie nie chcę wyrokować czy tak było, czy nie było. A swój Cel chyba w tym momencie już osiągnąłem - bo nie obaliliście tej tezy.

Skąd. Zawsze można znaleźć masę usprawiedliwień. Bo kazali, bo ryzyko, bo zdrajcy... odwagi wymaga nie zabijanie. No więc nie sprzeciwiając się mu okazał słabość charakteru... no chyba, ze założymy, że lubił tę robotę. Wolisz widzieć go jako oportunistę czy zwyrola?

To chyba o kolegach z celi. Dlaczego nie Desaix, Kleber, Augereau?! Nie na tym polega wojna. Ale on porywał lud przemówieniami, był przywódcą intelektualnym. Bonaparte nie. Zresztą władza Robespierre'a była cywilna z wyboru, nie wojskowa z nadania. No właśnie. Co do dalszego tekstu - albo mam złe informacje (w co wątpię) albo to Twoje są błędne: Od 6 sierpnia (aresztowanie) do 14 września to 10 dni? W październiku (5.) tłumi bunt w Paryżu, ale jako zastępca dowódcy Armii Wewnętrznej (właśnie! skąd taki awans!) - notabene, to wtedy strzelał do tłumu. Bzdura, Generałem był już przed aresztowaniem, tak jak i dowódcą artylerii Armii Włoch. Owszem. Generałem w niełasce (najwyzsze proponowane mu stanowisko to dowództwo nad artylerią Armii Zachód - odrzucił je - zwracam uwagę: Daleko od stolicy).