Lizander

taaa... a od czego pochodzi francuskie słówko "raguser" - zdrajca? Tofiku - pozwól że zadam pytanie - objął władzę w wyniku zamachu stanu popartego bagnetami, czy nie? Owszem, wykazał się małodusznością, ale postepował w obrębie rozkazów Napoleona. 1807 - zajęcie Lubeki, przytoczę cytat z Macdonella: "Bernadotte wziął do niewoli pewną ilość Szwedów i, jak to zawsze czynił w stosunku do jeńców, obszedł się z nimi bardzo uprzejmie". Zaznaczam, ze ta opinia znajduje potwierdzenie w fakcie wybrania go na króla Szwecji. Rządy karola XIV Jana w Szwecji to okres pokoju, prosperity i wkraczania na drogę ku liberalizmowi.

Napoleon wybrany przez naród, a to ci dobre... Oczywiście zamach stanu nie miał nic do rzeczy, tak? Bernadotte został wybrany dużo demokratyczniej niż Napoleon - ten bagnetami osiągnął władzę, a Bernadotte'owi zaproponowano mu ją w uznaniu jego humanitarnej postawy - wyczuwasz tę subtelną różnicę? Co to za człowiek? Wielki. Gdzie on miał Honor? Jakoś najbardziej niehonorowy jego wyczyn jaki pamiętam to bitwa pod Jeną, gdzie nie podparł prawego skrzydła (III K marsz. Davout). Nie widze niczego niehonorowego - a wręcz wybitne poświęcenie i idealizm swego rodzaju w jego wyczynach w Austrii i rządach w Szwecji. Faktem jest, ze jego nominacja to dowód, ze Bonaparte rozdawał tytuły według klucza towarzysko-kolesiowskiego. Moim zdaniem takie postępowanie nie przynosi chwały Korsykańskiemu Potworowi, a Twoim?

Chyba? Może więc jakieś przykłady jego talentu dowódczego? Berthier był genialnym sztabowcem, ale fatalnym dowódca.

Jej dowódca - świetny kawalerzysta, człowiek wielkiej fantazji i tupetu, barwniejszy i ciekawszy (a chyba i bystrzejszy) niż Murat i Ney razem wzięci.

Bo lubił kurduplowatego pierwszego konsula.

A Szwedzi dali mu tron (notabene za dobre traktowanie jeńców, a nie to co Bonaparte zrobił w Tulonie) - odwdzięczył im się lojalnością i dobrymi rządami. To że dowodził jak najlepiej potrafił przeciw Napoleonowi jako król Szwecji to tylko chwała wiekopomna mu za to. To był jego obowiązek. Tak, jego potomkowie do dziś na nim zasiadają - dla mnie to spełnia definicję trwałości. Soult. Jeden z czterech wielkich marszałków Francji. To jest osiągnięcie! Wszystkie. przez to nie godzi się nazywać ich trwałymi. Dokładnie tak, konstytucyjnym, z woli narodu.

Wielkie zwycięstwo? Ten burak sprawił swoim własnym wojakom krwawą łaźnię zestawiając cały korpus MacDonalda w ciasną Wielką kolumnę i posyłając ją na austriackie centrum! No finezyjne jak oktoberfest. Wagram to najgorzej dowodzona ze strony francuskiej bitwa w tej epoce.

Otóż podczas całego cyklu szkolenia rekrut oddawał DWA - tak, to nie pomyłka - strzały z muszkietu. Na tym kończyło się jego wyszkolenie strzeleckie. W porównaniu z armią pruską czy angielską było to żałosne. Co do Waterloo - Bluchera w to nie mieszam - Wellington ze swoimi siłami przez ponad 5 godzin wytrzymywał ataki francuskie. Taaa... a dowód to np. Pruska Iława?

Bynajmniej.

I za to miał zostać marszałkiem? No to byłby już szczyt głupoty i kompromitacji reżimu Bonapartego!

Ale się trzymali;] Przy przewadze Francuzów i znacznym udziale we własnej armii oddziałów niderlandzkich i niemieckich, a te (poza KGL) nie dorastały Brytolom do pięt. Nie mam dostępu do statystyk, ale zwróć uwagę, że większość sukcesów francuskich to natarcia na bagnety. Swojego twietrdzenia nie opieram na wątpliwych statystykach z bitew, tylko na faktach - zgadniesz ile strzałów w cyklu szkolenia oddawał francuski rekrut?

Właśnie - gdyby te kilkadziesiąt tysięcy chłopa nie miało statusu świętych krów, tylko było wykorzystywanych jak normalni żolnierze, Francja by na tym zyskała.

Prawdziwy republikanin, nie nawidził Napoleona, po ludzku traktował więźniów, jeden z dwóch marszałków, którzy osiągnęli coś trwałego. Tego nie osiągnął nawet Bonaparte.

Stworzenie Gwardii w takich rozmiarach było błędem - Waterloo pokazało, ze nie była warta takiej estymy, jaką ją darzono. W godzinie próby zawiodła jako całość, a gdyby jej nie było Napoleon zwyciężyłby pod Borodino kompletnie.

Armia francuska była baaardzo kiepska. 0 wyszkolenia w walce ogniowej, wartościowa (z wyjątkiem co bardziej "otrzaskanych" oddziałów) jedynie w natarciu na bagnety, talent dowódców (Davout, Suchet, ten włoch, jak mu tam, Buonaparte?) pozwolił nawet to wykorzystać i zdobyć rekrutom doświadczenie. Symptomatyczne jest bardzo kiepskie wyposażenie tego wojska - ich cesarzyna nie ufał nowinkom, stąd np. był niechętnie nastawiony do karabinów - a co potrafiły np. Baker'y wiemy. Najlepszą armią była armia angielska, ale to zupełnie naturalne.

A czym miałby zaimponować?

Hmmm... nie bardzo jest o czym. Większość rozwiazań znano wcześniej. Może poza tak wielką koncentracją ognia artylerii i zbijaniu ludzi w ciasne kolumny, co dawało im masę nirezbędną w przełamaniu nie zważając na straty. Kończyło się to olbrzymimi stratami i spotkałem się z określeniem "koniec taktyki" dla takich tępych posunięć jak pod Wagram.

Szpeku, nie warto - gość ma swoją teorię i "żadne krzyki, żadne płacze, go nie przekonają, że czarne jest czarne, a białe jest białe".

Więc jak rozumiem sugerujesz nam, zebyśmy przestali z Tobą dyskutować - OK, proszę bardzo.

Biskup Stanisław zdradził króla Bolesława - i to jest fakt. Nie wiem o co chodzi z tym pojęciem fruwającym w powietrzu - opowiedzenie się poddanego przeciw monarsze jest zdradą. łaciny może i się w Oxfordzie nie uczył, ale odmiana rzeczowników w III deklinacji to podstawa. Nie ma powodu, by podważać stosowność zastosowania tej formy, bo ona świetnie wpisuje się w logikę wydarzeń. Żeby uznać Twoją teorię musielibyśmy: 1. Przyjąć, że list Paschalisa był adresowany do bp. Marcina - co akurat nie jest niemożliwe. 2. Odrzucić w całości przekaz Kadubka - a tego zrobić nie można. 3. Założyć, ze Gall Anonim, twórca najważniejszej dla sprawy kroniki, był półanalfabetą. Ponadto musiałbys udowodnić, że Paschalis II miał Marcina za schizmatyka. Proszę o podanie datacji listu Hildebranda do Bolesława Szczodrego.

tak

Nie. Wcześniej.

Pominę ten wywód nie tyczący się tematu. 1. Tak. 2. Tak. 3 i 4) Opierasz się na linijce: Którą można też tłumaczyć: Problem jest taki - pontificem to Accusativus, odpowiadający na pytanie Kogo? Co?, a nie Genetivus (ten byłby pontificis) odpowiadający na pytanie Kogo? Czego?. Czyli: . Bo mam nadzieję, że nie oskarżysz Galla o nieznajomość gramatyki?

Chodzi o postać historyczną.

Davout. 34 lata w chwili nominacji.