Jarpen Zigrin

Zależy, co masz na myśli przez partyjniactwo? Po wyborach brzeskich za to była jedyna słuszna partia, trzymająca społeczeństwo za mordę poprzez przemoc. W okresie Sanacji i PRL nie było partyjniactwa tylko rządu partii i w obu przypadkach było katastrofalnie. Wystarczyło dać większy próg wyborczy, by do Sejmu dostało się mniej partii to by znacznie ułatwiło. Chociaż to cieszy, że nasze społeczeństwo było rozpolitykowane i chodziło gromadnie na wybory to świadczy o tym, że system był dobry - demokracja wymagał tylko pewnych zmian. Wybory brzeskie jednak położyły temu kres, aż do III RP. Warto też przypomnieć jak wyglądały te wybory, bo zaraz się okaże, że nasze społeczeństwo było niedojrzałe etc., więc trzeba było popełnić przestępstwa wyborcze i zamknąć opozycję, w imię "interesu Polski" oczywiście wg piłsudczyków tylko i wyłącznie Piłsudski się nim kierował...

Moją słabą stroną przed maturą była historia II RP wzwyż. Najmocniejszy byłem z RON i Jagiellonów. Nic się nie martw myślę, że pytania z tego okresu będą co najwyżej średnio-trudne. Dasz radę. I jeszcze jedno w końcu siebie przekonaj, że Ci dobrze pójdzie, ja szedłem z myślą, że to dłuższa kartkówka, którą z łatwością rozkminię ; )

A ja wam powiem, że najlepszym filmem historycznym jaki oglądałem była ekranizacja Westerplatte, wtedy jako bardzo mało chłopak nie wiedziałem, że ten film lekko mówiąc mija się z prawdą, ale wiem, że oglądałem z wypiekami na twarzy i uznania dla naszych rodaków. Brakuje filmów z dawnych epok ukazujących naszą potęgę, coś z Jagiellonów, albo wymienianego Sobieskiego. Tylko, żeby ten film był międzynarodowym hitem musiałby mieć naprawdę olbrzymi budżet i hollywoodzkie efekty specjalne.

Dlatego zapewne w "", bo on nie sprawował żadnej władzy, był symbolem, ale faktycznie nic nie mógł.

Ciekaw jestem jaka sztuka teatralna najbardziej wam się podobała? Ja zdecydowanie polecam Testosteron w Bagateli w Krakowie, sztuka w trakcie, której przez zdecydowaną większość czasu po prostu się śmiejesz : )

Ostatnio się coś ruszyło, a nawet nie coś, co mamy prawdziwy wysyp filmów historycznych: Katyń Popiełuszko Generał Nil Cztery film, wszystkie jednak osadzone w XX w., ciekawe czy doczekamy się filmu traktującego o np. wojnach w XVII w.? Kiedyś był pomysł, żeby z Mel Gibsonem nakręcić film o Sobieskim, jakby budżet był wielomilionowy, grałby Gibson i użyto by najlepszych efektów specjalnych to zapewne byłby hit.

Zamierzam się wybrać na ten film, mimo fatalnych recenzji, ot z czystej ciekawości. Chociaż i tutaj można odszukać pozytywne opinie. Na pewno nie należy jednak tego traktować jako film dokumentalny, ale raczej powieść na tle historycznym tak to bym ujął. Czy ktoś z was był w kinie na tym filmie i może podzielić się wrażeniami?

Co do recenzji we wczorajszej Wyborczej była ona bardzo dobra i mówiąca właśnie o wybitności roli Łukasiewicza, natomiast na filmweb ukazała się recenzja bardziej sceptyczna i krytyczna, którą przed chwilą czytałem - cóż trzeba będzie iść i ocenić samemu.

Ja się dopiero wybieram, ale czytałem sporo recenzji, wszyscy chwalą przede wszystkim Łukasiewicza - za wybitną rolę. W dodatku przeczytałem, że jest to film, który mówi wszystko wprost, bo kiedyś trzeba było uciekać w symbole, by ominąć cenzurę - dziś nie jest to konieczne.

Mnie się wydaje, że tą powieść traktujecie zbyt poważnie : ) Powieść to powieść, jakby miało wszystko się zgadzać pod względem historycznym to mielibyśmy pracę naukową, a nikt nie mówi, że "Rozkaz wymarszu" taką książką jest. Ja zachęcam by najpierw przeczytać, a dopiero potem ocenić, bo ocena na podstawie innych publikacji może być myląca.

Mam takie jedno spostrzeżenie ta książka "Rozkaz wymarszu" jest powieścią, a więc ocenianie jej pod kontem prawdziwości historycznej jest nieporozumieniem, bo odniosłem wrażenie, że patrzycie na tą książkę pod kątem pracy naukowej, która wszak nie jest. To powieść osadzona w realiach historycznych.

W tym temacie napiszcie o swoich historycznych sukcesach w olimpiadach i konkursach, ciekawe ilu olimpijczyków jest na forum i z jakimi sukcesami.

Nieczęsty to widok w warszawskim sądzie okręgowym: już o 8.30 rano, na pół godziny przed rozprawą, sala kolumnowa zapełnia się publicznością. Policjanci skrupulatnie sprawdzają zaproszenia. Tuż przed godziną 9 zatrzymują mężczyznę. Przedstawia się jako Aleksander Zwierzyński i usiłuje sforsować posterunek, wyjaśniając, że jako oskarżony zaproszenia nie potrzebuje. Nic z tego. Dopiero interwencja asesora sądowego pozwala wejść oskarżonemu na salę rozpraw. Rozprawa rozpoczyna się z opóźnieniem, o 9.35. Obrońcy doc. Cywińskiego i red. Zwierzyńskiego zgłaszają wniosek o przesłuchanie sześciu świadków, w tym profesorów Zdziechowskiego, Pigonia, Kościałkowskiego i redaktora Mackiewicza. Mają nakreślić sylwetkę moralną doc. Cywińskiego. Prokurator Żeleński protestuje. Sąd wniosek odrzuca. Sędzia odczytuje akt oskarżenia. [u]Podsądni obwinieni są o zelżenie narodu polskiego w ten sposób, że dopuścili do użycia "obelżywego wyrazu dla określenia osoby Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego"[/u]. Stanisław Cywiński nie przyznaje się do winy. Wyjaśnia, że pisząc o kabotynie, nie miał na myśli Piłsudskiego. - Byłem przekonany, że słowa te pochodzą od redaktora "Słowa" Stanisława Mackiewicza, który w swym czasie w polemice ze mną pisał, że Małopolska dała Polsce wojsko, Wielkopolska pracę, Litwa rozmach, a Kongresówka wraz z Warszawą Messalkę i Kawecką - mówi Stanisław Cywiński. Lucyna Messal i Wiktoria Kawecka to popularne diwy polskich scen. Na dowód oskarżony zwraca uwagę, że w swoich notatkach z lektury książki Wańkowicza, na podstawie których później pisał recenzję, poczynił adnotację: "Polska - obwarzanek, Cat, str. 20". Oskarżony wywodzi dalej, iż słowa "kabotyn" w ogóle nie uważa za obraźliwe, bo ma ono takie samo znaczenie uczuciowe jak "filister" albo "snob". Tego już było za wiele dla przewodniczącego sądu, który upomina oskarżonego, że jest w sądzie, a nie na seminarium literackim. - [u]Kiedy zostałem napadnięty przez cztery osoby, które miały mundury... [/u]- zaczyna Cywiński. [u]Sędzia natychmiast przerywa[/u]: "O tem nie będzie pan mówił. Ta sprawa należy do innej jurysdykcji, tutaj nie pozwolę jej mieszać". I tak już będzie do końca rozprawy - [u]każde napomknienie adwokatów o pobiciu podsądnych przez jaczejkę oficerów kończy się interwencją sędziego.[/u] Przesłuchanie Aleksandra Zwierzyńskiego niewiele wnosi do sprawy. Więcej wyjaśnia jeden z kilkorga świadków, Dagmara Dworakowska. Zeznaje, iż jeszcze przed publikacją artykułu w "Gazecie Wileńskiej" rozmawiała z doc. Cywińskim o redaktorze Mackiewiczu. Cywiński oburzał się na ów polemiczny artykuł Mackiewicza, w którym redaktor "Słowa" napisał, że wszystko, co w Polsce wartościowe, pochodzi z kresów. Prokurator wnioskuje, by jako ważny dowód uznać tekst tajnej uchwały Sądu Oficerskiego w Grodnie stwierdzającej konieczność odmawiania satysfakcji honorowej członkom redakcji "Dziennika Wileńskiego" oraz rozkaz gen. Dąb-Biernackiego zakazujący wojskowym prenumeraty tego pisma. Sąd zgadza się. Mowę końcową rozpoczyna prokurator Żeleński późno w nocy. Uznaje, że doc. Cywiński świetnie wiedział, kto był autorem bon motu o obwarzanku. Nieodpartym dowodem winy jest dla oskarżyciela krótka analiza stylistyczna. "Jakże to się stało, że zwrot zapamiętano, a zapomniano autora? W Mackiewicza artykułach na podobny temat przeważa pierwiastek paradoksów, w powiedzeniu Marszałka pierwiastek obrazowości, dlatego zdaniem prokuratora pomyłka była niemożliwa" - wywodzi z triumfem prokurator Żeleński. Swe długie wystąpienie kończy tuż przed północą: "Ja wnoszę, ażeby wobec Zwierzyńskiego, którego wina jest stwierdzona, była orzeczona kara bardzo surowa, a żeby wobec Cywińskiego orzeczono karę najwyższą". W tym wypadku najwyższa kara to trzy lata więzienia. Sprawozdawcy sądowi kilkunastu gazet plotkują na korytarzu.[u] Żaden nie ma wątpliwości, że pojutrze Stanisław Cywiński te trzy lata dostanie.[/u] http://wyborcza.pl/1,86176,3268102.html PS Sąd skazał Cywińskiego na najwyższą możliwą karę - 3 lata więzienia.

Zamach Januszajtisa - Nieudany zamach przeprowadzony w nocy z 4 stycznia na 5 stycznia 1919 r. Miał na celu obalenie rządu Jędrzeja Moraczewskiego. Inicjatorami był Marian Januszajtis-Żegota. Skąd się narodziła idea tego zamachu stanu, czy w ogóle były szanse powodzenia tego zamachu? Z tego, co przeczytałem zamachowcy naiwnie mogli sądzić, że im się zamach powiedzie. Złapano wszystkich zamachowców, ale nie osądzono, Piłsudski postanowił ich puścić wolno... kilka lat później, gdy jemu się zamach udał, nie był dla przeciwników tak hojny.

Hmm... na pewno Zdziechowski był w opozycji do Sanacji. Był także jednym z głównych inspiratorów obstrukcji budżetowych, co nie przysparzało mu sympatii. Ówcześni publicyści obwiniali za to pobicie Piłsudskiego, ale o szczegół naprawdę trudno.

I co nam przyniósł? Dojrzała, ludzie chodzili na wybory, frekwencja była duża, wiele osób było zaangażowanych politycznie to Piłsudski zniszczył te postawy obywatelskie robiąc zamach stanu, a potem powoli i systematycznie ograniczał swobody obywatelskie. Niestety trafiliśmy na fatalnych wykonawców. Co to za wybory jak się bez nakazu sądowego, a decyzją ministra spraw wewnętrznych Sławoja-Składkowskiego zamyka tylu opozycjonistów? Odbyły się z naruszeniem demokratycznych zasad, stosowano naciski administracyjne, a nawet fałszowano wyniki.

A czy są w ogóle jakieś podstawy by sądzić, by nie wiedział, co się tam dzieje? Nie zdawał sobie sprawy na jakich zasadach są tam przetrzymywani tam bezprawnie osadzeni? Wszak oprawcy na niego się powoływali.

Zaraz, zaraz kto nazywa śmierć ponad 300 osób "wypadkami majowymi"? Takiej terminologii to używano bodajże w PRL do dezawuowania strajków np. "wypadki czerwcowe". O ile do przyjęcia jest wg mnie nazwanie tego Zamachem Stanu, bo de facto nim to było, tyle, że przy okazji była wg mnie wojna domowa to nazywanie tego Zamachem Majowym może się osobie słabo biegłej w historii nie kojarzyć tak jak trzeba. W szkole na lekcji często mówią o Zamachu Majowym, później o jego usankcjonowaniu, a potem o odnowie - Sanacji i taki uczeń kończy LO i ma przekolorowany i przesłodzony obraz Piłsudskiego. U mnie w LO z tego co pamiętam na lekcji nauczyciel nie wspominał o stratach w ludności cywilnej i nieprawości tego zamachu, ale zabrał się ochoczo do dowodzenia, że wybór Piłsudskiego na Prezydenta usankcjonował ten zamach, a potem to mieliśmy Sanację i COP i ogólnie super. Ani słowa o tym, że był to zamach stanu. Ciekawi mnie, kto w ogóle wprowadził do terminologii historycznej to określenie, zapewne pojawiło się w II RP i było rozpowszechniane przez piłsudczyków.

Czy prawdą jest, że gen. Rozwadowski wydał rozkaz by przywódców zamachu stanu w razie uchwycenia rozstrzelać? Po pierwsze czy prawo na to pozwalało, po drugie, czy faktycznie taki rozkaz padł, po trzecie na ile był realny?

Oczywiście, że Piłsudski odpowiada za śmierć osób podczas tzw. Zamachu Majowego (jako osoba, która dokonała zamachu na konstytucyjne organy państwa), tutaj nie ma sporu, ciekawi mnie na ile realne było wykonanie tego rozkazu?

W sumie dlaczego doszło do takiej sporu, takiej eskalacji konfliktu, że były ofiary po obu stronach?

Dlaczego Bank Polski w listopadzie 1925 odmówił premierowi Grabskiemu dalszej interwencji giełdowej w obronie sztywnego kursu złotego? Doprowadziło to, w krótkim czasie do destabilizacji złotego, upadku rządu Grabskiego, a to znowu otworzyło drogę do przeprowadzenia tzw. Zamachu Majowego.

Mam takie pytanie, kto nakreślił plany bitwy w sensie chodzi mi o dosłowne ich nakreślenie, w ogóle coś takiego było i można to komuś przypisać? Czy są wspomnienia Aleksandry Piłsudskiego mówiąc o przygotowaniach Piłsudskiego do wyjazdu do Szwajcarii? Piłsudski złożył dymisję z piastowanych urzędów, która nie została ogłoszona tak? To oznacza, że faktycznie Naczelnym Wodzem stał się Piłsudski? Czy Francuzi (nie wiem jacy, po prostu spotkałem taki wpis i chciałbym potwierdzić autentyczność) piszą jakoby podczas planowania bitwy Piłsudski nie miał kontaktu ze sztabem? Czy wreszcie nie było tak, że inni zrobili czarną robotę, a Piłsudski to tylko zatwierdził i odtąd niby plan był jego?

Opis "Czasu": "Gdy wojska jen. Żeligowskiego wchodziły do Wilna, drugą stroną wychodziły z niego wojska litewskie. W mieście pozostało kilku ministrów Taryby litewskiej i około 200 urzędników rządu litewskiego. Oddali się on pod opiekę posła Reboula. Jen. Żeligowski zażądał, aby tak ministrowie, jak i ci urzędnicy opuścili Wilno najdalej do wtorku, godzina 6 wieczór. Reprezentanci Ligi Narodów, którzy przybyli do Wilna dla rokowań polsko-litewskich, wyjechali z Wilna." Opisuje "Kurjer Poranny": "Dywizja litewsko-białoruska dokonała aktu, który, jak to stwierdził gen. Sikorski, w języku wojskowym nazywa się aktem buntu. Wypadek jest smutny, z punktu widzenia ustawy wojskowej – karygodny. Ale czy możemy nie postawić sobie pytania, do jakiego stopnia państwo polskie spełniło swoje wszelkie moralne obowiązki, jakie miało wobec tej młodzieży, którą wzywało pod broń przecież nie tylko dla obrony Warszawy i linji lorda Curzona, ale przedewszystkiem dla obrony i tej ich Ojczyzny, która był im jako zdrowie i której cenę i wartość odczuli pewnie najgłębiej w chwili, gdy dowiedzieli się, że wielcy tego świata chcą, aby oni oswoili się z jej stratą."

Bardzo przeciwna temu planowi Piłsudskiego, bo o tej wersji, że tak powiem, bo początek tej idei to nawet Polska Jagiellonów. Szkoda, że taki sprzeciw wobec tej idei wyrażały państwa, które wchodził w skład RON - Litwa i Ukraina. Również Białoruś. Krytykował tą idee też Dmowski, który chciał państwo narodowe. Wojna z Rosją chyba położyła kres tej idei, potem już straciła ona sens.