Avaritia

Dasz radę, matura to bzdura, na studiach się zacznie Do dziś się nie mogę do końca przestawić...

a na Jagiellońskim jest aż tak wysoki próg? Ja na Wrocławskim byłam dość wysoko na liście, a rozszerzenia miałam 46% (wiem, imponujący wynik )

Są zgodne z prawdą, ale od zawsze się interesowałam historią, dużo czytałam (zawsze jakaś wiedza zostaje),a mimo to poszłam do klasy matematycznej, więc w planie miałam jedną godzinę historii tygodniowo. Mój wynik nie był imponujący, powiem więcej - był niski, ale wystarczyło, żeby dostać się na wymarzoną historię Dodam też, że były to bardzo intensywne dwa tygodnie - siedzenie po nocach, rozwiązywanie próbnych matur i tak dalej... Dałam radę Owszem, studiuję historię i już opanowałam ekspresową naukę - kolokwium ze starożytności zaliczone, nauka rozpoczęta tydzień przed, ale też z zarwanymi nocami i hektolitrami kawy. Teraz dochodzi tylko egzamin, na którym będzie też historia starożytnego Rzymu (koło było tylko ze Wschodu i z Grecji), więc uczyć zaczynam się już teraz

No cóż, dla chcącego nic trudnego. Ja też ambitnie zaczęłam się uczyć kilka miesięcy wcześniej, tylko że do poziomu rozszerzonego, ale taką faktyczną naukę rozpoczęłam około 2 tygodni przed maturą. Zdałam, wynik nie był powalający, ale na studia się dostałam. A Ty na co się wybierasz? Jeżeli na historię, to obawiam się, że z Twoim podejściem może być ciężko, bo widać, że za historią nie przepadasz, więc od razu Ci mówię - będziesz się męczył. Wydaje mi się, że 3 miesiące to wystarczająco dużo czasu, żeby przygotować się do poziomu podstawowego, który - nie oszukujmy się - jest prosty.

@Ciekawy - świetny dowcip :thumbup: uśmiałam się A teraz coś z innej beczki - wesołe i urocze króliczki, które niestety w normalnym życiu by sobie nie poradziły: Indżoj

Byłabym wdzięczna

Ja tę książkę sprowadzałam z Anglii przez kuzynkę 3 lata temu i w gruncie rzeczy kosztowało mnie to tyle samo, co teraz w Empiku. Pozycja droga, ale naprawdę warto

Muzyka, to na pewno. Języki obce - łacina, rosyjski, angielski. Pisarstwo mniej lub bardziej amatorskie i żeglarstwo Ostatnio brawurowa jazda samochodem VW Polo 1.4

W zasadzie pogląd, że trąd jest karą za grzechy panował nadal, jednak nie był już aż tak "ostry" jak wcześniej - w końcu państwem rządził trędowaty władca, któremu udało się pokonać Saladyna ( w przekonaniu ludu, oczywiście z bożą pomocą, przecież podczas bitwy pod Montgisard doszło rzekomo do objawienia, a więc dlaczego Bóg miałby pomagać komuś, kogo tak okrutnie karze za grzechy?). Poza tym papież Aleksander III wystosował do Baldwina IV list, w którym wyraźnie dał mu do zrozumienia, że jego choroba jest swego rodzaju karą.

Hej, zadania za Ciebie nie zrobię, ale mogę Ci podać zasady, według których wykonuje się przypisy. 1) Tytuł każdego dzieła, które w tekście pracy przywołuje się częściej niż tylko raz, tylko za pierwszym razem podajemy w pełnym brzmieniu. W pozostałych przypadkach (o ile nie korzystamy z innych prac tego samego autora), można zastosować skrót: op. cit. (opere citato) 2) Jeśli przywołuje się kilka publikacji tego samego autora, to nie można użyć skrótu op. cit. W takiej sytuacji każdorazowo (za wyjątkiem pierwszego zapisu każdej z tych pozycji) skraca się tytuł do pierwszych słów, by różnił się od pozostałych. Po pierwszych słowach tytułu stawia się trzy kropki i przecinek. 3) Jeśli w jednym przypisie przywołuje się kilka prac tego samego autora, to przed drugim i kolejnymi tytułami można napisać tenże (taż) lub idem (eadem). Z formy tenże wygodnie jest skorzystać przy powoływaniu się na pracę zamieszczoną w dziele zawierającym kilka prac tego samego autora. 4) Jeśli powołujemy się w kolejnych (następujących po sobie) przypisach na tę samą pozycję, możemy zastosować formułę tamże, ibidem, loc, cit, lc (loco citato), zawsze z podaniem strony lub stron. Zastosowanie samego tamże oznacza, że odsyłamy do tej samej strony publikacji przywołanej w poprzednim przypisie. I pamiętaj o jednym - lepiej nie mieszać polskich i łacińskich skrótów - albo stosujesz tylko polskie, albo tylko łacińskie. Pozdrawiam i miłej zabawy z przypisami

Zgadzam się z tym, że Internet pozwala na dyskusje i wymianę poglądów, ale sądzę, że podstawowym narzędziem pracy historyka powinno być namacalne źródło, coś, czego można dotknąć. Poza tym wydaje mi się, że o wiele przyjemniejsza jest praca z namacalnym źródłem, świadomość, że - dajmy na to - kilkaset lat temu ktoś pisał dany dokument... Według mnie to o wiele większa frajda i satysfakcja niż czytanie samej treści na przykład w sieci. Oczywiście nie wszystkie źródła i materiały są dostępne w oryginale, ale jeżeli jest taka możliwość, to uważam, ze historyk powinien z niej skorzystać. W końcu przeszłość i wszystko, co z nią związane, to nasza domena, a historię tworzy nie tylko treść, ale i forma źródła

Kolczyki. Mam chyba z 80 par i ciągle kupuję nowe. Kolekcja jest o tyle praktyczna, że zawsze jest co założyć i będzie pasować do stroju

Dobrze mi się czyta Labudę i Cetwińskiego, interesujące są też lektury Runcimana i wydaje mi się, że to on jest moim numerem 1 póki co, podziwiam go za tak obszerne badania i ogromną wiedzę, a także talent literacki, bo czyta się bardzo przyjemnie

Ostatnio po sieci krąży obraz autorstwa Stanisława Koziełło-Wolskiego zatytułowany "Hołd smoleński". Znajdziecie go pod linkiem: http://www.holdsmolenski.pl. Co sądzicie o tego typu przedsięwzięciach? Ja osobiście uważam, że obraz jest paskudny (chociażby ze względu na wątpliwy talent autora), postacie są niemalże karykaturalne, a portret Piłsudskiego nad Wawelem (tak, to Piłsudski, choć na początku przypominał mi nieco Zagłobę; również efekt tego, że autor wielkim artystą nie jest) tylko dodaje smaczku. I teraz pojawia się pytanie - co artysta miał na myśli? Pomijając poglądy polityczne - chcielibyście mieć ten obraz na ścianie?

Generalnie uwielbiam mówić, czasem nie da się mnie słuchać, bo gadam od rzeczy, ale... Lubię rozmawiać z ludźmi, którzy mają coś do powiedzenia - mają sprecyzowane poglądy, konkretne zainteresowania. Lubię też, gdy osoba, z którą rozmawiam, czymś mnie zaskakuje - zawsze warto nauczyć się czegoś nowego. Rozmowy z moim dziadkiem są bardzo ciekawe - jest szalenie oczytany, wiele przeżył i w dodatku zawsze zarzuci jakimś żarcikiem Nie znoszę natomiast, gdy mój rozmówca zgadza się ze mną co do joty - zero dyskusji, tylko przytakiwanie. Nie toleruję nijakości w rozmowie lub gadania o niczym.

I "tamtych", i obecnych. Mam rodzinę w Rosji, pod Moskwą ("-Ciociu, a daleko ma ciocia do Moskwy? -Kawałeczek, jakieś 300 kilometrów") i bardzo często słyszę o tym, jak żyje się w tym kraju. Rosja zawsze była krajem ogromnych kontrastów społecznych.

Ciekawym jest fakt, że Rosjanie nie wyjaśniają przyczyny Wielkiego Głodu; po prostu stwierdzają, że nie było to ludobójstwo i tyle. Z drugiej strony zastanawiam się nad jednym - załóżmy, że chciałabym dokonać ludobójstwa; w ZSRR raczej nie zastanawiano się nad tym, czy ktoś potępi masową zbrodnię, czy nie - wobec tego po co skazywać miliony ludzi na śmierć z głodu, skoro można ich po prostu, szybko i sprawnie zabić? (przepraszam za bezpośrednie stwierdzenie, ale wydaje mi się, że Rosjanie nigdy za bardzo nie liczyli się ze społeczeństwem) Widziałam zdjęcia z tego okresu i muszę powiedzieć, że były straszne - uważam, że to, co wtedy działo się na Ukrainie, to ogromna tragedia, ale wydaje mi się, że postawia Rosji w tym wypadku daje wiele do myślenia.

A dlaczego mieliby nie mieć biurek? Ja bez biurka życia sobie nie wyobrażam - robienie wszystkiego na kolanie jest bez sensu. Poza tym fajna inicjatywa - może w końcu się zmobilizuję i posprzątam.

Po zobaczeniu zwiastuna naszła mnie ogromna ochota na obejrzenie tego filmu. Bardzo podobają mi się efekty specjalne i muzyka. Ktoś wybiera się do kina? Ja na pewno

81 %, poprawność 100 % - cóż, całkiem nieźle

Ja jestem praworęczna, ale tylko jeżeli chodzi o pisanie. Lewą ręką robię w sumie wszystko inne - piszę sms-y, noszę torbę na lewym ramieniu, trzymam kubek w lewej ręce... Nie wiem, od czego to zależy. Charakter pisma mam raczej ładny i czytelny, a to, co napiszę lewą ręką, przypomina pismo linearne typu B

Kiedyś tańczyłam taniec towarzyski, startowałam w turniejach... Jednak po moim spektakularnym połamaniu się na jednym z występów, co skutkuje tym, że do dziś mam zerwany mięsień w nodze i mogę ją założyć na głowę bez zbędnych problemów, przestałam tańczyć. Ze sportem u mnie różnie - zdarzały się jakieś zawody w siatkówkę czy koszykówkę w liceum, ale bardzo sporadycznie. Latem jak najbardziej żeglarstwo - mniej lub bardziej wyczynowe; zimą narty, wiosną i jesienią brawurowa jazda samochodem... I to tyle chyba

Loreena McKennitt - Kecharitomene zachęcam do posłuchania, magiczny, odprężający utwór, w sam raz na naukę historii starożytnych ludów Wschodu http://www.youtube.com/watch?v=X19dekhKsaU

Witajcie Mam do napisania pracę na wybrany przez siebie temat. Waham się pomiędzy "Prostytucją w Rzymie" albo "Kazirodztwem w czasach starożytnych". Nie mam pojęcia, do jakiej literatury mam sięgnąć, a bardzo chciałabym napisać tę pracę najlepiej jak się da, bo od tego zależy zaliczenie wkładu problemowego pod koniec semestru. Macie jakieś propozycje?

Ja bardziej skłaniałam się ku dokumentalistyce, ale okazało się, że muszę wybrać dwie Więc wybrałam dokumentalistykę właśnie i archiwistykę.