Bunty w armiach nowożytnych

[Kadrinazi]

Zmiany w sztuce prowadzenia wojen, z jakimi mamy do czynienia na przełomie XVI i XVII wieku (znane jako dyskusyjna 'rewolucja militarna') przyniosły ze sobą min. dosyć częste zjawisko buntow wśrod armii. Niezadowolenie z przebiegu/sposobu prowadzenia kampanii, osoby wodza, a przede wszystkim zaległości w płatnościach - to tylko kilka powodow z ktorych żołnierze odmawiali walki (jak dobrze to znamy z historii RON). Dwa interesujące przykłady:

- w hiszpańskiej Armii Flandrii, w samym tylko okresie 1570-1607 mamy do czynienia z przynajmniej 40 przypadkami buntow żołnierskich. Niektore były na naprawdę małą skalę (dotyczyły jednego regimentu i trwały nie dłużej niż 10 dni), inne zaś paraliżowały działalność dużej częsci armii (bunt w Zichem-Tienem rozpoczęty 26 lipca 1594 roku objął prawie 3000 żołnierzy i trwał... 710 dni!)

- po śmierci marszałka Banera (20 maja 1641 roku) polowa armia szwedzka w Niemczech 'uhonorowała' odejście swego dowodcy przez masowy bunt, trwający do 25 listopada 1641 roku (+ jeden tydzień na uspokojenie nastrojow) gdy uśmierzył go nowy d-ca, Lenart Torstensson.

Kilka rzeczy pod dyskusję:

- w jaki sposob uśmierzano takie bunty? Czy używano tylko monety czy też dochodziło do krwawych, siłowych rozwiązań problemu?

- jakie mogły być inne przyczyny niezadowolenia żołnierzy?

- może chcecie się podzielić innymi przykładami znanych buntow w armiach nowożytnych (poza RON)?

Zapraszam do dyskusji!