Foulkon

[Narya]

Bizantyjska formacja piechoty, złożona głównie z pikinierów z tarczami, zachodzącymi jedna na drugą. Jej zadaniem było utrzymywanie na dystans wrogą konnicę.

Jakie miała swoje wady, a jakie zalety? Czy rzeczywiście należało uderzać w jej boki, a nie w środki? Czy dowódca musiał zabezpieczać dodatkowymi oddziałami Foulkon? Jak muzułmanie sobie z tą formacją poradzili?

[Kadrinazi]

Z jakiego okresu miała to być formacja? Jak żywo nie kojarzę oddziałow pikinierow bizantyjskich - ciężka piechota bizantyjska (Kontaratoi) używała włoczni, ktore miały ok. 3 metrow, ale nie pik.

[Narya]

Na pewno do czasu bitwy pod Mantzikertem, po której podjęto szeroką reformą wojskową (wcześniej też były, ale tu chodzi mi o pobór z dym, a więc taka administracyjno-wojskowa).

[Kadrinazi]

Czyli chodzi zapewne o bloki piechoty opisane w 'Praecepta Militaria' z X wieku - formacje cięzkich kontaratoi, wspartych przez toxotai i psiloi. Każda taxiarchia ciężkiej piechoty (ok. 1000 żołnierzy) miała przydzielone 200 żołnierzy lekkiej piechoty + 100 menaulatoi (specjalna jednostka do zwalczania szarżującej kawalerii). Kontaratoi formowali 'czworobok', ktory pełnił rolę defensywnego bloku dla elitarnej jazdy bizantyjskiej.

[Narya]

Tak ich nazwał Kelly DeVries "Bizantyjska formacja Foulkon".

Mniejsza z nazwą.. czy ci, nazwijmy ich, pikinierzy mieli jakąś wadę? Jak muzułmanie się z nimi rozprawili?

[Kadrinazi]

Nie nazywajmy ich pikinierami, bo nimi nie byli

Była to formacja typowo defensywna, gros zadań ofensywnych spoczywał na Kavallarioi i Hipp-toxotai. Jeżeli jazda pozostawiła piechotę samej sobie, ta nie mogła zbyt długo stawiać oporu silnej kawalerii muzułmańskiej. Armia bizantyjska tej ery bardzo polegała na połaczonych formacjach, wszystko musiało być ustawione 'według podręcznika', a jak wiadomo w bitwie nie zawsze to się udaje.